Αποτελεί αντικείμενο συζήτησης των ημερών μας το ότι τα νεα μέτρα ίσως οδηγήσουν σύντομα τον λαο σε ξεσηκωμό. Προσωπικά δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτός ο ξεσηκωμός, πόσο σύντομα δηλαδή(γιατί θα έρθει η ώρα), όμως θέλω να εστιάσω σε κάτι.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αύριο το πρωί ξυπνάμε και λαοθάλασσα ολόκληρη έχει βγεί στους δρόμους, αγανακτισμένη απο τις εξελίξεις και αποφασισμένη να αλλάξει τα πράγματα. Αυτό που πρέπει να έχει υπόψην της η λαοθάλασσα, είναι ότι αν δει η άρχουσα τάξη, ότι έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο, ίσως αναγκαστεί να ακολουθήσει πιο ήπια τακτική. Ίσως αφήσει να πέσουν μερικά κεφάλια πολιτικών(με τη μεταφορική έννοια), ίσως δούμε και ολόκληρα κόμματα να διαλύονται, ίσως μας δώσουν και μερικά ψίχουλα. Όλα αυτά βέβαια δεν θα δοθούν απο την καλή τους την καρδιά, θα δοθούν για να αποφύγουν τα χειρότερα, για να αποφύγουν την οριστική κατάρρευση του άδικου και απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος.
Αποστολή μας είναι(ή θα έπρεπε να είναι) να μην δελεαστούμε απο τα ψύχουλα, να μην γυρίσουμε στα λαγούμια μας, στις δουλειές μας, αποστολή μας ωφείλουμε να θεωρήσουμε την ριζική και οριστική ανατροπή τους. Υποχωρήσεις το σύστημα έχει κάνει και στο παρελθόν, τότε που οι Αμερικάνοι με το Σχέδιο Μάρσαλ ανοικοδομούσαν την Ευρώπη, τότε που η Ε.Ε έδινε τα κονδύλια κάνοντας τα στραβά μάτια. Αυτές οι υποχωρήσεις όμως, σε βάθος χρόνου δεν γίνονται προς ώφελος μας, αλλά προς δικό τους ώφελος, για την διατήρηση της εκμετάλλευσης, για την συντήρηση του ιμπεριαλιστικού θηρίου. Έτσι σήμερα βλέπουμε ξεκάθαρα, ότι το Σχέδιο Μάρσαλ αποσκοπούσε στην ομηρία της ευρώπης, και οι επιδοτήσεις αποσκοπούσαν στην ομηρία των φτωχών ευρωπαικών κρατών απο τα εξουσιαστικά κέντρα. Αποτέλεσμα είναι να συγκεντρώσουν ακόμα και το τελευταίο κομμάτι γης στα χέρια τους, δημιουργώντας μονοπώλια* και ελέγχοντας τις διεθνής και εθνικές αγορές ακόμη πιο άμεσα και αποτελεσματικά για αυτούς.
Καλούμαστε λοιπόν, σε περίπτωση ξεσηκωμού, να μην επαναπαυθούμε, να μην τσιμπήσουμε το δόλωμα, ούτε να κιοτέψουμε, σε αντίθετη περίπτωση η ιστορία θα μας προσφέρει ακόμα ενα εξαίσιο Deja Vu και άντε πάλι απο την αρχή.
Viva La Revolution
* Μονοπώλιο δεν θεωρείται μόνο μια νομικά αναγνωρισμένη οντότητα, αλλά και άτυποι μεν αλλά αποτελεσματικοί συνασπισμοί τύπου Καρτέλ και Τράστ.
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας || Πυξ Λαξ
Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί
που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
http://frapezitis.wordpress.com/2010/07/17/to-kolpo-twn-2_5-dis-ths-oikogeneias-papandreou/
Δε συμφωνούμε και τόσο ειδικά για την Εβραιο-συνομοσιολογία αλλά εχει ενδιαφέρον….
Τον Τραιανού τον παρακολουθώ εδω και καιρό, διαβάζω τα άρθρα του(κάποια όντως έχουν ενδιαφέρον), πάντως είναι 100/100 αντι ΚΚΕ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό που λες, ωστόσο όμως το ποστ αυτό και ανεξάρτητα από την παραφιλολογία που το διέπει έχει ενδιαφέρον…
pragmatika oute o liakopoulos tetoia senaria ma ta pisteuete auta pou grafetai ? na to koitaksete… yparxoun eidikoi na sas boithisoun.
EΣΕΝΑ SALIO ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ.
ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΟΥ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
RADIOCOLLECTIVA ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΔΩ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑΦΚΑ.
ΧΑΧΑ
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Salio, δεν γίνεσαι λιγάκι πιο επεξηγηματικός, να μας εξηγήσεις τι θεωρεις παράλογο, πες το με δικά σου λόγια.
poexania, παρολο που εχεις δικιο κατα τη γνωμη μου, δηλαδη οντως ΠΡΕΠΕΙ να εχουμε αυτες τις αντιδρασεις στην περιπτωση που «επαναστησουμε», αλλα θεωρω ΔΥΣΚΟΛΗ εως και ΑΔΥΝΑΤΗ την εφαρμογη της. Ο λογος εχει αναλυθει σε προηγουμενο αρθρο, αυτο περι της διαφορετικοτητας.
Για να πετυχει, χρειαζομαστε εναν αλα Τσε Γκαβαρα που μπορει να καθοδηγησει ολοκληρο λαο σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση.
Απλα να αποκαταστηθει η αδικια… αυτο μονο τιποτα αλλο…
SALIO, δυστυχως με τα λεγομενα σου δεν μας δινεις μια σοβαρη απαντηση ωστε να ασχοληθουμε σοβαρα μαζι σου.
@ αγαπητέ φίλε salio
Χωρίς να θέλουμε να σε προσβάλουμε καλό θα ήταν ως «δημοκράτης» και δει σοσιαλδημοκράτης που αποδέχεται το sarvouar vivre δηλαδή κάθε είδους Ευρωπαϊκή λογική να ήσασταν λίγο πιο ευγενικός, εμείς που δεν είμαστε του sarvouar vivre απ’ ότι βλέπεις το χρησιμοποιούμε…
Αυτό ως πρώτη παρατηρηση.
αγαπητέ φίλε salio, ξέρεις ποιό τελικά είναι το πρόβλημα, ότι μάλλον τα σχόλια που γράψαμε μάλλον δεν τα κατάλαβες και φοβόμαστε ιδιαίτερα πως τα Έλληνικά σας η πάσχουν (που δεν το πιστεύουμε), η προσπαθείτε να πετάξετε την μπάλα στην κερκίδα…Επειδή ως γνήσιος σοσιαλδημοκράτης[η σοσιαλδημοκρατία είναι ο πρόγονος του φασισμού(ο Μουσολίνι ήταν σοσιαλδημοκράτης και μετά ο ιδρυτής του φασισμού), κάτι που πολύ αμφιβάλουμε αν το έχετε στα υπόψιν σας και δεν είναι το μοναδικό επιχείρημα, σας ξαναγράφουμε τι ακριβώς καταγράψαμε ως σχόλιο και κατά πόσο αυτό ουδέ μια σχέση έχει με αυτό που δήθεν καταλάβατε…
«Δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό που λες, ωστόσο όμως το ποστ αυτό και ανεξάρτητα από την παραφιλολογία που το διέπει έχει ενδιαφέρον…»(Σχόλιο απάντηση στον συγγραφέα)
Τώρα αγαπητέ κ.Σάλιο που είδατε ότι πιστεύουμε το άρθρο που υποδείξαμε ως ενδιαφέρον, δεν ξέρουμε αλλά έχουμε την αίσθηση πως σας ταιριάζει γάντι η λαϊκή παροιμία» «Κουφός που δεν ακούει, όπως θέλει τα ταιριάζει. .
Επίσης καλό θα ήταν να είστε λίγο πιο ευγενής να είστε σίγουρος πως θα σας βοηθήσει….
Εγω δεν κατάλαβα καν αν εννοούσε το δικό μου άρθρο ή του Τραιανού να σας πω την αλήθεια.
Τι να καταλάβω δηλαδή…τον πόνο του ο καθ’ ενας τον εκφράζει όπως μπορεί…
Σταθερή στόχευση, σαφή προσανατολισμό, ξεκάθαρη ματιά και … φύγαμε !
Η ανατροπή, αυτή τη φορά, του καπιταλιστικού συστήματος θα είναι οριστική !
Γεια χαρά !
@radiocollectiva:
Φιλε, αν καταλαβα καλα, αποδοκιμαζεις τη Σοσιαλδημοκρατια; Οτι ειναι ο προγονος του φασισμου; Προσωπικα διαφωνω καθετως… Επειδη ηταν ο Μουσολινι, δεν σημαινει οτι ολοι ειναι και φασιστες φιλε μου…
Εαν καταλαβα λαθος, ζητω συγγνωμη και το προσπερναμε. :-)
ΦΙΛΕ SARTIV
ΓΙΑ ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΔΩ.
Click to access 771-13.pdf
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. ΓΙΑ ΔΕΣ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΥΝΔΥΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ.
ΠΕΡΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ RADIOCOLLECTIVA.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Φίλε Ποέ…
Λίγο πράμα…αλλα με ζουμί….
———————————
Κύριε/κυρία,
Είναι σαφές από διάφορες δημόσιες δηλώσεις υπουργών και κυβερνητικών στελεχών ότι αυτή η κυβέρνηση ουσιαστικά εκχώρησε την δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδας στο δίδυμο Ε.Ε και Δ.Ν.Τ (με ότι αυτό συνεπάγεται) χωρίς όμως να έχει λάβει σαφή (ούτε καν ανάλογη) λαϊκή εντολή για αυτό. Αυτή η οικειοποίηση ενός δικαιώματος που δεν είχε -σφετερισμός- οδηγεί επαγωγικά στην σπίλωση του Συντάγματος (Άρθρο 120) ανεξάρτητα με τον τρόπο που έγινε (στην περίπτωσή αυτή χωρίς τανκς/βία). Το σύνταγμα (ως έκφραση μιας οικουμενικής, ελεύθερα σχηματιζόμενης, συντακτικής συνέλευσης του λαού αυτού του τόπου) όμως προσδίδει στην λαϊκή κυριαρχία τον ρόλο του θεμελίου λίθου του ιδίου (του συντάγματος). Ανάλογα, άπαξ και το σύνταγμα τεθεί σε λειτουργία ο λαός εγκαταλείπει τα μέσα που χρησιμοποίησε για τη δημιουργία του και υποτάσσεται σ’ αυτό, αν θέλει να του προσδώσει το χαρακτήρα θεμελιώδους νόμου της έννομης τάξης. Αυτό τον υπέρτατο νόμο, που μεταξύ των άλλων έχουν ορκιστεί πίστη και οι βουλευτές, έχουν ανάγει οι κυβερνώντες μας -με την συνένοχη σιωπή μας- σ’ ένα ευτελές νομικό κείμενο.
Ο συνταξιούχος των 360 ευρώ, που δεν έκλεβε κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου, έχει ανάγκη το δώρο που με τόση ευκολία το έγινε επίδομα των «τριών και εξήντα». Στην Αργεντινή η προσπάθεια εξυγίανσης των δημοσιονομικών απέτυχε λόγο της αδυναμίας επιβολής των αλλαγών με κοινωνικά δίκαιο τρόπο που στηρίχθηκε στον απότομο δημοσιονομικό περιορισμό, την ύφεση και στην δημιουργία εσωτερικής υποτίμησης με τη δημιουργία αποπληθωρισμού. Εκείνο όμως που πασχίζει να επιβιώσει με τα «αναγκαία» μέτρα της αυτής της κυβέρνησης δεν είναι η χώρα ή το έθνος αλλά ένα επίπεδο διαβίωσης αυτών που είχαν μάθει στα ιδιωτικά Learjet, στις καταθέσεις σε σκληρό νόμισμα -όπως το Ευρώ κατά την γέννηση του-, οι απανταχού κομπιναδόροι (με ή χωρίς γραβάτα) και όσοι μέσα από την διάχυτη αναξιοκρατία και διαφθορά πλούτισαν αποκτώντας κοινωνικό/οικονομικό status. Αυτή η ολιγάριθμη ελίτ (δεκαπέντε δισεκατομμύρια ευρώ έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες κατά το πρώτο τετράμηνο του τρέχοντος έτους έγραψε ο Σταύρος Π. Ψυχάρης στο Βήμα) έχει καράβια, τράπεζες, τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες που έγιναν υπερκοστολογόντας με νομότυπες διαδικασίες διάφορα δημόσια έργα ή υπηρεσίες που παρείχαν στην κρατική μηχανή.
Η διαχείριση της εξουσίας από την πλειονότητα της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης ήταν επιεικώς ανεπαρκής ανεξάρτητα αν σε ένα πλαίσιο άνομης κοντόφθαλμης συνδιαλλαγής αρκετοί συμπολίτες μας την στήριξαν.
Είναι κοινός τόπος ότι αν κάποιος αφαιρέσει χρήματα ή τιμαλφή από κάποιον, διαπράττει αδίκημα. Εντούτοις αν το ίδιο πράγμα -με το αιτιολογικό πως θα τα διαθέσει για τις ανάγκες τις δικές του ή ενός τρίτου- το διαπράξει το ευρύτερο δημόσιο τιτλοφορείται «κοινωνική πολιτική» και φέρει τον μανδύα της απόλυτης νομιμότητας. Και όταν αυξάνουν την 12/07 του 2010 την επιδότηση των πολιτικών κομμάτων κατά 30% …δεν είναι καιρός να πάνε σπίτια τους;
————————————————————-
Η σοσιαλδημοκρατία είναι απλά μια εφεύρεση του καπιταλιστικού συστήματος η οποία αποδείχθηκε ενα απο τα πιο πολύτιμα του εργαλεία. Τα υπόλοιπα στο άρθρο που έστειλε ο λακαμάς(τώρα παω και εγω να το διαβασω:0)
Δείτε και αυτό το απίστευτο βίντεο, εγώ χθες το είδα πρώτη φορά
Ωραία η τοποθέτηση σου Γιώργο, ελπίζω να το ξέρεις ότι μόνο με οριστική αλλαγή πολιτικοκοινωνικού συστήματος θα παύσουν να γίνονται όλα αυτά. Αλλιώς με ενα σύστημα που τους δίνει το μαχαίρι, αυτοί θα κόβουν κ’αθε φορά την πίτα.
Sartiv, αν ο Μουσολίνη ως παράδειγμα δεν σου αρκεί σου δίνω ακόμα ένα Γιώργος Παπανδρέου, αν θες σου βρίσκω και άλλα.
Λακαμά, φοβερό το άρθρο του λινκ που έδωσες.
Και λίγα λόγια για τους στίχους του ποιήματος-τραγουδιού που συνοδεύει το άρθρο μου.
Όταν λέει «παιδί» ο ποιητής, δεν εννοεί κατ ανάγκη μόνο «παιδί» με την βιολογική έννοια, αλλά και με την μεταφορική, ως κάτι νεο που γεννιέται. Δηλαδή κράτα καλά την νεα ιδέα, έτσι ώστε να μην σβήσει και να μην χαθεί μαζί της και η ελπίδα.
Φίλε SATRIV
Αυτό που διάβασες είναι μόνο μια πλευρά της σοσιαλδημοκρατίας στη σχέση που διαχρονικά είχε με τον φασισμό και την ανόρθωση του εθνικοσοσιαλισμού λίγο αργότερα.
Ο Λένιν ήδη από την δεκαετία του 1910 μιλούσε για την δεξιά παρέκλιση της σοσιαλδημοκρατίας στο σοσιαλσοβινισμό με το κοσμοπολίτικο σύνθημα της υπεράσπισης του ιμπεριαίστικού ρόλου της αστικής πατρίδας.
Για να μη μακρυγορούμε θα σου πούμε πως θα έχουμε ειδικη ανάρτηση για την σχέση σοσιαλδημοκρατίας – φασισμού μετά το δεκαπενταύγουστο, ωστόσο να θυμίσουμε το ρόλο του Φ.Μιτεράν στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο (μέλος της χιτλερικής νεολαίας στην κατοχική κυβέρνηση του Βισσύ στη Ν.Γαλία), το ρόλο των Γερμανικών σοσιαλδημοκρατικών συνδικάτων πριν τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο(τα περισσότερα βοήθησαν στην άνοδο του Χίτλερ από το 1922-1936), το ρόλο των Βενιζελικών και των λοιπών κεντρογεννών στη Ελλάδα που βοήθησαν στην άνοδο του Μεταξά, των Γάλλων «σοσιαλιστών» του Λαϊκού Μετώπου που ηγούνταν ο Νταλαντιέ, ήταν αυτοί που εξόπλιζαν στον Ισπανικό εμφύλλιο και τον Φράνκο, αργότερα το Χίτλερ και τη Γερμανία για να εισβάλει στην ΕΣΣΔ να τη νικήσει και μετά αποδυναμομένη να τη νικήσουν οι λοιπές Ευρωπαϊκές δυναμεις.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, υπάρχει και σοβαρή ιδεολογική ταύτηση ανάμεσα στο Φασισμό και τη Σοσιαλδημοκρατια και αυτή αποτυπώνεται κυρίαρχα, στον ταξικό προσδιρισμό της κοινωνίας που είναι ολόιδιος
Όπως έγραφε ο Μουσολίνι «εμείς οι φασίστες αποδεχόμαστε ως επαναστατική και ταυτόχρονα δημοκρατική τάξη μόνο τη μεσσαία και δεν είναι στρώμα όπως λένε οι κομμουνιστές, εχθροί μας είναι τόσο οι αστοί, όσο και οι εργάτες που πολεμούν εξίσου τα συμφέροντα μας, αλλά αν είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στους δύο, θα συμμαχίσουμε με τους αστούς και μάλιστα μα αυτούς που έχουν και αριστοκρατική καταγωγή», τα ίδια ακριβώς αλλά κάπως παραλλαγμένα έλεγε και ο Μπερνσταϊν(που ως συμμαχο διάλεγε και τους δυο), άσχετα πως ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας μετά τον Β’Παγκ.πόλεμο άλλαξε για τον φόβο των ιουδαίων.
Αυτά τα ολίγα και δεν θα επανέλθουμε για κάποια απάντηση κόγω έλειψης χρόνου…
@LAKAMAS, διαβασα το αρθρο κ η αληθεια ειναι οτι δεν γνωριζα αυτα τα πραματα. :-) Ευχαριστω.
Ωραία οσο πάει η κουβέντα γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα
Επίσης είναι τελίως διαφορετικό ο κόσμος που στηρίζει την σοσιαλδημοκρατία, άλλο τα ξεπουλημένα στους βιομήχανους και στα μονοπώλια σοσιαλδημοκρατικά συνδικάτα και άλλο η ηγεσίες της σοσιαλδημοκρατίας που έχουν άμεση σχέση με τα όλα όσα σας καταγράψαμε.
Κλείνοντας να θυμίσουμε πως το καμάρι της σοσιαλδημοκρτίας η Σουηδία, από την δεκ του 50 μέχρι την δεκ του 90 αποκαλύφθηκε πως ήταν ο συνεχιστής της ευγονικής του Μένγκελε.
Πάνω από 100.000 γυναίκες σε ολόκληρη τη «σοσιαλδημοκρατική Σουηδία», υπέστησαν στείρωση γιατί δεν ήταν ξανθές και γαλανομάτες…Τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν το 1996 όχι από κάποια CIA αλλά από έρευνα που έκανε το κοινοβούλιο της Σουηδίας, αλλά όλα αμέσως συγκαλήφθηκαν.
Όσο για τον Όλαφ Πάλμε όπως και ο Μιττεράν στο ΒΠΠ είχε σχέση με τους ναζί κατακτητές.
Το παρακάτω, είναι … μακρυνάρι, αλλά, νομίζω, θα συνεισφέρει πολύ στην συζήτηση που γίνεται εδώ.
Η ολοκληρωτική επικράτηση της μπερνσταϊνικής λογικής μέσα στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, που πρόβλεπε ως μοναδικό καθήκον του εργατικού κινήματος την πάλη για μεταρρυθμίσεις με στόχο τη «βελτίωση» της θέσης, οικονομικής και κοινωνικής, των εργαζομένων μέσα στον καπιταλισμό, βασισμένο στην οπορτουνιστική θέση «η κίνηση είναι το παν, ο τελικός σκοπός δεν είναι τίποτα», παρέδωσε τη σοσιαλδημοκρατία στην ταξική συνεργασία από τη μια, της στέρησε, από την άλλη, τη δυνατότητα να στηρίζεται σε μια δική της οικονομική θεωρία.
Στηρίχτηκε, όπως ήταν φυσικό, στην αστική πολιτική οικονομία, με τις διαφορετικές εκδοχές, που αυτή παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα και τις προσαρμογές, που έκανε η ίδια για να δικαιολογεί τη θέση της ως δύναμης του «δημοκρατικού σοσιαλισμού».
Το αποτέλεσμα ήταν, οι οικονομικές θεωρίες της σοσιαλδημοκρατίας να αναπαράγουν σε μεγάλο βαθμό τη δομή της αστικής πολιτικής οικονομίας.
Οι μεταρρυθμίσεις, κατά συνέπεια, που προώθησε η σοσιαλδημοκρατία, κατά κύριο λόγο ωφελούσαν το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια.
Οι όποιες κοινωνικές παροχές, που έγιναν κάτω από τη δυναμική του κινήματος, δεν ξέφυγαν ποτέ από τα όρια ανοχής των μονοπωλίων και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν ήταν πάντα μια σταθερή πολιτική επιδίωξη της σοσιαλδημοκρατίας, όπως αποδεικνύουν τα αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας, που εφάρμοσε μέχρι σήμερα σε πολλές χώρες.
Προγράμματα που γνωρίσαμε κι εμείς στην Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ!
Προγράμματα που προωθεί και ο οπορτουνιστικός ΣΥΡΙΖΑ !
Η ιδιομορφία όμως, της ανάπτυξης, που διανύει τώρα ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού σταδίου, είναι, από την ίδια τη φύση της παραγωγικής διαδικασίας και της καπιταλιστικής συσσώρευσης, αλλά και εξαιτίας των ανατροπών, που σημειώθηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που προσέδωσαν νέα επιθετικότητα στον ιμπεριαλισμό, εντελώς ανελαστική για τους εργαζόμενους.
Όχι μόνο δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανοχής απέναντι στα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων από την πλευρά των μονοπωλίων, αλλά παίρνονται πίσω κατακτήσεις τους, για τις οποίες οι εργαζόμενοι αγωνίστηκαν και μάτωσαν.
Οι μεταρρυθμίσεις, που προωθούνται σήμερα με τη μαύρη τήβεννο του εκσυγχρονισμού και που έχουν γενικό χαρακτήρα, τουλάχιστον για τις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, είναι μεταρρυθμίσεις, που υπαγορεύονται από τις ανάγκες των μονοπωλίων, στρέφονται απευθείας ενάντια στην εργατική τάξη και σε άλλα κοινωνικά στρώματα, όπως είναι οι μικροεπαγγελματίες, οι μικροβιοτέχνες και οι αγρότες, και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για πολιτικούς ελιγμούς από την πλευρά καμιάς πολιτικής δύναμης, που καλείται να τις υλοποιήσει, ούτε κι αυτής της σοσιαλδημοκρατίας, που είχε αναγάγει την πολιτική των ελιγμών σε «πολιτική επιστήμη».
Από εδώ προκύπτουν και τα αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας, γι’ αυτό έρχεται η ίδια, από μόνη της, να χαρακτηρίσει τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, που εφάρμοζε μέχρι πρόσφατα, ως ξεπερασμένες.
* * *
Αν λοιπόν υπάρχει κάποιος που έκανε «λάθος», αυτός δεν είναι ο Λένιν, αλλά ο Μπερντστάιν, που οι επεξεργασίες του τινάχτηκαν εξ ολοκλήρου στον αέρα, παρά το γεγονός ότι το κομμουνιστικό κίνημα περνάει μια δύσκολη φάση της πορείας του κι αυτό δίνει ένα προσωρινό «πλεονέκτημα» στους πολιτικούς του αντιπάλους να «επιχειρηματολογούν» με έπαρση και μακριά από κάθε επιστημονική ανάλυση.
Το κομμουνιστικό κίνημα προσωρινά ηττήθηκε, αλλά η σοσιαλδημοκρατία χρεοκόπησε.
Η μαρξιστικο – λενινιστική θεωρία αναδεικνύει τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τη διαχρονική της αναλλοίωτη ζωτικότητα και χρησιμότητα, ενώ η σοσιαλδημοκρατία τα τραγικά της αδιέξοδα, που την κατέστησαν ένα χωνευτήρι των νεοφιλελεύθερων οικονομικών απόψεων.
Ζητώ συγνώμη σε όποιον κούρασα, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβαστεί !
Ευχαριστώ για την κατανόηση και μια Θερμή Καλησπέρα !
Φίλε η κουβέντα εξελίσεται ανέλπιστα καλά, ευχαριστώ σας όλους που καταθέτετε τις γνώσεις και τις εμπειρέιες σας.
Προσωπικά αυτό ήταν που αναζητούσα όταν έφτιαζα το blog, όχι μόνο να πω, αλλά και να ακούσω, να είναι διάλογος και όχι μονόλογος, έστω και με διαφωνίες.
Αυτό που με στεναχωρούσε πάντα, ήταν ότι οι 8/10 ανθρώπους όταν πας να κάνεις μια συζήτηση για τα πολιτικοκοινωνικά αλλάζουν κουβέντα, βαριούνται και φεύγουν, εκτός αν αναλλώνεσαι σε αυτά που λέει η τηλεόραση και τα καθιστά επίκαιρα, τότε ίσως πουν και εκείνοι μια γνώμη, δανεική.
Κατά τη γνώμη μου, όπως έχω δηλλώσει σε παλαιότερα άρθρα, η ενασχόληση με την πολιτική, την ιστορία και τα κοινωνικά θέματα πρέπει να θεωρείται υποχρεωτική απο τον άνθρωπο του 21ου αιώνα, όχι πολυτέλεια, όχι χόμπυ, όχι αγγαρεία. Η πολιτική, η οποία είναι κάτι πολυ περισσότερο απο κόμματα, κάτι που μερικοί δεν καταλαβαίνουν, καθορίζει την ζωή μας και δεν πρέπει να την περνάμε στο ντούκου. Η ιστορία είναι μέσσο, ίσως το πιο σημαντικό, ερμηνείας του κόσμου. Η φιλοσοφία σύστημα που εξυψώνει τον νου, τον γυμνάζει, τον απελευθερώνει, δεν τον παγιδεύει.
Ολα τα παραπάνω, μπορεί να απαιτούν κόπο, χρόνο και αλλαγή νοοτροπίας όμως πιστέψτε με απωζημιώνουν όσο τίποτα άλλο και βοηθούν σε κάθε έκφανση της ζωής, στην τέχνη, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην επιστλήμη, παντού!
Πλέον είναι πιο εύκολο να έχουμε πρόσβαση στη γνώση, έστω και με τις όποιες δυσκολίες, είναι αμαρτία να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο τίποτα, λες και περιμένουμε σε μια γωνιά τον χρόνο να περάσει, λες και θα ζήσουμε για πάντα. Ας αφήσουμε λοιπόν τις ψεύτικες πολυτέλειες και ας ασχοληθούμε με την πραγματική πηγή της ζωής, την πνευματική καλλιέργεια του εαυτού μας, όχι μόνο με γνώση απο βιβλία και συζητήσεις, αλλά και με εμπειρία, όσο μπορούμε περισσότερο, κόντρα σε αυτούς που μας θέλουν ελεγχόμενους, προβλέψιμους και υποταγμένους.
Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας, πάρτε τον εαυτό σας στα χέρια σας, παραδώστε συνειδητά λίγο απο το «εγω» σας στο «εμείς» και όχι στο «εκείνοι», μια κοινωνική προσφορά του Αμπελοφιλοσοφίες.:)