ΟΜΗΡΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΕ ΤΙ ΣΟΥ ‘ΜΕΛΛΕ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ

Read Full Post »

Η Αυγή της Οδύσσειας τώρα(και πάντα) και στις οθόνες μας…

Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε ότι το μεγαλύτερο προπαγανδιστικό όπλο της αμερικάνικης πολεμικής μηχανής είναι το Hollywood, αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε όλοι, είναι πως η βιομηχανία των video games, συναγωνίζεται το Hollywood στα ίσια στον στίβο της προπαγάνδας.

Παιχνίδια όπως το Call of Duty modern warfare 1 και 2, τα 2 Battlefied Bad company, το Americas Army και πραγματικά ενα σωρό άλλοι πρωτοκλασάτοι και δευτεροκλασάτοι τίτλοι, αποτελούν το οπλοστάσιο της αμερικάνικης πολεμικής μηχανής στο χώρο του gaming.

Παίζοντας πολλά παιχνίδια στον υπολογιστή μου, παρατηρώ ότι ενώ μέχρι πριν 2-3 χρόνια έβγαιναν κάθε χρόνο 2 περίπου παιχνίδια με ακραίο προπαγανδιστικό περιεχόμενο, το 2010 και 2011 οι εταιρίες παραγωγής έχουν πραγματικά οργιάσει, αυτή τη στιγμή μου έρχονται στο μυαλό πάνω από 10 τίτλοι για το 2010 και το 2011(και σίγουρα ξεχνώ κάποιους). Πολλά από αυτά τα παιχνίδια μάλιστα, χρηματοδοτούνται ή παράγονται απευθείας απο τον αμερικάνικο στρατό, όπως είναι για παράδειγμα το Americas Army, το οποίο διατίθεται και δωρεάν και παίζεται σε Servers που ανήκουν στον στρατό.

Ο ψυχρός πόλεμος παρά την διάλυση, κατάρρευση, ανατροπή(ή ότι άλλο προτιμάτε) της Σοβιετικής Ένωσης καλά κρατεί…

Και εφόσον θυμηθήκανε τη Σοβιετική Ένωση, ο Κάστρο θα τους γλίτωνε;

Το τελευταίο “διαμάντι” αυτού του είδους που έπεσε στα χέρια μου, ακούει στο όνομα “Homefront” η υπόθεση του παιχνιδιού, θέλει τις ΗΠΑ να έχουν δεχθεί επίθεση από την Κορέα και να έχουν κατακτηθεί από αυτή. Το παιχνίδι, μέσα από cutscenes που προωθούν την υπόθεση, παρουσιάζει τους Κορεάτες να γαμούν να δέρνουν και να δολοφονούν εν ψυχρό αμερικάνους πολίτες. Πραγματικά η προπαγάνδα χτυπάει κόκκινο και φτάνει τα επίπεδα τον καουμπόυκων ταινιών, δηλαδή να παρουσιάζονται οι Κορεάτες ως κατακτητές, οι οποίοι κάνουν εκείνα τα αίσχη, τα οποία τα τελευταία 60 χρόνια μόνο οι αμερικάνοι έχουν διαπράξει εις βάρος άλλων λαών(και το Νατο για να μην ξεχνιόμαστε). Είναι το λιγότερο τραγελαφικό να κυκλοφορεί ένα τέτοιο παιχνίδι παράλληλα με τις αποκαλύψεις για τα αίσχη τα οποία κάνει ο Αμερικάνικος στρατός κατοχής στα εδάφη που προσπαθεί να κατακτήσει, αλλά ίσως σε αυτό ακριβώς να αποσκοπούν. Αυτό που εκτιμώ δηλαδή, είναι ότι η αυξανόμενη επιθετικότητα των αμερικάνων, συνοδεύεται εσκεμμένα από μια πληθώρα τέτοιων τίτλων που τίθονται στην κυκλοφορία, προκειμένου να κερδίσουν τις εντυπώσεις, εκείνων που μπορούν να επηρεαστούν απο αυτήν την αισχρή και οφθαλμοφανή προπαγάνδα(αδιάφοροι, φασίστες, βλάκες και μικρά παιδιά δηλαδή).

«Απολαύστε» την εισαγωγή του Homefront

Αν όμως το σκεφτούμε λίγο παραπάνω, αυτού του είδους η καλοπληρωμένη προπαγάνδα, τους επηρεάζει όλους, καθώς τους εθίζει, ή στην καλύτερη περίπτωση τους βοηθάει να αποδεχθούν ως κάτι το φυσιολογικό και αναπόφευκτό, όλη εκείνη την βία του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αμβλύνοντας έτσι σε βάθος χρόνου τις όποιες αντιδράσεις.

Προσωπικά, κάθε που βγαίνει ένα τέτοιο παιχνίδι, κοιτάω από περιέργεια τα διάφορα reviews, για να δω αν θα θίξουν τα εξειδικευμένα στο gaming sites(gamespot, ign κλπ) το θέμα της προπαγάνδας. Σας πληροφορώ ότι σε κανένα από αυτά τα site δεν θίγεται το συγκεκριμένο ζήτημα, ειδικά στα ξένα, διότι περιοδικά του ελληνικού ηλεκτρονικού και μη τύπου έχουν κατά καιρούς αναφερθεί χωρίς και αυτά να κάνουν(ως όφειλαν) καμιά σοβαρή ανάλυση και χωρίς να το κάνουν για όλα τα παιχνίδια.

Αν λοιπόν θέλουμε να πάρουμε μια μικρή/πικρή γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει την “Αυγή της Οδύσσειας”, δεν έχουμε παρά να εγκαταστήσουμε και να παίξουμε μερικά από αυτά τα “θεσπέσια” παιχνίδια, που θα μας βάλουν απευθείας στο επίκεντρο των γεγονότων και της δράσης…

Long Live America!!!

Long Live Freedom!!!

God bless the Markets!!!

God bless capitalism!!!

Read Full Post »

Η πραγματική εξουσία

Λέμε και ξαναλέμε εμείς οι κομμουνιστές, ότι δεν έχει μεγάλη σημασία αν ενα κόμμα δηλλώνει δεξιό, ακροδεξιό, σοσιαλιστικό, ευρωσοσιαλιστικό ή οτηδήποτε άλλο, εφόσον αυτό που στην ουσία μετράει είναι ο τρόπος διαχείρησης των μέσων παραγωγής. Θεωρούμε  δηλαδή, ότι κανένα φιλολαικό μέτρο δεν γίνεται να μακροημερεύσει σε ενα καθεστώς ελεύθερης ή ακόμα και μεικτής αγοράς(η οποία προσεγγίζει σε κλάσματα δευτερολέπτου την ελεύθερη), και ότι καμιά πολιτική, εστιασμένη στον άνθρωπο(δηλαδή στο σύνολο του λαού) και στην βελτίωση των συνθηκών ζωής αυτού, δεν γίνεται να ευδοκιμήσει αν ταυτόχρονα δεν περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης η διαδικασία και ο έλεγχος της παραγωγής.

Πρόκειται να φέρω ενα παράδειγμα απο το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ» μέσα απο το οποίο περιγράφεται πως ακριβώς, ακόμα και αν κάποιος έχει στα χέρια του τυπικά την πολιτική εξουσία, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα εαν δεν καταφέρει να έχει ταυτόχρονα και τον οικονομικό έλεγχο της χώρας του.

Το παράδειγμα μας θα είναι η Νότιος Αφρική στην μετά- απαρτχάιντ εποχή, όταν ο Νέλσον Μαντέλα ανέλαβε την δοιήκηση της χώρας, με σκοπό να εκτελέσει, όπως είχε οραματιστεί αυτός και το απελευθερωτικό κίνημα, μια σειρά απο προοδευτικές φιλολαικές πολιτικές, που σκοπό είχαν την βελτιώση του βιωτικού επιπέδου των πολιτών. Ξεκαθαρίζω εκ των προτέρων, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το αν ο Μαντέλα και ο κυβερνητικός του κύκλος είχαν πραγματικά σκοπό να προβούν σε αυτές τις μεταρρυθμήσεις, δεν έχω απάντηση σε αυτό, αυτό που μπορεί να απαντηθεί και να αποδειχθεί απο τα στοιχεία που θα δωθούν, είναι ότι χωρίς τον έλεγχο της οικονομίας, άρα και της παραγωγής, δεν μπορεί να ασκηθεί κανενός είδους εξουσία απο κανένα ηγέτη.

Βασικός μπούσουλας της πολιτικής που θα ακολουθούσε ο Μαντέλα ήταν ο «Χάρτης της Ελευθερίας», ο οποίος είχε ξεκινήσει να συντάσεται το 1955 και διακύρηττε ίσα δικαιώματα για όλους τους αφρικανούς(λευκούς και μαύρους), αναδιανομή της γης, εξίσωση μισθών(για λευκούς και μάυρους), βελτίωση της εκπαίδευσης, του συστήματος υγείας, ελεύθερη μεταφορά στην χώρα κ.α. Ο Νέλσον Μαντέλα, δήλλωνε την πίστη του στο συγκεκριμένο σχέδιο, μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν απο την ανάληψη της εξουσίας. Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο του 1990, λίγες βδομάδες προτού αποφυλακιστεί ο Μαντέλα έστειλε απο τη φυλακή ενα μύνημα στους αφρικάνους, το μύνημα έλεγε τα εξής(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 265 – 266):

«Η εθνικοποίηση των ορυχείων, των τραπεζών και των μονοπωλιακών βιομηχανιών είναι η πολιτική του Αφρικανικού Εθνικού Κονγκρέσου και η αλλαγή ή η τροποποίηση των απόψεων μας είναι αδιανόητη. Η οικονομική πρωτοβουλία του μαύρου πληθυσμού είναι ενας στόχος που τον υποστηρίζουμε και τον ενθαρρύνουμε με όλες μας τις δυνάμεις, όμως στην παρούσα κατάσταση είναι αναπόφευκτος ο κρατικός έλεγχος ορισμένων τομέων της οικονομίας.»

Αυτό δηλαδή που υποσχόταν ο Μαντέλα, ήταν μια μεικτή οικονομία, η οποία θα προσπαθούσε να επέμβει και να εξαλείψει τις έντονες ανισότητες που υπήρχαν μεταξύ των μαύρων και των λευκών αφρικανών εις βάρος των πρώτων.

Παλαιότερο χειρόγραφο σημείωμα του Μαντέλα απο την φυλακή (Ιαν.1977)

Όταν το 1994 ο Μαντέλα κέρδισε τις εκλογές και εξελέγη πρόεδρος της χώρας, ήρθε σε επαφή με το Εθνικό Κόμμα(το κόμμα δηλαδή που κυβερνούσε στην εποχή του απαρτχάιντ), προκειμένου να αποφευχθεί ενας πιθανός εμφύλιος, όπως είχε συμβεί στην Μοζαμβίκη που υπέφερε απο τα αντίποινα που έκαναν οι Πορτογάλοι πριν αποχωρήσουν. Η μάχη των διαπραγματεύσεων δόθηκε σε δυο επίπεδα, στο πολιτικό, στο οποίο δόθηκε μεγαλύτερη σημασία και δημοσιότητα, και στο οικονομικό. Ο Φρέντερικ ντε Κλέρκ, αρχηγός του Εθνικού Κόμματος φάνηκε να χάνει κατά κράτος στον πολιτικό στίβο, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα προνόμοιο για λογαριασμό των λευκών.*(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 272).

 

Φωτογραφία απο συνάντηση Νέλσον Μαντέλα και Φρέντερικ Ντε Κλέρκ μετά την αποφυλάκιση του πρώτου το 1990

Εκτίμηση δική μου είναι ότι η φαινομενική νίκη του Μαντέλα στις πολιτικές διαπραγματεύσεις, ήταν ενα έξυπνο τέχνασμα εκείνων που είχαν πραγματικά στα χέρια τους την οικονομία της Νοτίου Αφρικής. Αν ο Μαντέλα φαινόταν να χάνει εκεί που ήταν στραμένη η προσοχή του αφρικανικού λαού, στον πολιτικό στίβο δηλαδή, θα ακολουθούσαν μια σειρά απο κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις, κάτι που θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα στους κεφαλαιοκράτες. Αυτός ήταν και ο λόγος που άφησαν τον Μαντέλα και κυρίως τους οπαδούς του να νομίζουν ότι είχαν πετύχει, ενώ εκείνοι εδραίωναν την εξουσία τους μέσω των οικονομικών μεταρρυθμύσεων που ακολούθησαν μακρυά απο τα μάτια του κόσμου που πανυγύριζε την νίκη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.

Στις διαπραγματεύσεις που διεξαγόταν για το ζήτημα τις οικονομίας παράλληλα με τις διαβουλεύσεις Μαντέλα και Κλέρκ, εκπρόσωπος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου ήταν ο Τάμπο Μπέκι(που μετέπειτα έγινε και πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής). Στις διαπραγματεύσεις αυτές, οι διαπραγματευτές της κυβέρνησης Ντε Κλέρκ κατάφεραν να πείσουν(αν δεν είχε «πειστεί» απο πρίν) τον Μπέκι, ότι η αποδοχή κάποιων κανόνων της αγοράς αποτελούσε μονόδρομο. Οι προτάσεις τους αφορούσαν την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας(που ο Μαντέλα είχε υποσχεθεί να κρατικοποιήσει), αποδοχή στην οικονομία της χώρας του ελέγχου διάφορων δήθεν ανεξάρτητων εξειδικευμένων οργανισμών(ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, GATT(General Agreement on Tariffs and Trade)), και διάφορων άλλων διαρθρωτικών αλλαγών που ευνοούσαντ την ελεύθερη αγορά.(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 272 – 273)

Ο Τάμπο Μπέκι

Επιπλέον,όλως τυχαίως, πρίν απο τις εκλογές, η κυβέρνηση του Ντε Κλέρκ είχε υπογράψει συμφωνία με το ΔΝΤ, για δάνειο 850 εκ. δολαρίων, πράγμα που έδειχνε ότι υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο για τον έλεγχο της κατάστασης όταν θα αναλάμβανε την εξουσιά ο Μαντέλα.(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 277)

Παρόλο που οικονομολόγοι προσκείμενοι στον Μαντέλα όπως ο Βισνού Πανταγιάσι(στον οποίο δόθηκε η εντολή να εξετάσει τα υπέρ και τα κατά της μετατροπής της κεντρικής τράπεζας σε ενα ανεξάρτητο οργανισμό), προειδοποίησαν ότι η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας δεν έπρεπε να γίνει με κανένα τρόπο. Τελικά η κυβέρνηση δέχθηκε όλες τις σχετικές μεταρρυθμύσεις, αθετώντας τα όσα προέβλεπε για την οικονομία ο Χάρτης της Ελευθερίας. Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, επιτράπηκε στον υπουργό οικονομικών επι απαρτχάιντ, Ντέρεκ Κιζ, να διατητήσει τη θέση του, ενα πρόσωπο το οποίο εκθειαζόταν απο τους New York Times.(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 274 – 275)

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, ακόμα και αν ήθελε, να μην μπορούσε να κάνει τίποτα απο όσα είχε υποσχεθεί(όχι με νόμιμο τρόπο τουλάχιστον). Δεν μπορούσαν να αναδιανείμουν τη γη διότι είχαν αποδεχθεί νόμο υπέρ της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας, οπότε δεν γινόταν να αποσπάσουν την γη απο εκείνους που την κατείχαν. Δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, καθώς κάτι τέτοιο ερχόταν σε άμεση αντίθεση με την Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου, που απαγόρευε την κρατική επιδότηση των αυτοκινητοβιομηχανιών και των υφαντουργείων, έτσι τα εργοστάσια έκλειναν ενα-ενα. Δεν μπορούσαν να μοιράσουν δωρεάν φάρμακα γιατί μια τέτοια απόφαση παραβίαζε τα πνευματικά δικαιώματα ιδιοκτησίας τα οποία προστάτευε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, στον οποίο είχε προσχωρήσει η Νότιος Αφρική. Χρειαζόταν χρήματα για να αναγείρουν περισσότερες κατοικίες για τους φτωχούς και να ηλεκτροδοτήσουν δωρεάν τις πόλεις για μη λευκούς, αλλά ο προυπολογισμός, κάτω απο την πίεση των δανείων, απαγόρευε κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσαν να θέσουν σε κυκλοφορία περισσότερο χρήμα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας. Δεν μπορούσαν να προσφέρουν δωρεάν ύδρευση ή άλλες κοινωνικές παροχές διότι ο ιδιωτικός τομέας ήταν μέτοχος σε όλες τις κοινωφελείς υπηρεσίες. Δεν μπορούσαν να αυξήσουν τους μισθούς γιατί η συμφωνία με το ΔΝΤ επέβαλε πάγωμα μισθών.(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 277)

Σε αριθμούς, στην μετά απαρχάιντ Νότιο Αφρική τα πράγματα μάλλον είχαν χειροτερεύσει παρά καλυτερεύσει. 40/100 των τηλεφωνικών γραμμών κόπηκαν επειδή οι κάτοχοι τους δεν μπορούσαν να τις πληρώσουν ως το 2003. Τα ορυχεία, οι τράπεζες και οι μονωπολιακές βιομηχανίες, αντίθετα με αυτά που είχε υποσχεθεί ο Μαντέλα, δε εθνικοποιήθηκαν αλλά πέρασαν στις 4 μεγάλες, ελεγχόμενες απο τους λευκούς εταιρίες κολοσσούς που έλεγχαν το 80/100 του χρηματιστηρίου του Γιοχάνεσμπούργκ. Το 2005, μόνο το 4/100 των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιριών άνηκαν σε μαύρους, ενώ το 2007 οι λευκοί συνέχιζαν να κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της καλλιεργήσιμης γης(70/100). Τέλος, απο το 1990 που αποφυλακίστηκε ο Μαντέλα, το προσδόκιμο ζωής των αφρικανών μειώθηκε κατά 13 χρόνια.(Ναόμι Κλάιν, Το δόγμα του σοκ, σελ. 280 – 281)

Η περίπτωση της Αφρικής λοιπόν, λειτουργεί ως εξαίρετο παράδειγμα που δείχνει ότι όσο οι δομές μιας οικονομίας είναι καπιταλιστικές, κανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση, ότι πρόθεση και αν έχει, δεν είναι δυνατόν να καταφέρει να βελτιώσει τις συνθήκες που επικρατούν στα πλαίσια του νόμου που επιβάλει ο καπιταλισμός. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα για τους πολίτες μιας χώρας, είναι η απόλυτη εναντίωση στους οικονομικούς μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς, μέχρι αυτοί να ξεριζωθούν και να αντικατασταθούν απο νέους. Για εμάς τους Κομμουνιστές, αυτό είναι κάτι που ωφείλει να πετύχει η εργατική τάξη, και να το διατηρήσει και εξελίξει μέσω της δικτατορίας του προλεταριάτου.

* Ο Κλέρκ δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα απο τα παρακάτω αιτήματα του, δικαίωμα άσκησης βέτο για τα μειονοτικά κόμματα, ομοσπονδιοποίηση της χώρας, επιβολή ποσόστοσης στα κρατικά αξιώματα για κάθε εθνική ομάδα.

Read Full Post »

Αγώνας για την ελευθερία

Read Full Post »

25 Μαρτίου

25 Μαρτίου

~

 

Γιορτάζουμε τη λευτεριά,

με παρελάσεις,

με σημαίες,

με ζήτω.

~

Και ακούγονται απ’ τους ουρανούς οι βόμβοι απ τα αεροπλάνα,

πετούν ψηλά κι εσύ αναρωτιέσαι που τάχα να πηγαίνουν,

είναι για τη γιορτή ή μήπως παν σε ξένη χώρα να σκορπίσουν το θάνατο;

~

Και μας ζητούνε τα παιδιά μας να τα σηκώσουμε στους ώμους μας για να μπορούν να βλέπουν,

μα εμείς τους το αρνούμαστε,

αφού φοβόμαστε απο εκεί ψηλά την αλήθεια μη δούν και τρομάξουν.

~

Γιορτάζουμε τη λευτεριά,

και αν είχαν οι σημαίες ψυχή δεν θα κυμμάτιζαν,

θα είχαν κοκκαλώσει,

κι αν είχαμε εμείς ψυχή,

σ’ όλους τους δρόμους θα είχαμε κάνει μια μεγάλη παρέλαση,

με όλα τα παιδιά πάνω στους ώμους μας,

και όλη την αλήθεια βάρος στην ψυχή μας κι οδηγό.

~

Γιορτάζουμε τη λευτεριά,

έτσι μας λένε,

μα εμένα μου φαίνεται,

ότι γιορτάζουμε την ανάμνηση της,

και μια ελπίδα για το αύριο.

~

Γιορτάζουμε την λευτεριά,

μα εκείνη στέκει στο σκοτεινό κελί της,

και μας περιμένει να την ξελευτερώσουμε.

~

Τέλος

Read Full Post »

Το «κάψιμο των βιβλίων», η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είναι Ιερά Εξέταση και Ναζί μαζί 2 σε 1

Απο in.gr 24/03/2011

~~~

Με κλείσιμο κινδυνεύουν οι μισές από τις 28 παιδικές και εφηβικές βιβλιοθήκες της χώρας, λόγω μη χρηματοδότησής τους από το υπουργείο Παιδείας. Οι βιβλιοθήκες και το Κέντρο Παιδικού και Εφηβικού βιβλίου παραμένουν κλειστά από τον Μάρτιο του 2010, όταν οι εργαζόμενοι μετά από τέσσερις μήνες μη καταβολής των μισθών τους έκαναν επίσχεση εργασίας.

Ο πρόεδρος του Οργανισμού Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών Στάθης Ποταμίτης, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου του Οργανισμού το μεσημέρι της Τετάρτης, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση, λέγοντας ότι αν δεν βρεθούν άμεσα 800.000 ευρώ -αφού οι ανελαστικές δαπάνες του Οργανισμού είναι ένα εκατ. ευρώ- αναγκαστικά θα κλείσουν οι μισές βιβλιοθήκες και θα απολυθούν οι μισοί από τους 38 εργαζομένους.

Οι βιβλιοθήκες λειτουργούν σε απομονωμένες περιοχές της χώρας, όπως η Αιτωλοακαρνανία, η Ημαθία, η Σάμος, τα Ιωάννινα, η Σύρος τα Κύθηρα, οι Σέρρες, ο Έβρος, η Ξάνθη και άλλες, εξυπηρετώντας κατά μέσο όρο 2.400 παιδιά την ημέρα και δανείζοντας 700 περίπου βιβλία ημερησίως.

Το Ερευνητικό Κέντρο Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου διαθέτει 43.000 τίτλους βιβλίων και πλούσια συλλογή παλαιών εκδόσεων, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί υποστηρικτικά προς τις κατά τόπους βιβλιοθήκες, με την παραγωγή και αποστολή σε αυτές ειδικών παιδαγωγικών προγραμμάτων δράσης.

Ο Οργανισμός, ο οποίος ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1993, χρηματοδοτείται από το Δημόσιο και σε μικρότερο βαθμό από ιδιώτες χορηγούς.

Με τα σημερινά δεδομένα, ο Οργανισμός έχει ανελαστικές δαπάνες ύψους περίπου ενός εκατομμυρίου, ενώ οι ιδιωτικές χορηγίες καλύπτουν ποσό περίπου 200.000 ευρώ.

Μέχρι το 2008, παρά την ύπαρξη δυσκολιών και καθυστερήσεων, το δημόσιο κάλυπτε τις χρηματοδοτικές ανάγκες, έκτοτε όμως η δημόσια χρηματοδότηση έχει καταρρεύσει και φέτος εκταμιεύτηκαν μόλις 245.000 Ευρώ.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο Πρόεδρος του Οργανισμού Στάθης Ποταμίτης είπε ότι η μόνη λύση είναι η διατήρηση του Ερευνητικού Κέντρου και των μισών βιβλιοθηκών με παράλληλη προσπάθεια να μεταφερθούν οι υπόλοιπες στους Δήμους, οι οποίοι και να αναλάβουν το λειτουργικό κόστος τους.

«Αφού το υπουργείο Παιδείας δεν έχει ανταποκριθεί στα αγωνιώδη αιτήματά μας και άρα δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το έργο του Οργανισμού και των βιβλιοθηκών οι οποίες αντιμετωπίζονται από τις τοπικές κοινωνίες με αγάπη και εκτίμηση, ενώ είναι ταυτόχρονα γνωστή η ανάγκη των νέων και των παιδιών για πρόσβαση σε βιβλία, είναι η μόνη λύση» τόνισε ο κ. Ποταμίτης.

Η Δέσποινα Κοτώνη, υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης στη Μύκη Ξάνθης, τόνισε το πόσο απαραίτητη και σημαντική είναι η Βιβλιοθήκη για ένα μειονοτικό χωριό στην ορεινή Ξάνθη, που δεν έχει ούτε παιδική χαρά.

Οι διοικήσεις του Οργανισμού, της Εταιρίας Ίδρυσης και των Φίλων, όλοι εθελοντές, ζητούν από το Υπουργείο είτε να διαθέσει αμέσως τα απαραίτητα κονδύλια, είτε να αναλάβει το κλείσιμο, αναλαμβάνοντας τις οικονομικές εκκρεμότητες και τη διάθεση των περιουσιακών τους στοιχείων σύμφωνα με τις νόμιμες προβλέψεις, θέση η οποία δεν βρίσκει σύμφωνους τους εργαζόμενους, οι
οποίοι προτείνουν την ένταξη των Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών στις σχολικές μονάδες και θα εξυπηρετούν μαθητές και εκπαιδευτικούς.

~~~

Το κάψιμο των βιβλίων, είτε κυριολεκτικό είναι είτε συμβολικό, μας μεταφέρει σε άλλες εποχές και άλλες αντιλήψεις. Μας πηγαίνει πολύ πίσω στον μεσαίωνα, τότε που όσα βιβλία έγραφαν πράγματα που ερχόταν σε αντίθεση με το εκκλησιαστικό δόγμα, καιγόταν στην πυρά, συχνά μαζί με τους συγγραφείς τους. Μας θυμίζει επίσης τους ναζί, οι οποίοι προέβησαν ακριβώς στην ίδια πράξη με βιβλία που εναντιονώταν στην αυταρχική ιδεολογία τους, θέλαμε να πιστεύουμε ότι όλα αυτά είχανε μείνει στο παρελθόν.

Σήμερα το θέμα ξαναγίνεται επίκαιρο, απο μια κυβέρνηση που ενω έχει για σημαία της την «δια βίου μάθηση» μας έχει κάνει και τον βίο αβίωτο και την μάθηση πολυτέλεια(κλεισίματα σχολείων, περικοπές στους μισθούς των καθηγητών, περικοπές στα σχολεία, κλείσιμο παιδικών βιβλιοθηκών, μετατροπή της παιδείας ούτε καν σε εκπαίδευση αλλά σε εξειδίκευση, μετατροπή των τεχνικών σχολών και των πανεπιστημίων σε εργαστηρια των εταιριών, κ.α), ίσως η δια βίου μάθηση τελικά, να είναι όλα αυτά τα παθήματα τα οποία ωφείλουν να μας γίνουν μαθήματα για την επόμενη φορά που θα πάμε να ψηφήσουμε(όσοι πάμε).

Σε αυτό που πρέπει να δοθεί προσοχή, είναι στο γεγονός ότι δεν κλείνουν απλά δημόσιες βιβλιοθήκες, αλλά συγκεκριμένα παιδικές βιβλιοθήκες, και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει, ότι στερούν απο τα παιδία, τους πολίτες(ή ορθότερα σκλάβους) του αύριο μια πιθανή πηγή μάθησης, την ίδια στιγμή που ο εγκεφαλικός τηλεαυνανισμός γίνεται ολοένα και πιο χυδαίος. Αυτή η γενική επίθεση που κάνει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στην παιδεία έχει συγκεκριμένο στόχο, ακριβώς αυτόν που είχε και το κάψιμο των βιβλίων απο τους Ναζί ή το index* του Πάππα, τον έλεγχο της γνώσης.

Και θα αναρρωτηθεί κανείς, «μα καλά στην εποχή του ίντερνετ μπορεί να υπάρχει έλεγχος της γνώσης;«. Δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο οι πληροφορίες στο ίντερνετ είναι ελεγχόμενες, αυτό θέλει πολύ συζήτηση και περισυλλογή. Αυτό που απλά θα πω είναι οτι οι πρώτες πληροφορίες που μαθαίνει ενα παιδί, μέσω του σχολείου και γενικότερα του συστήματος εκπαίδευσης, επειδή ακριβώς το παιδί δεν έχει διαμορφώσει κριτική σκέψη, απωτυπόνωνται στον εγκέφαλο του και μένουν εκεί ως δεδομένα. Για να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα αργότερα, θα πρέπει να γίνει μια τεράστια εσσωτερική διαμάχη, να αμφισβητήσει δηλαδή το παιδί τον ίδιο του τον εαυτό(αφού οι εσφαλμένες γνώσεις έχουν γίνει μέρος του εαυτού του), προκειμένου να αποδεχθεί κάτι που έρχεται σε σύγκρουση με εκείνα που μέχρι χθές δεχόταν αξιωματικά. Κάτι αντίστοιχο θα έχετε ζήσει όσοι ας πούμε μεγαλώσατε σε μια βαθύτατα θρησκευόμενη οικογένεια και αργότερα απορρίψατε την θρησκεία.

Ο συνδυασμός τώρα ανθρώπων που μέσω της εκπαίδευσης έχουν αποκτήσει μα εσφαλμένη αντίληψη για τον κόσμο και που επιπλέον δεν έχουν μάθει να διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία(να αναζητούν δηλαδή την γνώση απο πολλές πηγές), θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό ενηλίκων που δεν αμφισβητούν τα αξιώματα που τους έχουν εντυπωθεί μέσα απο ενα ξεπουλημένο σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο απλά παράγει υπηρέτες της αγοράς.

Το άρθρο του In.gr όμως εγείρει και άλλους προβληματισμούς, όπως το φόρτωμα των βιβλιοθηκών στους δήμους(Καλλικράτης και ΣΔΙΤ), το ήδη μεικτό σύστημα χρηματοδότησης(χορηγοί και δημόσιο), τις καθυστερήσεις στις πληρωμές των εργαζομένων κλπ. Εκτίμηση μου είναι όμως ότι αυτό που θα πρέπει να μας ανησυχεί περισσότερο, είναι το διαβολικά οργανωμένο σχέδιο ζομποποίησης των πολιτών(ή σκλαβων) του αύριο μέσα απο το εκπαιδευτικό σύστημα(ή αυτό που αποκαλούν εκπαιδευτικό σύστημα), ώστε να μην μπορούν ούτε καν να δουν τις αλλυσίδες τους και να δέχονται την σκλαβία ως φυσιολογική.

Ας ελπίσουμε αυτή η απανθρώπιση να μην ευδοκιμήσει, αλλά χρειάζεται να βγούμε απο τους τάφους μας για να τους σταματήσουμε, διαφορετικά τα παιδιά μας θα γεννίουνται άνθρωποι και θα τα μετατρέπουν σε ζωντανούς νεκρούς.

…

* Λίστα που εξέδιδε η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία με απαγορευμένα βιβλία που ξεκίνησε να εκδίδεται το 1559 και καταργήθηκε μόλις το 1948.

 

Read Full Post »

Πρετεντέρης ΝΑΤΟ CIA Προδοσία!!!

««Με ανεπίτρεπτη καθυστέρηση, η διεθνής κοινότητα αποφάσισε να παρέμβει στη Λιβύη για να βάλει τέλος στην αιματοχυσία και να σώσει τον λαό της από έναν παράφρονα δικτάτορα και τη φαμίλια του… Σε αυτές τις περιπτώσεις, η παρέμβαση δεν είναι επιλογή, ούτε καν δικαίωμα. Είναι καθήκον… Θέλω να ελπίζω ότι τα παθήματα γίνονται μαθήματα. Κι ότι ο φόβος μιας νέας Ρουάντας ή μιας νέας Βοσνίας ή ακόμη κι ενός νέου Νταρφούρ έκαναν αυτήν τη φορά τη διεθνή κοινότητα να μη νίψει τα χέρια της. Ακόμη περισσότερο που ο φόβος φαίνεται ότι συμβάδισε με τις τύψεις που γέννησαν τα ιδιοτελή και αχαρακτήριστα κολλητιλίκια πολλών πολιτικών ηγετών με έναν αιματοβαμμένο παράφρονα. Ευτυχώς! Διότι, βεβαίως, υπάρχουν πάντα και οι Λακεδαιμόνιοι. Είτε επειδή εκ φύσεως έλκονται από τα απανταχού καθάρματα, είτε επειδή βολεύονται πολιτικά από τους οιουσδήποτε αληταράδες, είτε επειδή δρουν στο όνομα μιας «αντιιμπεριαλιστικής» ασυνειδησίας, οργανώνουν αντιδράσεις και διαδηλώσεις εναντίον της «εισβολής»… Στο όνομα, υποθέτω, της «εθνικής κυριαρχίας» της Λιβύης, στο όνομα της «μη επέμβασης», στο όνομα του σοσιαλισμού… Ευλόγως διαμαρτύρονται όσοι πέρασαν από την αγκαλιά της Σοβιετικής Ενωσης, από τη θαλπωρή του σωφρονιστικού σοσιαλισμού» (Γ. Πρετεντέρης, «Νέα», 21/3/2011).»

—

Ωραία μας τα είπε πάλι ο πομποδέκτης του ΝΑΤΟ και υπηρέτης των αγορών Κύριος Πρετεντέρης, αυτό που δεν μας είπε, είναι ποιός είναι ο πραγματικός λόγος που τα ΝΑΤΟσκυλα επιτέθηκαν στην Λυβύη. Απο που και ως που και πότε έκανε κάπου επέμβαση το ΝΑΤΟ για να αποκαταστήσει την δημοκρατία; Το ΝΑΤΟ όπου επεμβαίνει, αυτό που θέλει να αποκαταστήσει ή έστω να εγκαταστήσει, είναι η δικτατορία των αγορών, αυτού δηλαδή του είδους τη δικτατορία, την οποία βιώνουμε όλο και περισσότερο εμείς οι έλληνες.

– Η δικτατορία της δουλειάς δουλείας

– Η δικτατορία της ταξικής υγείας και πρόννοιας

– Η ταξική παιδεία/εξιδείκευση

– Η καταστολή των διαδηλώσεων

– Η κυριαρχία των τραπεζών

– Η πλήρης ομηρία του κράτους στις αγορές

– Οι άστεγοι στα παγκάκια

– Οι άνεργοι στις πλατείες

– Τα συσσύτια

– Η υψηλή φορολογία για τους μικρομεσαίους και οι φοροαπαλλαγές για τους μεγάλους

– Η διανομή του πλούτου απο κάτω προς τα πάνω

κλπ

Όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα, και δεν χρειάζεται να είσαι μάντης για να το καταλάβεις, την επόμενη μέρα της «απελευθέρωσης» της Λυβύης, θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή τα δάνεια απο το ΔΝΤ, δήθεν για την ανόρθωση της οικονομίας της, την απελευθέρωση της αγοράς κλπ. Όλα αυτά βέβαια θα συνοδεύονται απο τις απαραίτητες εγγυήσεις για το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου μέσω ιδιωτικοποιήσεων, την δημιουργία μόνιμων βάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για να ελέγχουν την περιοχή, το ξεπούλημα της εργατικής δύναμης της χώρας κ.α.

Βέβαια και εσείς κύριε Πρετεντέρη, και το ΝΑΤΟ και οι αγορές, που είσαστε ένα και το αυτό, αυτό ακριβώς θέλετε να φανεί στον έξω κόσμο, σε αυτούς δηλαδή που η σκέψη τους πάει ενα βήμα παραπέρα απο την ελεεινή και τρισάθλια προπαγάνδα της απελευθερωτικής επέμβασης και των ανθρωπιστικών βομβαρδισμών. Ότι κανένας λαός, είτε επαναστατεί αυτοβούλως, είτε υποκινούμενος απο διάφορα κέντρα, δεν πρόκειται να του δοθεί η ευκαιρία να μείνει έξω απο το ιμπεριαλιστικό σας περιβόλι, διότι την επανάσταση του θα την βρείτε ως αφορμή για να μπουκάρετε και να αλέσετε, να διώξετε δηλαδή τα άγρια, για να έρθουν τα αγριότερα.

Έννοια σας όμως, σας καταλαβαίνει ο κόσμος και εσάς και το σύστημα που υπηρετείτε, και όταν έρθει η ώρα να αντιδράσουμε εμείς εδώ στην Ευρώπη, δεν θα βρίσκετε τρύπα να κρυφτείτε, ούτε εσείς, ούτε οι αφεντάδες σας, και δεν θα τη γλιτώσετε με απλά γιαουρτώματα, περιμένετε και θα δείτε.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ

 

Read Full Post »

Δεν κάνατε δα και κάνα κατόρθωμα…

Σιγά το κατόρθωμα εσείς που γιαουρτώσατε τον Πάγκαλο…

…έτσι και αλλιώς το είχε αποφασίσει και ο ίδιος

«Απο δευτέρα δίαιτα«, οπότε θα το γύριζε στα γιαούρτια έτσι και αλλιώς.

Και για να γιορτάσει την ηρωική αυτή του απόφαση είπε να πάει να φάει κανένα κοψίδι για να πάρει δυνάμεις, αλλά όπως φαίνεται, αν δεν πάει το βούνο στο γιαούρτι, πάει το γιαούρτι στο βουνό.

Δεν ξέρω ποιος εξυπνάκιας εκτόξευσε τα γιαούρτια, αλλά σιγά το πράγμα!

Είναι δύσκολο δηλαδή να πετύχεις τον Πάγκαλο; Το δύσκολο είναι να μην τον πετύχεις θα έλεγα, γιατί ακόμα και αν το πετάξεις απο την άλλη το γιαούρτι, η βαρύτητα του Παγκέλαδου θα του ασκήσει έλξη ανυπέρβλητη, μέχρι και γυναίκα βρήκε με αυτόν τον τρόπο και τώρα έχει μπεί σε τροχιά γύρω του.

Εσείς όλοι οι τετυμπουδες εξυπνάκηδες, αν θέλετε πραγματική πρόκληση, να πάτε να γιαουρτώσετε το Γιωργάκι που και αεροδυναμικός είναι, και τρέχει γρήγορα, και είναι και αίλουρος, εκεί να σας δω ρε μάγκες!

Ps: Να το τραβήξετε και σε βίντεο να γελάσουμε πάλι

Read Full Post »

Περάσαμε απο την εποχή του βυζιού και του κώλου στην εποχή της ανοησίας…(ή αλλιώς, στού μωρού την ολόμαυρη ράχη όσο θέλεις βρόντα, αντίδραση δεν θα χει)

Αν και εδω και 15 χρόνια έχω σταματήσει να βλέπω συστηματικά τηλεόραση(στο σπίτι μου δεν εχω βάλει εδω και μια δεκαετία καν κεραία), μερικές φορές, είτε στην δουλειά, είτε όταν επισκέπτομαι άλλα σπίτια πέφτει πάνω της το βλέμμα μου.

Τελευταία έτυχε να δω αυτό:

ΡΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΦΤΑΣΕΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ΡΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ ΑΥΤΟ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Δυστυχώς υπάρχει και παραυπάρχει, καθώς παρατήρησα ότι πολλοί απο τους πελάτες του μαγαζιού μας καθόταν και χάζευαν σαν βλαμένοι αυτόν τον χαζοβιόλη, λες και επρόκειτο να ανακοινώσει τους αυριανούς αριθμούς του ΛΟΤΟ.

Κάνοντας μερικές σκέψεις πάνω στο ζήτημα κατέληξα ότι περάσαμε απο την εποχή του βυζιού και του κώλου, στην εποχή της ανοησίας. Δηλαδή το πρώτο βήμα ήταν να μας κάνουν μαλάκες, πετάγοντας μας μέρα νύχτα στα μούτρα βυζιά και κώλους, και μετά που αποχαυνωθήκαμε, το μόνο που είμαστε πια ικανοί να δούμε είναι τον σαχλαμαράκια που λέει τον καιρό «τραγουδιστά», τις διαφημήσεις της Q του Jumbo και οτιδήποτε άλλο δεν απαιτεί καθόλου μεσολάβηση του εγκεφάλου, ή έστω του συνειδητού μέρους του εγκεφάλου, για να παρακολουθηθεί.

Το μόνο που σώζει την κατάσταση, είναι ότι πέρα απο αυτήν την τάση πισωγυρίσματος στον άνθρωπο του μεσαίωνα, υπάρχει και μια άλλη τάση, η τάση της αναζήτησης, της αμφισβήτησης, της επανάκτησης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Γιατί είχαμε μάθει η αλήθεια είναι, να νομίζουμε ότι την προσωπικότητα μας την καλλιεργούσαμε και την επιδυκνείαμε με σπόρ αμάξια, με ακριβά ρούχα, με το κοινωνικό μας Status, άντε και με την ψευτοκουλτούρα που περισσότερο την προσποιούμασταν παρά την καταλαβαίναμε. Τώρα που ο καταναλωτικός μας παράδεισσος γίνεται κόλαση, μερικοί απο εμάς αναγκαζόμαστε να επαναδιαπραγματευτούμε τον ίδιο μας τον εαυτό, οι περισσότεροι βέβαια, προτιμούν αντί να σκέφτονται στενάχωρα πράγματα, να περνούν την ώρα τους με τον κύριο που λέει τον καιρό.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχουν αποδεχθεί την αλυσίδα τους, έχουν αποδεχθεί την σκλαβιά, και για αυτόν τον λόγο κάθονται στον καναπέ τους ή στο κρεβάτι τους, ακριβώς όπως τον σκύλο που γνωρίζοντας ότι είναι δεμένος, δεν κάνει καν τον κόπο να ορμήξει στον κλέφτη, και όσο αυτοί αδρανούν, ο κλέφτης τους αδειάζει το σπίτι ανενόχλητος.

Γιατί πραγματικά πολλοί απο εμάς είμαστε σαν το σκύλο που δεν εκμεταλλεύεται ούτε καν το πλήρες μήκος της αλυσίδας του, δεν εξαντλούμε καν τα όρια της ελευθερίας μας.

Δεν πάμε να ψηφίσουμε

Δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους

Δεν διεκδηκούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα συλλογικά

Δεν ζητούμε απο εκείνους που μας «κυβερνούν» ποτέ το λόγο(αν και τώρα τελευτάια ευτυχώς τα κραξίματα και τα γιαουρτώματα δίνουν και παίρνουν)

Δεν δαγκώνουμε εκείνον που έρχεται να μας αφαιρέσει κρίκους απο την αλυσίδα

Δεν μας ενοχλεί ούτε αυτός που έρχεται να μας πάρει το σκυλόσπιτο

Ούτε εκείνος που μας παίρνει τον καναπέ…(στην ανάγκη καθόμαστε και χάμω, αρκεί να μην μας κλείσουν την πηγή της αποχαύνωσης)

…και το χειρότερο, περνάμε στα ίδια μας τα παιδία αυτά τα δεν, προγραμματίζοντας τα δηλαδή, όχι να πετύχουν εκεί που δεν πετύχαμε εμείς, αλλά να αποτύχουν εκεί που και εμείς αποτύχαμε.

Ευτυχώς, λεω ευτυχώς, υπάρχει αυτή η τάση τελευταία, μια μερίδα ανθρώπων, κυρίως νέων, να εγκαταλείπει τον κόσμο του ΜΑΤΡΙΞ και να ψάχνει σε πρώτη φάση να βρεί απάντηση για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ ή όπως το λένε οι φίλοι μας οι αμερικάνοι «WTF just happened?«. Όσοι λοιπόν κάποια στιγμή φτάσουν στο σημείο να καταλάβουν τι συνέβη, πρέπει να κάνουν το επόμενο βήμα και να αναρωτηθούν, πάλι στα αμερικάνικα(επίσημη γλώσσα θα μας γίνει ας την εξασκούμε from time to time), «ok…now what?«…

…kαι μετά απο το «now what?» πάει το «how?»…

…μέχρι να φθάσουμε κάποια στιγμή μετα κόπων και βασσάνων στο «know how».

Όμως μέχρι τότε…

…τον χαζό μας τον καιρό.

Πάρτε και αυτό το τραγουδάκι για να καθαρίσει το εγκεφαλωτορινολαρυγκικό σας σύστημα απο το πρηγούμενο σκουπίδι.

Στίχοι

Κάποιο παράθυρο έχει φως
κάποιον τον τρώει ο πυρετός
μας φεύγει βήμα βήμα
Κάποιο καράβι στ’ ανοιχτά
με χίλια βάσανα βαστά
να μην το πιεί το κύμα

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Κάποιος στην άκρη του γιαλού
κοιτάει το τέλος τ’ ουρανού
μονάχος του πεθαίνει
Κάποιος στη μάχη πολεμά
η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει

Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι
κάνουμε πάρτυ ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Έξω αστράφτει και βροντά
κι ένας διαβάτης περπατά
χαμένος μες στη μπόρα
Κάπου δεν θα ‘χουνε ψωμί
κάπου πεινάει ένα παιδί
και κλαίει αυτήν την ώρα

Κι εμείς χορτάτοι μα το ναί
κάνουμε γλέντια ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν
σαν κολασμένοι τριγυρνούν
και κλαίνε και πονάνε
Στάσου και σκέψου μια στιγμή
πόσοι σκοτώνονται στη γή
την ώρα που μιλάμε

Μα εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Read Full Post »

Θεομηνία

Read Full Post »