Όταν ενα μωρό γενιέται, ο γιατρός κόβει τον ομφάλιο λώρο που το συνδέει με τον οργανισμό της μητέρας του. Σιγά σιγά μεγαλώνει, και αναθρέφεται, τόσο απο τους γονείς του, όσο και απο την κοινωνία στην οποία ζει. Σταδιακά το παιδί μαθαίνει τον κόσμο, έναν κόσμο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, και που για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει σε αυτόν, ωφείλει να προσαρμοστεί στους νόμους που τον διέπουν.
Όσο περνάνε τα χρόνια, και το παιδί αφήνεται απο την προστατευτική αγγαλιά της οικογένειας του για να ανοιχθεί στην κοινωνία, όλα αυτά τα μην και τα δεν, που άκουγε όταν ήταν μικρό, ωχριούν μπροστά σε μια κοινωνία, αφιλόξενη σε όσους δεν πηγαίνουν με τα νερά της. Πλέον για κάθε «μην» και «δεν» που καταπατά το υποκείμενο, αντί για το κατσάδιασμα της μάνας και του πατέρα, τον περιμένει πραγματική τιμωρία που εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, άλλοτε με απόρριψη, άλλοτε με απόλυση, με σωματική ή ψυχολογική βια. Έτσι το άτομο αργά η γρήγορα, μαθαίνει να πειθαρχεί και να δέχεται τον κόσμο όπως τον βρήκε, άσχετα με το αν κάτι είναι σωστό ή λάθος, δίκαιο η άδικο(για την ακρίβεια αποδέχεται υποσυνειδητα ως σωστό, το κοινωνικός αποδεκτό).
Ο άνθρωπος παρατηρεί ότι το να αποδέχεσαι, σε γλιτώνει απο το να συγκρούεσαι, και το να συγκρούεσαι, σε γλιτώνει απο το να εκτίθεσαι. Τις περισσότερες φορές μάλλιστα το άτομο αποδέχεται την ψυχολογική και την σωματική βία, προκειμένου να μην πάει κόντρα στους «κανόνες» και να μην οδηγηθεί στην σύγκρουση.
Αυτού του είδους η «συντήρηση», γίνεται σιωπηλά αποδεκτή απο τα περισσότερα μέλη της κοινωνίας, που ούτε καν σκέφτονται να αμφισβητήσουν τις φαινομενικά στέρεες δομές του πολιτικοκοινωνικού τους περίγυρου. Οι συγκεκριμένες δομές βέβαια, δεν είναι τυχαία διαμορφωμένες, καθώς υπάρχουν πάντα οι καταπιεστές, και οι καταπιεζόμενοι, με τους πρώτους να κερδίζουν απο την εκμετάλλευση των δεύτερων.
Στις παλαιότερες κοινωνίες, την διατήρηση του «συστήματος» την εγγυούταν ενα συνεχές καθεστώς βίας, ψυχωσωματικής και «διαχειρηστικής». Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση της εκκλησίας και των ευγενών κατά την περίοδο του μεσαίωνα, οι οποίοι εκμεταλλευόταν ενα απογυμνωμένο απο κάθε είδους γνώσης(πέρα απο το πως να καλλιεργεί την γη) κοινωνικό μόρφωμα, ταίζοντας το με ψέματα βαφτισμένα ως την απόλυτη και οικουμενική αλήθεια, ενώ όταν κάποιος τολμούσε να αμφισβητήσει αυτήν την εκδοχή της «αλήθειας» τιμωρούταν παραδειγματικά ως αιρετικός.
Στις μέρες μας οι τρόποι χειραγώγησης δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολύ, και παρόλο που η αμφισβήτηση ενός συστήματος που κράτησε εκατοντάδες χρόνια(αυτού της φεουδαρχίας) οδήγησε την κοινωνία ενα βήμα παραπέρα, φτάσαμε πάλι σε ενα σημείο ισσοροπίας, ή ανισσοροπίας αν προτιμάτε, που ο μόνος πραγματικός δρόμος προς τα εμπρός, είναι ξανά αυτός της αμφισβήτησης. Ο άνθρωπος(και η ανθρωπότητα), ωφείλει να λύσει/κόψει δηλαδή αυτόν τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με την προτόγονη(ή παλιότερη αν προτιμάτε) εκδοχή του εαυτού του(και της κοινωνίας), εφόσον είναι πρακτικά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι πλέον όχι απλά δεν τον εξυπηρετεί, αλλά τον βαραίνει και τον περιορίζει με τον ίδιο τρόπο που περιόριζαν οι αλυσίδες τους σκλάβους κατά την περίοδο της δουλοκτησίας.
Η ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, σε ενα κόσμο που εξελίσσεται σε κάθε τομέα, είναι αναγκαίο να γίνει, διαφορετικά τα προβλήματα ολοένα και θα μεγαλώνουν(οικολογικό πρόβλημα, εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο, φτώχεια, ανισοκατανομή πλούτου, πολέμοι). Όταν οι τάξεις μεγεθών αλλάζουν, και τα πάντα γίνονται περισσότερο πολλύπλοκα, τότε είναι απαραίτητο να αλλάξει και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις. Ολόκληρες αυτοκρατορίες έχουν καταρρέυσει(Ρωμαική για παράδειγμα, αν και εκεί φάνηκε ότι έγινε βήμα πρός τα πίσω, όμως αυτό το βήμα ήταν αναγκαίο, καθώς η περίοδος του μεσαίωνα εγκυμονούσε τον καπιταλισμό) και κατεστημένα έχουν ανατραπεί, επειδή απλά, έπαψαν να αποτελούν διέξοδο, σε εναν κόσμο που είχε αρχίσει να πηγαίνει μπροστά ή να μην μπορεί να πάει μπροστά αν δεν αφηνόταν μίλια πίσω το εκάστοτε εξουσιαστικό μοντέλο.
Το ζήτημα λοιπόν, για να αποφύγουμε τα χειρότερα, είναι να σταματήσουμε να βλέπουμε τον κόσμο ως κάτι δεδομένο, κρίνοντας απο τον δικό μας μικρόκοσμο και την επιφανειακή (παρά)πληροφόρηση, και να φτάσουμε μέχρι τη ρίζα του προβλήματος όσο είναι ακόμα νωρίς, πρίν περάσουμε στην απόλυτη εξαθλίωση και χρειαστεί να αντιδράσουμε πλέον ενστικτωδώς.
Γνωρίζω βέβαια, πως ότι και να και όσο και να γράφω εγώ εδώ, δεν μπορώ να καθορίσω παρά μόνο στο ελάχιστο(περισσότερο χαοτικά παρά αιτιοκρατικά), την διαδρομή που θα ακολουθήσει η ανθρωπότητα ως προς την εξέλιξη της. Παρόλα αυτά, αν και δεν μπορώ να μιλήσω με ακρίβεια για το πότε και το πού, έχω σίγουρα μια ιδέα για το πώς και το γιατί, τουλάχιστον αν αυτό που θα ακολουθήσει θέλουμε να το ονομάσουμε εξέλιξη.
Ο Νίτσε είχε μιλήσει για τον «υπεράνθρωπο», να καταφέρει δηλαδή ο άνθρωπος, οδηγούμενος απο μια εγωιστική παρόρμηση, να ξεπερνάει συνεχώς τον εαυτό του. Εγώ θα μιλήσω για την «υπερκοινωνία», την εξύψωση δηλαδή του ανθρώπου, σε επίπεδα ολοένα και πιο ανώτερα, μέσω της υποταγής ενός μέρους της εγωιστικής του αυτής παρόρμησης, για το συμφέρον της μάζας, όχι βέβαια μιας τυχαίας μάζας με χαρακτηριστικά όχλου, αλλά μιας οργανωμένης κοινωνίας ανθρώπων. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο άλλωστε, ότι δεν νοείται ατομική πρόοδος, χωρίς κοινωνική εξέλιξη(δηλαδή ο βασιλιάς όσα χρυσάφι και αν είχε, δεν θα ήταν δυνατόν ποτέ να αποκτήσει ενα αυτοκίνητο αν δεν αναπτυσσόταν κάποτε οι παραγωγικές σχέσεις που θα έκαναν δυνατή την παραγωγή του, οι κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις λοιπόν είναι αυτές που καθορίζουν τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσει και το άτομο).
Εδω που τα λέμε, ακόμα και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτήν την υποταγή του εγώ στο εμείς. Βέβαια στον καπιταλισμό αυτή η υποταγή τις περισσότερες φορές δεν είναι συνειδητή και συχνά είναι επιβεβλημένη(μέσω αυτής της βίας που προανέφερα, για αποδοχή των κανόνων), ενώ το εμείς δεν αφορά το σύνολο της κοινωνίας αλλά μια συγκεκριμένη ελίτ. Με λίγα λόγια ενα μεγάλο «εμείς» υποτάσει το εγώ του προκειμένου να ωφεληθεί ενα μικρό «εμείς». Αυτή η μετάβαση λοιπόν που χρειάζεται να γίνει είναι, όλοι εμείς, να υποτάξουμε ενα μέρος του εγώ μας, για να ωφελήσει τελικά αυτό, ξανά όλους εμάς. Το καλύτερο πολιτικοκοινωνικό σύστημα φυσικά για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι το κομμουνιστικό.
Αυτά τα ολίγα…
Πώς κάποια πράματα που φαντάζουν προφανή σε κάποιους βρίσκονται στην σφαίρα του φανταστικού για κάποιους άλλους….Πολύ ωραίο κείμενο
Νίκο, το θέμα έιναι ότι μόνοι μας εμείς που μας φαίνονται προφανή, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, πρέπει να βγάλουμε και άλλους απο το μάτριξ, εξαρτώμαστε απο αυτούς τόσο όσο εξαρτώνται και αυτοί απο εμάς.
Καλημερα poe!
Aυτη η επιφανειακή (παρα)πληροφόρηση, που αναφερεσαι εχει κανει πολυ μεγαλη ζημια και εχει μεγαλωσει γενιες να πιστευουν οτι..ΖΩΗ ειναι τα ψευδο-προτυπα που προωθουνται απο τα media, ετσι ειναι δυσκολο, κατα τη γνωμη μου, να …»ξε-μαθει» και να απαγκιστρωθει κανεις απο ενα τετοιο modus videndi (τροπο ζωης) ωστε συνειδητα πια να φτάσουμε, οπως λες μέχρι τη ρίζα του προβλήματος.
Σημερα, δυστυχως οι νεοφιλελευθερες ιδεολογιες που τοσο προθυμα υιοθετηθηκαν στις ΗΠΑ και την ΕΕ μας πηγαν πολυ πισω και ετσι το δικαιωμα να προωθει κανεις την ειρηνη, να ενδιαφερεται για το περιβαλλον που ζει, να μην ειναι ανεργος, να μην τον εκμεταλλευονται, να μην ειναι κοινωνικα απορριπτεος /περιθωριοποιήμενος, να εχει δικαιωμα στη μορφωση, κλπ, αμφισβητουνται ενω θα επρεπε να ειναι για ολους αυτονητα και γι αυτο αναφαιρετα!
φραγκ,
Βασικά όμορφο κείμενο αν και σε ένα σημείο (και 2 ) σε έχασα.
Τα θέματα που θίγεις είναι σίγουρα πιο σύνθετα από μια κουβέντα σε ένα μπλογκ αλλά ας βάλω το οβολό μου και εγώ…
Το πρώτο σημείο που έχεις αναφέρει είναι το αξιακό σύστημα (το καλό και το κακό) που μεγαλώνει κάθε ένας και πως το διαμορφώνουν οι οικογένεια και η κοινωνία. Και στους 2 αυτούς θεσμούς ο αρχικός ρόλος του υποκειμένου είναι ναι παθητικός αλλά μετά την εφηβεία μπορεί να γίνει σαφώς ενεργητικός. Σίγουρα όμως τα πρώτα βήματα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα έχουν γίνει μέχρι περίπου τα 7 έτη και όσο περνούν τα χρόνια τόσο εδραιώνονται στάσεις. Συνεπώς είναι σαφώς πιο δύσκολο για ένα 50 χρόνο να αλλάξει στάση ζωής χωρίς ένα σοβαρό-μεγάλο αίτιο. Εδώ είναι και το πρόβλημα, αν θες, μιας εναλλακτικής πολιτικής προσέγγισης. Αν ο άλλος έχει μεγαλώσει με το πατρικό πρότυπο ενός ανθρώπου που θέλει να κάνει περιουσία η αλλαγή του σε ανθρωποκεντρικό/κοινωνικό ων είναι μια ριζική-υπαρξιακή μεταβολή που συνεπάγεται μεγάλο ψυχολογικό κόστος. Είναι σαν να σου πουν εσένα γίνε φασίστας. Θα πρέπει να αλλάξεις όλο τον τρόπο σκέψεις σου πράγμα που θα σε οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μια εσωτερική διαμάχη που δύσκολα θα βγεις. Άρα (και κλείνω αυτή την παράγραφο)έχεις δίκιο ότι σου μαθαίνουν το καλό και το κακό από μικρό αλλά υπάρχει ένας σημαντικός βαθμός ελευθερίας που πρέπει να δουλευτεί από το «σύστημα» αν θέλουμε να αλλάξει κάτι. Φυσικά όμως …και η πείνα αλλάζει το αξιακό μας σύστημα.
Σημείο νούμερο δύο. Μιλάς κάπου για το αδιέξοδο του συστήματος. Σίγουρα υπάρχει δεν αντιλέγω. Αλλά ελοχεύει ο κίνδυνος της θεοποίησης ενός δημιουργήματος (το Χ σύστημα) των ανθρώπων. Γιατί κάθε πολιτικό σύστημα/κοινωνία/κράτος από την σύσταση αυτού του κόσμου έχει φτιαχτεί από ανθρώπους (θεωρητικά για τους ανθρώπους) με λάθη και παραλήψεις. Αυτό το σημείο ξεχνάμε όλοι μας συχνά. Ότι το «σύστημα» δεν είναι κάτι που μας έχει δοθεί από τον Θεό αλλά είναι δημιούργημα. . Και αυτό το λάθος Φραγκ το κάνουν και οι κουμουνιστές (όσοι το κάνουν) που έχουν αναγάγει τον σοσιαλισμό (τον πραγματικό -όχι τον γιαλαντζί- ΠΑΣΟΚοαρπακολισμό) σε δογματική θρησκεία. Γιατί πως να το κάνουμε και αυτός είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα ανεξάρτητα αν μου ή σου αρέσει.
Κλείνω με κάτι που είχα διαβάσει για το παιχνίδι γενικά και μου άρεσε. Έλεγε ένα βιβλίο για το ορισμό του παιχνιδιού ότι πρέπει να είναι κάτι ευχάριστο, να αρχίζει όποτε το θες, να είναι εύκολο αλλά όχι δεδομένο και τέλος αν δεν σου αρέσουν οι κανόνες να έχεις την δυνατότητα να τους αλλάζεις. Αλλιώς είναι κάτεργα. Αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να καταλάβει ο κόσμος.
Γ.Β
«Σημερα, δυστυχως οι νεοφιλελευθερες ιδεολογιες που τοσο προθυμα υιοθετηθηκαν στις ΗΠΑ και την ΕΕ μας πηγαν πολυ πισω»
Καλημέρα Έλβα(σήμερα ξύπνησα νωρίς:)
Ακριβώς αυτό που γράφεις εκεί, αποτελεί την απόδειξη ότι το σύστημα έχει αρχίσει να μην μπορεί να σηκώσει το ίδιο το βάρος των όσων δημιούργησε, κάτι που σημαίνει στα δικά μου μάτια ότι έχει ξεκινήσει η αρχή του τέλους του.
Γιώργο, για να αλλάξει κάποιος ριζικά, πρέπει να υποστει ενα σοκ, ώστε να επαναπροσδιορίσει τις ιδέες του, ή να είναι άνθρωπος που γενικά σκέφτεται κάθε φορά αυτά που αντιμετωπίζει, και δεν τα αποδέχεται απλά. Το σοκ όμως, εκτός απο την πείνα, μπορεί να είναι το να βλέπει ενα κόμμα σαν το πα(σοκ) να κάνει όλα αυτά που κάνει, στο όνομα τον αγορών. Βάσει λοιπόν της λογικής, καταλαβαίνεις, πριν λιμοκτονήσεις, ότι αν συνεχισουμε σε αυτό το τέμπο, θα λιμοκτονήσεις.
Στο δυο τώρα
Το σύστημα και βέβαια έχει φτιαχτεί απο ανθρώπους και αυτό φαίνεται πιστεύω στο κείμενο να το υποστηρίζω ξεκάθαρα. Γράφω κάπου, ότι δεν είναι κάτι τυχαίο, αλλά ότι έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι, επίσης γράφω σε κάποιο άλλο σημείο ότι οι άνθρωποι ανα τους αιώνες έχουν αμφισβητήσει και αλλάξει το εκάστοτε σύστημα. Τώρα το ότι και τον κομμουνισμό και όλα μπορεί ο άνθρωπος να τα διαστρεβλώσει αυτό είναι προφανές, όμως παρόλα αυτά δεν φταίει ο κομμουνισμός. Αν εσύ πρέπει να πάρεις μια βάρκα και να την πας στα κύθηρα και καταλήξεις λυβύη, δεν φταίνε τα κύθηρα. Όμως όσο ο άνθρωπος αγκιστρώνεται στον καπιταλισμό, δεν κάνει καν τον κόπο να πάει προς τα κύθηρα, έτσι ώστε να αποτύχει 2-3-4 φορές, αλλά κάθε φορά να τα πλησιάζει και περισσότερο.
Στο τελευταιο, εξαρτάται τι εννοείς δεν σου αρέσουν οι κανόνες, γιατί πχ. του Στρος Καν, όπως είναι προφανές δεν θα του αρέσουν οι κανόνες του κομμουνισμού, θα θέλει τους κανόνες της αγοράς γιατί έχει μάθει να κερδίζει απο αυτούς, αυτό τι σημαίνει ότι πρέπει να τους αλλάξουμε; Ο κομμουνισμός ως σύστημα είναι ανυποχώρητος στις βασικές του θέσεις(όπως και όλα τα συστήματα άσχετα ως τι πλασσάρονται), αν αυτές αλλαχθούν δεν θα έιναι κομμουνισμός μετά.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, το σοκ του πασοκ δεν έχει αρκέσει στους περισσότερους για να αλλάξουν μυαλά, κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσσος, νομίζουν ότι αποτελεί μια στρέβλωση του συστήματος που με τον καιρό θα διωρθωθεί και δεν έχουν καταλάβει ότι το ίδιο το σύστημα είναι απο τη φύση του στρεβλό. Κάποια στιγμη όμως τα μάτια θα ανοίξουν αναγκαστικά.
Φραγκ,
Αν δεις τον μέσο αστικό κόσμο τον μόνο που τον νοιάζει είναι τα χρήματα του στην τράπεζα και αν έχει να φάει. Σε τελική ανάλυση ακόμα και σύμφωνα με την ψυχολογία (Μάσλοου) στην πυραμίδα του η βάση είναι το φαγητό-φυσικές ανάγκες.
Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος ότι κάποιος θα μπει στην διαδικασία αν πρέπει ή όχι να αλλάξει το σύστημα Χ.Ζ.Π αν πρώτα δεν έχει περάσει από μια διαδικασία στεγνής επιβίωσης.
Όπως και να έχει…σε λίγο καιρό με αυτά που κάνει το ΠΑΣΟΚ και οι τοπικοί αντιπρόσωποι του δεν θα μένει φράγκο για φαγητό.
Γιατί μεταξύ φόρων, ιδιωτικής (ουσιαστικά) υγείας/παιδείας και μισθών Ταιλάνδης (χώρα που υπάρχει ακόμα σκλαβιά -το είδα σε ένα ντοκιμαντέρ σε ξένο κανάλι ) αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα πάρει ή τα όπλα ή τα βουνά ή και τα δύο μαζί.
Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων τα παραπάνω αυτά τα έκανε για αιώνες και δεν πιστεύω ότι θα είναι τόσο δύσκολο να τα ξανακάνει. Τέλος πάντων. Μακρυά κουβέντα ανοίξαμε και όπως πάντα πραγματικά ελπίζω να καταλάβει ο κόσμος ότι όσο έχει φτιάξει ένα ανθρωποφάγο πλαίσιο τόσο θα υπάρχουν νεκροί.
Τα λέμε φραγκ.
Γιώργος
Εδω η Σιγκαπούρη θεωρείται απο τους καπιταλιστές πρότυπο ανάπτυξης(3η στη λίστα είναι παγκόσμια ή κάτι τέτοιο), και η ζωή στην Σιγκαπούρη είναι απο κάθε πλευρά, κόλαση. Για τους απλούς ανθρώπους δηλαδή, γιατι για τους κεφαλαιοκράτες είναι παράδεισσος κερδοφορίας.
Το νέο μας post…
http://radiocollectiva.blogspot.com/2011/04/ringrone.html
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΣΤ.
ΗΤΑΝ ΜΥΘΩΔΙΑ.
ΧΑΧΑ
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
http://www.debtocracy.gr/
DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ
«Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το Debtocracy αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.
ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΞΕ
Κατέβασε το flash player
ΧΑΧΑΧΑ
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Εντάξει σε πολλά αυτό το ντοκυμαντέρ λέει και οπορτουνιστικού τύπου ιδεολογήματα, αλλά κατά βάση είναι καλό.
ΣΤΟ RED FLY PLANET TO ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ.
Ε όλα αυτά τα βλέπεις με κριτικο μάτι και κρατάς αυτα που πρέπει.
Βασικά αυτά που προτείνει δεν στέκουν ούτε κατά διάνοια, λογιστικό έλεγχο και στάση πληρωμών, για αναδιάρθρωση του χρέους παπάρια δηλαδή, σαν να ακούς τις μαλακίες του Λαφαζάνη, ωστόσο σε γενικές γραμμές έχει ενδιαφέρον, δεν είναι εντελώς πατάτα…
Κονταίνει το μήκος των αλυσίδων!!!
Απο in.gr 8/4/2011
Αθήνα
Πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που ενισχύει τους φόβους ότι η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου, συντελείται στην ελληνική αγορά εργασίας το πρώτο δίμηνο του 2011 με κύρια χαρακτηριστικά την σημαντική μείωση των νέων προσλήψεων και την απόλυτη κυριαρχία των ελαστικών μορφών εργασίας.
Μία στις δύο νέες προσλήψεις, εντός του 2011, αφορά ελαστικές μορφές απασχόλησης και κυρίως -τη χειρότερη εκδοχή- την εκ περιτροπής εργασία.
Άκρως δε ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι περισσότερες από 10.000 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, μετατράπηκαν σε μερικής ή εκ περιτροπής εργασία, εντός του πρώτου διμήνου του έτους, κάποιες φορές με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου, αλλά κυρίως με μονομερή απόφαση του εργοδότη.
Οι δραματικές αλλαγές στην αγορά εργασίας απεικονίζονται στα στατιστικά στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) την εξέλιξη των συμβάσεων εργασίας για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2011.
Δεν προσλαμβάνουν
Το διάστημα αυτό μειώθηκαν οι νέες προσλήψεις. Οι νέες επιχειρήσεις που προχώρησαν στη σύναψη νέων συμβάσεων εργασίας ήταν λιγότερες κατά 10,32%, σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Από τις νέες συμβάσεις εργασίας που πραγματοποιήθηκαν, οι πλήρους απασχόλησης είναι μειωμένες κατά 45,08% σε σχέση με αυτές του πρώτου διμήνου του 2010. Συγκεκριμένα, υπογράφηκαν
43.900 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης το 2011, έναντι 79.932 το 2010.
Μειωμένες κατά 11,65% είναι και οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης, οι οποίες από 27.857 το 2010 συρρικνώνονται σε 24.611 το 2011.
Αντιθέτως, κατακόρυφη αύξηση 21,82% παρουσιάζουν οι συμβάσεις εκ περιτροπής απασχόλησης σε 8.263 το 2011, από 6.783 το 2010.
Κυριαρχία της «εργασίας-λάστιχο»
Το άλλο στοιχείο που αποδεικνύει τις δραματικές για τον εργαζόμενο αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας, αφορά τις μετατροπές των υφιστάμενων συμβάσεων πλήρους απασχόλησης, σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας, κάποιες φορές με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου, αλλά κυρίως με μονομερή απόφαση του εργοδότη.
Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν το πρώτο δίμηνο του έτους σε μερικής απασχόλησης είναι αυξημένες κατά 199,15%, σε σχέση με το 2010.
Πιο εντυπωσιακή είναι η αύξηση των συμβάσεων εκ περιτροπής εργασίας. Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής αυξήθηκαν κατά 1.121,45%, όταν πρόκειται για μετατροπές συμβάσεων που είχαν τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου και κατά 2.725% όταν πρόκειται για μετατροπές που έγινα με μονομερή απόφαση του εργοδότη.
___
Καλημέρα και καλώς σας βρήκα (πληθυντικός ευγενείας και μεγαλοπρέπειας). Πολύ ωραίο το στιλ γραφής, χωρίς κλισέ. Πράμα που σαλεύει, ορίτζιναλ ανόθευτη σκέψη, εύγε.
Το κόνσεπτ της «υπερκοινωνίας» μ’ αρέσει γιατί συμπίπτει με αυτό που έχω κι εγώ στο μυαλό μου.
Μ’ αρέσει και σαν νεολογισμός, ωραία σκέψη υπέρβασης του υπερανθρώπου του Νίτσε.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε και καλωσήρθες!
Προσπαθω να γράφω όπως σκέφτομαι, συχνά μάλλιστα κάθομαι και γράφω απλά τις σκέψεις μου πηδώντας απο θέμα σε θεμα, όπως γίνεται όταν είμαστε χαμένοι στους συλλογισμούς μας. Όπως μου έχει πει και ενας φίλος απο τα παλιά(χαμένος καιρό τώρα(ακούς Βαγιωνή)), «το στυλ που γράφεις βγάζει Φραγκιό(Φραγκιός είναι το όνομα μου)», με την έννοια δηλαδή ότι αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητα μου τα όποια γραφόμενα και ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένα.
Να ξέρεις ότι διαβάζω και εγώ τα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα άρθρα σου στο Redflyplanet.
Όσο για τον πληθυντικό, δεν είναι μόνο ευγενείας και μεγαλοπρέπειας, μιας και υπάρχουν και οι φίλοι που σχολιάζουν τα άρθρα:)
Για τον Νίτσε τώρα, εγω όσα εχω διαβάσει για αυτόν με έχουν κάνει να τον αντιπαθήσω, θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω το Ζαρατούστρα, αλλά προηγούνται άλλα(συγκεκριμένα το κεφάλαιο που θέλει χρόνο και προσύλωση και είμαι ακόμα στον πρώτο τόμο). Πάντως ο άνθρωπος μόνος του, χωρίς άλλους ανθρώπους αρχίδια υπεράνθρωπος είναι, ούτε ενα σπίτι δεν μπορεί να χτίσει για να βάλει το κεφάλι του απο κάτω. Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι, και άσε τον νίτσε να λέει για παρορμήσεις εσωτερικές και ατομικές που οδηγούν το άτομο να προοδεύσει.
Με πασα επιφύλαξη
http://www.cosmo.gr/Politics/Hellas/317721.html
Νέο post
http://radiocollectiva.blogspot.com/2011/04/blog-post.html
O μόνος τρόπος φίλε για να σπάσουνε τις αλυσίδες είναι να κλείσουνε την τηλεόραση και να σταματήσουνε να τρώνε την κάθε παπαριά που τους σερβίρουν. Ανατροπή από τον καναπέ δεν γίνεται.
Βασικά το καλύτερο είναι να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τηλεόραση, και ναι, ανατροπή απο τον καναπέ δεν γινεται, εκτός και αν ανατραπεί το κουτί με την πίτσα ή το μπουκάλι της μπύρας.:)
Άποψη μου είναι ότι έχουμε να δούμε πολλά, και ελπιδοφόρα και μάυρα. Πιστεύω ότι θα μας δωθεί η ευκαιρία να σηκωθούμε απο τον καναπέ, όσοι την αρπάξουν την άρπαξαν, οι υπόλοιποι θα κάνουν αυτό που έκαναν πάντα, θα υπομένουν παθητικά.
Όλα είναι εδώ για να μην υπάρχουν απορείες, η τεράστια σ/φισα Ε.Μπέλου από το ΠΓ της ΚΕ τα λέει όλα:
http://www2.rizospastis.gr/page.do?id=13141&publDate=27%2F2%2F2011&direction=&pageNo=7
http://www.mariosousa.se/Sanningen_gregiska.html
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΛΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΙΣ ΕΛΕΕΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΑΤΟΑΣΤΙΚΟΦΑΣΙΣΜΟΥ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Όλα αυτά είναι ψέματα, στα Γκούλαγκ ζούσε περισσότερος κόσμος απο ότι στην υπόλοιπη σοβιετική ένωση, αυτή η προσπάθεια για κομμουνιστική προπαγάνδα θερσίτη δεν θα περάσει!!!
Πέρα απο την πλάκα πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες και ιδιαίτερα οι αριθμοί σχετικά με τις φυλακίσεις.
Εξαιρετικό το άρθρο σου, και στο περιεχόμενο και στη μορφή. Το διάβασα άλλες δύο φορές πριν από την τρίτη αυτήν τώρα,, χωρίς να τολμήσω με σχόλιό μου να προσθέσω κάτι. Όμως ήθελα να δηλώσω «παρών» μ’ ένα απλώς επαινετικό σχόλιο, και το κάνω με την ευκαιρία της τρίτης ανάγνωσης. Και μόνο τούτο να πω: Αν για τη συντήρηση του σημερινού συστήματος αγωνιούν και κόπτονται παντιοτρόπως οι διάφοροι Πρετεντέρηδες, Κασιμάτηδες και Μανδραβέληδες, πασχίζοντας να μας πείσουν για την ισχύ και την αίγλη που δεν έχει, μήπως κι έτσι πιο πολλοί συμβιβαστούν κι επιλέξουν να μη συγκρουστούν μαζί του, ας αντιπαραταχτούν σ’ αυτούς οι φωνές μας, οι αναλύσεις για τη σαθρότητα και την ανεπάρκεια του συστήματος. Ότι δεν είναι, να το πω απλά, «ιν» να είσαι με το σύστημα, είναι αναχρονισμός! Να σπάσουμε την ισοπεδωτική ομοφωνία των αστών παπαγάλων.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Λετέρη, πολύ εμψυχωτικά!
Το κακό είναι φίλε, ότι μερικοί νομίζουν πως επειδή δεν θα πάνε στις κάλπες να ψηφίσουν, ή επειδή θα αδιαφορήσουν για τα πολιτικά, τιμωρούν το σύστημα. Νομίζουν δηλαδή, ότι ενασχόληση με την πολιτική σημαίνει ντε και καλά να είσαι κομματόσκυλο, και ότι η μη ψήφος αποτελεί επαναστατική πράξη. Στην πραγματικότητα βέβαια για τους περισσότερους η πραγματική αιτία είναι ενα μείγμα βαρεμάρας και αδιαφορίας, μιας και ενας μεγάλος αριθμός αυτών που δεν ψηφίζουν πετάνε ενα «μπα δεν βαριέσαι όλοι ίδιοι είναι» που ακούσανε στο καφενειο και ξεμπερδεύουν με την πολιτική. Βέβαια η πολιτική δεν ξεμπερδεύει μαζί τους, γιατί όσο εκείνοι αδιαφορούν, στο φόντο γίνονται σημεία και τέρατα, και αυτά τα σημεία έχουν επίκεντρο τους ίδιους. Όταν λοιπόν αδειάσει η τσέπη τους, ή όταν τα παιδιά τους δεν βρίσκουν δουλειά, ή όταν τους πάρει η τράπεζα το σπίτι, που είναι αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθούταν όσο αυτοί κοιμόταν, τρώνε το χτύπο και δεν ξέρουν απο του τους ήρθε.
Και δυστυχώς Λευτέρη, βλέπω ότι ούτε τότε δεν ξυπνάνε! Οι περισσότεροι δηλαδή. Το βλέπω στις κινητοποιήσεις, που εμείς κάνουμε την πορεία μας, και μας κοιτάνε οι περαστικοί άλλοτε κοροιδευτικά(σαν να είμαστε εμείς οι χαζοί) ή μας κοιτούν με απορία, σαν να μην καταλαβαίνουν καν τι νόημα έχει ολο αυτό.
Τεσπα, πρέπει να φύγω και η κουβέντα είναι μεγάλη
Αρθράρα από που αλλού από τον erodoto.
ΧΑΧΑ
ΟΠΑ ΤΙ ΚΟΛΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;
Στο παρακάτω βίντεο ο τύπος με την ντοντούκα μπορεί να αφήνει τη γνωστή εκ του ΠΑΣΟΚ παπαριά ότι και οι 300 είναι ίδιοι, ωστόσο λέει κάτι πολύ σωστό, ότι ο Έλληνας κοιμάται και ροχαλίζει την ώρα πουν τον ξεσκίζουν και το παίζει και έυπνος.
Θα γίνουν και άλλα τέτοια, είναι το πρώτο βήμα, «ξύπνημα στον εφιάλτη» θα το έλεγα. Βέβαια όσο δύσκολο ήταν να γίνει το πρώτο βήμα, το ξύπνημα, άλλο τόσο δύσκολο(και ίσως περισσότερο) είναι να γίνει και το δεύτερο, ο στρατευμένος οργανωμένος αγώνας…
…α να δούμε.
Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΖΕΤΓΚΕΙΣΤ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΙΜΗΤΕΣ.
ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΙΑ ΚΚΕ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΚΝΕ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Ασε ρε, θα τρομάξουμε τον κόσμο, θα νομίζει οτι τον μαζεύουμε για να τον στείλουμε σε γκούλακ:)
ΜΑΛΑΚΙΕΣ
ΟΙ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝΕ ΠΩΣ ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΟΥΝ.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Δεν τους χάλασε!!!
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231103211