
Archive for Νοέμβριος 2011
Μαξ Βέμπερ, Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού
Posted in Αμπελοφιλοσοφίες, Ιστορία, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 25 Νοεμβρίου, 2011| 18 Σχόλια »

Η ουσία πίσω απο τα λόγια
Posted in Επικαιρότητα, Μουσική, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 14 Νοεμβρίου, 2011| 7 Σχόλια »
Τι να γράψει και τι να πει κανείς, πραγματικά αυτές τις μέρες έχω βαρεθεί αυτό το θέατρο σκιών, που το λένε κυβέρνηση, και όλους εκείνους που σέρνει ή την σέρνουν για τις ανάγκες της εμποροπανήγυρης ή αλλιώς της χρεωκοπίας.
Μέσα σε αυτήν την αναμπουμπούλα, πατάει η μια μερίδα του κεφαλαίου πάνω στην άλλη, προσπαθώντας είτε να μην εξαφανιστεί, είτε να ισχυροποιήσει την θέση της στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα. Πατάει το ξένο κεφάλαιο πάνω στο ντόπιο, αλλά και συνεργάζεται μαζί του, πατάει μια μερίδα του ντόπιου κεφαλαίου πάνω στην άλλη και όλοι αυτοί μαζί καταπατάνε τις πλάτες του λαού.
Μπροστά στη σκηνή διαπράττουν το έγκλημα του παραλόγου, εκβιάζουν, πιέζουν, κοροϊδεύουν. Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι η ευημερία του ταυτίζεται με την ευημερία του κεφαλαίου, των αγορών λένε αυτοί. Γίνεται λένε υπερπροσπάθεια να μην πτωχεύσουμε, να μην βγούμε από το ευρώ, προσπαθώντας έτσι να εξασφαλίσουν τους ενόχους, σε ένα προαποφασισμένο φόνο που όσο και αν «παρφουμάρουν» το πτώμα έχει αρχίσει πλέον να βρωμά και να ζέχνει.
Έτσι όμως είναι η δικαιοσύνη στην αστική δημοκρατία, οι ένοχοι την σκαπουλάρουν και τα θύματα κατηγορούνται για το έγκλημα και τιμωρούνται βάναυσα και χωρίς δίκη για το υπέρτατο παράπτωμα ότι προσαρμόστηκαν στις επιταγές του συστήματος. Τιμωρούνται επειδή όταν τους έλεγαν 100 φορές την μέρα «αγόρασε», «δανείσου», «παίξε χρηματιστήριο», εκείνοι το έκαναν σπαταλώντας τον πετσοκομμένο μισθό τους για να γεμίζουν τα ταμεία των τραπεζών και των πολυεθνικών. Τιμωρούνται και εκείνοι για να μην νιώθουν ανασφάλεια έβαλαν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, που για να πηγαίνουν στην δουλειά τους αγόρασαν ένα αυτοκίνητο.
Όμως σε αυτό το σύστημα κανείς δεν επιτρέπεται να νιώθει εξασφαλισμένος για πολύ, όχι ο λαουτζίκος τουλάχιστον, γιατί, σύμφωνα και με τα νεοφιλελεύθερα ιδεώδη, το να αισθάνεσαι εξασφαλισμένος σε κάνει να μην θέλεις να προσπαθείς.
Αλήθεια να προσπαθείς για ποιόν; Για τον εργοδότη σου, για το κέρδος του, για την αγία εταιρία του; Και γιατί να πρέπει να το κάνεις αυτό; Εκείνος ναι, έχει κίνητρο την κερδοφορία, ο εργάτης τι κέρδος έχει από μικρότερο μισθό, περισσότερη δουλειά για χειρότερες συνθήκες εργασίας;
Μήπως λοιπόν δεν θέλουν να αισθανόμαστε εξασφαλισμένοι για να αισθανόμαστε εξαρτημένοι, υποχρεωμένοι, εύθραυστοι, υποδουλωμένοι; Για να είμαστε υπάκουοι, εύπλαστοι, φρόνιμοι, συγκαταβατικοί.
Και καθώς το σύστημα τους απειλεί, ακόμα και τους ίδιους, παίρνουν μάταια μέτρα, και κόντρα μέτρα και ξανά μέτρα, και όταν λέμε μέτρα εννοούμε φόρους, αντεργατικές ρυθμίσεις, περικοπές, ξεπούλημα, διάλυση των ήδη σαθρών υποδομών κ.α.
Πραγματικά στεναχωριέμαι για τον καθένα συμπολίτη μου ξεχωριστά, που δεν μπορεί να απεγκλωβίσει το μυαλό του από τις παγίδες του συστήματος, που βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, που έχει καταθέσει τα όπλα περιμένοντας να πάει στον πάτο μαζί με το σαπιοκάραβο τραβώντας κουπί ως και την τελευταία στιγμή.
Τα πράγματα πρόκειται να χειροτερέψουν, ή κάθε δόση που θα μας «χορηγούν» θα μας πηγαίνει όλο και πιο βαθιά στην κόλαση, πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά μας, να ανοίξουμε και το μυαλό μας, να αντισταθούμε. Εκείνοι όσο και να εναλλάσσονται στην εξουσία ο ένας λίγο ως πολύ θα συνεχίζει το έργο του άλλου μέχρι είτε να τους σταματήσουμε είτε να έρθει το τέλος των ημερών.
Είναι χρέος του κάθε εργάτη, απέναντι στην κοινωνία, στον εαυτό του, στα παιδιά του, στην ιστορία, στην χώρα του, στο μέλλον και στο παρελθόν, να τους αντισταθεί με όλες τους τις δυνάμεις. Δεν είναι μόνος του, το μέτωπο με την συνδρομή όλων μας κάθε μέρα θα μεγαλώνει, θα γίνεται πιο δυνατό, θα γίνεται πιο ανθεκτικό, είναι υπόθεση δική μας να βάλουμε τις βάσεις, όχι αύριο, ΤΩΡΑ!
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Μεσογειακή διατροφή στην μετα Γιώργο εποχή
Posted in Πολιτική-κοινωνικά θέματα, Τέχνη εικαστικά, Χιούμορ on 9 Νοεμβρίου, 2011| 13 Σχόλια »
Μια απλή ερώτηση
Posted in Επικαιρότητα, Μουσική, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 9 Νοεμβρίου, 2011| Leave a Comment »
Αφού δυσκολεύονται τοσο πολύ να βρούνε πρωθυπουργό, γιατί δεν κανουν εκλογές για να τον βρεί ο λαός;
Όποιος νομίζει οτι ξέρει την απάντηση ας τηλεφωνήσει να τους την πει να μην παιδεύονται τα παιδιά…
Στίχοι απο http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=101
«Πέθανε ο Κονδύλης μας
πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής
που θα ‘φερνε το τέλος
Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ’ τα καλά που κάνουν
Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω
Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον αργιλέ
και να τους μαστουριάζω»
Σκύψε ευλογημένη
Posted in Επικαιρότητα, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 7 Νοεμβρίου, 2011| 2 Σχόλια »
Φάμπρικα δημιουργίας ραγιάδων, δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα σε μια πρόταση αυτό που γίνεται στην χώρα μας. Πώς να εξηγήσεις διαφορετικά την συμπεριφορά και την στάση απέναντι στα τεκταινόμενα που απαιτούν από εμάς να έχουμε οι κυβερνώντες αυτού του τόπου;
Δεν λέω, η ευρωλαγνεία δεν είναι καινούριο φαινόμενο, όμως τα τελευταία δυο χρόνια την έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο, την έχουν μετατρέψει σε ευρωεξάρτηση. Στο όνομα της σωτηρίας της «πατρίδος», ένας όρος αφηρημένος που ο καθένας τον χρησιμοποιεί όπως θέλει, ζητούν λέει να γίνουν θυσίες. Το αντίκρισμα για αυτές τις θυσίες, του λαού, είναι ότι έτσι γενικά και απροσδιόριστα, αν αυτές οι θυσίες γίνουν, θα αρχίσουμε σε 1,2,10, 100 χρόνια, και με την βοήθεια πάντα των εταίρων μας(μεγάλη η χάρη τους), να ανακάμπτουμε ως οικονομία. Μας το λένε αυτό με μεγάλη βεβαιότητα, αφήνοντας για την φαντασία μας το τι και κυρίως ποιούς θα αφορά αυτή η ανάκαμψη. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι που απο τα στόματα τους ακούσαμε τα «δεν θα προσγφύγουμε στο ΔΝΤ», «λεφτά υπάρχουν», «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα» , «δεν θα κάνουμε κούρεμα γιατί είναι καταστροφή για τον τόπο», «θα κάνουμε δημοψήφισμα», «χαχα, μπλόφα έκανα δεν θα κάνουμε δημοψήφισμα τελικά» κ.α.
Μα πως γίνεται κανείς να πάρει στα σοβαρά, λόγια ανθρώπων που δείχνουν να μην μπορούν να προγραμματίσουν ούτε καν ποιες θα είναι οι κινήσεις τους τον επόμενο μήνα; Αυτοί οι άνθρωποι στην πραγματικότητα ψεύδονται για να κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο. Πως μπορεί κανείς να νομιμοποιεί εκείνους που του λένε ότι το παιδί του θα δουλέψει για 400-500 ευρώ, αν είναι τυχερό, χωρίς κανενός είδους προστασία και εξασφάλιση, με την υπόσχεση ότι κάποτε, έτσι με έναν πάντα αφηρημένο και απροσδιόριστο τρόπο, τα πράγματα θα φτιάξουν.
Δυστυχώς, άνθρωποι σαν και αυτούς, προσπαθούν να δαμάσουν μια ολόκληρη χώρα(χώρες), να την κάνουν να παρακαλέσει, λες και ζητάει ελεημοσύνη, προκειμένου να της «δανείσουν» χρήματα που τα έχουν πληρώσει ευρωπαίοι πολίτες(μαζί και έλληνες), από τα οποία ούτε ψίχουλο δεν θα μπει στην τσέπη του λαού. Έφτασαν λοιπόν στο σημείο να εκβιάζουν τον κόσμο, πως αν δεν υποταχθεί, αν δεν δεχθεί τα απάνθρωπα μέτρα, η χώρα θα χρεοκοπήσει κι εκείνος θα χάσει τον πενιχρό του μισθό.
Τα δάνεια βέβαια που παίρνονται, στην πραγματικότητα καταλήγουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε τράπεζες, σε μεγαλοεπιχειρηματίες, σε επενδυτές κλπ. Τα χρήματα αυτά, είναι στην ουσία τα ίδια χρήματα που θα εξαγοράσουν αυτόν τον τόπο από άκρη σε άκρη.
Μοναδική προοπτική λοιπόν για αυτούς, είναι η προοπτική μιας Ελλάδας υποταγμένης, εξαρτημένης, δανεισμένης, παροπλισμένης, αποδυναμωμένης, δεμένης με χαλκά, γυμνή, να ξεπουλιέται ολόκληρη ή και σε κομμάτια σε όποιον/ους κάνει/ουν την καλύτερη «μπίζνα».
Κανένα κόμμα, εκτός βέβαια από το ΚΚΕ, δεν μιλάει για τις δυνατότητες, τις πραγματικές δυνατότητες αυτής της χώρας, λες και το έχουν δεδομένο, αν και το ξέρουν πως δεν είναι έτσι, ότι αυτός ο τόπος δεν μπορεί να σταθεί στα δικά του πόδια. Το σωσίβιο που υποτίθεται ότι μας πετάνε για να μην βουλιάξουμε, δεν είναι παρά μια τσιμεντένια κουλούρα, βαμμένη με κόκκινο και άσπρο χρώμα, έτσι ώστε να μοιάζει με σωσίβιο ενώ στην πραγματικότητα είναι βαρίδι.
Και πότε πότε, όταν ο έρμος αυτός λαός βλέπει έστω και την κορυφή του παγόβουνου ή όταν το κακό παραγίνεται και αντιδρά έτσι όπως ξέρει να αντιδρά, με συγκεντρώσεις, πορείες, διαμαρτυρίες, ανυπακοή, θυμό, εκείνοι του λένε ότι εκθέτει την χώρα με την συμπεριφορά του και ψάχνουν τρόπους να τον ξαναφημώσουν και να τον ξαναμαντρώσουν, για να μην στεναχωρέσουν τους «σωτήρες».
Δεν είναι λοιπόν ότι η χώρα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, είναι ότι κατ αυτούς δεν πρέπει, για αυτό και κάνουν ότι μπορούν για να την κρατήσουν ακινητοποιημένη, βυθισμένη, σοκαρισμένη, έτσι ώστε να μην δύναται να αντισταθεί στους «μνηστήρες» που μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στον «ελλαδικό χώρο», ένα χώρο που μοιάζε κάθε μέρα και περισσότερο με οίκο ανοχής.
Ακούω από κάποιους ότι οι έλληνες πολιτικοί δολοφονούν την χώρα, όχι, δεν την δολοφονούν, σε κανέναν δεν χρειάζεται ένα πτώμα, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να την μετατρέψουν σε νεκροζώντανη οντότητα. Στην πραγματικότητα απονεκρώνουν και μεταλλάσουν εμάς, μας μασουλάνε εδώ και χρόνια, εισβάλουν στον χώρο και ρημάζουν τον τόπο, τις ιδέες, τις ανθρώπινες σχέσεις, την παράδοση και γενικά ότι περνάει από το χέρι τους το μολύνουν. Στην αρχή η αλήθεια είναι μας θάμπωσαν με πολύχρωμες χάντρες και καθρεφτάκια διαλύοντας τις όποιες άμυνες μας, xρησιμοποίησαν θα έλεγε κανείς την βουλιμία, για να μας αποκοιμήσουν την βούληση. Σήμερα με τα ίδια καθρεφτάκια μας καίνε κάτω από το φως του ήλιου ενώ εμείς τρέχουμε σαστισμένοι, όπως τρέχουν να γλιτώσουν τα μυρμήγκια όταν τα σημαδεύουν τα παιδιά με τον μεγεθυντικό φακό.
Πόσος χρόνος πρέπει ακόμα να περάσει για να καταλάβει ο λαός, ότι για όσο καιρό τους ανεχόμαστε όλους αυτούς το αύριο θα φαντάζει και θα είναι ζοφερό, απελπιστικό, χωρίς διεξόδους, χωρίς ανάσες, χωρίς επιλογές. Και δεν είναι μονάχα οι ξεπουλημένες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών υπεύθυνες, αλλά και όλοι εκείνοι οι λειτουργοί και οι αρχιερείς του άθλιου καπιταλιστικού οικοδομήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα σύστημα με σχέσεις υποτέλειας και εκμετάλλευσης να το απαρτίζουν και να το διαιωνίζουν, σχέσεις αρχόντων και αρχόμενων. Σχέσεις που είναι ως ένα βαθμό ανεξάρτητες από πρόσωπα, αυθύπαρκτες, σχέσεις που έχουν αποκτήσει την δική τους υπόσταση με τον χρόνο και που κρατούν δέσμια την ανθρωπότητα, εμποδίζοντας την να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο.
Μέχρι πότε οι λίγοι που ωφελούνται από αυτού του είδους τις σχέσεις, θα παρασιτούν και θα καθορίζουν το μέλλον ή το μη μέλλον των πολλών; Έχει έρθει πια ο καιρός να διεκδικήσουμε την ανθρωπιά μας, έχει έρθει πια ο καιρός να πάψουμε να είμαστε υποταγμένοι ραγιάδες. Πρέπει να ανασκουμπωθούμε επιτέλους και να μπούμε όλοι στη μάχη, αποφασιστικά, οριστικά, μέχρι που να την κερδίσουμε, στην αντίθετη περίπτωση, το σύστημα βρίσκεται σε τέτοια φάση(κρίση) που τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Οι εκμεταλλευτές γνωρίζουν τις αδυναμίες του συστήματος τους αλλά παρόλα αυτά θα κάνουν ότι μπορούν για να το στηρίξουν(στις πλάτες μας), μιας και κάτι τέτοιο αποτελεί για αυτούς μονόδρομο αν θέλουν να διατηρήσουν τον εξεζητημένο τρόπο ζωής, την δύναμη και τον πλούτο που έχουν συσσωρεύσει. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, αν μας ενδιαφέρει να δούμε βελτίωση στην ζωή μας, μονόδρομο αποτελεί ο σοσιαλισμός και τελικό προορισμό ο κομμουνισμός, καιρός είναι επιτέλους αυτόν τον δρόμο να αρχίσουν να τον βαδίζουν ολοένα και περισσότεροι.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(poexania)
Οι αστοί τρομάξανε
Posted in Μουσική, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 3 Νοεμβρίου, 2011| 9 Σχόλια »
Αφιερωμένο στους αστούς και τους «αστείους» αυτού του τόπου και όχι μόνο.
Ο Μπεζεντάκος
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Στίχοι: Πάνος Τζαβέλας Οι αστοί τρομάξανε Μα αυτοί με μια γροθιά Και μες στο καρναβάλι Παντού τρεξίματα Τον πήγανε κλεισμένο Μα αυτός τρυπάει τον τοίχο Στ’ άχυρα ψάχνουνε Μ’ αυτοί είναι μακριά Αποστολέας: Corleone 13, 04-10-2009 |
Ματαιότης ματαιοτήτων
Posted in Ποίηση, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 3 Νοεμβρίου, 2011| Leave a Comment »
Ματαιότης ματαιοτήτων
Αυτό το βήμα,
που σε έβγαλε έξω από τις στράτες,
σε οδήγησε,
στη φωλιά του λύκου,
που σε δαγκώνει και σε γλείφει.
Και ήταν αρκετή,
μια στιγμή τρέλας, για να χάσεις τα λογικά σου,
και να εγκαταλείψεις,
ότι γνώριζες,
για να κυνηγήσεις,
ότι ήλπιζες.
Μες το κεφάλι σου,
ακούγονται οι σειρήνες,
εκλιπαρώντας σε να επιστρέψεις,
και κοροϊδεύοντας σε,
χαϊδεύοντας σου τις πατούσες με τα βρεγμένα τους μαλλιά,
μπάς και χαμογελάσεις.
Το μόνο που σου μένει να θυμάσαι,
είναι ο κόπος του κηπουρού,
που μέσα απ΄τις κοπριές,
βλέπει να άνθη να φυτρώνουν,
και χαίρεται.
Κοντεύει η ώρα,
που θα χαθείς και δεν θα δεις κανένα άνθος να φυτρώνει,
και θέλεις να γδυθείς,
και να πλυθείς,
και πρόθυμα να μπεις στο χώμα.
Τέλος
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Αυτός, αυτή, αυτοί και τα μυστήρια…
Posted in Επικαιρότητα, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 3 Νοεμβρίου, 2011| 16 Σχόλια »

Όλοι οι ρουφιάνοι της πλουτοκρατίας μαζί μπορούμε(αμ δε!)
Ακούγονται διάφορα πάλι σήμερα για ακύρωση του δημοψηφίσματος, για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με κοινώς αποδεκτό πρόσωπο/α(αποδεκτό από ποιους), για παραίτηση Παπανδρέου κλπ.
Κινδυνεύει η χώρα λένε!
Αλήθεια, δηλαδή τόσα χρόνια δεν κινδύνευε, τώρα κινδυνεύει; Ακόμα και αν είναι όμως έτσι, ποιοι την έφτασαν ως εδώ;
Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και τα υπόλοιπα κατά καιρούς (απο)κόμματα που λειτουργούσαν συμπληρωματικά όλων αυτών;
Έρχονται τώρα όλοι αυτοί και θέλουν να ορίσουν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και μεσσία για να σώσουν την χώρα. Με την άδεια ποιών, ποιους ρωτήσαν;
Το ΔΝΤ;
Την ΕΚΤ;
Την Ε.Ε;
Το State Department;
Ή μήπως τον κατά φαντασία αντιστασιακό Κάρολο Παπούλια;
Γιατί σίγουρα, αν με εκλογές ζητούσαν τη γνώμη του ελληνικού λαού, θα εισέπρατταν ένα τόσο μεγάλο όχι, που μέχρι σήμερα δεν το έχουν ξαναματαδεί.
Ποιος ξέρει τι αποτελέσματα τους δίνουν οι εσωτερικές τους δημοσκοπήσεις και φοβούνται τόσο πολύ…
Αποφάσισαν λοιπόν να μας ανακοινώσουν ότι η χώρα βρίσκεται, έτσι απότομα, μπροστά από έναν κρημνόν, και αρχίζουν τώρα όλοι και μιλάνε για τον γύψο.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα συμφωνήσουν σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, άλλωστε κάθε 2-3 ώρες έχουμε και καινούρια κωλοτούμπα του επιφανειακού πολιτικού σκηνικού(γιατί πίσω από όλα αυτά ένας κύριος ξέρει τι συμβαίνει μεταξύ των διαφόρων συμφερόντων). Αυτό που ξέρω να απαντήσω είναι ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως τα πρόβατα εγκαταλείπου το μαντρί και έχουν πανικοβληθεί. Κατάλαβαν βλέπετε, από τις έντονες αντιδράσεις και τον αναβρασμό του κόσμου που έχει αρχίσει και εκφράζεται δυναμικά, έστω και αν ακόμα η αντίδραση βρίσκεται στην εφηβεία της, πως δεν τους παίρνει για πολύ να συνεχίσουν σε αυτό το τροπάρι, για αυτό και ψάχνουν καινούριο, ακόμα και αν χρειαστεί να το επιβάλουν με δικτατορικό τρόπο(δηλαδή να μην ακολουθήσουν ούτε για τους τύπους τις διαδικασίες της ίδιας της κοινοβουλευτικής τους δημοκρατίας).
Τώρα μας λέει ο Γιώργος ότι μίλησε για δημοψήφισμα προκειμένου να εκβιάσει τις αποφάσεις του Α.Σαμαρά , και να εξασφαλίσει την μεταξύ τους συνεργασία λες και μέχρι τώρα δεν ήταν ενωμένοι ενάντια στον λαό. Ακόμα και αν είναι έτσι, εμάς για τι μας πέρασαν να παίζουν τέτοιου είδους πολιτικά παιχνιδάκια στην πλάτη μας; Όχι κύριοι, δεν μας έχετε δεδομένους, γιατί αν μας είχατε δεδομένους θα πηγαίνατε σε εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση:
Ο λαός να μην επαναπαυθεί(πράγμα δύσκολο έτσι και αλλιώς εκεί που τον έχουν φτάσει)
Ο λαός να ενώσει τις δυνάμεις του και να τους αντιπαλέψει οργανωμένα, ως εργατικό κίνημα και όχι ως αφηρημένη έννοια ή όχλος.
Ο λαός να ζητήσει εκλογές, και σε αυτές να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ που εδώ και χρόνια τον προειδοποιεί και οργανώνει τους αγώνες της εργατικής τάξης και του κινήματος.
Ο λαός να καταλάβει, ότι από τον κρημνόν, προσπαθούν να σωθούν οι ίδιοι και το σύστημα τους, πράγμα που για να γίνει, απαιτείται να σπρωχθούν ή να πέσουν οικειοθελώς σε αυτόν πολλοί από εμάς. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τους χαριστούμε!
Όλοι στους δρόμους σήμερα και αύριο και όποτε χρειαστεί, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να πάρουν ούτε ανάσα, καμία θυσία για την πλουτοκρατία, καμιά νομιμοποίηση στις μεθόδους τους!
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Μέρκελ, το ερώτημα του δημοψήφισματος πρέπει να είναι «Θέλει να μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη ή όχι;»
Posted in Επικαιρότητα, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 3 Νοεμβρίου, 2011| Leave a Comment »

Τύφλα να χει ο Λούκυ Λούκ
Στην τοποθέτηση της στις Κάννες η Α.Μέρκελ ζητά δημοψήφισμα μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη με ερώτημα
«Θέλετε να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη ή όχι;»
Και μας διαβεβαιώνουν ότι μέχρι να γίνει το δημοψήφισμα δεν πρόκειται να αποταμιεύσουν την 6η δόση(που να μη σώσουν).
Θέτωντας έτσι ευθέως τον εκβιασμό προς τους έλληνες πολίτες και ευελπιστώντας να εισπραχθεί το πολυπόθητο ναι.
Για ακόμη μια φορά μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό,
στο χέρι μας είναι να πάρουμε το μαχαίρι και να το στρέψουμε εναντίον τους.
Ολοι την Παρασκευή στις κινητοποιήσεις να τους δώσουμε το βροντερό μύνημα!
Το μεγάλο όχι που ισοπέδωσε τον καπιταλισμό!(απο την δευτέρα στους κινηματογράφους)
Posted in Επικαιρότητα, Πολιτική-κοινωνικά θέματα on 2 Νοεμβρίου, 2011| 1 Comment »
Ακούω από διάφορους να λένε σχετικά με το δημοψήφισμα, ότι αυτή είναι η ευκαιρία λέει να χαλάσουμε τα σχέδια της πλουτοκρατίας.
Σε όλους αυτούς συστήνω να κρατάνε μικρό καλάθι…
Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο αθώοι;
Αν λέμε αν γίνει το δημοψήφισμα, και αν το ερώτημα είναι η αποδοχή ή όχι της νέας δανειακής σύμβασης, ποια ακριβώς θα είναι η ευκαιρία σε περίπτωση που θα ψηφίσουμε ΟΧΙ(το λέω ηρωικά);
Δεν έχουμε υπογράψει συμβάσεις και κόντρα συμβάσεις που έχουν ήδη καταστήσει την χώρα ξέφραγο αμπέλι και έχουν μετατρέψει, αν τις αποδεχθούμε και δεν τις πολεμήσουμε, τους έλληνες σε νομιστεράκια;
Δηλαδή στην περίπτωση που ψηφίσουμε όχι τι θα αλλάξει;
Τίποτα, απλά θα μας πούνε «συγνώμη χρεοκοπήσατε(ως κράτος)» θα μας βγάλουν από την ευρωζώνη και θα συνεχίσουν την δουλειά τους, θα μας την λένε και από πάνω ότι αυτοί ήθελαν να μας σώσουν αλλά εμείς αρνηθήκαμε άρα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Αν υποκύψουμε στους εκβιασμούς και ψηφίσουμε ναι(ένα δειλό ναι, όχι ηρωικό) μετά θα θεωρήσουν ότι έχουν λαϊκή εντολή και θα συνεχίσουν να παίρνουν μέτρα μέχρι τελικής πτώσης. Τίποτα δεν θα τους σταματήσει να μας βγάλουν από την ευρωζώνη(ή να μας κρατήσουν σε αυτή) και να ολοκληρώσουν το ξεπούλημα.
Σκεφτείτε λοιπόν πόσο τους βολεύει ένα απλό δημοψήφισμα…
Ρίχνεται η ευθύνη στην πλάτη του λαού, για ακόμη μια φορά, και αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Δηλαδή έτσι απλά ο Γιωργάκης, το παιδί του State Department, θα ανοίξει την Κεκρόπορτα του καπιταλισμού για να πατήσει ο λαός το κόκκινο κουμπί και το σύστημα να καταρρεύσει; Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά.
Αυτές οι λύσεις «ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε» μας έφτασαν ως εδώ, καιρός είναι να ωριμάσουμε δεν νομίζετε;
Στο ερώτημα τους «αν προτιμάμε στην κρεμάλα που μας έχουν στήσει να τραβήξουμε το σχοινί με το αριστερό ή το δεξί χέρι» δεν έχει νόημα να απαντήσουμε.
Την απάντηση μόνο στους δρόμους και με αγώνα μπορούμε να τους τη δώσουμε, ούτε με δημοψήφισμα, ούτε με εκλογές.
Το ΚΚΕ ζητά εκλογές, όχι επειδή αυτή είναι η λύση, αλλά επειδή θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και θα προκύψει μια πιο αδύναμη κυβέρνηση, κάτι που θα δημιουργεί δυσκολίες στα σχέδια τους, όπως και όποια και αν είναι αυτά.
Δεν υποκύπτουμε σε ψευτοδιλήματα, δεν ελπίζουμε σε λύσεις fast food…
Ο δρόμος του αγώνα έχει ανοίξει, δεν κάνουμε πίσω, δεν ανακόπτουμε την πορεία μας!