Βασίλης Φίλιας, για το ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα την ψευτοανάπτυξη κ.α

Read Full Post »

Βασίλης Φίλιας, ο σκεπτόμενος/κριτικός άνθρωπος

Τον συγκεκριμένο τον ανακάλυψα πρόσφατα, είχε επιμεληθεί και γράψει τον πρόλογο ενός βιβλίου που ξεκίνησα να διαβάζω, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι αναλύσεις του και το ευρύ φάσμα των προβληματισμών του που καλύπτουν ζητήματα φιλοσοφίας, πολιτικής επιστήμης, γεωπολιτικής, ιστορίας, κοινωνιολογίας, επικαιρότητας κ.λ.π

Read Full Post »

Το Γαλάζιο Τετράδιο(απόσπασμα και δυο λόγια)

Το παρακάτω αποτελεί ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Το γαλάζιο τετράδιο» του Εμμανουήλ Καζακέβιτς απο τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

Εδώ θαβρείτε μια αναφορά του Ριζοσπάστη στο συγκεκριμένο βιβλίο, διαβάστε την πριν συνεχίσετε γιατί θα σας βάλει στο κλίμα.

Επέλεξα το συγκεκριμένο κομμάτι, παρότι έχω τσακίσει πολλές σελίδες που μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες καθώς διάβαζα, επειδή από τη μία μου αρέσει λογοτεχνικά η σκηνή που περιγράφεται, και από την άλλη, και αυτό το θεωρώ πιο σημαντικό, εμφανίζονται μια σειρά από προβληματισμοί τους οποίους συναντάμε και εμείς σήμερα μπροστά μας με σάρκα και οστά. Προβληματισμούς και ζητήματα τους οποίους αντιμετώπισε και ο ίδιος ο Λένιν, καταφέρνοντας μάλιστα να τους επιλύσει και μέσα από την μαυρίλα που επικρατούσε να μεταλαμπαδεύσει τελικά το άγιο φώς της μεγάλης επανάστασης. Το μήνυμα που παίρνει κανείς από αυτές τις λίγες παραγράφους, δεδομένου ότι γνωρίζουμε πλέον την έκβαση των γεγονότων, είναι πέρα για πέρα αισιόδοξο και αμβλύνει λίγο εκείνο το συναίσθημα «μοναξιάς» και απελπισίας που καμιά φορά μας καταπλακώνει εμάς τους κομμουνιστές.

---

Σταματώ εδώ, δεν πρόκειται να σας υποδείξω επακριβώς τι να νιώσετε και τι να σκεφτείτε διαβάζοντας το απόσπασμα, αν και φαντάζομαι θα είναι πάνω κάτω τα ίδια με όσα ένιωσα και σκέφτηκα κι εγώ. Σε κάθε περίπτωση το εν λόγω βιβλίο σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το προμηθευτείτε από κάπου και να το διαβάσετε ολόκληρο.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

~~~

Σσσσ, έκανε ο Εμελιάνοφ.

Δυο βάρκες πλησίαζαν τη στεριά. Οι κιθάρες και τα τραγούδια ακούστηκαν πολύ σιμά.

– Λέτε να κάνουν προς τα δω; Ψιθύρισε ο Ζινόβιεφ.

Στη μια βάρκα τραγούδαγε ο ένας άνδρας.

Μικρό μου, την άνοιξη μην ψάχνεις για ρόδα, ρόδα θα βρεις και μετά.

Την άνοιξη έλα βιολέτες να μάσεις, βιολέτες δε θα ‘βρεις μετά.

 

Βιολέτες μετά θα ζητάει η ψυχή σου μα δε θα τις βρεις πουθενά.

Πικρά θε να κλάψεις, μα η άνοιξη πάει κι όσο να κλάψεις δε θα ‘ρτει ξανά.

 

Μια μεθυσμένη φωνή αντήχησε ξαφνικά από την άλλη βάρκα:

Στάζουν τα χειλάκια σου σιρόπι από κεράσι το μάγουλο σου ρόδο «γκλουάρ ντε Ντιζόν»…

 

– Σιωπή, αναιδέστατε! ακούστηκε με νάζι γυναικεία φωνή.

– Σιωπή, βλακέντιε! σιγοντάρησε τη γυναίκα αντρική φωνή.

Μια ψιλή παθιάρικη φωνή αντήχησε από την πρώτη βάρκα:

Ζακετάκι αν βογκ από του Πακέν

κατόπιν η φούστα της κυματιστή

κατόπιν η δαντέλα η φουφουλιαστή

κατόπιν, κατόπιν…Αυτή![1]

 

Η δεύτερη βάρκα πήρε τους άλλους στο ψιλό:

Μαντάμ Κλοτς! Πάρτε το μωρό,

το καημένο κλαίει και δε μωρώνει…

Άνοιξε στο πάτωμα λίμνη…

– και δεν πατώνει!

 

Ακούστηκαν χάχανα. Πήραν αμέσως άλλο σκοπό:

Γερμανοί κατάσκοποι,

σπιούνοι Γερμανοί,

του Κάιζερ τσιράκια![2]

 

– Αυτό για την αφεντιά μας, ψιθύρισε ο Λένιν και γέλασε σιγανά.

Οι βάρκες απομακρύνθηκαν.

«Λευκά χλομά και μοσχομυρωδάτα-τ’ άνθη της νυκτός ονειροπολούν»- ερχόταν από πέρα το τραγούδι με παραφωνίες. Σιγά-σιγά χαμήλωνε κι έσβηνε. Ξανάγινε σιωπή.

– Ε και που να ‘ξεραν ποιος είναι ‘δω! γέλασε με χαρά και πείσμα ο Εμελιάνοφ. Που να ΄ξεραν!

– Τι σάχλες, τι αηδίες! έτρεμε από το κακό του ο Ζινόβιεφ.

Ο Λένιν χαμογελούσε σκεφτικός.

– Αυτά λοιπόν, έκανε κατόπιν…Το μάγουλο σου ρόδο «γκουάρ ντε Ντιζόν»

Σηκώθηκαν και τράβηξαν σιωπηλοί για το καλύβι. Μια δυσάρεστη, πικρή διάθεση άφησε σ’ όλους, ακόμη και στον Κόλια[3], τούτο το πέρασμα της προστυχιάς και της φτηνοζωής που ‘φερε μια μπόχα κρασιού και ξετσιπωσιάς στο απάνεμο καταφύγιο τους. Έκανε ο καθένας μια δική του σκέψη. Ο Ζινόβιεφ ότι η παλιά Ρωσία είναι ζωντανή ακόμη, σώα και αβλαβής και πανταχού παρούσα-σαχλοτράγουδα, βλακείες, μπεκριλίκι με λαθραίο τσίπουρο και συχνά, αντί για τσίπουρο, σκέτο οινόπνευμα, εκφυλισμός και παρακμή, ξεπούλημα των πάντων, μια ζωή άθλια και τιποτένια…

Και κάνεις δεν δίνει δεκάρα για τους επαναστάτες που καταδιώκονται κι αναγκάζονται να κρύβονται. Ελάχιστοι, σταγόνα στον ωκεανό του μικροαστισμού, οι εργάτες που ξέρουν και καταλαβαίνουν

Ο Εμελιάνοφ σκεφτόταν ότι τούτη τη φορά γλίτωσαν φτηνά, αφού οι βάρκες δεν άραξαν, μα μεθαύριο που θ’ αρχίσει το κυνήγι τα πράματα θα ‘ναι ζόρικα, δίκιο είχε ο Σβερντλόφ που είπε να βρουν κανένα άλλο μέρος…

Ο Κόλια είχε ακόμη στο νου του το κολύμπι που έκανε ο Λένιν και θύμωνε μ’ εκείνους εκεί στις βάρκες που τραγούδησαν για τους Γερμανούς κατασκόπους. Το τραγούδι πείραξε, φαίνεται, τον Λένιν κι ο Κόλια τόσο πολύ τον λυπόταν τώρα που του ερχόταν να κλάψει κρυφά μες στο σκοτάδι…
Μα ο Λένιν δε θυμόταν το τραγούδι…οι σκέψεις του είχαν πάρει άλλο δρόμο: θέλεις δε θέλεις, σκεφτόταν, θα τα πάρεις μαζί σου κι αυτά τ’ ανθρωπάκια για να κάνεις την επανάσταση, αλλιώς δεν γίνεται. Τους ανθρώπους που θα φτιάξουν το σοσιαλισμό δεν μπορείς να τους αποκτήσεις με ειδική παραγγελία, θα βολευτείς λοιπόν, κατά κάποιο τρόπο με τούτους εδώ, θ’ αγωνιστείς να τους κάνεις ανθρώπους. Δεν υπάρχει πουθενά καμία μακάρια χώρα Ουτοπία, υπάρχει μόνο η Ρωσία και απ αυτή θα ξεκινήσεις.

Δύσκολο το εγχείρημα, τα εμπόδια τρομαχτικά και διαβολεμένα κι ίσως η δουλειά με τους ανθρώπους αυτούς θα είναι δυσκολότερη και από την ίδια την επανάσταση. Μα τι να γίνει, άλλη λύση δεν υπάρχει Θα έρθουν κατόπιν άλλοι άνθρωποι, θα μεγαλώσει και η γενιά του Κόλια…θα έχουν βέβαια και ετούτοι τα δικά τους βίτσια, μα θα ναι αλλιώτικα τα πράματα τότε, πολύ αλλιώτικα.

~~~

---

[1] Σημ. δική μου: Εγώ αυτό το βρήκα πάντως πολύ γουστόζικο

[2] Σημ. δική μου: Τον Λένιν και τους μπολσεβίκους εκείνη την εποχή τους συκοφαντούσαν με κάθε τρόπο οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, πολλοί από τους οποίους αυτοπροσδιορίζονταν ως αριστεροί, σοσιαλιστές, αναρχικοί και δεν συμμαζεύεται. Ένα από αυτά που διέδιδαν για τον Λένιν, όταν δεν ισχυρίζονταν μέσα από τις φυλλάδες τους ότι έκανε εξεζητημένη ζωή παρέα με πριμαντόνες μακριά από το «πεδίο της μάχης», είναι πως ήταν κατάσκοπος των γερμανών.

[3] Σημ. δική μου: Ο Κόλια ειναι γιος του Εμελιάνοφ

Read Full Post »

Φόρος τιμής

Μιας και το θυμήθηκα αναπολώντας το παρελθόν, ενα βίντεο αναφορά στους παιδικούς μου έρωτες, ακόμα και σήμερα η μουσική του με κάνει να ανατριχιάζω απο συγκύνηση:

!!!!

 

Μόλις τώρα είδα οτι κάναν remake για το PS3!!!!

Read Full Post »

Goin to socialism through gossiping

Πάμε γερά σύντροφε ΝΙΒΟ, σάμπως και οι «ποιοτικοί» (είπες κάτι Σταθούλη;)που ήταν υποτίθεται  καλύτεροι δεν μας γύρισαν την πλάτη στα δύσκολα;

Εγώ για να πω την αλήθεια τους NEBMA δεν τους ήξερα καν, τους Going Through ελαφρώς, και περισσότερο κατ όνομα μιας και δεν μπορώ να πω ότι με εκστασιάζει αυτού του είδους η μουσική. Δεν θα σχολιάσω την επιλογή των διοργανωτών του φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ να τους καλέσουν, δεν το θεωρώ μείζον ζήτημα αυτό, ούτε για το κόμμα, ούτε για τον λαό αυτής της χώρας. Πως να το κάνουμε όμως, η Αυγή αντίθετα με μένα, επειδή νοιάζεται για το ΚΚΕ και δεν θέλει να το δει να χάνει το δρόμο του προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια και σπέυδει, όπου χρειάζεται, να κάνει επικοδομοιτηκή κριτική.

Εκεί λοιπόν που είχαμε το σκιτσογράφο Στάθη να άγχεται για το μέλλον του κόμματος, την απήχηση του στον κόσμο και τα ποσοστά του, έχουμε τώρα και τον Α.Γ ο οποίος στο φύλλο 24/08/2012 της Αυγής γράφει τα παρακάτω:

~~~~~~~

«Τα ύστερα του κόσμου… Στο 38ο φεστιβάλ της ΚΝΕ θα εμφανιστούν τα «χιπ χοπ» συγκροτήματα Going Τhrough και ΝΕΒΜΑ. Δεν πρόκειται για φάρσα, κακοήθεια ή προβοκάτσια. Η είδηση επιβεβαιώνεται και από τον «Ριζοσπάστη». Σε ένα φεστιβάλ που κουβαλάει όλη την ιστορία του ΚΚΕ που έχει συνδεθεί με αγώνες και καλλιτέχνες οι κνίτες της νέας εποχής θα ακούσουν στίχους από γνωστές ποπ επιτυχίες «επιπέδου», όπως το «γυναίκες τριγύρω πολλές παρά πολλές αλλά ποτέ δεν είναι αρκετές» ή το «μαζί μου ασχολείσαι πόσο μ***ς είσαι» καθώς και το «αμιγώς» πολιτικό «καλημέρα Ελλάδα».

Τα δύο συγκροτήματα είναι μιμητές της αμερικάνικης αντίστοιχης σκηνής, υπέρμαχοι ενός συστήματος στο οποίο ο «άντρας» θέλει «αμάξια και λεφτά» για να κατακτήσει την καλλίγραμμη νεαρή, την οποία φυσικά αλλάζει σαν τα πουκάμισα και πουλάει νταηλίκι… Αν πρόκειται για προσπάθεια του ΚΚΕ να πιάσει τον παλμό της νεολαίας, είναι μάλλον αποτυχημένη… όπως και γενικά τα αντανακλαστικά του στους παλμούς της κοινωνίας.

Αν πάλι αποφάσισε να αλλάξει ο χαρακτήρας του Φεστιβάλ και να μην αποτελεί πια πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός, αλλά εμπορική διοργάνωση, τότε μάλλον αξιολογεί τις προτεραιότητές του..»

~~~~~~~~~~~~~~~~

Εντάξει βρε παιδιά εκεί στην Αυγή, μην χάνετε τον ύπνο σας για να μας συμμορφώσετε και ασχοληθείτε λιγάκι με τα δικά σας, έχετε να βγάλετε τον κόσμο στους δρόμους το ξεχάσατε; Τους αγώνες μας τώρα και την ιστορία μας, εμείς θα τους επαναλάβουμε, κόντρα στη λογική τη δική σας που καθησυχάζει και  αποβλακώνει τον λαό και τους νέους κυρίως, εξαντλώντας την αγωνιστικότητα τους σε «ακτιβισμούς», κοινωνικά παντοπωλεία και εθελοντισμούς της πλάκας χωρίς να δίνετε κανένα διέξοδο ούτε στους ίδιους αλλά ούτε και στην κοινωνία.

Ναι η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε στην μόδα, δεν μας απασχολεί αυτό, το να λέτε όμως ότι δεν πιάνουμε τους παλμούς της κοινωνίας πάει πολύ. Απλά εμείς την κοινωνία την θέλουμε να πάλεται από ζωή, όχι να είναι ο παλμός της άλλοτε ασθενικός και άλλοτε ακανόνιστος και ταραχώδης, και να λέμε «καλά πας συνέχισε έτσι».

Έλεος δηλαδή εκεί στην Αυγή, κατηγορείτε εμάς ότι δήθεν μετατρέψαμε το πολιτικό φεστιβάλ σε εμπορικό, αλλά εσείς μην έχοντας τίποτα να πείτε στο πολιτικό επίπεδο, μετατρέψατε την πολιτική αντιπαράθεση σε ρεπορτάζ κουτσομπολίστικης πρωινής εκπομπής.

Και κλείνω με ένα ποτ πουρί χρησιμοποιώντας στίχους από τα «συντρόφια» τους Goin Through και παραλλάσσοντας τους λιγάκι ώστε να ταιριάζουν στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Συνιστώσες γύρω μου πολλές πάρα πολλές αλλά ποτέ δεν είναι αρκετές, τις ιδεολογίες αλλάζω σαν τα πουκάμισα μπας και γυρίσει η τύχη μου και πω ότι γ….α.»

«Ο Λαλιώτης ζητάει αμάξια και λεφτά, χαλάλι όμως γιατί έφερε έδρανα πολλά…»

«Τα μάτια τώρα κλείσε, ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη ρίξε, πόσο μ…..ς είσαι με τους εργατικούς αγώνες ακόμα ασχολεισαι»

«Καλημέρα Ελλάδα
Σου μιλάει ο Άλεξ
όλα σου τα κρύβω τίποτα δεν λέω
πολύ με υπερτίμησες, εγώ πάρα πολύ σε υποτιμώ, παρόλο που σου λέω ότι σε αγαπώ.

Σκέφτηκα Ελλάδα να σ’ αφήσω, να φύγω, το εγχώριο κλίμα όμως ήταν καλό και έτσι ανέβαλα για λίγο την καριέρα μου στο εξωτερικό.
Δεν το ‘βαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο
ν’ φορέσω που και πού και κανένα ζιβάγκο
Να αλλάξω τροπάρι και να κάνω πιο cool το ντύσιμό μου
και να μοιάζει με του Ανδρέα πιο πολύ φέρσιμό μου

Καλημέρα Ελλάδα
Να υποφέρεις για πάντα
Να τιμάς την ΕΕ και ας σε στέλνει γραμμή στο 40
Να κρατάς το κεφάλι χαμηλά στον αγώνα
Και να βγάζεις για κυβέρνηση το δικό μου κόμμα

Να ψηφίσεις Ελλάδα όλους τους βουλευτές μου, απο τις συνιστώσες που ναι όλες δικές μου.

Και εμείς μετα με δικά σου χρήματα θα στήσουμε κοινωνικά παντοπωλεία και ό,τι περισσέψει γραμμή κατάθεση στην Ελβετία

Ελλάδα συγγνώμη που δεν θα σου αλλάξω γνώμη πρέπει να συνεχίσεις να τους προσκυνάς
Εγώ θα σε πλανεύω και θα σε κοροϊδεύω
Και σε όνειρα απατηλά θα σε ταξιδεύω για να με προτιμάς

Καλημέρα Ελλάδα
Άλεξ στο μικρόφωνο
Σε δουλεύω μέσα στην τηλεόραση
Σε δουλεύω και στο ραδιόφωνο
Σε χάζεψα απ τη μια
Σε  έψησα και από την ανάποδη

Και έχω αφήσει άπλυτα από δω μέχρι τη Νάπολη

Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευτές
Έχω και γω δικαίωμα να κάνω αρπαχτές

Άκου ένα σύνθημα αντί να μάθεις γράμματα

Ψάχνω για μ***, και τους τάζω θαύματα
Παράτησα γραφείο και χαρτοφυλάκιο
Πήγα μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο
Κατέβα στο λιμάνι, πούλαω παραμύθα στους εργάτες, άφησε τους αγώνες σου και ελα πάρε πατάτες

Για ευρωδημοκρατία σας μιλάω και σοσιαλιστικά οράματα
Για οργανισμούς της Ευρώπης και για οικονομικά θάματα
Αυτή είναι η κατάσταση και πίνω στην υγεία σας
Κύριε υπουργέ χαλβαδιάζω τα υπουργεία σας

Ελλάδα συγγνώμη που δεν θα σου αλλάξω γνώμη
πρέπει να συνεχίσεις να τους προσκυνάς
Εγώ θα σε πλανεύω και θα σε κοροϊδεύω
Και σε πελάγη ευτυχίας θα σε ταξιδεύω για να με προτιμάς

Κύριε Πρόεδρε
Παίρνω το θάρρος σήμερα
Αφού όλα τα προβλήματα είναι θέματα εφήμερα
Προκαταβολικά συγγνώμη μα έχω όνειρα
Θέλω υπουργεία και ας μην είναι μόνιμα
Θα φροντίσω οι έλληνες να κάθονται φρόνιμα
Γιατί εγώ κι εσύ δεν διαφέρουμε στο φρόνημα
Ζητάω τα προβλεπόμενα, δεν τα ζητιανεύω
Όπως και εσείς, έχω μάθει να τους δουλεύω

Ελλάδα σε βιάζουμε και ‘συ φτιάχνεις τα νύχια σου
Όχι μην αμυνθείς
Όχι μη βρεις τα δίκια σου
Εμείς σε ξεπουλάμε όση ώρα καλλωπίζεσαι
Είμαστε μια παρέα και συ μονάχη ξεφτιλίζεσαι

Καληνύχτα Ελλάδα
Σε στέλνω για ύπνο
Όσο εμείς ετοιμαζόμαστε να σε φάμε για δείπνο
Εγώ θα σου αφαιρώ κάθε σκέψη απ το τετράδιο
Και θα σε αποτελειώσω απ’ το ράδιο μάλλον αύριο

Ελλάδα συγγνώμη που δεν θα σου αλλάξω γνώμη
πρέπει να συνεχίσεις να τους προσκυνάς
Εγώ θα σε πλανεύω και θα σε κοροϊδεύω
Και όλο και κανα μπάφο θα σε φιλεύω για να με προτιμάς»

Για τον σχολιασμό και τη διασκευή Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

ΥΓ: Συντρόφια Goin Through, μην μου κάνετε αγωγή για την διασκευή, δείτε το σαν προφεστιβαλική ρεκλάμα το όλο πράγμα.

Read Full Post »

Έτσι τα κανάλια πλέκουν το εγκώμιο της Χ.Α

Δεν ξέρω πως θα το εκλάβετε εσείς, εμένα πάντως η συγκεκριμένη εκπομπή και τα ρεπορτάζ που περιέχει μου μοιάζουν ότι προάγουν τον φασισμό την ξενοφοβία και νομιμοποιούν τις δράσεις της Χ.Α απροκάλυπτα.

Επίσης παρατηρήστε πως περνάνε παράλληλα και άλλα στερεότυπα όπως αυτό του τεμπέλη έλληνα κλπ. τα οποία το σύστημα τα χρησιμοποιεί στην προπαγάνδα του για ψωμοτύρι.

watch?v=1_qaxuLZwrg&feature=g-all-xit

(δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου το επισυνάπτει στο άρθρο ως βίντεο, ακολουθήστε οπότε το λίνκ)

Δημοσιογράφος: «Μα ρε παιδιά αφού βαράτε ξένους, δεν βαράτε;»

Φασίστας: «Όχι εμείς, κάποιοι άλλοι φοράνε τις μπλούζες που μας κλέψαν απο τις απλώστρες και τους βαράνε για να μας συκοφαντήσουν»

Δημοσιογράφος: «Α οκ τότε…»

Δημοσιογράφος: «Εντάξει και εμείς τους σιχαινόμαστε τους βρωμοξένους, αλλά να μην αναγνωρίσετε έστω στην κυβέρνηση ότι προσπαθεί να ξεβρωμίσει τον τόπο;»

Φασίστας: «Απαπαπαπα αυτοί τα κάνουν για τα μάτια του κόσμου, κάντε με εμένα Φύρ…εεε ήθελα να πω υπουργό και θα δείτε.»

Και μετά ακολουθεί ρεπορτάζ σκηνοθετημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μας πείσει ότι όλες οι δολοφονίες αλλοδαπών στην χώρα μας γίνονται απο ομοεθνείς τους.

*

σημ. Και την Κανέλλη δεν την βάρεσε ο Κασιδιάρης αλλά κάποιος που είχε κλέψει τη μούρη του απο ενα χοιροστάσιο.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Το πιο σημαντικό που μπορεί να μας διδάξει η ιστορία είναι ότι δεν μας έχει διδάξει και πολλά πράγματα(Aldous Huxley)*

Στο στρατό, και ειδικά στα σώματα εκείνα που επιβιώνουν ακόμα και σήμερα τα καψόνια, υπάρχει η παράδοση ο παλιός να προσπαθεί να κάνει τη ζωή του νέου κόλαση. Άμα ρωτήσεις κάποιον από τους παλιούς γιατί τα κάνει αυτά, σου λέει σαν δικαιολογία πως όταν ήταν νέος του τα έκαναν και του ίδιου για αυτό και εκείνος τα αναπαράγει. Επειδή λοιπόν σε αρκετά ζητήματα ο στρατός μοιάζει με μικρογραφία της κοινωνίας, δεν μπορώ παρά να κάνω τους ανάλογους παραλληλισμούς.

Έχουμε λοιπόν δυο ομάδες, τους παλιούς και τους νέους, ένα είδος καταπίεσης που ξεκινάει από πάνω πηγαίνει προς τα κάτω και αναπαράγεται στους αιώνες των αιώνων ενώ πολλοί από τους καταπιεσμένους δεν διστάζουν, εκεί που τους παίρνει, να πάρουν το ρόλο του καταπιεστή. Αυτήν ακριβώς την τάση, την κατακόρυφη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο καλλιεργεί και ο καπιταλισμός και άμα το καλοσκεφτεί κανείς πετυχαίνει πολλά με αυτόν τον τρόπο. Καταρχήν μειώνει τον κίνδυνο για τις εξουσιαστικές ομάδες, αφού οι υφιστάμενες σε αυτές ομάδες δέχονται αδιαμαρτύρητα την καταπίεση σαν κάτι φυσικό και ομοίος την προωθούν στις κατώτερες απ αυτούς, σε όρους κοινωνικού στάτους, ομάδες.

Αντίστοιχα λοιπόν σήμερα, βλέπουμε ότι το σύστημα κατάφερε να «καλουπώσει» μεγάλο μέρος της λαϊκής οργής, που αρχικά εκφράστηκε αντανακλαστικά μέσα από τις πλατείες και δυστυχώς δεν προχώρησε παραπέρα, στρέφοντας την προς τα κάτω. Αφού λοιπόν οι συμπατριώτες μας υπέκυψαν αρχικά στην τρομοκρατία που εξαπέλυσαν τα ΜΜΕ, τα διάφορα διεθνή κέντρα και τα κόμματα, έπρεπε να βρεθεί κάποιος νέος «βάρβαρος» για να αποσβέσει την συσσωρευμένη οργή. Ο βάρβαρος αυτός προσωποποιήθηκε στους μετανάστες και τους κατέστησε υπεύθυνους για πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Η αλήθεια είναι πως ο λαός μας δεν φάνηκε να ήθελε και πολύ, ένεκα και των υπαρκτών προβλημάτων που δημιουργούνται  εξαιτίας της εκτεταμένης μετανάστευσης, για να νομιμοποιήσει στην συνείδηση του την ρατσιστική προπαγάνδα και τις ανάλογες πρακτικές.

Φτάσαμε λοιπόν σήμερα στο σημείο να περνάει το κράτος από τα εσκαμμένα της Χρυσής Αυγής(στο εξής Χ.Α), δηλαδή βλέπουμε μια εξόφθαλμη συνεργασία κράτους παρακράτους(needs two to tango που λένε). Συγκεκριμένα ο «Ξένιος Ζεύς» έρχεται σε μια περίοδο που συζητιόνται και εφαρμόζονται μια σειρά από πολύ σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, κι όμως, δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση, ούτε καν σε επίπεδο πλατείας, γιατί πλέον βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής αποτελεί η ρατσιστική αρένα τόσο για τους θεατές όσο και για του συμμετέχοντες σε αυτή. Παράλληλα δίδεται η ευκαιρία στους «αριστερούς» διαφόρων ειδών να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό μεμονωμένα,  να σταθούν μόνο στο προφανές ρατσισμός-ρατσιστική βία, και να μεταφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους την προσοχή του λαού από τους εξουσιαστές του συστήματος στους υπηρέτες του, τους φασίστες, τα όργανα καταστολής, τους πολιτικούς και τα κυβερνώντα κόμματα, δηλαδή  από τις αιτίες στα φαινόμενα.

Για όποιον έχει μάτια και βλέπει είναι πλέον ξεκάθαρο πως η Χ.Α είναι πέρα για πέρα συστημικό μόρφωμα. Η όποια συνθηματολογία τους που δήθεν εναντιώνεται στα ξένα καπιταλιστικά κέντρα ελέγχου παραμένει στο επίπεδο της θεωρίας και αποτελεί για το θεαθήναι κάλυψη του πραγματικού τους ρόλου, που είναι η τρομοκρατία και ο αποπροσανατολισμός των μαζών σε διαλεκτική συνεργασία με το κράτος ή όταν το πράγμα φτάσει στο αμήν, ακόμα και στο ρόλο του κράτους(βλέπε ναζιστική Γερμανία και φασιστική Ιταλία).

Αν συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο προβλέπω ενίσχυση της Χ.Α, η οποία θα χρησιμοποιηθεί μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, ενάντια στους λαϊκούς αγώνες. Στην ουσία τη στιγμή αυτή, και οι μεν με τον Ξένιο Δία, και οι δε με τα «πογκρόμ» τους κάνουν άριστη εκπαίδευση για να βρίσκονται σε φόρμα όταν θα στραφούν ενάντια στην αγωνιζόμενη εκείνη μερίδα του λαού σαν πρώτης τάξεως σεκιουριτάδες του κεφαλαίου. Από τη μια δηλαδή συνδράμουν στο να μην ριζοσπαστικοποιηθεί η συνείδηση του κόσμου, από την άλλη θα αρχίσουν να βαράνε αλύπητα εκείνους που θα κάνουν βήματα ριζοσπαστικοποίησης μέσα από εργατικούς αγώνες.

Βέβαια το παιχνίδι αυτό, του αποπροσανατολισμού, εκτελείται και με άλλους συνδυασμούς. Στρέφουμε τον ιδιωτικό υπάλληλο ενάντια στον δημόσιο, τους φορτηγατζήδες ενάντια στους ναυτεργάτες, τους ναυτεργάτες ενάντια στους λιμενεργάτες, τους αγρότες ενάντια στους φορτηγατζήδες και πάει λέγοντας. Είναι στενάχωρο αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, ότι μουσική και αν της βάλουν, σε αυτό το ρυθμό θα χορέψει.

Το έχω πει και το ξαναλέω ότι πρόκειται να βιώσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δυστυχώς έτσι όπως το βλέπω εγώ κάποια πράγματα είναι αδύνατον πια να τα προλάβουμε οπότε και θα «λουστούμε» τις αποτρόπαιες συνέπειες, ας είμαστε λοιπόν προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Ο λαός δυστυχώς περπατά μια ζωή στο σκοτάδι, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και οι παραμικρές αχτίδες φωτός να τον στραβώνουν, οπότε επιμένει να (απο)προσανατολίζεται από τους διάφορους γνώριμους στα αυτιά του θορύβους και ας τον οδηγούν αυτοί τελικά με απόλυτη βεβαιότητα στον Καιάδα.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

* Ελέυθερη δική μου μετάφραση για το  «That men do not learn very much from the lessons of history is the most important of all the lessons of history.»

Read Full Post »

Καδοσαυροφυλάκια

Αναδημοσιεύω ένα άρθρο που διάβασα στο Dailynews24.gr και όσο να ναι μου έκανε μιαν εντύπωση…

~~~~~

Ο δήμος της πόλης Τζιρόνα, στη βορειοανατολική Ισπανία, ανακοίνωσε ότι τοποθέτησε λουκέτα στους κάδους απορριμμάτων των σουπερμάρκετ για να εμποδίσει όσους αναζητούν τρόφιμα στα σκουπίδια, ένα φαινόμενο που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης.

Σε ανακοίνωσή του ο δήμος υποστηρίζει ότι έλαβε την απόφαση αυτή, σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες των σουπερμάρκετ διότι η κατανάλωση τροφίμων που έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια «ενέχει κινδύνους για την υγεία». «Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο ένας κάδος μπροστά στα σουπερμάρκετ που είναι κλεισμένος με λουκέτο και ο οποίος περιέχει ληγμένα ή χαλασμένα τρόφιμα, για να μην τα πάρουν οι άποροι», είπε ένας εκπρόσωπος της πόλης.

Οι αρχές έχουν οργανώσει ένα σύστημα ενημέρωσης ώστε όσοι έχουν ανάγκη να πληροφορηθούν πού βρίσκονται τα κέντρα διανομής τροφίμων απ’ όπου μπορούν να πάρουν ένα καλάθι με είδη πρώτης ανάγκης. Υπάλληλοι θα βρίσκονται κοντά στους κάδους απορριμμάτων για να ενημερώνουν τους πολίτες.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο ο δήμος θέλει να επεκτείνει την πρωτοβουλία αυτή εκτός από τα σουπερμάρκετ και σε άλλα σημεία.

~~~~~

Τελικά ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα των άκρων που χωράει τα πάντα αρκεί αυτά να είναι ανώδυνα για την κυρίαρχη τάξη. Όταν έγραφα το άρθρο πριν από κάμποσο καιρό με τίτλο «το κίνημα τρώγω τα σκουπίδια σου», και εναντιωνόμουν στη μεταμοντέρνα μόδα να τρώνε κάποιοι από τα σκουπίδια από άποψη και ως μορφή αντίδρασης και καλά(μη χέσω) δεν περίμενα ότι εκεί στην Ισπανία θα με πάρουν τόσο στα σοβαρά:).

Πέρα από την πλάκα, αυτό που πραγματικά πείραξε τους «σουπερμαρκετάδες» της πόλης Τζιρόνα είναι ότι το να ψάχνουν οι άποροι τα σκουπίδια έξω από τα σούπερ μάρκετ τους για να φάνε, συνιστά ένα θέαμα που τους χαλάει την μόστρα και πλήττει το καταναλωτικό όνειρο. Έπρεπε λοιπόν οι ναοί της κατανάλωσης να προστατευθούν από αυτή τη μάστιγα με κάθε τρόπο. Επειδή όμως στην εποχή μας κανείς από αυτούς δεν λέει τα πράγματα με το όνομα του επικαλέστηκαν φιλευσπλαχνία, να μην τρώνε οι πεινασμένοι από τα σκουπίδια μπας και αρπάξουν καμιά πούντα. Σα να λέμε δηλαδή ότι το μαγαζί που πουλάει μαχαίρια για αυτόχειρες θα προσέξει να μην είναι σκουριασμένα και πάθουν κάνα τέτανο οι άνθρωποι…

Μου θυμίζει όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου κάτι αντίστοιχο που είχε γίνει πριν 1-2 χρόνια σε κάποια πόλη της Αμερικής(δεν θυμάμαι ποια) στην οποία ένας άλλος πρωτοπόρος δήμαρχος είχε απαγορεύσει σε όσους σιτίζονταν με κουπόνια να καταναλώνουν αναψυκτικά και γλυκά προκειμένου να μην πάθει η υγεία τους. Βέβαια και η χώρα μας δεν πάει πίσω, όταν για χάρη των Ο.Α του 2004, ο κρατικός μηχανισμός μάζωξε τους τοξικομανείς και τους άστεγους από τα κέντρα των ολυμπιακών πόλεων και τους έκρυψε σαν ανθρώπινη σκόνη κάτω από το χαλί του καθωσπρεπισμού. Μιλάμε για την ύψιστη κατάντια και την μέγιστη υποκρισία, και δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμη την ουρά του γαιδάρου.

Το «παράδοξο» είναι ότι και φαγητά υπάρχουν για τους πεινασμένους, και σπίτια υπάρχουν για τους άστεγους, και λεφτά υπάρχουν για τους άπορους. Όσο όμως τους γλείφουμε το χέρι για τα ψίχουλα που μας πετούν χάμω(προκειμένου να μας κρατάνε προσκυνημένους και στα τέσσερα), και όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι τα ψίχουλα αυτά προέρχονται από το καρβέλι που ζυμώσαμε εμείς οι ίδιοι και που ποτέ δεν είπαμε δικό μας, θα είμαστε καταδικασμένοι να αποτελούμε την ενσάρκωση του ρητού «όπου φτωχός και η μοίρα του». Μια μοίρα πολύ μεθοδικά προγραμματισμένη και καθόλου αφημένη στην μοίρα της…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Άγρια μεσάνυχτα

Άγρια μεσάνυχτα

Ξύπνησες μέσα στην άγρια νύχτα να ζυμώσεις, να πλάσεις το ζυμάρι, να το πασπαλήσεις με σουσάμι

και ύστερα να το βάλεις στο φούρνο.

Καθάρισες τα αλευρωμένα σου χέρια, σκούπισες τον ιδρώτα και έκατσες να το περιμένεις λιγάκι μέχρι να ψηθεί. Όπως ψηνόταν το ψωμί, λες και ήταν λιβάνι, ευλόγησε με το άρωμα του ολόκληρο το δωμάτιο.

Σου έσπαγε τη μύτη…

Πάνω που ήσουν έτοιμος να το βγάλεις από το φούρνο χτύπησε η πόρτα,

πάντα τέτοια ώρα έρχεται.

«ποιός είναι;», ρωτάς από συνήθεια

«έτοιμο το ‘χεις;»

«έτοιμο το χω αφέντη!»

Του ανοίγεις και όπως μπαίνει μέσα φροντίζεις να

του έχεις ήδη προτείνει με τα δυο σου χέρια τη λαχταριστή φρατζόλα.

Σου το αρπάζει εκείνος απ’ το χέρι απότομα και ύστερα με την απαλάμη του τρίβει το πάνω μέρος για να πέσει λίγο σουσάμι χάμω στο πάτωμα.

«ευχαριστώ αφέντη»

Αυτός δεν φεύγει, περιμένει να σε δει σκυφτό να αγωνίζεσαι να μαζέψεις τα σπυριά απ’ το σουσάμι που σου πέταξε.

Μέσα από τα καλογυαλισμένα του σκαρπίνια καθρεφτιζόταν το χαιρέκακο μειδίαμα του, δεν σε ενόχλησε…

Γύρισε προς την έξοδο

«στο καλό αφέντη»

Βρόντηξε  την πόρτα με δύναμη πίσω του…

Κι όπως φεύγει κλείνεις για λίγο τα μάτια σου,

ακουμπάς με τις απαλάμες το πρόσωπο σου,

και βλέπεις στο μυαλό σου την εικόνα μιας μάνας που δίνει σε δυο νεκρά χέρια το βρέφος της αδιαμαρτύρητα.

Εκείνο, στα ξένα χέρια, έψαχνε ακόμα το βυζί κι έκλαιγε.

Τι αποτρόπαια εικόνα, ανοίγεις απότομα τα μάτια σου ταραγμένος.

Ρίχνεις μια δειλή ματιά στα σπυριά του σουσαμιού που έχεις αφήσει πάνω στον πάγκο και από μέσα σου προσεύχεσαι, «φώτισε θεέ μου τον αφέντη να είναι κάθε μέρα τόσο γενναιόδωρος όσο και σήμερα»…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Πιο καλά…

Read Full Post »