Φάτε στη μάπα δημοκρατία, φάτε στη μαπα ελευθερία του λόγου

Χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη…

<<Μετά τον Κώστα Βαξεβάνη, σειρά είχε ο Σπύρος Καρατζαφέρης, ο οποίος συνελήφθη χθες αργά το βράδυ.

Αιτία αποτέλεσε η «κατοχή» των «απόρρητων εγγράφων» που αφαίρεσαν οι hackers από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τα οποία όπως είχε αναφέρει δημοσίως είχε στα χέρια του. Ο κ. Καρατζαφέρης δεν κοινοποίησε κανένα στοιχείο απλά κάλεσε από την εκπομπή του να παρέμβει πολιτικό στέλεχος του υπ. Οικονομικών έτσι ώστε να γίνει διασταύρωση. Αφού αυτό δεν έγινε, προανήγγειλε ότι θα αρχίσει να δημοσιοποιεί τα στοιχεία από την επομένη.
Λίγη ώρα μετά το τέλος της εκπομπής και αφού ο δημοσιογράφος κατευθυνόταν προς το σπίτι του, συνελήφθη από ισχυρή αστυνομική δύναμη! Ο λόγος; Κάποια περασμένη και ξεχασμένη στα μπαούλα δικαστική απόφαση για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου, την οποία η κυβέρνηση αποφάσισε να ενεργοποιήσει απόψε… τα μεσάνυχτα και μάλιστα στη μέση του δρόμου. Δεν ξέρανε που μένει ο κ. Καρατζαφέρης; Γιατί λοιπόν δεν του κοινοποιήθηκε κάτι, πριν να συλληφθεί σαν Γιαγκούλας;>> Πhγή Dailynews24

——-

Άντε να απογυμνώνεται η αστική δημοκρατία σιγά σιγά για όσους είχαν την ψευδαίσθηση ότι ήταν ελεύθεροι. Η μόνη ελευθερία που υπάρχει στον καπιταλισμό είναι η ελευθερία που δίδεται στον κυνηγό να πιάσει το αφοπλισμένο απο το ίδιο το σύστημα θήραμα. Βέβαια όλες αυτές οι «άκομψες» κινήσεις τρομοκράτησης(γιατί αυτό το στόχο έχουν οι συλήψεις να τρομοκρατήσουν όσους αρχίζουν να αμφισβητούν για να τους κρατήσουν καθηλωμένους) απο την πλερά του κράτους δείχνουν πως υπάρχει μια δυσκολία όσον αφορά στο να κρατηθεί ο έλεγχος, δηλαδή είναι καλό σημάδι γιατί φανερώνει τα αδιέξοδα, τις αδυναμίες και το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού που όσο περισσότερο φτάνει στην άκρη του γκρεμού τόσο πιο επιθετικός γίνεται. Απέχει πολύ βέβαια σε κόπο και κατά πάσα πιθανότητα σε χρόνο ο καπιταλισμός από την απόσυρση του, αλλά σίγουρα τα εμπόδια που καλείται να ξεπεράσει εξαιτίας των αντιφάσεων του γίνονται όλο και ψηλότερα. Το κρίσιμο ζήτημα λοιπόν είναι πότε εμείς οι λαοί θα του δώσουμε το αποφασιστικό καλοζυγισμένο χτύπημα που θα σημάνει την αρχή του τέλους του.

.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Προσοχή παρακαλώ!!!

Λοιπόν αν δείτε στο Blog προστέθηκε μια νεα καρτέλα με τίτλο «Ανακοινώσεις κάθε είδους», εκεί μπορεί ο καθένας να δημοσιεύει τα όποια άσχετα σχόλια για να μην χαλάνε την εικόνα των υπολοίπων άρθρων.
Ευχαριστώ

Read Full Post »

Όταν οι φαρμακοβιομηχανίες των καπιταλιστών κρατούν στα νύχια τους τον χώρο της Υγείας

Αναδημοσιεύω ως έχει ενα άρθρο απο το dailynews24.gr στο οποίο φαίνεται ο παραλογισμός του να αφήνεις την υγεία στα χέρια των εταιριών. 226.000 Ευρώ για ενα φάρμακο ή πεθαίνεις, αυτός είναι ο καπιταλισμός κύριοι, αυτή η ελευθερία που σου παρέχει.

——————

Η Caroline Cassin είναι 29 ετών, ζει στο Μπέρμιγχαμ και όλη της τη ζωή δίνει μία γενναία μάχη με την κυστική ίνωση.

Δυστυχώς η κατάστασή της το τελευταίο διάστημα έχει επιδεινωθεί πολύ με αποτέλεσμα η κοπέλα να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή μέσα σε ένα νοσοκομείο (όπου εισήχθη για 6η φορά από τον Ιανουάριο), την ίδια ώρα που η διεύθυνση του ιδρύματος αρνείται να δώσει το πράσινο φως προκειμένου η κοπέλα να λάβει ένα φάρμακο που έχει χαρακτηριστεί ότι κάνει θαύματα στην περίπτωσή της.
Το σοκαριστικό είναι ότι η εταιρεία που φτιάχνει το φάρμακο προτίθεται να το χορηγήσει δωρεάν στην 29χρονη για ένα χρονικό διάστημα!(σημ. δική μου: Ω τι φιλεσπλαχνία κύριοι, και με τους υπόλοιπους ανα τον κόσμο που δεν εχουν χρήματα να αγοράσουν τα διάφορα φάρμακα τι θα γίνει;)
Το φάρμακο σύμφωνα με την Daily Mail λέγεται Kalydeco, και κανονικά κοστίζει 226.000 ευρώ, ένα ποσό που το NHS (το αντίστοιχο βρετανικό ΕΣΥ) δεν μπορεί να διαθέσει. Η εταιρεία προτίθεται να το δώσει δωρεάν για ένα χρονικό διάστημα αλλά οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου Heartlands είπαν ότι θα ήταν ανήθικο να το ξεκινήσουν ενώ δεν θα είχαν λεφτά για να το συνεχίσουν μετά.
Διάφορες οργανώσεις και φίλοι της Caroline θέλουν να πάνε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποστηρίζοντας ότι οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου καταπατούν τον όρκο του Ιπποκράτη και δεν κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν μία ζωή.
Οι γονείς της λένε ότι το φάρμακο θα μπορούσε να παρατείνει τη ζωή της ακόμα και μια δεκαετία.

—

Read Full Post »

Το «δημοκρατικό» δικαίωμα του να βιάζει κανείς την αλήθεια και να παραχαράσσει την ιστορία

Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες αλλά οι νεοέλληνες πολεμούν τους ήρωες

Επιστρέφοντας σήμερα από το Ηράκλειο άκουσα στο ραδιόφωνο κάτι που πολύ με τάραξε. Δεν πρόσεξα σταθμό, δεν γνωρίζω ποιος έκανε την εκπομπή, δεν πρόλαβα να δω συχνότητα διότι οδηγούσα και αμέσως χάθηκε το σήμα , όμως δεν έχει και τόση σημασία γιατί από ότι φαίνεται η προσπάθεια βιασμού της πραγματικότητας είναι συντονισμένη και γενικευμένη.

Ανέλυε λοιπόν ο εκφωνητής την αστική δημοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα μνημονεύοντας στο τέλος τον Τσώρτσιλ ο οποίος είχε πει «Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα[που είναι ακόμα χειρότερα]», εννοώντας φυσικά την Αστική Δημοκρατία.

Και μετά κολλητά, αναφερόμενος στον πόλεμο την κατοχή και την αντίσταση, συνέχισε με τα εξής.

«…Άλλωστε όλο αυτό το αίμα που χύθηκε τότε από τους συμπατριώτες μας χύθηκε για αυτόν τον λόγο…»

Δηλαδή για την αστική, κατά Τσώρτσιλ, δημοκρατία

Και για να μας βεβαιώσει ότι μιλούσε για αυτού του είδους τη δημοκρατία είπε αμέσως μετά

«Γιατί στη δημοκρατία έχεις το δικαίωμα να είσαι φασίστας, ενώ στο φασισμό δεν έχεις κανένα δικαίωμα…»

Εννοείται για ΚΚΕ, κομμουνιστές αγωνιστές, ούτε λόγος, ούτε καν για ΕΑΜ!

Ένα πράγμα θα πω για να τελειώνουμε…

Λυπηθείτε τους παππούδες σας ρε, που τους έσφαζε εναλλάξ ή και από κοινού η ελληνική, η γερμανική και η αγγλική(του Τσώρτσιλ) αστική τάξη τα χρόνια εκείνα της κατοχής, και τα χρόνια λίγο πριν και λίγο μετά.

Σεβαστείτε τους νεκρούς συγγενείς σας, τίποτα άλλο.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

ΥΓ: Για όσους δεν γνωρίζουν ο Τσώρτσιλ ήταν εκείνος που μετά την γερμανική κατοχή είχε τηλεγραφήσει στον Σκόμπι, διοικητή των βρετανικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα το περίφημο: «μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν να ήσουν σε μια κατακτημένη πόλη όπου γίνεται μια τοπική εξέγερση»

Αυτά όμως παρέλειψε να τα αναφέρει ο εκφωνητής της ραδιοφωνικής εκπομπής…

Read Full Post »

Έτσι φουντώνει ο φασισμός, εργαστήρι δημοσιογραφίας ΣΚΑΙ…

Έβλεπα το βιντεάκι-απάντηση της Κανέλλη στο ΣΚΑΙ σχετικά με την «φάρσα» που της έκαναν. Κάποια στιγμή είχα γράψει ότι τα κανάλια πλέκουν το εγκώμιο της Χ.Α, ε δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο παράδειγμα-απόδειξη του συγκεκριμένου ισχυρισμού.

Γιατί τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς όταν αυτά τα βρωμοκάναλα αναπαράγουν τις εγκληματικές + άνανδρες πράξεις των φασιστοειδών, και μάλιστα με θύματα ίδια  τα άτομα που τις υπέστησαν, έτσι, για να σπάσουν πλάκα…

Δεν θα σχολιάσω ιδιαίτερα τα όσα έλεγε η Τσαπανίδου στο συγκεκριμένο βιντεάκι, μόνο δυο τρεις προτάσεις. «Ήταν άντρες«!?!? είπε, «δεν το είχαν προσχεδιάσει» είπε, «δεν ήθελαν να σε αναστατώσουν» είπε… Υπάρχει μια παροιμία  που λέει ότι στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί, όμως δεν είναι μόνο αυτό που θα έπρεπε να σεβαστεί πριν προχωρήσει σε αυτόν τον υπέρτατο δημοσιογραφικό κρετινισμό η Τσαπανίδου, ούτε καν το στοιχειώδες ότι έχει ευθύνες απέναντι στον φιλοξενούμενο της εκπομπής. Θα έπρεπε να γνώριζε και τις πολιτικές συνέπειες των πράξεων των συναδέλφων της πριν επιδοθεί σε ένα αγώνα για να περάσει στο ντούκου το όλο συμβάν(και να βγει και ο ΣΚΑΙ λάδι αφού υποτίθεται δεν ήταν προσχεδιασμένο άρα κανείς στο σταθμό δεν γνώριζε). Πάλι καλά που δεν είπε στην Λιάνα ότι το παράκανε κιόλας, αν και στην ουσία αυτό υπονοούσε.

Αλλά αρκετά με την Τσαπανίδου

Όταν είχε γίνει το γνωστό επεισόδιο με την Κανέλλη και τον Κασιδιάρη ήταν προεκλογική περίοδος και εμείς οι ΚΚΕδες βγαίναμε στις λαϊκές και στους χώρους εργασίας για να μοιράσουμε υλικό του κόμματος και με την αφορμή αυτή συζητούσαμε και με τον κόσμο. Ε λοιπόν πολύς κόσμος τότε είχε απολαύσει αυτό που είχε συμβεί στην βουλευτή μας, έσπευδαν μάλιστα να μας λοιδορήσουν,  σημειωτέον μεταξύ αυτών και πολλές γυναίκες. Προσωπικά δεν είχα σοκαριστεί γιατί την είχα δει νωρίτερα την φασιστοποίηση που ερχόταν πετώντας με τον αέρα της αγανάκτησης καβάλα στο μαγικό χαλί της βλακείας και της αμορφωσιάς. Εκτός όμως από την προβολή της Χ.Α και των πράξεων της από τα κανάλια, μεγάλο ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι είχαν προετοιμαστεί από πρωτύτερα οι «θύλακες» στους εγκεφάλους των τηλεθεατών που κατέστησαν τον φασισμό προσφιλή και ευκολοχώνευτο.

Κανάλια όπως τον ΣΚΑΙ καλλιεργούν εδώ και χρόνια τα πιο ποταπά ένστικτα των ανθρώπων

την ξενοφοβία

τον ρατσισμό

την μισαλλοδοξία

τον εκθειασμό της επιβολής του δυνατότερου πάνω στον αδύναμο

παρουσιάζουν την ανισοκατανομή δικαίου ανάμεσα στους αδύναμους και τους δυνατούς σαν κάτι φυσικό (για να μην πω θεμιτό)

προβάλουν την «γυναίκα αντικείμενο» και τον «άντρα αντικείμενο»

τον άνθρωπο που όχι απλά ζει για να καταναλώνει αλλά ζει καλά όταν καταναλώνει

Και γενικά οτιδήποτε φτηνό και άδειο, προκειμένου να απονευρώσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο από τη διαδικασία «εκτίμησης» μιας κατάστασης και να τον κάνουν υποδοχέα έτοιμων συνταγών που στοχεύουν στο θυμικό του.

Αυτός είναι ο μοντέρνος τύπος ανθρώπου που θέλουν να φτιάξουν, ένας άνθρωπος που βλέπει τους άλλους σαν ανώτερους και κατώτερους και που είναι ικανοποιημένος με όλους αυτούς τους διαχωρισμούς αρκεί να υπάρχει και για αυτόν κάποιος κατώτερος να μπορεί να του ρίχνει μια σφαλιάρα που και που. Κάποτε, του ίδιου ανθρώπου, όταν μπορούσε ακόμα να ονειρεύεται για τον εαυτό του, του είχαν πουλήσει το όνειρο ότι μπορεί και εκείνος να γίνει Μαντόνα, Μαραντόνα, Μεγαλέξανδρος και ότι άλλο, και που τώρα αντλεί απόλαυση όχι από το να βγει ο ίδιος από τα σκατά αλλά από το να βλέπει τους άλλους να μπαίνουν βαθύτερα και αν είναι δυνατόν να τους ρίξει και ο ίδιος κάνα κλώτσο. Για τα παιδιά του έχει ο θεός βουλευτάκος(όλο και κάποια τρίμινη σύμβαση με 300 ευρώ θα του εξασφαλίσει ή έστω να πει μια καλή κουβέντα ή να του δώσει καμιά τσάντα πατάτες βρε αδερφέ), τα παιδιά του που με τη στάση ζωής του ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνει, τα έχει καταδικάσει από την πλευρά του, να ζήσουν στον πάτο του σκατόλακκου.

Είχα διαβάσει κάποτε μια φράση που μου είχε αρέσει πολύ:

«Ο άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιεί τα αντικείμενα και να αγαπά τους ανθρώπους και όχι το αντίθετο»

Δυστυχώς στις μέρες μας γεμίζουμε τα κενά που μας δημιουργεί το σύστημα με προϊόντα κονσέρβες και κάνουμε ότι μπορούμε για να συντηρήσουμε αυτό το στερνό πλαστικό μας όνειρο.

Κονσέρβα αγάπη

Κονσέρβα ψυχαγωγία

Κονσέρβα φιλία

Και γενικά πολύ κονσέρβα και φαστ φούντ ενώ η αλλοτρίωση όσο πάει επεκτείνεται, με χορηγό επικοινωνίας πάντα κανάλια σαν το ΣΚΑΙ για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά όχι μόνο.

Έτσι λοιπόν όταν οι διάφοροι δημοσιογραφίσκοι καταγγέλλουν για του κώλου τα μάτια εγκληματικές ενέργειες όπως εκείνη του Κασσιδιάρη καλό θα είναι να μην υπερασπίζονται τα αφεντικά τους όσο εκπομπές που προβάλλουν τα κανάλια τους αναπαράγουν τις ενέργειες αυτές σαν «αστείο». Διότι έτσι ακριβώς φουσκώνει ο φασισμός, με την «νορμαλοποίηση» του, «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα«…

Εκατομμύρια εβραίοι και κομμουνιστές νεκροί από τον Χίτλερ στους κλίβανους, επειδή δεν έγινε και τίποτα…στο κάτω κάτω όλοι το ξέρουμε πως το καλύτερο σαπούνι το κάνει το κομμούνι και πως FA πάει να πει From auschwitz

Οι ξεπουλημένοι δημοσιογράφοι το μόνο που ξέρουν να κατακρίνουν συνεπέστατα και συντονισμένα είναι το ΠΑΜΕ που κλείνει τα λιμάνια και δεν αφήνει τους πτωχευμένους έλληνες να κάνουν διακοπές ή εναλλακτικά τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους να πάνε στις δουλειές τους. …α ναι και να προστατεύουν το δικαίωμα στην εργασία(όποτε τους συμφέρει το λένε εργασία όποτε τους συμφέρει απασχόληση για αυτό που έχουν μετατρέψει σε δουλεία) που πάντα το καταπατάνε οι απεργοί και ποτέ τα αφεντικά.

Οι δημοσιογράφοι αυτοί που προβάλλουν την Χ.Α το κάνουν εις γνώση τους, είναι στα πλαίσια του συμβολαίου που υπέγραψαν όταν ξεπούλησαν και το παραμικρό ίχνος συνείδησης και αξιοπρέπειας για να δουλέψουν στα μεγάλα κανάλια, it goes with the job. Το πρόβλημα είναι με τον υπόλοιπο λαό, που από τη μια βρίζει μέρα νύχτα τον Πρετεντέρη και τον κάθε Πρετεντέρη και που χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνει γίνεται τελικά φερέφωνο του.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Δώστε στον καπιταλισμό ακόμη μια ευκαιρία να δείξει οτι διαθέτει απύθμενα αποθέματα βαρβαρότητας

Βγήκε πάλι ο πρωθυπουργός της χώρας να εκβιάσει τον ελληνικό λαό απειλώντας τον με την γνωστή καραμέλα πως αν δεν πάρουμε τη δόση το ταμείον θα είναι μείον.

Όπως συγκεκριμένα αναφέρει ο Υπ. Οικονομικών κύριος Στουρνάρας στην εφημερίδα «Ημερησία»:

«Έχουμε καλύψει το 90% του δρόμου για να πάρουμε τη δόση. Θα ήταν τεράστια σπατάλη εθνικής προσπάθειας εάν, τώρα, αποτύχουμε»

Ο πρωθυπουργός ορίζει ως καταληκτική ημερομηνία για να ξεπεραστούν τα προβλήματα που μεσολαβούν ανάμεσα σε εμάς και τη δόση τις 16/11, και ο λόγος είναι ότι εκείνη την ημερομηνία λήγουν έντοκα γραμμάτια ύψους 6,6 δισ που το δημόσιο πρέπει να εξοφλήσει.

Όχι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις(αυτά έχουν πλέον μετατραπεί σε βοηθήματα)

Όχι για να γεμίσουν τα άδεια ράφια των Σούπερ Μάρκετ(αυτά εντός ολίγου θα γεμίσουν με ληγμένα)

Αλλά όπως πλέον μας λένε στην ψύχρα, για να ικανοποιηθούν οι υποχρεώσεις μας προς τρίτους.

Ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλού μας λέει πως η δόση πρέπει να εκταμιευθεί προκειμένου να γίνει «επανεκκίνηση» της Ελληνικής οικονομίας, αλλά υπάρχουν όπως ο ίδιος ομολογεί τρία αγκάθια. Οι καθυστερήσεις της Τρόικα, οι τριγμοί μέσα στην κυβέρνηση συνεργασίας(συνενοχής) και οι (δήθεν) αντιρρήσεις κάποιων βουλευτών να ψηφίσουν το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων.

Εγώ σε αυτό το σημείο να ευχηθώ καλή επιτυχία στα παιδιά της συνκυβέρνησης αλλά και της ισχυρής αντιπολίτευσης της αριστεράς και της προόδου που είναι ευθέως συμπολιτευόμενη, αν και πιστεύω ότι οι ευχές περιττεύουν γιατί όπως πάντα μπροστά στο καλό της χώρας και οι τριγμοί θα πάψουν και ένας ικανός αριθμός βουλευτών θα ψηφίσει τα μέτρα, και η τρόικα ως από μηχανής θεός θα παρέμβει την τελευταία στιγμή για να κάνει το θαύμα της. Άλλωστε οι έλληνες βουλευτές των αστικών κομμάτων είναι πάντα ενωμένοι στις δύσκολες για τη χώρα περιόδους, ενωμένοι βέβαια με τους αντιπάλους της αλλά αυτό είναι κάτι που τείνει να περνά απαρατήρητο.

Ας αφήσουμε όμως αυτό το θέατρο του παραλόγου, της τρομοκρατίας, του αποπροσανατολισμού και της ψευτιάς και ας δούμε για λίγο, όπως δεν μας έχουν συνηθίσει, μερικά πραγματικά στοιχεία για τη χώρα μας την Ευρώπη και τον κόσμο:

Ας δούμε λοιπόν ποιοί ευθύνονται για την σημερινή κατάντια της ελληνικής οικονομίας και του παραγωγικού ιστού της χώρας. Αν ορίσουμε ως 100% την βιομηχανική παραγωγή της Ελλάδας το 2005, στις αρχές του 2009 αυτή είχε ήδη πέσει στο 91,79%, ενώ σήμερα βρίσκεται στο 73,63% σε σχέση με το 2005. Μεταξύ των χωρών Γερμανία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, η μόνη χώρα που σήμερα έχει αυξημένη βιομηχανική παραγωγή από το 2005 είναι η Γερμανία στο 110,51% της παραγωγής του 2005.[1] Όχι ότι έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη τους αριθμούς για να αποδείξουμε ότι σε μια καπιταλιστική αγορά ισχύει πάντα το «ο θάνατος σου ή ζωή μου«, απλά επειδή κάποιοι έκαναν προσπάθεια τόσα χρόνια να μας πείσουν ότι οι χώρες της ΟΝΕ θα θωράκιζαν την οικονομία τους και αδερφωμένες θα αποκτούσαν ισχυρό προβάδισμα απέναντι στα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα, καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους συμμαχίες δεν είναι τίποτα παραπάνω από λυκοφιλίες.

Το ότι η εθνική οικονομία κατρακυλούσε και ακρωτηριαζόταν δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπήρχαν εκείνοι που τόσα χρόνια κερδοφορούσαν στις πλάτες μας στήνοντας χρηματιστηριακές απάτες, κλέβοντας τα κρατικά ταμεία άμεσα ή μέσω του χρηματιστηρίου, ξεπουλώντας και καταλύοντας τους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, απαξιώνοντας την τοπική παραγωγή και τα τοπικά προϊόντα και αυξάνοντας τις εισαγωγές σε αγαθά που θα μπορούσαμε εύκολα ή που μέχρι τότε είχαμε αυτάρκεια εξυπηρετώντας μέσα στα πλαίσια των 4 ελευθεριών εταιρίες κολοσσούς όπως είναι η Μονσάντο.   Μάζεψαν λοιπόν ένα σωρό χρήμα, φούσκωσαν τα ταμεία τους αδειάζοντας τις τσέπες μας, μας χρέωσαν και ένα σωρό χρήματα μέσω δανείων για να μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε δέσμιοι της τυφλής κατανάλωσης, και τώρα που φαίνεται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω καπιταλιστική ανάπτυξη ήρθε η ώρα για «επανεκκίνηση».

Αν και στην πραγματικότητα αυτό που προωθούν δεν είναι  η επανεκκίνηση αλλά το «να βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι και να κανονίσουμε μέσα από την αναμπουμπούλα να ισχυροποιήσουμε τις θέσεις μας για την επόμενη μέρα(δηλαδή την πραγματική επανεκκίνηση που έρχεται μοιραία μέσα από τις κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού)». Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που ανάβουν τα αίματα στις συσκέψεις των ευρωπαϊκών κρατών, αυτός είναι ο λόγος που ακόμα και μέσα στους ανώτερους κύκλους των ευρωπαϊκών χωρών  υπάρχει διάσταση απόψεων και φαγωμάρα. Όλοι αυτοί φυσικά δεν ιδρώνουν για το μέλλον των λαών τους, αυτό το έχουν προεξοφλήσει από τη μεριά τους ότι θα είναι μαύρο κι άραχνο, αλλά για το δικό τους μέλλον, ποιός θα βγει χαμένος και ποιός κερδισμένος δηλαδή από την κρίση. Γιατί η καπιταλιστική κρίση είναι σαν το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες, όταν σταματάει η μουσική υπάρχουν λιγότερες καρέκλες για περισσότερους χοντρόκωλους μπουρζουάδες.

Προσπαθούν λοιπόν από τη μια να κερδίσουν λίγο χρόνο ξεπατώνοντας μας στην φορολογία και στις περικοπές, κάτι που δεν περίμεναν βέβαια να έρθει η κρίση για να το κάνουν απλά τώρα εντείνονται οι ρυθμοί.  Συγκεκριμένα για τη φορολογία «το 2002 οι άμεσοι φόροι που κατέβαλαν τα νομικά πρόσωπα έφτασαν το 81% των άμεσων φόρων που κατέβαλαν τα φυσικά πρόσωπα, το 2008 η αναλογία υποχώρησε στο 39% και το 2012 μόλις και φτάνει το 20%»[2], ενώ αναμένεται να υπάρξει με τα νέα μέτρα ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας. Και από την άλλη προσπαθούν να διαμορφώσουν τις συνθήκες εκείνες που ελπίζουν ότι θα τους επιτρέψουν να έχουν την πολυπόθητη ανάπτυξη που επιθυμούν στο μέλλον(όταν θα έχει καταστραφεί/απαξιωθεί[3] ικανός αριθμός κεφαλαίων και θα είναι δυνατόν να γίνει reset). Και έχουμε πάρει ήδη μια γεύση από τα μέτρα που στοχεύουν σε αυτή την κατεύθυνση:

– Απόκτηση για κομμάτι ψωμί φυσικών πόρων και υποδομών όπου και όπως μπορούν, είτε δηλαδή με ξεπουλημένες ηγεσίες και μια σειρά από «ο τζάμπας ζει» μέτρα, όπως γίνεται στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είτε με πόλεμο όταν δεν μπορούν να βάλουν χέρι με το καλό(Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ).

– Με αφορμή την κρίση και την αύξηση της ανεργίας, διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, θεσμοθέτηση μισθών και συνθηκών Ινδίας, νέες(όχι και τόσο νέες μιας και οι καπιταλιστές όλα αυτά δεν τα έβγαλαν ποτέ από την ατζέντα τους αφού τα επέβαλλαν όπου και όποτε οι συνθήκες το επέτρεπαν) μορφές εργασίας κ.α.

Με όλα αυτά να συμβαίνουν σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά που έχει αλλάξει ροπές και που αναζητά νέο σημείο ισορροπίας. Που έχουν έλθει δυναμικά στο προσκήνιο νέα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα ενώ τα παραδοσιακά όχι απλά αισθάνονται το χνώτο των ανταγωνιστών τους στο σβέρκο αλλά φοβούνται ότι θα τους πετάξουν από στιγμή σε στιγμή εκτός κούρσας. Και μέσα σε αυτήν την αναζήτηση των μεν της ισχυροποίησης και των δε της σταθεροποίησης, προκύπτει μια έκρυθμη και φρενήρης κατάσταση που δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε που και πώς και πότε και με τί αντίτιμο θα σταθεροποιηθεί. Γινόμαστε μάρτυρες, είτε τη βλέπουμε ως τέτοια είτε όχι, μιας παγκόσμιας σύγκρουσης που κανείς(ή σχεδόν κανείς) δεν τολμά να κατονομάσει, με πρώτο και τραγικότερο θύμα της τον απλό λαό(εργάτες, μικρομεσαίους, φτωχούς). Και είναι επόμενο ένας λαός που έχει αποδεχθεί τη μοίρα εκείνη που τον θέλει να υποφέρει ο ίδιος για αμαρτίες άλλων(αν και έχει κάνει και ο ίδιος αμαρτίες ενάντια στον εαυτό του και την τάξη του), να ζει και να ξαναζεί ένα επαναλαμβανόμενο μαρτύριο ανάλογο σε βαρβαρότητα με εκείνο του Σύσσιφου και του Προμηθέα.

Έχοντας υπόψη κανείς τα παραπάνω καταλαβαίνει ότι μήτε ένα από αυτά τα μέτρα που παίρνονται σε επίπεδο Ελλάδας και σε επίπεδο Ευρώπης και σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι ικανά να μας γλιτώσουν από τα χειρότερα που έρχονται, για την ακρίβεια όλα αυτά τα μέτρα και οι πολιτικές, και όσες προηγήθηκαν, είναι η αιτία για όλα αυτά που έρχονται. Και όπως δεν είναι δυνατόν να σβήσει κανείς τη φωτιά με φωτιά, έτσι και δεν είναι δυνατόν να αποφύγει τα δεινά του καπιταλισμού με περισσότερο και σκληρότερο καπιταλισμό.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

---

[1] Κομμουνιστική Επιθεώρηση, 2012, τεύχος 4-5, «Τμήμα Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ: Για την αστική πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην ΕΕ και στην Ελλάδα», σελ. 48

[2] Στο ίδιο, σελ. 59

[3] Και η καταστροφή κεφαλαίων είναι κάτι που θα γίνει με βίαιο για τον λαό τρόπο, από τη σιωπηλή βία του να πεθαίνεις άστεγος σε ένα παγκάκι ή να πηδάς από τον τρίτο όροφο βουτηγμένος στα χρέη μέχρι και τον πόλεμο.

Read Full Post »

Πίστευε, και μη ερεύνα.

Η πίστη στις πατροπαράδοτες αξίες παραμένει ακλόνητη

 

Καθότανε ο πατέρας μου στο μαγαζί και μίλαγε με έναν πελάτη, η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από τα πολιτικά. Του λέει λοιπόν κάποια στιγμή ο πελάτης «έλα μωρέ, τι να πει και το ΠΑΜΕ, αφού είναι το μόνο που δεν έχει διεκδικητικό πλαίσιο…».

Πάει λοιπόν ο πατέρας μου μέσα και του φέρνει το Ριζοσπάστη και του λέει, «να για αυτά και για αυτά και για αυτά αγωνιζόμαστε εμείς και αυτά διεκδικούμε». Δίκαια και σωστά τα βρήκε λοιπόν όλα αυτά ο πελάτης και με όλα συμφώνησε.

«Ωραία, τώρα εγώ σου έδειξα το διεκδικητικό μας πλαίσιο, και επειδή εσύ μου είπες ότι όλοι έχουν εκτός από εμάς, για πες μου ποιό είναι το διεκδικητικό πλαίσιο των υπολοίπων;»

Και του απαντά ο πελάτης:

«Και πού θες να ξέρω;»

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Το “θαύμα” της Αργεντινής (μέρος B)

Εδώ το πρώτο μέρος

 

Η πολιτική αστάθεια έφερε στο τιμόνι της χώρας, ύστερα από συνεχείς εναλλαγές προέδρων, τον «δεξιό» περονιστή Εντουάρντο Ντουάλτε που κήρυξε άρνηση πληρωμής χρέους και πήρε μια σειρά από μέτρα όπως ήταν η αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και η υποτίμηση του νομίσματος(προφανώς για να ικανοποιήσει μια άλλη μερίδα της πλουτοκρατίας που λυμαινόταν τη χώρα). Φυσικά, και εφόσον δεν πάρθηκε κανένα φιλολαϊκό μέτρο, το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η φτώχεια και να συνεχίζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα να ζουν εξαθλιωμένα. Ο Ντουάλτε δεν δίσταζε να πατάσσει, ακόμα και με τη βία, κάθε λαϊκή κινητοποίηση, συγκεκριμένα στις 26 Ιούνη του 2002 η αστυνομία επιτέθηκε ενάντια σε διαδηλωτές στη γέφυρα Puente Pueyrredon χρησιμοποιώντας πραγματικά πυρά, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δυο διαδηλωτών. Παρόλα αυτά η πολιτική του Ντουάλτε δεν κατάφερε να βάλει φρένο στην καπιταλιστική κρίση και να καταστείλει ολοσχερώς τις όποιες αντιδράσεις.

Ο Νέστορ Κίρχνερ, με τη στήριξη του προκατόχου του Εντουάρτο Ντουάλτε, ανέλαβε τη διακυβέρνηση τον Μάη του 2003. Ο Κίρχνερ εμφανίστηκε ως αριστερός, πράγμα που δεν τον εμπόδισε σε συνεννόηση με το ΔΝΤ, να διαπραγματευθεί και να ξεπληρώσει τελικά το, έστω και μετά από κούρεμα, χρέος που υποτίθεται ότι θα αρνούταν. Η πολιτική του Κίρχνερ ευνοούσε την προσέλκυση ξένων επενδυτών έτσι ότι «έχανε» το κεφάλαιο από το κούρεμα, θα το έπαιρνε πίσω με τη μορφή άλλων παραχωρήσεων. Οι αργεντινοί εξέλεξαν τον Κίρχνερ ελπίζοντας ότι θα είναι κάπως καλύτερος από τους προηγούμενους(αφού εμφανίστηκε ως το αντίδοτο στη «Δεξιά» στροφή)και όχι επειδή πραγματικά του είχαν εμπιστοσύνη, τελικά έπεσαν έξω διότι ήταν μεν αποτελεσματικότερος αλλά όχι υπέρ του λαού. Φυσικά  ο Κίρχνερ υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια στα πλήθη, όπως οφείλει να κάνει κάθε «αριστερός» ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του, αλλά στην πραγματικότητα παρέδωσε τον πλούτο και τον λαό της χώρας προίκα στους ξένους επενδυτές. Υποτίθεται ότι πάρθηκαν κάποια μέτρα προστασίας των μισθών(να μείνουν σταθεροί), όμως αυτά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα αντιμέτωπα με τον ξέφρενο πληθωρισμό.

Ο Κίρχνερ δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του και ο λαός δεν μπορεί να κρύψει τη φτώχεια του

Ο Κίρχνερ όχι μόνο δεν πήρε κανένα ουσιαστικό φιλολαϊκό μέτρο, αλλά κατάφερε να κάμψει και τις όποιες προηγούμενες αντιδράσεις του με διάφορες μεθοδεύσεις που όλοι οι «σοσιαλιστές» πολιτικοί έχουν στο τσεπάκι. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να εξαγοράσει τους ηγέτες των λαϊκών ομάδων που είχαν πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις(ξύπνα Ανδρέα για να δεις το παιδί της αλλαγής). Έβαλε τα στελέχη του κινήματος των «Πικετέρος» επικεφαλής σε προγράμματα «απασχόλησης» και διαχείρισης της φτώχειας, άλλους τους έβαζε στο ψηφοδέλτιο του κόμματος του ή τους διόριζε σε κυβερνητικές θέσεις για να τους εντάξει στο σύστημα και να τους κλείσει το στόμα.[1]

Η  πολιτική του Κίρχνερ βοήθησε τον καπιταλισμό να ανακάμψει, οι εξαγωγές και η παραγωγή αυξήθηκαν, ενώ η χώρα είχε ενταχθεί σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου με αποτέλεσμα να αυξηθούν και οι επενδύσεις.   Φυσικά η ανάκαμψη του κεφαλαίου δεν σημαίνει και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, στην Αργεντινή ειδικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τα βασικά καταναλωτικά αγαθά αυξήθηκαν κατά 20%, ενώ εκτός από τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία(και αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κίρχνερ κατάργησε το πενιχρό επίδομα ανεργίας των 50 πέσος σε 20.000 ανθρώπους)ο λαός είχε να αντιμετωπίσει και το μακέλεμα των εργασιακών δικαιωμάτων, που στα πλαίσια της προσέλκυσης επενδύσεων, είχαν μετατραπεί κόλαση για τους εργάτες και σε παράδεισο για τους επενδυτές.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης το 2009 το 10% του πιο πλούσιου πληθυσμού απολάμβανε το 36% του πλούτου ενώ το 10% του πιο φτωχού απολάμβανε μόλις το 1,5%. Τα επίπεδα φτώχειας είχαν φτάσει στις πιο «ευνοημένες» περιοχές της χώρας το 30% ενώ στις λιγότερο «ευνοημένες» μέχρι και το 60% του πληθυσμού ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οι παραγκουπόλεις αυξάνονταν και πληθύνονταν ενώ ο Κίρχνερ χάριζε τον εγχώριο πλούτο στις πολυεθνικές, όπως έγινε για παράδειγμα με τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, και αναλάμβανε να «εξυγιάνει» με λεφτά του κράτους τις υπό πτώχευση τράπεζες κρατικοποιώντας τις.

Άστεγοι στοιβάζονται σε «στρατώνες»

Στο βαθμό που η κυβέρνηση Κίρχνερ δεν κατάφερε να εξαγοράσει το λαϊκό κίνημα το κατέστειλε με τη βία. Το Σεπτέμβρη του 2004 έδωσε διαταγή στον Υπουργό Εσωτερικών Anibal Fernandez να «απομακρύνει την κοινωνική αντιπαράθεση από τους δρόμους«, ενώ παράλληλα πέρασαν νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες προωθούσαν την καταστολή και τον περιορισμό των κινητοποιήσεων. Τα παραπάνω μέτρα που μπήκαν σε εφαρμογή σε συνδυασμό με τον έλεγχο των μεγάλων σωματείων και την εξαγορά των ηγετών των «Πικετέρος» και των υπολοίπων οργανώσεων, είχαν σαν αποτέλεσμα οι όποιες διαδηλώσεις επί προεδρίας Κίρχνερ να μην έχουν μαζικότητα καθώς η κοινωνία γινόταν ολοένα και πιο συντηρητική. Συμπληρωματικά, ο «μεγάλος σοσιαλιστής» δεν ανέστειλε ούτε καν τις δίκες των 4.000 διαδηλωτών που είχαν συλληφθεί στη διάρκεια των παλιότερων μεγάλων κινητοποιήσεων. Η μαζικότερη συγκέντρωση εκείνης της περιόδου, στην οποία συμμετείχαν 150.000 άνθρωποι, είχε ως αίτημα την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και την εντατικοποίηση της αστυνόμευσης .

Στο σημείο αυτό θα παραθέσω κάποια συμπεράσματα(τα οποία αφορούν και το πρώτο μέρος του άρθρου) σχετικά με το γιατί οι μαζικές αντιδράσεις του λαού στην Αργεντινή δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν κάτι ουσιαστικό και θετικό για τους πολλούς αλλά συνέβη τελικά το ακριβώς αντίθετο.

Εξαρχής οι επιδιώξεις του πλήθους ήταν λανθασμένες, αντιμετώπιζαν το ζήτημα μονοδιάστατα και με περιορισμένο οπτικό πεδίο.

Υπήρχε:

– Προσκόλληση στο ίδιο το χρέος και όχι στο πώς δημιουργήθηκε.

– Στοχοποίηση συγκεκριμένων προσώπων(τι κι αν έφυγαν με ελικόπτερα;) και όχι των σκοπών που εκείνοι εξυπηρετούσαν.

Οι λαϊκές μάζες οργανώθηκαν σε λάθος βάση(όχι εργατική) με αποτέλεσμα να υπάρχει ανομοιογένεια σκοπών αφού άλλες ήταν οι επιδιώξεις των μεσαίων στρωμάτων και άλλες εκείνες των χαμηλών.  Τελικά υπερίσχυσαν τα μεσαία κοινωνικά στρώματα(και ο μικροαστισμός) που αποδείχθηκαν βαθέως συντηρητικά. Τον συντηρητισμό τους έθρεψαν οι διάφορες κυβερνήσεις υπονομεύοντας και εξαγοράζοντας τελικά τον αγώνα.

Το λαϊκό κίνημα έπεσε σε όλες τις παγίδες που στήθηκαν από τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών(αριστερούς και δεξιούς), τις οποίες η έλλειψη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος(σε ρόλο φορέα εκφραστή και διαμορφωτή της θέλησης του λαού που θα μπορούσε να είχε μετατρέψει τον «ακέφαλο όχλο» σε «εργατικό στρατό»), ή έστω ενός ισχυρού εργατικού κινήματος ήταν σχεδόν αδύνατο να τις αποφύγει.

Μη ουσιαστική και πρακτική αμφισβήτηση σε κανένα επίπεδο του καπιταλιστικού συστήματος, τα πάντα λειτούργησαν στα πλαίσια αυτού. Η διαχείριση της φτώχειας και η λειτουργία κάποιων επιχειρήσεων με όρους αγοράς δεν υπονομεύουν το σύστημα, αντίθετα το ενισχύουν ξαλαφρώνοντας το. Όταν η ίδια η κοινωνία αναλαμβάνει με εθελοντική εργασία να ταΐσει τους πεινασμένους χωρίς να συγκρούεται με τις αιτίες που τους έφεραν σε αυτό το χάλι, τότε σαφώς εξυπηρετεί το σύστημα που είναι υπεύθυνο για την πείνα, αφού το απαλλάσσει από το να πρέπει να ασχοληθεί το ίδιο με το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Όλα τα ψευτοπατριωτικού και σοσιαλδημοκρατικού είδους διλλήματα, καθώς επίσης και οι εκβιασμοί τύπου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έπιασαν τόπο με αποτέλεσμα να βρεθούν στο προσκήνιο  μια σειρά πολιτικών, υπηρετών του κεφαλαίου, που σταδιακά έφεραν λύσεις για την πλουτοκρατία(με το ξεπούλημα της χώρας, την σφαγή των εργασιακών, την εξυπηρέτηση μέρους του χρέους, κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων εκεί που τους συμφέρει έτσι και αποκρατικοποιήσεις εκεί που τους συμφέρει αλλιώς κλπ) και κατέστειλαν τις αντιδράσεις του λαού, άσχετα αν τα προβλήματα του ολοένα και διογκωνόταν.

Γιατί όμως ο Τσίπρας και ο Σύριζα διαφημίζει την Αργεντινή και το «θαύμα» της;

Βασικά προετοιμάζει το έδαφος για όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσει γνωρίζοντας ότι ίσως του ζητηθεί να κάνει ανάλογες πολιτικές επιλογές με εκείνες που έγιναν στην Αργεντινή. Για παράδειγμα ίσως χρειαστεί να διαχειριστεί την έξοδο της χώρας από το Ευρώ, κάτι που θα παρουσιαστεί ως «αποδέσμευση» από αυτό και συνάμα επαναστατική πράξη, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η έξοδος από την Ευρωζώνη αντιστοιχεί στην αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και στην μετέπειτα υποτίμηση του.  Η πραγματική αποδέσμευση όμως απαιτεί αποδέσμευση της εγχώριας οικονομίας και όχι απλά αποσύνδεση του νομίσματος, που σε τίποτα δεν ωφελεί τον λαό όσο η εκάστοτε χώρα παραμένει δέσμια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων(Ε.Ε, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, κλπ).

Με λίγα λόγια, επειδή ο Τσίπρας καταλαβαίνει ότι ίσως χρειαστεί να παίξει το ρόλο του Κίρχνερ, προσπαθεί να εξιδανικεύσει αυτή την κατάσταση και να παραπληροφορήσει τον ελληνικό λαό σχετικά με τα όσα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στην Αργεντινή, κοινώς να χρυσώσει το χάπι. Τώρα το αν θα πέσουμε ή όχι στην παγίδα του, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, ελπίζω άρθρα όπως αυτό να ενισχύσουν τη συνισταμένη εκείνη των δυνάμεων που θα μας βοηθήσει να την αποφύγουμε.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

---

[1] Το ίδιο έγινε και με άλλες οργανώσεις όπως ήταν η «Ένωση μητέρων της Πλατείας Μαΐου» που είχε παίξει σημαντικό ρόλο στις κινητοποιήσεις, με αποτέλεσμα να υποστηρίξουν τελικά και αυτές την κυβέρνηση Κίρχνερ.

Read Full Post »

Σχετικά με τα ναυπηγεία…

Αναδημοσιεύω με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις ενα παλιότερο μου άρθρο σχετικό με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά(ήταν βασισμένο σε στοιχεία δημοσίευσης του Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη)

 Εδώ η αρχική δημοσίευση 19/9/2010

Προσπαθούν τόσο καιρό αυτοί οι αγύρτες της κυβέρνησης να μας πείσουν ότι είναι εθνική μας υποχρέωση να σφίξουμε το ζωνάρι και να μην αντιδρούμε στις μειώσεις μισθών και στις αυξήσεις φόρων.

Και ενω εμείς κάνουμε αμάν να βγάλουμε το μήνα, όσοι τον βγάζουν, το κράτος χαρίζει αβέρτα τα χρέη των μεγάλων επιχειρήσεων, έτσι για καλό ποδαρικό. Και ο λόγος για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που αλλάζουν χέρια καθώς η αραβική «Abu Dhabi Mar» αγοράζει το 75%, ας δούμε τώρα που έχει ο λάκος τη φάβα…

Η “ελληνική” κυβέρνηση είχε κάνει μέσα στην δεκαετία παραγγελία στα ναυπηγεία που άγγιζε τα 2 δις και 33 εκ ευρώ για 4(έχοντας ήδη καταβάλει ποσό που υπερβαίνει τα 2 δις) υποβρύχια τύπου Τ-214 και ανακατασκευές παλαιοτέρων υποβρυχίων. Στα ναυπηγεία έχει επιβληθεί ποινική ρήτρα, για καθυστέρηση μιας πενταετίας της παράδοσης της παραγγελίας που ανέρχεται στα 400 εκ ευρώ. Τα 400 εκ αυτά ευρώ το κράτος τα χαρίζει στην γερμανική Thyssen Krupp Marine Systems, ως όρο στην συμφωνία μεταπώλησης και επαναρρύθμισης της παραγγελίας, προκειμένου η μεταπώληση του 75/100 να πραγματοποιηθεί!!! Επιπλέον, το “ελληνικό” κράτος παραγγέλνει ακόμη 2 υποβρύχια, αξίας 1 δις, στην Abu Dhabi Mar, χωρίς να εχει παραλάβει τα προηγούμενα 4 από την Thyssen Krupp Marine Systems.

---

Ο κυρ Βενιζέλος βέβαια δεν διστάζει να παραδεχθεί δημοσίως πως μας κοροιδεύουν κανονικά τόσο καιρό σε πρόσφατες δηλώσεις σχετικές με την συμφωνία, θαυμάστε τον:

«Κόβουμε ένα γόρδιο δεσμό που ταλαιπωρεί το δημόσιο, που ταλαιπωρεί το Ναυτικό δέκα ολόκληρα χρόνια. Αυτή τη στιγμή έχουμε αποκτήσει εγγυήσεις, τα υποβρύχια περιέρχονται στο Πολεμικό Ναυτικό και πιάνουν τόπο δύο δισεκατομμύρια που είχε πληρώσει το δημόσιο τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να έχει πάρει στα χέρια του τίποτα στην πραγματικότητα.

Νομίζω ότι οι νέες εγγυήσεις με τις οποίες περιβάλλεται η σύμβαση αυτή, η κατάργηση των αντισταθμιστικών, οι θεσμοί διαφάνειας που θα λειτουργούν, δημιουργούν και μια νέα ατμόσφαιρα στο δημόσιο βίο. Γι’ αυτό έχουμε ζητήσει από την αντιπολίτευση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συναινέσει ψηφίζοντας το κυρωτικό νομοσχέδιο που θα δίνει εντολή σε εμένα και στον υπουργό Οικονομικών να υπογράψουμε την οριστική σύμβαση, εκτελώντας ένα νόμο του κράτους εφόσον η Βουλή η ίδια κρίνει ότι αυτή η σύμβαση είναι συμφέρουσα και επωφελής.

Αυτή η διαδικασία εφαρμόζεται για πρώτη φορά, η Βουλή είναι στο επίκεντρο όλης αυτής της προσπάθειας, ώστε οι πάντες να γνωρίζουν τα πάντα και να πάψει ο φαύλος κύκλος, να σπάσει αυτός ο αδιανόητος φαύλος κύκλος που δηλητηριάζει το δημόσιο βίο».

Δηλαδή ομολογεί κανονικά και με το νόμο, και χωρίς να δείχνει οτι τον πολυνοιάζει που οι ποινικές ρήτρες δεν θα εισπραχθούν, ότι μπορεί μέχρι τώρα να πληρώναμε σαν μαλάκες αλλά επειδή οι καινούριοι ιδιοκτήτες είναι απο καλή οικογένεια όλα θα διορθωθούν, ίσως μάλλιστα για αυτό τους χαρίζει και τα 400 εκ ευρώ, καλή τη θελήση…

Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δυο αυτές εταιρίες(γερμανική και αραβική) ανήκουν στον ίδιο επιχειρηματικό όμιλο!

ΤΟΥΣ ΓΑΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ Ή ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΓΑΜΑΣ;

Ορίστε και το επίμαχο σημείο της συμφωνίας(framework agreement):

«Με την υπογραφή της τελικής συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση, τα ‘‘Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε.’’ και η HDW θα παραιτηθούν απ’ όλες τις αξιώσεις που μπορεί να προβλέπονται από νόμους ή από συμβατικούς όρους όπως είναι η αθέτηση της σύμβασης, η καθυστερημένη παράδοση, δικαστικές διεκδικήσεις ή τόκοι υπερημερίας, εκτός κι αν τέτοιες αξιώσεις επιτρέπονται από αυτή τη σύμβαση».

Και όλα αυτά είναι στην επιφάνεια, φανταστείτε λοιπόν τι σαπίλα κρύβεται απο κάτω!

—-

Αυτή είναι η περιβόητη οικονομία της αγοράς, όταν εισαι μεγαλοκαρχαρίας ιδιώτης, πολυεθνική, οφσόρ, εργολάβος ή τράπεζα το κράτος σου βάζει πλάτη, όταν είσαι μεροκαματιάρης εργάτης το κράτος σου γυρίζει την πλάτη…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Πάλι απλήρωτος

Έβλεπα στο παρακάτω βιντεάκι τον Ευαγγελάτο και το υπόλοιπο πάνελ να επιπλήττουν αυστηρά τον εκπρόσωπο του σωματείου των εργαζομένων του Σκαραμαγκά για την «απρεπή» συμπεριφορά των εργατών έξω από είσοδο του πενταγώνου.

 http://www.youtube.com/watch?v=CHUeJejhyu0&feature=player_embedded

Ο εκπρόσωπος των εργατών, Κ. Βασίλης Καρακίτσος, ζητά ταπεινά συγνώμη στον Ευαγγελάτο και το πάνελ(ας το έχουν υπόψη τους αυτό όσοι τον εξέλεξαν) και προσπαθεί να απολογηθεί κι απο πάνω για τον ξυλοδαρμό που υπέστησαν, για το ότι είναι 7 μήνες απλήρωτοι και κύριος ξέρει πως τα βγάζουν πέρα αυτοί και οι οικογένειες τους και για τις συλλήψεις συναδέλφων που έγιναν(106 κρατούμενοι).

Εγώ απλά, επειδή μάλλον ο καλοπληρωμένος Κ. Ευαγγελάτος δεν ξέρει ή δεν μπορεί να νιώσει τι εστί να είσαι 7 μήνες απλήρωτος, το γράφω 213 φορές, όσες δηλαδή και οι μέρες που αυτοί οι ανθρώποι έχουν να πιάσουν λεφτά στα χέρια τους, έτσι μπας και πάρει μια ιδέα πόσο αποκαρδιωτικό είναι ακόμα και να το βλέπεις γραμμένο…

…

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.

Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος

…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »