25-02-2013 ΟΜΙΛΙΑ Δ. ΓΟΝΤΙΚΑ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΝΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΚΕ

Πολύ σημαντικές επισημάνσεις για τη σύγχρονη οικονομία, την φάση στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός και τον ρόλο του βιομηχανικού προλεταριάτου.

Read Full Post »

Ο μύθος της απεργίας διαρκείας που θα έρθει από το πουθενά

Είναι πολλοί εκείνοι που μιλούν για μεγάλες συνεχόμενες απεργίες 10-15 ημερών, να παραλύσει το κράτος λένε, να πέσουνε αυτοί που είναι στην εξουσία λένε. Θα τα έχετε ακούσει ή αναμασήσει και εσείς φαντάζομαι. Ζούμε δυστυχώς σε φαινομενικά αδιέξοδες εποχές που εξαιτίας του άγχους και των προβλημάτων που δημιουργούνται φλυαρεί κανείς και αναπαράγει ότι του εμφυτεύσουν στο κεφάλι χωρίς να κάτσει πρώτα να το σκεφτεί. Παρόλα αυτά, καλό είναι σιγά σιγά να αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε και το μυαλουδάκι μας προκειμένου να επεξεργαζόμαστε όλες εκείνες τις πληροφορίες που προσλαμβάνουμε με τα αισθητήρια όργανα μας.

Παρατηρώ πως οι περισσότεροι που υιοθετούν αυτήν την υπερεπαναστατική, στα λόγια, στάση, είναι άτομα τα οποία μικρή σχέση έχουν με το οργανωμένο εργατικό κίνημα, και αυτό είναι το κύριο πρόβλημα τους, ότι δεν έχουν προσωπική εμπειρία του τι σημαίνει απεργία, πως αυτή οργανώνεται και τι διαπάλη προηγείται μέσα στα σωματεία μεταξύ των διαφόρων συνδικαλιστικών παρατάξεων. Δυστυχώς(ή ευτυχώς) οι απεργίες, οι επαναστάσεις, ο ένοπλος αγώνας και όλα αυτά που επικαλούνται οι στα λόγια επαναστάτες, δεν ξεκινούν με κουμπάκια, δεν είναι κάποιου είδους ξόρκια που τα ξεστομίζει ένας μάγος, αντίθετα υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις και πολύς δρόμος να καλυφθεί.

Καταρχήν χρειάζεται οργανωμένο εργατικό κίνημα, με ταξικό προσανατολισμό. Να μην είναι δηλαδή τύπου ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ ή τύπου Αυτόνομη Παρέμβαση, αυτού του τύπου ο συνδικαλισμός στην καλύτερη περίπτωση παίζει το ρόλο του διαιτητή ανάμεσα στους εργάτες και στα αφεντικά, η εργατική τάξη δεν θα οδηγηθεί ποτέ σε καμία επανάσταση και σε καμία ανατροπή με δαύτους, ο ρόλος τους είναι να αμβλύνουν τις αντιδράσεις των εργατών και να τους καθησυχάζουν, να τους στέλνουν στους καναπέδες. Αποδείξεις πάνω σε αυτό υπάρχουν ουκ ολίγες, δείτε για παράδειγμα πόσο κόσμο κινητοποιεί ο Σύριζα, ένα κόμμα του 30% σχεδόν, τρείς και ο κούκος μαζεύονται. Είναι πιστεύετε αυτό τυχαίο; Το να βγάλεις τον κόσμο στο δρόμο δεν είναι εύκολη δουλειά, χρειάζεται προετοιμασία, χρειάζεται σύγκρουση μέσα στα σωματεία, χρειάζεται να υπερισχύσουν οι φωνές εκείνες που καλούν σε ταξικό αγώνα και όχι εκείνες που μιλάνε για διαπραγμάτευση, που παίζουν το ρόλο του πυροσβέστη της δίκαιης λαϊκής οργής, που όταν αυτή η λαϊκή οργή εκφραστεί, εκείνοι προσπαθούν να την αποπροσανατολίσουν, να μην την αφήσουν να βρει τα σωστά κανάλια έκφρασης, να διασπάσουν(πάρτε ως παράδειγμα το ρόλο του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 80).

Αναρωτιέμαι, όλοι εσείς που μιλάτε για την μεγάλη απεργία, είστε οργανωμένοι σε κάποιο σωματείο; Αγωνιστήκατε μέσα από αυτό για τις συλλογικές συμβάσεις; Δώσατε αγώνα για να έχει το σωματείο σας ταξικό προσανατολισμό; Υπερασπιστήκατε άλλους συναδέλφους σας όταν είχαν πρόβλημα, άλλους εργασιακούς κλάδους όταν αγωνιζόταν ή μήπως ήσασταν στην αντίπερα όχθη; Δηλαδή στην απεργοσπασία ή να παραπονιέστε που κλείνουν οι εργάτες τους δρόμους και τα λιμάνια; Όλοι εσείς που μιλάτε για 10ήμερη απεργία, συμμετείχατε ποτέ σε καμιά απεργία 24ωρη; Ναι ή όχι; Απαξιείτε μήπως επειδή δεν είναι της τάξεως μεγέθους που παραγγείλατε; Μα άμα δεν συμμετέχετε στην 24ωρη, στην 48ωρη, αν δεν δώσετε το παρόν στα σωματεία σας, πως περιμένετε να οργανωθούν οι μεγαλύτερες απεργίες; Χωρίς συμμετοχή πως; Δεν δοκιμάστηκε αλήθεια το ανοργάνωτο και το δήθεν ακαπέλωτο στις πλατείες; Δεν βγάλατε κανένα συμπέρασμα από τις πλατείες; Δεν καταλάβατε έστω, ότι τις πλατείες δεν τις φοβούνται όταν αυτές δεν συνοδεύονται από αγώνες για ανατροπή του εκάστοτε συστήματος; Τόσες και τόσες συνελεύσεις δεν έγιναν στις πλατείες, τόσα και τόσα δημοψηφίσματα; Τι άλλαξε; Πέρασαν αυτές οι συνελεύσεις ποτέ τα σύνορα της πλατείας, κάνατε την υπέρβαση έστω και στη συνείδηση σας, να σκεφτείτε δηλαδή ότι στο σύστημα δεν επιβάλλεσαι με ψηφίσματα και συνελεύσεις όταν αυτές μένουν στα λόγια; Σκεφτήκατε ποτέ ότι για να κρατήσει μια πολυήμερη απεργία πρέπει να υπάρχουν και οι εναλλακτικές δομές εκείνες που θα βαστήξουν τους απεργούς και την υπόλοιπη κοινωνία στα πόδια της, πως θα δημιουργηθούν αυτές οι δομές χωρίς μαζικό εργατικό κίνημα, ποιοί θα το στελεχώσουνα αυτό;

Έτσι λοιπόν στα λόγια θα μένουν και οι 10λεπτες απεργίες, όταν εσείς που αγανακτείτε από εμάς που δεν τις κάνουμε, έχετε το στυλάκι «να μαζευτούμε να πάτε». Και εγώ ρε παιδιά, όταν θα πετύχουμε τον σοσιαλισμό δεν θα έχω πρόβλημα να βγω να κουνάω κόκκινα σημαιάκια, το ζήτημα είναι όμως τι κάνει ο καθένας μέχρι να φτάσουμε ως εκεί, αυτό θα κάνει τη διαφορά, όχι το να περιμένεις την έκβαση της μάχης για να δεις με ποιόν θα πας και ποιόν θα αφήσεις. Γιατί να το πούμε και αλλιώς, δεν μπορείς εσύ να μου τη λες εμένα, και του κάθε εμένα, που δεν κάνω 15ήμερη απεργία, όταν εγώ(και ο κάθε εγώ), έστω και για αυτήν την 24ωρη έτρεχα από 15 μέρες πριν σε εξορμήσεις για να εξασφαλίσω ότι θα πάει καλά. Δεν μπορείς και δεν έχει δικαίωμα να μου την λες όταν ακόμα και την μέρα της απεργίας είσαι στη δουλεία ή στην καφετέρια. Αμφιβάλω αν έχουν κάποιοι καταλάβει ότι απεργία δεν είναι μόνο οι 2 ώρες της συγκέντρωσης και της πορείας, πολύ αμφιβάλω.

Λέτε πολλοί, «να πάρετε τα όπλα να τους κυνηγήσετε», να τα πάρουμε ποιοί; Να κυνηγήσουμε ποιούς; Τους 300 στη βουλή; Έτσι εύκολα ανατρέπεται ένα σύστημα ή απλά λέμε μια χρυσαυγίτικου τύπου μαλακία για να ξεσπάσουμε; Για να ανατραπεί το σύστημα χρειάζεται μαζικότητα και οργάνωση, χρειάζεται ο λαός να πάρει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, δηλαδή τα εργοστάσια, τα λιμάνια, την ενέργεια, και όχι μόνο να τα πάρει από αυτούς που τα έχουν(και αυτοί που τα έχουν δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια) αλλά και να μπορεί να τα διαχειριστεί, και να βαστήξει και τον πόλεμο(οικονομικό ή άλλο) που θα έχει να υποστεί μετά από εκείνους που θίχτηκαν τα συμφέροντα τους. Όλα αυτά λοιπόν χρειάζονται έναν φορέα, έναν φορέα που θα μπει μπροστάρης, που θα οργανώσει, που θα οδηγήσει τα πράγματα μέχρι εκεί. Αυτόν τον φορέα εγώ τον λέω Κομμουνιστικό Κόμμα, εσείς πείτε τον όπως θέλετε, πάντως για να γίνει δυνατότητα η ικανότητα για λαϊκή εξουσία, χρειάζεται ένας τέτοιος φορέας, χρειάζεται από την πλευρά του λαού δέσμευση σε κάποια βασικά πράγματα, δεν μπορείς να είσαι τρείς λαλούν και δυο χορεύουν για να πάρεις και να κρατήσεις την εξουσία στα χέρια σου. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που το σύστημα προωθεί το ανοργάνωτο και το «ακομμάτιστο», γιατί το ανοργάνωτο και το ακομμάτιστο δεν το απειλεί, είναι στην καλύτερη περίπτωση μια φωτοβολίδα αγανάκτησης, κάτι που μπορούν να διαχειριστούν και να αποσβέσουν.

Εκτός και άμα πιστεύετε ότι η λύση θα έρθει με την αλλαγή κυβέρνησης, τότε οκ, δεν έχω κάτι να σας πω πέρα του ότι θα περιμένετε μέχρι την δευτέρα παρουσία, και δυστυχώς θα καταδικάσετε με την αναποφασιστικότητα σας και εμάς να περιμένουμε μέχρι τη δευτέρα παρουσία, διότι από μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Ακόμα όμως και έτσι, ευκαιρίες είχατε, όμως και πάλι ψηφίσατε συντηρητικά, όπως ψηφίζατε τόσο καιρό, τα εκλογικά αποτελέσματα το καθιστούν σαφές. Δεν είστε έτοιμοι για ανατροπή, δεν την θέλετε ακόμα, δεν μπορείτε να ξεφύγετε από τις ψευδαισθήσεις σας ούτε και στην κάλπη, προς τι λοιπόν η 10ήμερη απεργία; Για να αλλάξει όνομα ή σύνθεση η κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, δεν σας φτάνουν τόσα ντεζαβού που έχετε φάει στη μάπα μέχρι σήμερα;

Ακόμα πιστεύετε ότι μπορεί να πιάστε την καλή; Ακόμα ονειρεύεστε τα όνειρα του μικροαστού; Έχει έρθει η ώρα να ξυπνήσετε στον εφιάλτη ή να πεθάνετε στον ύπνο σας! Και αν δεν το κάνετε για εσάς κάντε το για τα παιδιά σας, μην τους περάσετε τον δικό σας τρόπο σκέψης, αυτός πλέον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και βρίσκεται σε διάσταση με τη λογική. Δεν θα σας σώσουν ούτε ηγέτες της αριστεράς, ούτε κυβερνήσεις της αριστεράς, ούτε η διαχείριση της φτώχειας ούτε το ΚΚΕ από μόνο του, για να σωθείτε πρέπει να ξεκινήσετε από σήμερα να αλλάζετε τρόπο ζωής, να σηκωθείτε από τους καναπέδες, να γραφτείτε στα σωματεία σας, να τρέξετε για να εξασφαλίσετε την μαζικότητα στις κινητοποιήσεις και τους αγώνες, να συμπαρασταθείτε στους άλλους που αγωνίζονται(οι χαλυβουργοί απεργούσαν για σχεδόν ενα χρόνο, τους στηρίξατε ή μήπως ήσαστανα από εκείνους που διαμαρτήρονταν ότι τους είχε καπελωμένους το ΠΑΜΕ;). Να γίνεται ταπεινοί εκεί που πρέπει, να καταπιείτε την ψωροπερηφάνια σας και να διεκδικήσετε την πραγματική αξιοπρέπεια, αυτή που περνά από το δρόμο της αυτογνωσίας, της υπομονετικότητας, της επιμονής, αυτή που περνά από τα λόγια στην πράξη, που περνάει από το Εγώ στο εμείς. Να αφήσετε λίγο κατά μέρος τα μεγάλα λόγια και να αφιερωθείτε στα έργα, έστω και στα μικρά, μην ανησυχείτε μέσα από τον αγώνα δίδεται στον καθένα η ευκαιρία να ξεπεράσει τον εαυτό του και να προσπεράσει τον κακό εαυτό του.

Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι δύσκολα και ο καθένας έχει τα προβλήματα του, πολλά από τα οποία είναι και ασήκωτα, όμως μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και έτσι απομένει να κάνει ο καθένας ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, προς τη σωστή όμως κατεύθυνση, και όχι να μένει στάσιμος κρίνοντας και κατακρίνοντας όλους τους άλλους επειδή δεν είναι οι υπεράνθρωποι που θα τον σώσουν ή τα τζίνι που θα του εκπληρώσουν τις ευχές.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Ο Κομφορμιστής

Το αλίευσα από ενα σχόλιο στην Ελληνοφρένεια και μου άρεσε, οπότε αποφάσισα να το μοιραστώ.

Read Full Post »

Απολιθωμένες αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 03

Τρίτη και απεργιακή

 

Αφού έλυσε κρίσιμα τεχνικά και υπαρξιακά ζητήματα, η εκπομπή μας καταπιάνεται σήμερα με το κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας, τη γενική απεργία της 20ής φλεβάρη και γίνεται ένα έκτακτο απεργιακό δελτίο· όχι αμιγώς ενημερωτικού χαρακτήρα, αλλά με μια περιγραφή του γενικού πολιτικού πλαισίου, μικρές ανταποκρίσεις με προσωπικές εντυπώσεις και κάποιους προβληματισμούς για την επόμενη μέρα.

 

Οι συντελεστές της εκπομπής περιμένουν και τις δικές σας κριτικές παρατηρήσεις επί της ουσίας των θεμάτων που θίγονται ή και για άλλα δευτερεύοντα ζητήματα.

 

Υστερόγραφο

Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ

Οι προηγούμενες εκπομπές εδώ και εδώ

Read Full Post »

Τζίμης Πανούσης, τα δυο άκρα

Κάποιοι στην αναμπουμπούλα τους να υπερασπιστούνε τον Πανούση έσπευσαν στο προηγούμενο μου άρθρο που αναφερόταν σε αυτόν να με «διορθώσουν» ότι τάχα όλες εκείνες τις ασυναρτησίες ο Τζιμάκος τις έλεγε για πλάκα. Αφού ο Τζιμάκος σας αρέσει τόσο πολύ λοιπόν, ξανακούστε τα ίδια ακριβώς και στην ελληνοφρένεια και αποφασίστε απο μόνοι σας που βρίσκεται το κωμικό και που το τραγικό του πράγματος.

Και κάποια ακόμα τα οποία τα άφησε φαίνεται για αποκλειστικότητα στην ελληνοφρένεια.

«…και έχει δίκιο ο Κασιδιάρης που βαράει τα χαστούκια σ’ αυτούς που θε..χαχαχα(γελάκια)… Να σου πω κάτι, κάτι τραγικό, αν είχε αντιεξουσιαστής-αναρχικός τραβήξει χαστούκι σε βουλευτή του ΚΚΕ θα ΄χανε καεί τα Εξάρχεια 5 φορές, τώρα δεν τρέχει τίποτα(γελάκια).»

Μετά μιλάει ο Καλαμούκης και λέει «Το θέμα Χ.Α είναι, φαντάζομαι, δεν ξέρω, είναι πιο ευαίσθητο μάλλον»

Και ο Τζιμάκος όλο καμάρι ρίχνει τη θεωρία των δύο άκρων στη μάπα σε μια δική του ελαφρά παραλλαγή.

«…κάνουν την ίδια δουλειά, από τη μια η Χ.Α είναι οι νταβατζήδες του μεταναστευτικού και…το ΚΚΕ είναι οι νταβατζήδες του εργατικού…υποτίθεται. Έχουνε χωρίσει τις δουλειές τους…»

Μετά όταν του επισημαίνει ο Καλαμούκης ότι ο φασισμός εμφανίζεται με τις καπιταλιστικές κρίσεις, ο Τζιμάκος συνεχάει το μικροαστικό του παραλήρημα και λέει τα εξής.

«όχι σε τέτοια έκταση, φαίνεται ξαφνικά ότι η Ελλάδα έχει 1 εκ φασίστες, νεοφασίστες, δεν ισχύουν αυτά, δηλαδή…να πούμε και τα καλά της οργάνωσης αυτής. Καταρχήν αυτό πού έπρεπε να είχε κάνει το ΚΚΕ και ο Σύριζα, δηλαδή να έχουνε μια κοινωνική παρέμβαση…εεε..έχει αντιγράψει η Χ.Α να πούμε, όλη την κοινωνική πολιτική της Χαμάς.(τον διακόπτει ο Καλαμούκης του λέει, «δεν το κάνει επειδή το πιστεύει») και συνεχίζει ο Τζίμης. Θα μπορούσε επειδή το πιστεύει η αριστερά να είχε ανοίξει το σπίτι του λαού, να είχε κάνει παιδικούς σταθμούς…»

Και από εκεί και πέρα συνεχίζει με τα του ποδονίφτη και τα αυθαίρετα, τις σέχτες κλπ…

Τύφλα να έχει ο Λοβέρδος!!!

Και για Αργεντινή

«αν δεν ήτανε τα κόμματα, ξέρετε πως λύθηκε το πρόβλημα στην Αργεντινή που ήταν παρόμοια με το δικό μας; Είπαν, ‘βάλαν έναν βασικό όρο, ότι για να συμμετέχεις σε μια οποιαδήποτε κινητοποίηση ή κατάληψη ενός εργοστασίου δεν θα έχεις καμία σχέση με κόμμα, με οποιοδήποτε κόμμα. Δηλαδή πρέπει να απαλλαγούμε από τους επαγγελματίες πολιτικούς που ζουν από αυτό το πράγμα. »

Προφανώς δεν του είπε κανείς ότι στην Αργεντινή πάνε απο το κακό στο χειρότερο, να μου πείς για την Αργεντινή θα ξέρει, εδώ σε σχετική ερώτηση δεν ήξερε ότι εχθές ήταν η πανελλαδική απεργία. Η πλάκα είναι που ο ίδιος ζητά απεργίες συνεχόμενες.

Μακριά απο κόμματα μη βρείς μπελά…

Ευτυχώς ο Καλαμούκης στάθηκε στο ύψος του και του έκανε τις αυτονόητες ερωτήσεις

Όσοι αντέχετε ακούστε και την υπόλοιπη εκπομπή να βγάλετε το μεσημεριανό σας, να δείτε τι λέει για το μεταναστευτικό και για άλλα ζητήματα.

Όσοι εξακολουθείτε να τον στηρίζετε, να τον χαίρεστε…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Στίχοι:

Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου,γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου,πουλάω και την ψυχή μου

Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές

Και τα τσιράκια του άρχοντα – ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ – α – πορτέ
με περιμένει

Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν

Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια

Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες

Read Full Post »

Από εκεί που σταματά ο δρόμος…

Είχα γνωρίσει το προηγούμενο καλοκαίρι ένα θεότρελο και υπέροχο ζευγάρι, τον Peter και την Mary. Τα παιδιά αυτά είχαν ξεκινήσει να κάνουν τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο και είχαν σαν ενδιάμεση στάση τα Χανιά όπου έκατσαν για μερικές εβδομάδες. Εγώ τους γνώρισα όταν τους έφεραν κάποιοι φίλοι μου για φαγητό στο μαγαζί μας, ύστερα μας έκαναν και το τραπέζι στο σπίτι που νοίκιαζαν και έτσι γνώρισα και τους γονείς τους οι οποίοι είχαν έρθει από την Αγγλία για να τους δουν.

Από τη στιγμή πού έφυγαν από τα Χανιά παρακολουθούσα μέσω Facebook την περιπετειώδη και ενδιαφέρουσα πορεία τους, για να καταλάβετε βρέθηκαν μέχρι και στο επίκεντρο εμφύλιας σύρραξης στο Τατζικστάν να αποφεύγουν ριπές όπλων και επιδρομές ελικοπτέρων. Συχνά πυκνά ανέβαζαν βιντεάκια, φωτογραφίες, ενώ διατηρούσαν και ένα ταξιδιωτικό blog στο οποίο κατέγραφαν την εμπειρία της διαδρομής.

Δυστυχώς το ταξίδι τους το διέκοψε ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα που συνέβη στην Ταϋλάνδη που έκοψε το νήμα της ζωής και για τους δύο…

Θεώρησα υποχρέωση μου να κάνω την ανάρτηση αυτή στη μνήμη δυο υπέροχων ανθρώπων που δεν δίστασαν να αφήσουν πίσω τα πάντα για να κυνηγήσουν το όνειρο τους.  Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους εμάς τους υπόλοιπους που κάνουμε όνειρα και αγωνιζόμαστε με θεούς και δαίμονες για να τα πραγματοποιήσουμε.

Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο πέρα από τα συλλυπητήρια στις αξιαγάπητες οικογένειες τους και να είναι σίγουροι ότι από εκεί που σταμάτησε ο δρόμος τους θα συνεχίσουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που γνώρισαν και που έκαναν φίλους στο ταξίδι τους.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Εδω το blog τους αν και δεν λειτουργεί σωστά αυτή τη στιγμή

Read Full Post »

Η «μικροαστική καταστροφή» μόλυνε τον ίδιο της τον εμπνευστή(αναφορά στο ομώνυμο βιβλίο του «Τζιμάκου»)

Τζίμη που πας, στάσου, μύγδαλα…

Αν και χρωστάω τη συνέχεια πιο σοβαρών άρθρων(όπως το τρίτο μέρος της αναφοράς μου στο «Κράτος και επανάσταση»), ύστερα από προτροπή του φίλου Θερσίτη, αποφάσισα να ασχοληθώ με την πρόσφατη συνέντευξη του Τζιμάκου(που δείχνει να έχει κερδίσει επάξια το υποκοριστικό) Πανούση.

Ο πάλαι ποτέ, και αυτό αποτελεί προσωπική άποψη του γράφοντος, ταλαντούχος καλλιτέχνης με τα κολάν, σόουμαν ή ότι άλλο, δείχνει να έχει πάρει τον κατήφορο, καλλιτεχνικό και ιδεολογικό, όπως άλλωστε και τόσοι άλλοι πριν από αυτόν, μερικούς από τους οποίους ο ίδιος σατίριζε στις παραστάσεις του(βλέπε Νταλάρα).

Για να μην προτρέξουν κάποιοι, όχι, δεν θα σταθώ μόνο στο αντι-κκε παραλήρημα που βγάζει στην συνέντευξη του, αυτό έτσι και αλλιώς το έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στις εκπομπές του που άκουγα μέχρι αηδίας, ή πιο σωστά μέχρι να αηδιάσω, αν ήταν μόνο αυτό δεν θα χαράμιζα τον χρόνο μου για να γράψω το άρθρο, ούτε ο πρώτος θα είναι ούτε ο τελευταίος. Αντίθετα, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο συμβιβασμένος και μικροαστός είναι ο ίδιος, ο οποίος κρίνει όλους τους άλλους αλλά ξεχνά να κριθεί και να (αυτό)λογοκριθεί, για αυτό και βγάζει απροκάλυπτα την ιδεολογική κατάντια του αποδεικνύοντας πως μπορεί στα νιάτα τους το σύστημα πολλοί να μίσησαν(ή έστω να πούλησαν αντισυστημικό μίσος) αλλά όταν βρουν το δρόμο για την κονόμα ε(ρε)θίζονται σε αυτό.

Αρκετά όμως με τα εισαγωγικά, ας περάσουμε στο ζουμί με μερικά «επίμαχα» αποσπάσματα από την συνέντευξη.

» Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό, Δίεση 101,3, ο «Τζιμάκος» αναφέρθηκε αρχικά στις νέες εμπειρίες που απέκτησε επισκεπτόμενος ένα ελληνικό νοσοκομείο: «Ήταν ένα ηλεκτροσόκ ρεαλισμού. Σε προσγειώνει στην πραγματικότητα και φεύγουν όλα αυτά τα δήθεν τα οράματα που έχουν οι καλλιτέχνες. Το σημαντικό είναι ότι εκεί συναντάς ανθρώπους κανονικούς που στις δικές μας τις παρέες δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Και βλέπεις τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, να μην κοιμούνται καθόλου, να παίρνουν 800 ευρώ και αυτά να τους τα χρωστάνε. Εκεί όμως, στον πόνο και στο θάνατο, είμαστε όλοι ίσοι. Εκεί μέσα γνώρισα κανονικούς ανθρώπους και το σημαντικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολιτική ιδεολογία και είναι τόσο καθαροί για το πώς θα σου αναλύσουν τα πράγματα. Η δική μου η παρέα που είναι ΔΗΜΑΡ, με τα πέντε διδακτορικά δεν μπορεί να φτάσει εκεί το μυαλό τους».»

Όχι δεν θα το πω, δεν θα το πω, δεν θα πέσω τόσο χαμηλά…ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ!!!!!

…γαμώτο το είπα.

Αλλά το κυρίαρχο στην παραπάνω δήλωση δεν είναι αυτό, είναι το γεγονός ότι ο Τζιμάκος, ο οποίος κάποτε ήξερε να κάνει υπέροχη σάτιρα πάνω στα ελαττώματα του ελληνικού λαού, τώρα του χαϊδεύει υποκριτικά τα αυτάκια. Μα την παναγία αυτή η ανακάλυψη του πραγματικού κόσμου από τον Πανούση μου θυμίζει κάτι ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ1 με εξερευνητές(ντυμένους στα λευκά και με το ανάλογο καπελάκι) στα βάθη της Αφρικής που ερχόταν σε επαφή με χαμένες παρθένες φυλές ανακούμπητες από τον μοντέρνο πολιτισμό. Όντως, αυτές που περιγράφετε είναι οι συνθήκες για τον εργαζόμενο και τον ασθενούντα «ιθαγενή»(δανείζομαι από εσένα τη λέξη Τζίμη) στην Ελλάδα, όμως πρέπει να είναι κάποιος χαζός για να βλέπει υψηλό ιδεολογικό επίπεδο στους συνανθρώπους μας, λυπάμαι που το λέω αλλά είναι η σκληρή αλήθεια και σας παρακαλώ μη μου ζητήσετε να σας αποδείξω κάτι αυταπόδεικτο. Όχι, δεν μπορεί ένας λαός για δεκαετίες παραδομένος σε λογικές ενός εμετού αποτελούμενου από Πασόκ, Μάαστριχτ, ανταγωνιστικότητας, άκρατου καταναλωτισμού και φτηνού θεάματος να αποκτήσει πολιτικό κριτήριο μέσα σε 2-3 χρόνια, πώς να το κάνουμε. Φαίνεται άλλωστε και στις εκλογικές μας προτιμήσεις, στην απάθεια μας απέναντι στον μπαλτά του χασάπη, στην αλληλοφαγωμάρα που υπάρχει στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα που τα εμποδίζει να ενωθούν και να εναντιωθούν στους πραγματικούς φταίχτες για την κατάσταση τους, στον ραγιαδισμό κ.α. Απορώ που δεν τα βλέπετε όλα αυτά κύριε Πανούση, δεν έχουν εκλείψει, κάθε άλλο, ίσως φταίει το ότι είστε τόσο μέσα σε αυτού του είδους την κουλτούρα και εσείς ο ίδιος που αδυνατείτε. Από την άλλη μπορεί και να σας έχουν καπελώσει ιδεολογικά  οι παρέες σας με τα τόσα διδακτορικά τους, ποιός ξέρει…

Πάμε παρακάτω, θα αντιπαραβάλλουμε κάποια κομμάτια της συνέντευξης, μιας και δεν είναι λίγα εκείνα τα σημεία όπου ο Τζιμάκος φάσκει και αντιφάσκει.

» Για την Αριστερά: «Συναναστρέφομαι κάτι ΔΗΜΑΡ, κάτι τέτοια. Από μικρό παιδί είχα αυτό το πρόβλημα …Αυτό είναι το καρκίνωμα του ελληνισμού. Η ΔΗΜΑΡ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, όλη αυτή η συστημική Αριστερά. Και η ΔΗΜΑΡ, ΔΕΙΜΑΡ γράφεται, Δεν ΕΙμαι Αριστερός.»»

Το καταλάβαμε, δεν είστε με το σύστημα ούτε με τη συμβιβασμένη αριστερά, είστε εκτός, μεγάλος ανάρχας μαζί με τον Καραμπελιά να πετάτε μολότοφ και να βαράτε αλυσίδες έξω από τη Βίλα Αμαλίας να ουμ. Όμως θα μπορούσε ποτέ ένας αντισυστημικός, αντιεξουσιαστής και δεν ξέρω τι άλλο να πει τα παρακάτω;

» Γιατί έχουμε γεμίσει καλάσνικοφ και μπαίνουν παντού και κάποιος πρέπει να κάνει μήνυση στο Σαμαρά που είχε ανοίξει τα σύνορα και γέμισε η χώρα από τους φυλακισμένους της Αλβανίας.»

Αυτού του είδους η αντισυστημικότητα εμένα πάντως μου θυμίζει την Χρυσή Αυγή και τον προκάτοχο της το Λάος. Και προς επιβεβαίωση…

«Όσοι υποστηρίζουν τους φασίστες και είναι κυρίως νέοι, το κάνουν μόνο για τους μετανάστες και από αντίδραση. Και από μια πλευρά καλά κάνουν, είναι υγιής αντίδραση με λάθος τρόπο. Σου λέει ο άλλος. δεν θέλω αυτό το κοινοβούλιο, θέλω να μπεί μέσα ένας πιθηκάνθρωπος και να τους αρχίσει στα σκαμπίλια.»

Μπές και εσύ στη Μεγάλη παρέα του Γαιτάνου και του Σφακιανάκη, μπορείς, άντε και κοινές περιοδείες σας εύχομαι.

Ενώ ζηλεύοντας τον Μίκυ

» Εγώ είμαι της γενιάς του Χημείου και έχω τραβήξει πολλά από την ΚΝΕ, τα ΚΝΑΤ τα λεγόμενα. Τα περιμέναμε να αντιδράσουν τώρα, μετά το χαστούκι του Κασιδιάρη αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Αν είχε χτυπήσει την κ. Κανέλλη ένας αντιεξουσιαστής, την επόμενη ημέρα θα είχαν καεί τα Εξάρχεια.»

Της ανοησίας ήλιε νοητέ…προς το παρόν πάντως το θύμα τον «αντιεξουσιαστών» στην δολοφονική επίθεση των κινητοποιήσεων του Οκτωβρίου ήταν ο δικός μας Κοτζαρίδης. Και παρότι οι παρευρισκόμενοι «αντιεξουσιαστές» και επίδοξοι επιδρομείς της βουλής τις αρπάξανε στον τόπο του εγκληματος, δεν είδα να καίγονται τα Εξάρχεια. Όμως ούτε είδα και να κατακτούν την βουλή μια από τις επόμενες μέρες που δεν την φύλαγαν τα κνατ…ίσως πρόκειται για σκευωρία.

Και παρακάτω…

» «Στο πρόγραμμα δεν θέλω να κάνω κανένα αστείο με τους πολιτικούς, δεν θέλω να πιάσω στο στόμα μου τους αλήτες, όλη αυτή τη συμμορία, το Σαμαρά και τους άλλους. Τους σιχαίνομαι, δεν θέλω να ασχοληθώ. Ξέρετε, υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο. Ενώ εμείς σαν λαός ήμασταν τελείως ανοργάνωτοι, εκείνοι την έκαναν πάρα πολύ καλά τη δουλειά, τους βγάζω το καπέλο. Μιλάω για τους δοσίλογους του Χριστοφοράκου και των άλλων. Το έχουνε στήσει πολύ καλά το πράγμα, οι Εβραιοναζήδες.»

Σοβαρά, και για ποιό πράγμα μιλάτε στο πρόγραμμα σας; Για τα τούρκικα σήριαλ; Ή μήπως για τους εβραιοναζήδες που έχουν σκοπό να κατακτήσουν τον κόσμο; Εσείς και οι φασίστες βλέπετε εβραίους παντού και ξεχνάτε να μιλήσετε για τον ίδιο τον καπιταλισμό, μα να μην του αφιερώσετε ούτε μια αράδα σε ολόκληρη τη συνέντευξη, στην παράσταση τουλάχιστον γίνεται αναφορά ή αρχίσατε  τις κλανιές σαν τον Λαζόπουλο;

Α ΝΑ ΤΟΣ ΝΑ ΤΟΣ ΠΕΤΙΕΤΑΙ Ο ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ!!!

» Το κράτος αυτό πρέπει να ξεριζωθεί εκ θεμελίων. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με βία και αίμα, δεν υπάρχει εναλλακτική. Ξέρεις τι είναι να είσαι άνεργος; Να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις πού να πας; Εγώ αν ήμουν άνεργος και δεν είχα να δώσω γάλα στο παιδί μου δεν θα αυτοκτονούσα. Θα κατέβαινα κάτω, θα αγκάλιαζα δέκα γουρούνια και θα φεύγαμε όλοι μαζί.»

Όμως παρακάτω:

» Η, κατέβα κάτσε μόνος σου στο Σύνταγμα. Ακίνητος! Δύο εκατομμύρια κόσμος να κατέβει στο Σύνταγμα και να καθίσει ακίνητος μέσα σε δύο μέρες θα είχε πέσει η κυβέρνηση. Θα είχαμε τελειώσει με αυτούς τους αλήτες. Και το μετά; Το μετά να χτιστεί με απλούς, τίμιους ανθρώπους όπως αυτοί που συνάντησα στο νοσοκομείο. Λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, να κάνουμε δημοψηφίσματα από τα προποτζίδικα, από το ίντερνετ, απλά πράγματα. Ας μη γίνει λαϊκή δημοκρατία, ας γίνει μια αστική δημοκρατία που να μην είναι χυδαία, που να μην εξευτελίζει τον άνθρωπο».»

Αυτά είναι, γνήσια αντισυστημική αγανάκτηση, κάτσε δυο μέρες στο Σύνταγμα(καλά αυτό δεν έγινε για μήνες με τους αγανακτισμένους χωρίς να υπάρχει κανένα θετικό αποτέλεσμα;) ή σφάξε δυο τρείς παριτωριανούς και μετά, ελληνικέ λαέ, πήγαινε στο πλησιέστερο προπατζίδικο ή ίντερνετ καφέ και ψήφισε για την αστική διακυβέρνηση της αρεσκείας σου, οι ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής(κοινώς πλουτοκρατία) θα σεβαστούν τις επιλογές σου και θα αρχίσουν να δουλεύουν για σένα και όχι για τους εαυτούς τους, αυτό επειδή θα τους έχει αγγίξει η τιμιότητα σου και το αλάνθαστο πολιτικό σου κριτήριο. Συγνώμη κύριε Πανούση, αλλά όντας απολιθωμένος συστημικός ΚΚΕς δεν μπορώ, όπως μπορείτε εσείς, να φέρω στο μυαλό μου το είδος αυτό του καλού και ηθικού καπιταλισμού που δεν θα είνσι χυδαίο και δεν θα εξεφτελίζει τον άνθρωπο για αυτό και παλεύω για την ανατροπή του.

 

Και πριν κλείσω κάνω παράθεση δυο κομματιών που αναφέρονται στο θεό και γενικά τη θεία πρόνοια/τιμωρία.

» Το σπίτι του Λαού είναι ένα μεγάλο αυθαίρετο, χτισμένο πάνω στον Ποδονίφτη και δεν τολμάει κανείς να το πειράξει. Και πλημμυρίζει γιατί ο θεός εκδικείται, αν και δεν υπάρχει σε αυτές τις περιοχές»

» Για το Θεό: «Προσπαθώ να πιστέψω στο Θεό αλλά δεν τα έχω καταφέρει.»

Πάντως με το θεό τιμωρό της εβραϊκής μυθολογίας και της παλαιάς διαθήκης μια χαρά τα πάτε, συνεχίσετε έτσι, φαίνεται ότι τα ράσα που φορούσατε στις παραστάσεις κάποτε, σας έγιναν δεύτερο δέρμα, συγχαρητήρια, παρόλα αυτά, αποτελείτε ακόμα μια  ζωντανή απόδειξη ότι τα (αντισυστημικά) ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Οι 7 πληγές του Περισσού

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Βέβαια τι να λέω εγώ που του απαντούν τα ίδια του τα τραγούδια…

Στίχοι:

Η ζωή έχει μια πόρτα, μια πόρτα πονηρή
μ’ ένα κόκκινο φωτάκι και πληρώνεις για να μπεις
Έχει και υπογραφή σε ταμπέλα πλαστική

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Σεξ, φαΐ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά
μια ζωή να περιμένεις να γαμήσεις στην ουρά
με φαντάρους και φρικιά

Την κάνω να φύγω δειλά
Δεν έχεις να πας πουθενά
Κουφάλα χαλάς τη σειρά

Sir please, I don’t want to make love
You have to go inside
μου ρίχνουν κιλίμια χαλιά

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
μόλις είναι να μπεις, λίγο πριν την επαφή

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή’

Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
θέλω να γινω σαν Αμερικάνος,
μ’ αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος

Έλληνας νεοέλληνας

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.

Κι η παπαλάμπραινα γυμνή
χαιδέυει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα.

Καιω τα δέντρα χτίζω μαιζονέτες
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
σ’ ένα κλουβι γραφείο σαν αγρίμι
παιζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι

Έλληνας νεοέλληνας

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.

Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδέυει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα.

Φάκα addidas μου πιασε την φτέρνα
μπερδεύω το τζουκ μποξ με τη λατέρνα.
πάνω απ του τάφου μου το κυπαρίσσι
μαύρη χελώνα με έχει κατουρήσει

Έλληνας νεοέλληνας

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.

Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδέυει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δε βγάζω άχνα.

Read Full Post »

Κουλές(περιοχή Άπτερα) και Ιντζεδίν(από ψηλά).

Κουλές(που σημαίνει «κάστρο» στα τούρκικα)

Το φρούριο Κουλές βρίσκεται 12km ανατολικά των Χανίων, κοντά στη θέση Παλαιόκαστρο, πολύ κοντά στο χωριό Καλάμι και στα ερείπια της Αρχαίας Απτέρας. Το φρούριο κτίστηκε από τους Τούρκους μετά την Κρητική Επανάσταση του 1866, κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος για τον επανέλεγχο της Κρήτης με ένα δίκτυο από οχυρωματικά έργα. Κτίστηκε από τον Τούρκο Χουσεΐν Αβνί Πασά. και αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα φρουριακής Αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.

Το φρούριο κτίστηκε για να ελέγχει την κοιλάδα του Αποκόρωνα, από την οποία διερχόταν το πέρασμα προς τα Χανιά. Μαζί με τους άλλους Κουλέδες που έκτισαν οι Τούρκοι στον Αποκόρωνα, ήλεγχε το λιμάνι της Σούδας και υποστήριζε το κοντινό φρούριο Ιντζεδίν.

Ο Κούλες της Απτέρας ή το φρούριο Σούμπαση, όπως αλλιώς ονομάζεται, σώζεται ακόμη και σήμερα, σε πολύ καλή κατάσταση. Είχε εξοπλιστεί με δύο πύργους που ήταν στραμμένοι προς τα δυτικά (ήλεγχε το πέρασμα προς τα Κεραμειά) και τα ανατολικά (προς τις Καλύβες). Ο πρώτος επικοινωνούσε με το φρούριο της Σούδας, ενώ ο δεύτερος με το φρούριο Ιντζεδίν και τους κουλέδες των Καλύβων και του Νιου Χωριού.

Το φρούριο ήταν το μεγαλύτερο φρουριακό συγκρότημα της εποχής του και περιλαμβάνει χώρους, οι οποίοι αναπτύσσονται συμμετρικά σε σχήμα Π, περιμετρικά σε μια ορθογώνια αυλή. Οι κυκλικοί του πύργοι καταλαμβάνουν τη νοτιοδυτική και νοτιοανατολική γωνία του φρουρίου, ενώ η κεντρική πύλη βρίσκεται στην ανατολική του όψη, προφυλαγμένη κατάλληλα από μια εσοχή (αυτιά).

Στις επάλξεις, που ήταν στο δώμα του Κούλε, ανέβαιναν οι στρατιώτες με εσωτερικές ξύλινες σκάλες. Το φρούριο διέθετε όλους τους αναγκαίους χώρους στρατωνισμού, διαμονής αξιωματικών, αποθήκευσης, φυλάκισης, παρασκευής φαγητού, εστίασης, κ.α. Η καλή κατάσταση του φρουρίου οφείλεται στην άριστη ποιότητα κατασκευής των τοίχων του.

Ο Κούλες μετά την αποχώρηση των Τούρκων από την Κρήτη, χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο για το χωριό Μεγάλα Χωράφια.(πηγή για το κείμενο)

Και μερικές απο τις φωτογραφίες που τραβήξαμε:(είναι όλες απο το εξωτερικό του φρουρίου διότι η πόρτα ήταν αμπαρωμένη(την επόμενη φορά θα πάμε με πολιορκητικό κριό)).

Ιντζεδίν

Το φρούριο Ιτζεδίν χτίστηκε το 1872 από το Ρεούφ Πασά, στην ίδια θέση που το 1646 οι πρώτοι Τούρκοι διώχνοντας τους Ενετούς έχτισαν Πύργο. Αποτελούσε το κυριότερο αμυντικό έργο του λιμανιού και ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του πρωτότοκου γιου του Σουλτάνου Αβδούλ Αζιζ Ιτζεδίν. Στα μεταγενέστερα χρόνια χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν φυλακή πολιτικών κρατουμένων, κρατουμένων του κοινού ποινικού δικαίου αλλά και θανατοποινιτών.

Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας (1903) ο Ελευθέριος Βενιζέλος γνώρισε για 15 ημέρες το αφιλόξενο περιβάλλον των φυλακών του φρουρίου μετά από καταδίκη του για εξύβριση, έπειτα από μήνυση που του υπέβαλλε ο Μητροπολίτης Κρήτης Ευμένιος που ήταν οπαδός του πρίγκιπα Γεωργίου. Στην περίοδο της δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου, το 1924, κρατήθηκε στις φυλακές μεγάλος αριθμός πολιτικών αντιφρονούντων, ενώ μετά την πτώση της δικτατορίας με αντιπραξικόπημα το 1926 φυλακίστηκε για 2 χρόνια και ο ίδιος ο Πάγκαλος. Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής και στα πρώτα χρόνια του εμφυλίου οι φυλακές δε λειτούργησαν.Τα τελευταία όμως χρόνια του εμφυλίου και μετά, το κάτεργο του Ιντζεδίν άνοιξε και πάλι.

Το 1948 από το κολαστήριο της Γυάρου μεταφέρθηκαν στις φυλακές του Ιντζεδίν, όπου γίνονταν και εκτελέσεις, οι πρώτοι κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι Από τα σκοτεινά και ανήλιαγα μεσαιωνικά μπουντρούμια του τις επόμενες δεκαετίες πέρασαν εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι, πρώτα απ’ όλα κομμουνιστές, αλλά στην περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών και πολιτικοί ασχέτως ιδεολογίας. Ο τελευταίος αυτός ρόλος του φρουρίου, ως χώρος φυλάκισης πολιτικών κρατουμένων, που με την αντίσταση τους πάλεψαν για τις δημοκρατικές τους ιδέες στάθηκε αφορμή για να περάσει στην ιστορία της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Οι ταινίες «Μέρες του 36» και «Τα πέτρινα χρόνια» έχουν βασικές αναφορές και πλάνα από το χώρο του Ιτζεδίν. (Πηγή για το κείμενο)

Και μερικές πανοραμικές φωτογραφίες που τραβήξαμε απο το ιστορικό, και με μεγάλη σημασία για εμάς τους κομμουνιστές, Ιντζεδιν:(δυστυχώς δεν έχω επισκεφθεί ακόμα το εσωτερικό του, όμως έχω σκοπό να το κάνω σύντομα και θα ακολουθήσει ξανά φωτορεπορτάζ).

Read Full Post »

ΜΜΕ, οι καλύτεροι αγωγοί της αστικής προπαγάνδας(Το deja vu)

Παρακολουθώντας τις παρακάτω δύο συζητήσεις, η μια με προσκεκλημένη τηνΑλέκακαι η άλλη με τον Παφίλη μπορεί κανείς να βγάλει διάφορα συμπεράσματα. Το πιο γενικό συμπέρασμα είναι ότι εδώ και τόσο καιρό και χωρίς εξαίρεση σε κανένα αστικό μέσο, οι ερωτήσεις προς το ΚΚΕ περιστρέφονται γύρω από τα ίδια και τα ίδια πράγματα, στα οποία έχουμε απαντήσει χιλιάδες φορές ως κόμμα.

Οι αστοί δημοσιογράφοι ούτε (τόσο) χαζοί είναι, αλλά ούτε έχουν και κανένα προσωπικό κόλλημα, ο λόγος που επιμένουν στα ίδια και στα ίδια είναι συγκεκριμένος, έχει να κάνει με το γεγονός ότι έτσι διαμορφώνεις την κοινή γνώμη. Έχω αναφέρει σε πολλά άρθρα μου και σχόλια ότι ο κόσμος μπορεί να βρίζει μέρα νύχτα το ΣΚΑΙ, παρόλα αυτά αναπαράγει τα όσα λέει ο ΣΚΑΙ και τα άλλα κανάλια κατά γράμμα, χωρίς καν να έχει επίγνωση ότι παπαγαλίζει. Ε αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται με την τακτική «πες πες κάτι θα μείνει». Σκοπός μου δεν είναι να κάνω ανάλυση πάνω στην διαμόρφωση της ψυχολογίας της μάζας, αν και είναι ενδιαφέρον θέμα, όμως δεν χρειάζεται κάποια υπερανάλυση για να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα αστικά ΜΜΕ. Το πως δημιουργούν, με στοχευμένη παραπληροφόρηση, ένα ψεύτικο κόσμο μέσα στον οποίο οι πραγματικές αιτίες αλληλεπίδρασης των μηχανισμών της οικονομίας και της κοινωνίας, ο μεταξύ τους «διάλογος», δεν έχουν καμία θέση. Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας.

Λοιπόν, μια από τις πιο δημοφιλείς ερωτήσεις προς τους εκπροσώπους του ΚΚΕ είναι το γιατί δεν συνεργάζεται το κόμμα με άλλες δυνάμεις της αριστεράς(εννοώντας κυρίως τον Σύριζα). Την ερώτηση αυτή δεν την κάνουν ούτε επειδή δεν ξέρουν την θέση μας απέναντι σε αυτό το ζήτημα, αλλά ούτε και για να μας πείσουν να συνεργαστούμε, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Γιατί όμως την κάνουν; Κατά τη γνώμη μου ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν ο λαός να εστιάσει σε αυτό που πραγματικά εννοεί το ΚΚΕ όταν μιλάει για συνεργασία, την συνεργασία στη βάση. Θέλουν να τον κρατήσουν κολλημένο στη λογική ότι το μέλλον του εξαρτάται από τις κορυφές των κομμάτων, από τους πολιτικούς αρχηγούς, από τη μη συμμετοχή του ίδιου του λαού στη διακυβέρνηση. Γιατί συνεργασία στη βάση σημαίνει στην ουσία αμφισβήτηση των θεσμών του αστικού κράτους, σημαίνει ότι ο λαός δεν περιμένει από καμιά κυβέρνηση της αριστεράς να τον σώσει, ότι αρχίσει να συντάσσει τις δυνάμεις του, να οργανώνεται, να παίρνει τα πράγματα στα χέρια του, ότι κάνει το πρώτο βήμα για το χτίσιμο αυτού που εμείς αποκαλούμε «λαϊκή εξουσία». Κάτι τέτοιο φυσικά θα είναι η αρχή του τέλους για το αστικό κράτος, οπότε είναι λογικό να επιστρατεύονται όλοι οι υπηρέτες του στα ΜΜΕ προκειμένου να κρατήσουν όσο περισσότερους και για όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά από τέτοιου είδους «επικίνδυνες» σκέψεις.

Θα παρατηρήσατε βέβαια ότι και στις δύο συνεντεύξεις, όταν οι εκπρόσωποι μας πάνε να εξηγήσουν το είδος εκείνο της συνεργασίας που προτείνουν(Τη συνεργασία στη βάση, δηλαδή μέτωπο με, ανέργους, ιδιωτικούς/δημόσιους υπάλληλους, μικροαγρότες, μικροεπιχειρηματίες, νέους επιστήμονες κ.α) οι δημοσιογράφοι τους διακόπτουν βομβαρδίζοντας τους με άσχετες και αποπροσανατολιστικές ερωτήσεις έτσι ώστε να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα. Γιατί ναι μεν θέλουν από τη μια να περάσουν στο λαό μηνύματα του στυλ «το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει», «το ΚΚΕ είναι κλεισμένο στον εαυτό του», «το ΚΚΕ θέλει να καπελώσει το κίνημα», αλλά δεν θέλουν να δοθεί η ευκαιρία στους εκπροσώπους του ΚΚΕ να εξηγήσουν εκείνο που πραγματικά προτείνει το ΚΚΕ. Δεν θέλουν να καταλάβει ο κόσμος τι σημαίνει λαϊκό μέτωπο με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και τη λαϊκή εξουσία, δεν αφήνουν με κανένα τρόπο να διαλυθούν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Δουλειά δική μας φυσικά, σε πείσμα της δικής τους μαζικής και ακριβής(παρόλα αυτά φτηνής σε περιεχόμενο) προπαγάνδας, απαιτεί να γίνουμε οι ίδιοι «καλοί αγωγοί» της δικής μας πρότασης και ιδεολογίας, να μάθουμε όσο μπορούμε περισσότερα μελετώντας και συμμετέχοντας στους αγώνες της εργατιάς και όλη μας την εμπειρία να την μεταλαμπαδεύσουμε σε όσο πιο πολλούς μπορούμε με υπομονή και επιμονή. Κακά τα ψέματα, η εποχή που ζούμε είναι γκαστρωμένη και οι αστοί το γνωρίζουν και το φοβούνται, μένει να το καταλάβει πλέον και ο λαός.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Μουσικό διάλειμμα εικονογραφημένο

Δεν ξέρω για το δικό σας, πάντως όταν ακούω το τραγούδι αυτό εμένα το μυαλό μου πάει στον Σύριζα.

Ίσως καταφέρω να σας μεταδώσω την εικόνα…

Αθήνα, ώρα μηδέν.

Καμιά δεκαπενταριά μαζεμένοι, πάρλα στην πάρλα

κι αυτός με τα μαύρα γυαλιά έχει το λόγο. Φοράει τα γυαλιά τα σκούρα

το βλέμμα του σκληρό και φλατ.

Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα: | βιβλία, τέχνη και μπουάτ.

Μα προς Θεού, μα προς Θεού, | μας έχετε ζαλίσει. | Τα βασανάκια του λαού | ποιος θα τα τρα, | ποιος θα τα τραγουδήσει;

Αθήνα, ώρα δύο και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα. | Η συζήτηση συνεχίζεται με βαρβαρότητα.

αυτός που σου φοράει τα γυαλιά τα μαύρα έχει πάλι το λόγο.

Σβηστό τσιμπούκι και μαλλούρα, | συζήτηση ως το πρωί. | Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα | και θα μας φτιάξει τη ζωή.

Μα προς Θεού, μα προς Θεού, | μας έχετε ζαλίσει. | Τα βασανάκια του λαού | ποιος θα τα τρα, | ποιος θα τα τραγουδήσει;

Χαράματα. | Η συνεδρίαση διακόπτεται. | Οι κουλτουριτζήδες εξέρχονται και η συνέχεια υπόλοιπη Αθήνα αύριο.

.

.

.

.

.

.

Και μπόνους φωτογραφία για να μη μείνει κανένας παραπονεμένος

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »