Κυκλοφορούν αυτές τις μέρες διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τις πυρκαγιές, τα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζονται ότι οι νεκροί από τις πυρκαγιές κάηκαν επειδή ήταν «ελληνάρες». Τα δημοσιεύματα αυτά είναι συνήθως αμφιβόλου αξιοπιστίας ή ανώνυμα όπως το παρακάτω, το οποίο μεταφέρει την εμπειρία κάποιου Θ.Σ που κατά δήλωση του είναι αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων.
Εγώ την αυθεντικότητα των όσων περιγράφονται στο εν λόγο ενδεικτικό άρθρο δεν μπορώ ούτε να την επιβεβαιώσω ούτε να την διαψεύσω, αυτό που μπορώ όμως να κάνω είναι να μιλήσω λίγο για την «ατομική ευθύνη» την οποία ο Θ.Σ θεωρεί ως βασικό παράγοντα για το χάσιμο τόσων ζωών και τόσων τραυματισμών.
Ερώτημα:
Έκαναν οι κάτοικοι των πληγέντων περιοχών τραγικά λάθη τα οποία ενδεχομένως τους κόστισαν τη ζωή ή κόστισαν τη ζωή σε άλλους;
Απάντηση:
Κατά πάσα πιθανότητα ναι, τόσα ήξεραν, τόσα έκαναν.
Ερώτημα:
Ήταν δική τους η ευθύνη;
Απάντηση:
Το μέρος της ευθύνης το οποίο αναλογεί στο λαό ο λαός είναι ο πρώτος που περνάει από το ταμείο για να το εξοφλήσει. Τις όποιες ευθύνες του τις πληρώνει επι τη εμφανίσει, και τις πληρώνει ακριβά. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με αυτές τις οργανωμένες δομές και διοικήσεις(κυβερνήσεις, κρατικούς θεσμούς κλπ) που έχουν υποτίθεται σαν αποστολή τους την προστασία μιας οργανωμένης κοινωνίας. Λογοδοτούν σε κανέναν αυτές οι οργανωμένες δομές; Αντιμετωπίζουν κυρώσεις για την όποια αναποτελεσματικότητα τους;
Ο πολίτης από μόνος του, αντιμετωπίζοντας μια τέτοιου είδους μεγάλης κλίμακας καταστροφή είναι αναμενόμενο να αντιδράσει με διάφορους μη ενδεδειγμένους τρόπους όπως:
- Να προσπαθήσει να σώσει την περιουσία του με κίνδυνο τη ζωή του(γνωρίζοντας ότι μετά την καταστροφή θα είναι άστεγος, πόσο μάλλον όταν η εμπειρία του έχει δείξει ότι η επίσημη πολιτεία αφήνει έρμαια της μοίρας τους όσους πλήττονται από τέτοια φαινόμενα).
- Να κάνει λάθη στον προσπάθεια του να βοηθήσει συγγενείς η φίλους ή άλλους που έχουν πρόβλημα χωρίς να γνωρίζει πως να το κάνει σωστά και με την μέγιστη δυνατή ασφάλεια.
- Να έχει άγνοια κινδύνου και να μην απομακρυνθεί εγκαίρως από την επικίνδυνη περιοχή ή να μην το κάνει με το σωστό τρόπο(να μην ξέρει για παράδειγμα ότι η φωτιά μπορεί από στιγμή σε στιγμή εκεί που μοιάζει στάσιμη να κινηθεί πολύ γρήγορα και να τον κυκλώσει).
- Να πανικοβληθεί και να αρχίσει να τρέχει σαν ακέφαλη κότα κ.α.
Και ερωτώ… υπήρξε ποτέ κάποιου είδους εκπαίδευση στην Ελλάδα (πρακτική και θεωρητική) η οποία να μας μαθαίνει πως πρέπει να αντιδράσουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς ή πλημμύρας ή σεισμού; Ναι οκ κάτι φυλλάδια μας είχαν δώσει στο σχολείο για το τι να κάνουμε σε περίπτωση σεισμού, ή μπορεί και να μας έχωσαν κάτω από κανένα θρανίο όταν έγινε σεισμός, αλλά πέραν αυτού τίποτα. Για την πυρκαγιά δε, η μόνη εκπαίδευση που προσωπικά θυμάμαι να έχω υποστεί, είναι που όταν είμασταν φαντάροι μας έβαζαν μια πετσέτα βρεγμένη στον σβέρκο και μας παράτασσαν μπροστά στο κτήριο του λόχου και αυτό το αποκαλούσαν πυρασφάλεια. Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις έστελναν φαντάρους να σβήσουν φωτιές χωρίς κανενός είδους σοβαρή εκπαίδευση, η πετσέτα στο σβέρκο και πάμε.
Επιπλέον
Υπήρξε ποτέ κάποιου είδους σχέδιο εκκένωσης σε περίπτωση τέτοιας καταστροφής των περιοχών υψηλού κινδύνου; Δόθηκαν χρήματα από την πολιτεία για να διεξαχθεί τέτοιο σχέδιο, εκπαιδεύθηκαν οι πυροσβέστες, οι δήμοι, οι πολίτες πώς να ακολουθήσουν το σχέδιο αυτό; Υπάρχουν οι ανάλογες υλικές υποδομές ή κατά την εκκένωση θα προκύψει μποτιλιάρισμα και χάος;
Όταν δεν υπάρχει κανενός τύπου σοβαρή οργάνωση για τη στιγμή της πυρκαγιάς (δεν μιλάμε εδώ καν για πρόληψη και αποφυγή) και το πώς να κινηθεί ο κάτοικος οργανωμένα και με όσο δυνατόν περισσότερη ασφάλεια. Όταν ούτε οι ίδιοι οι πυροσβέστες δεν έχουν τα μέσα για να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους, τότε πρέπει να αναμένεις ότι θα γίνουν πολλά «ατομικά λάθη». Λάθη για τα οποία όμως θα έχει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης η πολιτεία, η οποία δεν εκπαίδευσε ούτε καν στοιχειωδώς τους πολίτες και δεν οργάνωσε/εξόπλισε σωστά τις άμεσα ενδιαφερόμενες αρχές (πυροσβεστική, δήμους, αστυνομία, νοσοκομεία, τροχαία κ.α.).
Φυσικά οι ευθύνες της πολιτείας δεν σταματούν μονάχα στο τι κάνεις όταν θα σε βρει η καταστροφή, αλλά και στο τι κάνεις για να μην σε βρει η καταστροφή ή στο τι κάνεις από πριν για να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες η καταστροφή ή το τι κάνεις για τα θύματα(και όχι να περιμένεις να τους δώσει γάλατα ο Σκλαβενίτης). Όμως, αν αρχίσουμε να μιλάμε για όλα αυτά δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο.
Αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, είναι ότι αν μια πολιτεία έχει σαν βασικό της στόχο της προστασία των πολιτών της, τότε τα όποια «ανθρώπινα λάθη» θα είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με την πολιτεία εκείνη που το πρώτο και κύριο που την ενδιαφέρει είναι να γίνουν οι κατάλληλες μπίζνες και να μοιραστεί το κρατικό χρήμα (δηλαδή το χρήμα των πολιτών) σε τράπεζες και εργολάβους. Το αν είναι κάποιος «ελληναράς» ή όχι, εξαρτάται στον ύψιστο βαθμό από τον κοινωνικό/πολιτικό χώρο μέσα στον οποίο ζει, και όχι σε κάποια ιδιότητα η ελάττωμα που βρίσκεται γραμμένα στο dna του.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Αμπελοφιλοσοφίες 
Σχολιάστε