Φόρτος

Φόρτος

Αποκαμωμένος ανέβαινε την ανηφοριά κάποιος γκριζοντυμένος γέροντας

Στην πλάτη του είχε ένα δεμάτι ξύλα

Το πρόσωπο του ήταν ανάγλυφο απ΄το χρόνοκαι η ζέστη της καλοκαιρινής ημέρας είχε γεμίσει τις ρυτίδες του με ιδρώτα κάνοντας τες να μοιάζουν με ποτάμια πάνω στο χάρτη

Από την άλλη μεριά έρχονταν και τον συνάντησε ένας νέος άνθρωπος με κοντό μαύρο μαλλί που φόραγε ένα ξέζωστο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι

Το πρωί το είχε ζώσει το πουκάμισο μα περπατώντας για πολύ ώρα στην εξοχή όλη η συμμετρίατου είχε χαθεί για χάρη μιας γοητευτικής ακαταστασίας, έτσι κάπως ένιωθε κιόλας

Βλέποντας τον παππού κουρασμένο και αφού τον χαιρέτησε τον ρώτησε άμα ήθελε να τον βοηθήσει, να πάρει εκείνος το δεμάτι να το κουβαλήσει

Μα ο γέρος – όμοιος με αντίστροφο Άτλαντα- του απάντησε πως τούτο το δεμάτι το φορτώνει σιγά σιγά μια ζωή με ξυλαράκια και πως άμα του το πάρει τι θα του μείνει εκείνου;

Χαμογέλασε ο ένας στον άλλο χωρίς να πουν περισσότερα

Συνέχισε ο γέρος να ανηφορίζει αγκομαχώντας

Ο νέος, έκανε μερικά βήματα και κοντοστάθηκε για να μαζέψει ένα μικρό ξυλαράκι που ήτανε πεσμένο στο χωματόδρομο

Read Full Post »

Απελευθερωτής

Ετούτο το μικρό χωράφι

Ετούτο το λίγο χώμα

Που έχει μπει κάτω απ τα νύχια σου

Μέσα στους πόρους του δέρματος σου

Στα μαλλιά σου 

Στα γένια σου

Έχει κάνει πάνω σου τσίπα

Όπως τσίπα κάνει στο γέρο ναυτικό το θαλασσινό αλάτι

Από τούτο το μικρό χωράφι έβλεπες τους σταυροφόρους να προχωράνε

Όσο εσύ χτυπούσες τη σκαλίδα σου πάνω στο χώμα και πάνω στις πέτρες

Κάποιοι ήταν ξυπόλυτοι σαν και σένα

Σε κάποιους αναγνώριζες το ίδιο χώμα με το δικό σου

Εκείνοι είχαν κάτι σκουριασμένα δικράνια για όπλα

Κι έκαναν τόσο μεγάλο ταξίδι για να οργώσουν ξένους τόπους

Άλλοι πάλι βαστούσαν μεγάλα σπαθιά που αστράφτανε στον ήλιο και σε στραβώνανε

Όπως σε στραβώνει ο χωματένιος σου ιδρώτας που κυλάει στα μάτια

Εκείνοι πήγαιναν για να ποτίσουν το χώμα

Με το δικό τους αίμα ή με του εχθρού

Πιο πίσω πόρνες και παρατρεχάμενοι

Άλλοι φόραγαν πολύχρωμα ρούχα

Άλλοι τραγουδούσαν και χόρευαν σα να πήγαιναν σε γιορτή

Τώρα περισσότερο έβλεπες γαιδάρους παρά άλογα

Φορτωμένους με κατσαρολικά και άλλα ταπεινά πράγματα που χτύπαγαν σαν ντέφια

Σε τούτες τις μεγάλες αμαρτίες δεν μπορούσες να ακολουθήσεις και ούτε ήθελες

Όμως υπήρχε μια ατιμία που σου έτρωγε και εσένα τα σωθικά

Μια κόκκινη τριανταφυλλιά στον κήπο του γείτονα

Και παρακαλούσες εκείνος να ακολουθήσει τους σταυροφόρους

Και με το χώμα της μαζί να την πάρεις και να τη φέρεις στο δικό σου χωράφι

Πριν μαραθεί και πριν πεθάνει

Και πριν τα αγριόχορτα της κρύψουν τον ήλιο

Read Full Post »