Αυτοεκπληρούμενη προφητεία
O Οιδίποδας είχε μόλις λύσει τον γρίφο της Σφίγγας και για το κακό που της έκανε εκείνη τον καταράστηκε με μόλις ένα χρησμό
«Μου πήρες ότι πολυτιμότερο είχα, τώρα, θνητέ, μάθε και εσύ ότι θα χάσεις ό’τι ακριβώς θεωρείς πιο δεδομένο»
Και σαν τα είπε αυτά το θηρίο βούτηξε στο κενό
Πέρασαν τα χρόνια και ο ήρωας δικαίωσε το μύθο του κατά γράμμα
Ένα πράγμα μοναχά δεν μπορούσε να καταλάβει
Ύστερα από όλα που είχε χάσει ποιο άραγε ήταν εκείνο που θεωρούσε πιο δεδομένο;
Τον πατέρα, τη μάνα, την τιμή του, το βασίλειο του;
Είχε βγει αληθινός ο χρησμός ή όχι; Κι αν όχι τι ήταν το πιο δεδομένο που είχε ακόμη και έπρεπε να το χάσει;
Κάποιια στιγμή με τα πολλά το βλέμμα του έλαμψε, ίσως από εξυπνάδα, ίσως από τρέλα, ποιά η διαφορά;
«Σκέφτηκα τι θα ολοκληρώσει την κατάρα μου» φώναξε, κι αμέσως με τα ίδια του τα χέρια έμπηξε τα νύχια του στα μάτια του και τυφλώθηκε… και μαζί με την όραση του έχασε και τα λογικά του
… αλίμονο όμως, δεν ήταν σίγουρος αν λυτρώθηκε… και ούτε θα σιγουρεύονταν ποτέ
Ίσως αν είχε ακόμη τρόπο να δει, θα καταλάβαινε ότι ήταν πια ένας άνθρωπος χωρίς ίσκιο … ή μήπως ένας ίσκιος χωρίς άνθρωπο;
Αμπελοφιλοσοφίες 