Πατριδογνωσία

Πατριδογνωσία

Δεν είναι τα άπαρτα ψηλά βουνά

Δεν είναι οι κάμποι

Δεν είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει

–

Μον’ ειν’ γιοφύρια ανθρωποθεμέλιωτα

Που διασχίζουν ποτάμια αίματος

Και ενώνουν τη σχισμένη σάρκα μας

Read Full Post »

Εξαϋλώθηκε

Εξαϋλώθηκε

…δεν του το είπαν, το διάβασε κάπου

Δεν του είπαν τίποτα εκείνοι που έπρεπε

Και όλοι τώρα περιμένουμε

Εδώ και μέρες περιμένουμε

Και θα περιμένουμε

Όπως τις μανάδες και τους πατεράδες και τις αδερφές των φαντάρων στο μέτωπο

Που περιμένουν κι εκείνοι ένα γράμμα να δουν άμα το παιδί τους ζει ή αν… εξαϋλώθηκε

Εξαϋλώθηκε, που πάει να πει τι άραγε;

.

Οι ατμομηχανές μεταφέρουν κι άλλους νέους στον πόλεμο

Και βγάζουν μαύρο καπνό απ τα ρουθούνια τους

Τόσο πολύ καπνό που σκοτείνιασε ο ουρανός μέρα μεσημέρι

Άοπλους τους στέλνουν

Δεν ξέρουν που τους στέλνουν… κανένας δεν ξέρει

Έτσι και αλλιώς όπου και αν τους στείλουν πόλεμος είναι

Στα τρένα, στα σχολειά τους, στο παιδικό τους δωμάτιο

Και ύστερα τους δίνουν παράσημα, και ύστερα διαβάζουν λόγους πάνω στα φέρετρα

και ύστερα δακρύζουν…

…δακρύζουν οι κροκόδειλοι που τους δαγκώσανε

Αυτοί που κρατάνε τα λουριά τους δεν δακρύζουν

Πώς να δακρύσουν αφού δεν έχουν πρόσωπα

Δεν ξέρουν

Δεν είδαν

Όταν σκάβονται οι τάφοι εκείνοι είναι αλλού

Όταν τα αδέρφια οι πατεράδες και οι μανάδες περιμένουν το γράμμα αυτοί είναι αλλού

Όταν χτυπάνε τα τηλέφωνα αυτοί είναι αλλού

Όταν η παλάμη χαιδεύει το σκυμένο κεφάλι είναι αλλού

Έρχονται μονάχα όταν είναι να εισπράξουν

Σε όλες τις άλλες συνθήκες

Εξαϋλώνονται

Ετούτες τις μέρες λάβαμε ΟΛΟΙ ένα φάκελο

Και μέσα γράφει… «ευθύνη»

και αμα γυρίσεις το χαρτί απο την άλλη γράφει «εκδίκηση»

Read Full Post »

Πάμε κι όπου βγει

Πάμε κι όπου βγει

.

Πάμε και όπου βγει

Μην κάνεις πίσω

Μπες μες τα σκοτάδια

Κι αν χρειαστεί, κατέβα να σπρώξεις

.

Πάμε κι όπου βγει

Υπάρχει φως στο τούνελ

Να το, το βλέπεις;

Θα σε συναντήσει μετωπικά

.

.

Πάμε κι όπου βγει

Και πριν και μετά

Τίποτα να μην αλλάξει

Σα να είναι η ζωή σου σε ράγα

.

Πάμε και όπου βγει

Κι άμα τελειώσει το κάρβουνο

Θα κάψουμε σάρκα

Έλα, μην αργείς

Read Full Post »

Αντικείμενο

Αντικείμενο

.

Χτυπάς το γυμνό πόδι σου στην πέτρα και βογκά η πέτρα

Αυτή πονά

Αυτή ματώνει

Σέρνει πίσω όλους τους αιώνες της

Μια αμαξοστοιχία που κινείται στο χρόνο

Αργά και σταθερά

Δεν είναι αναλλοίωτη

Ίσως έτσι μοιάζει στα εφήμερα μάτια σου

Που την κοιτούν και δακρύζει

Είναι τα μάτια σου καθρέφτες

Ανίκανα να απορροφήσουν οποιαδήποτε πληροφορία

Αντανακλούν μονάχα

Ίσως και λίγο παραμορφώνουν

Αν δεν μπορούν να εισπράξουν κάποιο μήνυμα

ας το στείλουν κάπου τυχαία

σαν σήμα S.O.S

σαν δέσμη από κάποιο φάρο

όχι πως υπάρχει χρόνος για σωτηρία

αλλά ας διαφυλαχθεί η πληροφορία πως κάπου κάποτε κάτι άξιζε να σωθεί

μια πέτρα που δακρύζει και ματώνει

πάνω στο χώμα

το απότιστο

εδώ και αιώνες

Read Full Post »

Τροφική αλυσίδα

Τροφική αλυσίδα

Εκείνο που είχε πια απομείνει ήταν ένα κουφάρι

Το μισό από ένα κουφάρι δηλαδή

Είχε βλέπετε πρωτύτερα βρεθεί μια σολομώντειος λύση

Ανάμεσα σε δυο θηρία

Που έκοψαν το θήραμα στα δυο

Και αφού χορτάσανε

Ξαπλώσανε στον ήλιο να χωνέψουν,

Έχουν περάσει μέρες από τότε

Τώρα μικρότερα ζώα, όρνεα ύαινες και ποντίκια,

ανταγωνίζονται για μια λίβρα σάρκας

ή έστω μια μικρή δαγκωνιά από ότι έχει μείνει κολλημένο στα κόκκαλα

η μπόχα του τους σπάει τα ρουθούνια

και κάνει το σάλιο τους να κυλάει απ το στόμα

 θα πάρει το κάθε ένα τη σειρά του

ανάλογα με τη θέση του στην τροφική αλυσίδα

κι ότι απομείνει στο τέλος

θα το αφήσουν για τους ανθρώπους εκείνους

που πεινάσαν από έρωτα

Read Full Post »

Το δάσος στο πατάρι (Συλλυπητήριο)

Το δάσος στο πατάρι (Συλλυπητήριο)

Όταν φεύγει ένας φίλος

Υπάρχουν πράγματα μέσα σου που το γνωρίζουν πως χάθηκε

Μα, στην αρχή τουλάχιστον, είναι κυρίαρχα εκείνα

που σε κάνουν να νιώθεις ότι θα απαντήσει το τηλέφωνο αν τον καλέσεις

πως θα τον βρεις στη δουλειά, στη γειτονιά του, στο εξοχικό

ίσως από κεκτημένη ταχύτητα

ίσως επειδή όλα εκείνα που συνιστούν τον έναν ή τον άλλο άνθρωπο μέσα μας

δεν κλείνουν με διακόπτες

κρατάνε πάντα για λίγο ακόμη

ή και πολύ περισσότερο

αναμμένα

σαν το δέντρο που αποφεύγεις να ξεστολίσεις

επειδή φοβάσαι πως αν το ανεβάσεις στο πατάρι

θα μείνει εκεί για πάντα

Read Full Post »

Κι όμως γυρίζει

Κι όμως γυρίζει

##

Χιλιάδες χιλιόμετρα έχεις διανύσει

Και όμως κάνεις κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο

Όπως ακριβώς και ο δείκτης του ρολογιού

Και σαν τα πτερύγια του ανεμόμυλου

Έχεις φέρει χιλιάδες κύκλους τη μυλόπετρα

Δίχως κάτι να έχεις να αλέσεις

##

Ονειρεύεσαι, πως κάποια μέρα ένας ψιλόλιγνος στραβοκάνης

Θα έρθει καβάλα πάνω σε ένα ψωράλογο

Να σε μεταμορφώσει σε γίγαντα

Και τότε με μεγάλες δρασκελιές θα τρέξεις

Και κάθε τι θα σου μοιάζει καινούριο

Σαν παιδί που μόλις γεννήθηκε

##

Σαν παιδί που ακόμα δεν έμαθε

Ότι ταξιδεύει πάνω σε μια σφαίρα

Που εδώ και εκατομμύρια χρόνια

Κάνει τα ίδια εκατομμύρια χιλιόμετρα

Γύρω από μια άλλη μεγάλη πύρινη σφαίρα

Όπως ακριβώς και ο δείκτης του ρολογιού

Read Full Post »

Αδαμιαία παρέλαση

Αδαμιαία παρέλαση

.

Πόσο ακόμα θέλει να γεμίσει αυτή η λακκούβα ποιος να ξέρει;

Κανείς δεν βλέπει πόσο μένει ακόμα

Ο ένας μετά τον άλλο τη σειρά του περιμένει

Να πέσει μέσα και να γίνει χώμα

.

Κάποιος χαμογελά πηδά με φόρα

Άλλον τον σπρώχνουνε δεν πάει μονάχος

Είναι παρέλαση όχι συντονισμένη

Μα βηματίζει όλο εμπρός κι ας έχει οχλαγωγία

.

Είναι βαθιά δε δείχνει να γεμίζει

Μα έτσι αγέμιστες φαινότανε όλες

Κι όπως μετά από αυτή θε να γεμίσουν κι άλλες

Έτσι γεμίσανε πριν από αυτή τόσες ακόμα

.

Στον πάτο καλικάντζαροι συνέχεια σκάβουν

δεν θέλουνε ποτέ η τρύπα να γεμίσει

μα όπως την πληγή όσο κι αν την ξύνεις

στο τέλος κάποτε αυτή θα κλείσει

.

Τέτοια του κόσμου ως τώρα είναι η ιστορία

Πάντα οι παλιοί να γίνονται θυσία

Κι απάνω τους μετά οι νέοι να πατήσουν

Ώσπου λακκούβα και αυτοί να συναντήσουν

.

Τέτοια του κόσμου ως τώρα είναι η ιστορία

Με χώμα ανθρώπινο οι λάκκοι να γεμίζουν

Και έτσι θα πάει μέχρι αδερφέ μου

Χώμα χωμάτινο οι ανθρώποι μάθουν να φτυαρίζουν

Read Full Post »

Ιδέα φωτογραφημένη σε μάρμαρο

Ιδέα φωτογραφημένη σε μάρμαρο

Περνά γυμνή μπροστά απ’ τα αγάλματα. Εκείνα γυρίζουν το κεφάλι τους και την κοιτούν. Κατανοούν ότι αυτή είναι το πρότυπο, τώρα κατεβάζουν το κεφάλι. «Και εκείνη ποιός την έφτιαξε;» Αναρωτιούνται τα μάρμαρα. «Δεν την έφτιαξε κανείς» είπε ο τραγωδός «απλώς μας αποκαλύφθηκε».

Read Full Post »

Μόνος στο σπίτι

Μόνος στο σπίτι

Έφτασε ο Αύγουστος, ο κύριος και η κυρία πήγανε διακοπές

Πήραν μαζί και τη μπέμπα

Αφήκαν όμως το σκυλί

Δίχως να ζητήσουν από κάποιον να το ταΐζει

Δίχως να ζητήσουν από κάποιον να το ποτίζει

Όχι πως ήθελαν να το τιμωρήσουν, απλά το ξέχασαν

Και εκείνο

Εκεί έξω στην αυλή

Καλόβολο όπως ήταν

Ούτε γαύγισε, ούτε έσκουξε

Μονάχα έκατσε εκεί και έσκασε απ τη ζέστη

Σάμπως τι να έκανε άλλο;

Ήταν ήρεμο σκυλί

Χαιρόταν όποτε του πέταγαν κανένα κοψίδι απ το δικό τους τραπέζι και κούναγε την ουρά του

Μα αυτό γινόταν όλο και πιο σπάνια

Και έτσι έμαθε να μη διαμαρτύρεται αλλά να υπομένει

μέχρι που ξεχάστηκε εντελώς.

Read Full Post »