Αυτή η «προοδευτική συμμαχία» όλους τους χωράει, και ιδίως τους χρυσαυγίτες.

Τις τελευταίες δυο μέρες βιώνουμε ακόμα και χωρίς να το θέλουμε, ένα φλερτ ανάμεσα σε πρώην χρυσαυγίτες βουλευτές (και νυν κατάδικους) και στο ΣΥΡΙΖΑ. Το επίδικο αυτού του φλερτ αφορά στο τι θα ψηφίσουν οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής, του Κασιδιάρη και λοιπών, τώρα που ξεμείνανε απο κόμμα. Πολλοί, φαντάζομαι, θα πληροφορηθήκατε σχετικά με το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα προς τους φασίστες να στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Και θα πει κάποιος, «μα καλά, δεν έχει το δικαίωμα ενας ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής να αλλάξεις ιδέες;». Νομίζω ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να αλλάξει ιδέες, όμως αυτό ούτε πρόκειται να γίνει με μαγικό τρόπο τη νύχτα των εκλογών, ούτε επειδή θα βάλει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ θα μετατραπεί ο λύκος σε πρόβατο. Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, στην λιγούρα τους για την καρέκλα, δεν διστάζουν να φτάσουν τον αμοραλισμό στα άκρα και να ζητήσουν την ψήφο ακόμα και των φασιστών. Ομως δεν είναι μόνο ο Τσίπρας που ρίχνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ φασίστες και χουντικούς θυμίζοντας το πάλαι ποτέ κάλεσμα του Καρατζαφέρη. Υπάρχει ανταπόκριση και απο τους καταδικασμένους ηγέτες των ναζιστών υπέρ της ψήφου στο ΣΥΡΙΖΑ. Ας εξετάσουμε κάποια ντοκουμέντα:

Τα δυο παρακάτω screenshots προέρχονται απο τον λογαριασμό του Κωνσταντίνου Μπαρμπαρούση και μιλάνε από μόνα τους. Ο Μπαρμπαρούσης όχι μόνο καλεί τους δικούς του να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αυταπάτες, αλλά αναπαράγει και την ελεεινή προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ (και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) ότι το ΚΚΕ στηρίζει την ΝΔ επειδή οι οπαδοί του δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και επειδή το ίδιο δεν θέλει να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ.

Ας δούμε όμως τι λέει και ο Κασιδιάρης σε προσωπικό του τουίτ:

«ούτε ένας Έλληνας ΔΕΝ πρέπει να απέχει από την εκλογική διαδικασία. Η συμμορία που απέκλεισε το κόμμα μας από τις εκλογές έχει ένα ξεκάθαρο σχέδιο: Να μας απογοητεύσει και να μας σύρει στο λευκό, το άκυρο και την αποχή, γιατί έτσι ευνοούνται τα υπόγεια σχέδιά της. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη, δεν θα μείνουμε σπίτι και δεν θα βρεθούμε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.»

και

«. Ζητώ όμως από όλους να συμμετέχουν στις εκλογές και να ψηφίσουν κατά συνείδηση ενάντια στο καθεστώς Μητσοτάκη,»

και

«ΥΓ1: Επειδή δεχόμαστε άπειρες ερωτήσεις και υπάρχει εύλογο ενδιαφέρον για τα μικρά κόμματα, συνιστώ να είστε ιδιαιτέρως καχύποπτοι με όσους πέρασε εκπρόθεσμα ο ελεγχόμενος Άρειος Πάγος (Εάν, Πλεύση) και με όσους προβάλλει η λίστα Πέτσα (Τζήμερο, Νίκη)»

Όταν λες πως το βασικό είναι να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ταυτόχρονα προτείνεις στους ψηφοφόρους σου να μην ψηφίσουν κάποιο από τα άλλα ακροδεξιά κόμματα, δια της εις ατοπου επαγωγης δεν ειναι σαν να λες οτι θελεις να βγει κυβερνηση συριζα; Εγώ τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω.

Συμπέρασμα… η περίφημη «προοδευτική συμμαχία» που ευαγγελίζεται ο Τσίπρας, έχει τόσο μεγάλο εύρος που χωράνε όλοι μέσα, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Μέρα25, καραμανλικά στελέχη, Μπαρμπαρούσης, Κασιδιάρης και γενικά το πηγάδι δεν έχει πάτο. Όσοι πάτε την Κυριακή στις κάλπες καλό θα είναι να έχετε στο μυαλό σας που μπορεί να οδηγήσει η κοντόφθαλμη λογική του τύπου «σημασία τώρα έχει να φύγει ο Κούλης και μετά βλέπουμε». Όσοι θέλετε να έχετε την συνείδηση σας καθαρή οφείλετε να μαυρίσετε όλο το συνάφι των αστικών κομμάτων, πλέον δεν υπάρχει «δεν ήξερα», όλα ετούτα και πολλά περισσότερα γίνονται στο φως της μερας και ο κάθε ένας μας ευθύνεται στο βαθμό που του αναλογεί με το βάρος της ψήφου του. ΚΚΕ δαγκωτό λοιπόν!

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

ΥΓ: Στη συζήτηση που είχα με ενα σύντροφο, τέθηκε ο προβληματισμός μήπως πίσω από αυτό το φλέρτ κρύβονται οι προτιμήσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου το οποίο όπως είχαμε διαπιστώσει ήταν βασικός εντολοδόχος της Χ.Α τα προηγούμενα χρόνια. Είναι μια καθόλου παράλογη υπόθεση εργασίας κατά τη γνώμη μου.

Read Full Post »

Εκδρομή αρχαία Άπτερα

Read Full Post »

Αυτοεκπληρούμενη προφητεία

Αυτοεκπληρούμενη προφητεία

O Οιδίποδας είχε μόλις λύσει τον γρίφο της Σφίγγας και για το κακό που της έκανε εκείνη τον καταράστηκε με μόλις ένα χρησμό

«Μου πήρες ότι πολυτιμότερο είχα, τώρα, θνητέ, μάθε και εσύ ότι θα χάσεις ό’τι ακριβώς θεωρείς πιο δεδομένο»

Και σαν τα είπε αυτά το θηρίο βούτηξε στο κενό

Πέρασαν τα χρόνια και ο ήρωας δικαίωσε το μύθο του κατά γράμμα
Ένα πράγμα μοναχά δεν μπορούσε να καταλάβει

Ύστερα από όλα που είχε χάσει ποιο άραγε ήταν εκείνο που θεωρούσε πιο δεδομένο;
Τον πατέρα, τη μάνα, την τιμή του, το βασίλειο του;

Είχε βγει αληθινός ο χρησμός ή όχι; Κι αν όχι τι ήταν το πιο δεδομένο που είχε ακόμη και έπρεπε να το χάσει;

Κάποιια στιγμή με τα πολλά το βλέμμα του έλαμψε, ίσως από εξυπνάδα, ίσως από τρέλα, ποιά η διαφορά;

«Σκέφτηκα τι θα ολοκληρώσει την κατάρα μου» φώναξε, κι αμέσως με τα ίδια του τα χέρια έμπηξε τα νύχια του στα μάτια του και τυφλώθηκε… και μαζί με την όραση του έχασε και τα λογικά του

… αλίμονο όμως, δεν ήταν σίγουρος αν λυτρώθηκε… και ούτε θα σιγουρεύονταν ποτέ

Ίσως αν είχε ακόμη τρόπο να δει, θα καταλάβαινε ότι ήταν πια ένας άνθρωπος χωρίς ίσκιο … ή μήπως ένας ίσκιος χωρίς άνθρωπο;

Read Full Post »

Φόρτος

Φόρτος

Αποκαμωμένος ανέβαινε την ανηφοριά κάποιος γκριζοντυμένος γέροντας

Στην πλάτη του είχε ένα δεμάτι ξύλα

Το πρόσωπο του ήταν ανάγλυφο απ΄το χρόνοκαι η ζέστη της καλοκαιρινής ημέρας είχε γεμίσει τις ρυτίδες του με ιδρώτα κάνοντας τες να μοιάζουν με ποτάμια πάνω στο χάρτη

Από την άλλη μεριά έρχονταν και τον συνάντησε ένας νέος άνθρωπος με κοντό μαύρο μαλλί που φόραγε ένα ξέζωστο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι

Το πρωί το είχε ζώσει το πουκάμισο μα περπατώντας για πολύ ώρα στην εξοχή όλη η συμμετρίατου είχε χαθεί για χάρη μιας γοητευτικής ακαταστασίας, έτσι κάπως ένιωθε κιόλας

Βλέποντας τον παππού κουρασμένο και αφού τον χαιρέτησε τον ρώτησε άμα ήθελε να τον βοηθήσει, να πάρει εκείνος το δεμάτι να το κουβαλήσει

Μα ο γέρος – όμοιος με αντίστροφο Άτλαντα- του απάντησε πως τούτο το δεμάτι το φορτώνει σιγά σιγά μια ζωή με ξυλαράκια και πως άμα του το πάρει τι θα του μείνει εκείνου;

Χαμογέλασε ο ένας στον άλλο χωρίς να πουν περισσότερα

Συνέχισε ο γέρος να ανηφορίζει αγκομαχώντας

Ο νέος, έκανε μερικά βήματα και κοντοστάθηκε για να μαζέψει ένα μικρό ξυλαράκι που ήτανε πεσμένο στο χωματόδρομο

Read Full Post »

Γελοιογραφίες υπόλοιπο Ιουνίου μέχρι 10 Ιούλη

Ακόμα ένα πακέτο

Read Full Post »

Δεν έχω πρόβλημα με τις διαδηλώσεις, αρκεί να μην προκαλούν

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό γύρω από το κατάπτυστο νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, και αφορά ουσιαστικά την αυστηροποίηση της νομοθεσίας σχετικά με τις διαδηλώσεις. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί ένα ακόμη όπλο στην οργανωμένη προσπάθεια των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων (συντηρητικών και «προοδευτικών») που σκοπό έχει να περιορίσει όσο δυνατόν περισσότερο τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές με αφορμή την προηγούμενη καπιταλιστική κρίση και την κρίση που πυροδότησε ο κορονοϊός. Στην ίδια κατεύθυνση άλλωστε κινιόταν και το νομοσχέδιο που απαιτούσε το 50%+1 επί του συνόλου των εγγεγραμμένων σε κάποιο σωματείο, προκειμένου να αποφασιστεί η διεξαγωγή απεργίας, το οποίο ήρθε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αστικές κυβερνήσεις, αριστερές και δεξιές, προσπαθούν γενικότερα να περάσουν τέτοια νομοσχέδια κάτω από το χαλάκι έτσι ώστε να μην έχουν ισχυρές αντιδράσεις από τον λαϊκό παράγοντα. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν είναι να ψηφιστούν, όλο και κάποιο σκάνδαλο του παρελθόντος θα έρθει στην επικαιρότητα και θα παιχτεί σε όλα τα media, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί ο λαός (εσχάτως έχουμε την περίπτωση Καλογρίτσα), για να ξεχαστεί και αυτό με τη σειρά του μετά από καμιά δεκαριά μέρες. Άλλες φορές, τα αστικά κόμματα προσπαθούν να υποτιμήσουν την σπουδαιότητα αυτού που φέρνουν προς ψήφιση, θα θυμάστε ότι για το νομοσχέδιο σχετικά με τις απεργίες προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όχι μόνο δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό, αλλά αντιθέτως, θα ενισχυθεί και ο συνδικαλισμός αφού όλο αυτό θα μεταφραστεί σε μεγαλύτερη συμμετοχή στις συνελεύσεις.

Χέρι χέρι με όλα τα παραπάνω, πηγαίνει και η λογική του να συνδικαλιζόμαστε από τα σπίτια μας, κάτι που επιδιώκουν όχι μόνο τα αστικά κόμματα αλλά και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Γιατί να πρέπει να πάει ο άλλος στη συνέλευση, αφού μπορεί με τη βοήθεια της τεχνολογίας να πει τη γνώμη του με ένα κλικ… Να αποφεύγουμε και το σαματά βρε αδερφέ, να αφήσουμε και τους εκπροσώπους της ΓΣΕΕ να κάνουν τη δουλίτσα τους ανενόχλητοι. Το είπε πρόσφατα και ο Καψής (αν θυμάμαι καλά ήταν ο Καψής) σε εκπρόσωπο του ΚΚΕ, ότι υπάρχουν και άλλες μορφές διαμαρτυρίας πέραν των συλλαλητηρίων, όπως ας πούμε η διαμαρτυρία από τα ΜΚΔ (μέσα κοινωνικής δικτύωσης).

Όλοι αυτοί, θα ήθελαν ένα είδος [μη] κινήματος, το οποίο να μην ενοχλεί… πως λένε κάποιοι για τους γκέι ότι καλοί είναι αλλά να κρατάνε την προσωπική τους ζωή στο σπίτι τους, κάτι τέτοιο. Να μη βγαίνουμε στους δρόμους, να μην πηγαίνουμε στις συνελεύσεις, να μην είμαστε σε σωματείο, αλλά αν χρειαστεί, να παρακολουθούμε τις εξελίξεις από απόσταση (με ένα κλικ) και γενικά να κάνουμε ότι μπορούμε για να τους διευκολύνουμε σαν εργατικό κίνημα στο έργο τους που είναι να μας εξαφανίσουν, ή αν δεν μπορούν να μας εξαφανίσουν να κάνουν σαν να μην υπάρχουμε. «Ε μωρέ 20 άτομα δεν έχουν δικαίωμα να κλείνουν τους δρόμους»[1], λένε, γιατί κατά τα άλλα τις μαζικές διαδηλώσεις τις γουστάρουν, για αυτό τις πνίγουν στα χημικά, για αυτό και τις προβάλλουν μέρα νύχτα τα κανάλια. Από την πλευρά τους θα ήθελαν ένα κίνημα, συμβιβασμένο, να θεωρεί ότι τα δικά του συμφέροντα πάνε χέρι χέρι με τα συμφέροντα των αφεντικών και στις διεκδικήσεις του να είναι κάπως σαν λογοτεχνικός όμιλος… να αποτελούν δηλαδή φιλοσοφική συζήτηση για το θεαθήναι και να μην φεύγουν παραέξω.

Ευτυχώς στην χώρα μας υπάρχει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ που δεν τους κάνει τη χάρη και που με όλες του τις δυνάμεις αντιστέκεται, προβάλει τα σημαντικά ζητήματα και αγωνίζεται να συσπειρώσει τον λαό υπέρ των συμφερόντων του και απέναντι σε αυτούς που του πίνουν το αίμα. Ακόμα όμως και χωρίς το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, με όσα μέτρα περιορισμού και καταστολής και αν εξοπλιστεί ένα αστικό κράτος, ο λαός του κάποια στιγμή θα εξεγερθεί χωρίς να υπολογίζει κανέναν δικτατορικό νόμο και κανέναν κανόνα περιορισμού της δίκαιης οργής του. Το βλέπουμε άλλωστε να συμβαίνει και στις ΗΠΑ τον τελευταίο καιρό, που παρόλη τη σκληρή καταστολή και τις δολοφονίες ο κόσμος συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους. Φυσικά και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα και αλλού ο τελικός μας σκοπός απέχει ακόμη πολλά μίλια, όμως όσα εμπόδια και αν μας βάλουν, (και θα μας βάλουν γιατί αυτοί ξέρουν τη δύναμη μας καλύτερα από ότι την ξέρουμε εμείς) ένα ένα θα τα ξεπεράσουμε. Χρειάζεται μέχρι τότε υπομονή, επιμονή και εγρήγορσή, να λειώσουμε στην κυριολεξία τους πάτους των παπουτσιών μας.

 

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

 

 

[1] «Ταλαιπωρείται ο κόσμος», λένε, αλλά δεν τους απασχολεί και τόσο ότι οι δικές τους πολιτικές τον ταλαιπωρούν τον κόσμο χ 1000 σε κάθε έκφανση της ζωής του.

Read Full Post »

Να μη σπάσει ούτε τζάμι

Εντάξει μπορεί το υπόλοιπο να είναι ερείπιο αλλά τα τζάμια στην πένα

Ότι θυμάμαι χαίρομαι και εγώ, απλά το συγκεκριμένο αποτελεί ένα ζήτημα το οποίο έρχεται και ξαναέρχεται στο προσκήνιο από εξωκοινοβουλευτικούς, κυρίως, χώρους, αλλά και από οπαδούς της σοσιαλδημοκρατίας. Αναφέρομαι στην «αποσπασμένη» δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα ότι στην επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι, την οποία κάποιοι υπερεπαναστάτες του πληκτρολογίου την έχουν κάνει καραμέλα για να δείξουν τάχα ότι το ΚΚΕ είναι συμβιβασμένο. Η πάγια θέση του κόμματος, βέβαια, είναι ότι σκοπός της προλεταριακής επανάστασης είναι να πάρει τα μέσα παραγωγής και να τα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία και όχι να τα καταστρέψει, και σε αυτό ακριβώς αναφέρονταν στην συγκεκριμένη της ομιλία η Γ.Γ. (10/2008). Όλο αυτό ως απάντηση στην λογική του μπάχαλου, που γίνεται αντιληπτό ως δείκτης επαναστατικότητας  στους χώρους τους οποίους προανέφερα.

Ας υποθέσουμε όμως, ότι η Αλέκα είναι ένα συμβιβασμένο ξεπουλητάρι που με τις δηλώσεις της αυτές προσπαθεί να προστατεύσει το αστικό κράτος, ήταν όμως και ο Λένιν ξεπουλητάρι;

Ενδεικτικά παραθέτω:

«…το κόμμα του προλεταριάτου πρέπει να καλεί τους αγρότες στην άμεση και αυτόβουλη πραγματοποίηση του αγροτικού μετασχηματισμού και στην άμεση δήμευση της γης των τσιφλικάδων με αποφάσεις των αγροτών βουλευτών κατά τόπους.

Εδώ έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα να επιμένουμε στην ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγή τροφίμων για τους στρατιώτες του μετώπου και για τις πόλεις, και ότι είναι απόλυτα απαράδεκτη οποιαδήποτε ζημιά ή φθορά των ζώων, των εργαλείων, των μηχανών, των κτηρίων κτλ κτλ.»[1]

Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του

Και για όσους ενδιαφέρονται η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας εδώ

Το απόσπασμα που αποκόπηκε για να δημιουργηθούν οι όποιες εντυπώσεις εδώ

 

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

[1]  Β.Ι. Λένιν, Οι θέσεις του Απρίλη, εκδ. Σ.Ε Αθήνα 2013, σελ. 57.

Read Full Post »

Αδράνεια

Αδράνεια

Άλλαξε ροή το ποτάμι, κι εσύ που νόμιζες ότι ταξιδεύει πάντα προς τη θάλασσα, τώρα μπορεί ποτέ  να μην τη φτάσεις

Έπλεες τόσο καιρό σύμφωνα με το ρεύμα, τα κουπιά δεν σου είχαν χρειαστεί για αυτό τα πέταξες, τα πανιά δεν σου είχαν χρειαστεί για αυτό δεν ασχολήθηκες να τα μπαλώσεις

Τώρα, το πλεούμενο σου είναι απλά ενα κούτσουρο και αναρωτιέσαι αμα πρέπει να βλαστημήσεις τις νύμφες που σε καταράστηκαν ή να τις παρακαλέσεις να πάρουν πίσω το ξόρκι

Ή έστω αν πρέπει, να κολυμπήσεις στα παγωμένα νερά, να βγείς στην όχθη και από εκεί να περπατήσεις, τώρα, πριν σε πάει το ρεύμα πιο πίσω και από εκεί που ξεκίνησες

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

 

Read Full Post »

Ο «άλλος» ως απολίτιστος, το πρόσχημα του «πολιτισμένου» ως δικαιολογία για τις θηριωδίες του.

Τις μέρες αυτές που οξύνεται η προσφυγική κρίση έχουμε δει και έχουμε ακούσει διάφορα ακραία πράγματα τα οποία στρέφονται εναντίον των μεταναστών/προσφύγων. Συχνά, η δικαιολογία εκείνων που εκφράζουν αυτές τις ιδέες, ή που προβαίνουν στις αντίστοιχες πρακτικές εναντίον των μεταναστών, είναι ότι δεν τους θέλουν επειδή είναι πολιτισμικά καθυστερημένοι. «Μα δεν βλέπεις ποια είναι η θέση της γυναίκας σε αυτές τις χώρες;», «Οι μουσουλμάνοι είναι φονταμενταλιστές, θα έρθουν εδώ και θα μας εξισλαμίσουν» κ.α. Είναι αστείο βέβαια το ότι οι περισσότεροι που μεταχειρίζονται αυτά τα επιχειρήματα, έχουν κάνει, ή θα ήθελαν να κάνουν τα ίδια και χειρότερα με αυτά που κατηγορούν. Δεν πέρασαν άλλωστε πολλές μέρες από το περιστατικό με τη βάρκα, που είδαμε, σε μια έξαρση ανωτερότητας πολιτισμού, ένα σωρό συμπατριώτες μας να βρίζουν εγκύους και παιδία με τον χειρότερο τρόπο.

Η κατηγορία αυτή, του «άλλου» ως «άγριου», «απολίτιστου», «καθυστερημένου», έχει χρησιμοποιηθεί άπειρες φορές στο παρελθόν για να δικαιολογήσει κάθε λογής βιαιοπραγία από τη μεριά του «πολιτισμένου» προς τον «απολίτιστο», του κυρίαρχου προς τον αδύναμο. Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι οι ισραηλινοί, οι οποίοι δικαιολογούν διαχρονικά τα εγκλήματα τους απέναντι στους παλαιστίνιους με αυτόν τον τρόπο:

«Στην γειτονιά μας, πρέπει να προστατέψουμε τους εαυτούς μας από τα άγρια θηρία[…]Θα φτιαχτούν φράχτες όπως αυτόν γύρω από όλο το Israel» Benjamin Netanyahu, πρωθυπουργός του Ισραήλ.

Την εποχή της αποικιοκρατίας, ο βασιλιάς Λεοπόλδος ο δεύτερος του Βελγίου, δικαιολογούσε την αποικιοκρατική του πολιτική στο Κονγκό μεταχειριζόμενος επιχειρήματα όπως.

• Την καταπολέμηση του δουλεμπορίου στην Αφρική.
• Την ένωση των φυλών των ντόπιων.
• Για να εκμοντερνίσει τους κατοίκους γύρω από τον ποταμό του Κονγκό.
• Για να φέρει την ηθικότητα και την κατανόηση της έννοιας της αμαρτίας στους γηγενείς.
• Για να εκσυγχρονίσει την οικονομία της περιοχής.[1]

 

Το αποτέλεσμα όλης αυτής της εκπολιτιστικής σταυροφορίας το βλέπουμε στις εικόνες αποίκων να ποζάρουν μπροστά από σκλάβους με κομμένα χέρια, ταπεινωμένες γυναίκες, και στην γενικότερη αφαίμαξη και εκμετάλλευση των ντόπιων πληθυσμών από τους Βέλγους.

Παρόμοιες τακτικές και προφάσεις χρησιμοποιούσαν βέβαια όλοι οι αποικιοκράτες, με πιο ακραίο παράδειγμα την σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση των Ινδιάνων της Αμερικής, με αιχμή του δόρατος και εκεί τον εκπολιτισμό τους.

Το 1917, στα πλαίσια της διαμόρφωσης των στρατοπέδων  του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πρόεδρος Wilson ζήτησε από το αμερικάνικο κογκρέσο να αφήσει την πολιτική ουδετερότητας και να στραφεί ενάντια στην Γερμανία με πρόφαση την προάσπιση της δημοκρατίας απέναντι σε μια μοναρχική δύναμη.[2]

Θα μπορούσα να αναφερθώ σε εκατοντάδες ακόμη παραδείγματα, όμως δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Ας επιστρέψουμε για λίγο πάλι στα του δικού μας οίκου.

Μεταξύ άλλων, υπάρχει και το πρόσχημα της άμυνας, της προστασίας του πολιτισμού μας απέναντι στους βαρβάρους (μετανάστες και πρόσφυγες) που έρχονται ως εισβολείς να μας εξισλαμίσουν και να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους. Φυσικά, δεν έχουμε ούτε ένα ιστορικό παράδειγμα που ο μειονοτικός πληθυσμός να επέβαλλε τον πολιτισμό του στον κυρίαρχο, εκτός και αν ο ελληνικός πολιτισμός είναι τόσο ευάλωτος πια που με ένα φου του ιμάμη θα υποχωρήσει ή εκτός και αν κάποιος πιστεύει ότι οι κακομοίρηδες που στοιβάζονται στα σύνορα είναι όντως κατακτητές ικανοί να μας υποδουλώσουν. Είναι αστείο όμως, ότι το επιχείρημα της άμυνας της πολιτισμένης Δύσης απέναντι στην απολίτιστη ανατολή το χρησιμοποιούν κατά κόρον εκείνοι που θα ήθελαν τις γυναίκες τους στην κουζίνα και δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αν ξυπνούσε ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και γυρνούσαμε στα βυζαντινά χρόνια (μέρος του παπαδαριού, εθνικιστές, στρατόγκαβλοι).

Επειδή δεν θέλω να επεκταθώ πολύ, να πω στο κλείσιμο του άρθρου, ότι δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση πως το προσφυγικό ζήτημα είναι κάτι που θα πρέπει ή που μπορεί η Ελλάδα να το αντιμετωπίσει από μόνη της. Στο κάτω κάτω, η «πολιτισμένη» Ε.Ε φέρει μεγάλη ευθύνη για τη δημιουργία των μεταναστευτικών αυτών κυμάτων και θα έπρεπε να πιεστεί στο σύνολο της να συμβάλει στην αποτελεσματικότερη και ανθρωπιστική διαχείριση.  Μέχρι τότε, το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραδοθούμε στους ουγκανισμούς και στις άναρθρες πολεμοκάπηλες κραυγές των κάθε λογής πιστολέρο (και όσων βρίσκονται πίσω τους) που κάθε άλλο παρά την υποτιθέμενη ανωτερότητα του πολιτισμού μας φανερώνουν και που μόνο στην όξυνση του προβλήματος συμβάλλουν.

 

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Congo_Free_State_propaganda_war

[2] https://www.history.com/this-day-in-history/wilson-asks-for-declaration-of-war

Read Full Post »

Κλιματική αλλαγή

Κλιματική αλλαγή

Σιρόκος φύσηξε σήμερα και γέμισε φύλλα τις αυλές
Κάποια από αυτά σκάλωσανε στους σιδερένιους φράχτες των χωριατόσπιτων
Οι νοικοκυρές βγήκαν έξω με τις σκούπες τους μοιάζοντας αγριεμένες, έτσι που δεν καταλάβαινες αν ήθελαν να σκουπίσουν τα φύλλα ή να πετύχουν κάποιον με το σκουπόξυλο
Χτυπιόνταν και φώναζαν πως καλύτερα θα ήταν αν είχαν κλαδέψει τα δέντρα οι άντρες τους
Η μνήμη τους βλέπετε δεν ήταν αειθαλής
Είχε μαδήσει και είχαν ξεχάσει πως τα ίδια εκείνα δέντρα τους καλοκαιρινούς μήνες τους σκίαζαν το σπίτι και τους το δρόσιζαν
Τα παιδιά είχανε πιεί νερό από το λάστιχο, σχηματίζοντας ετσι μια μικρή λιμνούλα στο πεζοδρόμιο
Επέπλεε πάνω της ένα φύλλο, κιτρινισμένο, με το κοτσάνι μπροστά και έμοιαζε με βαρκούλα. Μετά από λίγο, ενα περαστικό σκυλί που προπορεύονταν του αφεντικού του το πάτησε και το στραπατσάρισε πλατσουρίζοντας, ο κύριος του κάνοντας ενα μεγάλο βήμα απέφυγε την κολύμπα
Πόσο περίεργος καιρός αλήθεια, τα έχει επηρεάσει τελικά όλα η κλιματική αλλαγή. Θα ορκίζονταν κανείς ότι τα απέναντι βουνά στέκονταν χιονισμένα περίπου μια δεκαετία, εκεί δεν πέρασαν καλοκαίρι ούτε φθινόπωρο, από την άνοιξη πήγαν απευθείας στο χειμώνα.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος (Poexania)

Read Full Post »