Προτάσεις στην υπουργό παιδείας και δια βίου μάθησης, προσφορά του Αμπελοφιλοσοφίες

Η εν λόγω αφίσα(πηγή e-worldwar.com)

Επηρρεασμένος απο μια αφίσα που είδα στο Facebook σχετικά με την παιδεία και το κρυφό σχολείο του ΠΑΣΟΚ, εμπνεύστηκα και αποφάσισα να γράψω ενα σχετικό άρθρο.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται να προβώ σε κακοήθειες και να σχολιάσω αρνητικά όλη αυτήν την προσπάθεια της κυβέρνησης, η οποία έχει σκύψει πάνω απο το ζήτημα της παιδείας, με ειλικρινή πρόθεση να την βελτιώσει και να την εκμοντερνίσει. Αυτό που προτίθεμαι να κάνω, είναι μια σειρά απο προτάσεις, έτσι ώστε δίδοντας περισσότερες εναλλακτικές, να βοηθήσω το υπουργείο παιδείας και δια βίου μάθησης, στο δύσκολο έργο του.

Ξεκινώντας θα ήθελα να προτείνω, στα πλαίσια της ευρυζωνικότητας, και της ευρωζωνικότητας, την κατάργηση όλων των σχολείων(δημοτικά,λύκεια, γυμνάσια, πανεπιστήμια) και την επανύδρυση τους μέσα απο το Internet. Τα ωφέλη είναι πολλά, όπως εκσυγχρονισμός της παιδείας, μείωση κόστους συντήρησης σχολικών κτηρίων, μείωση κόστους εκμίσθωσης καθηγητών, μείωση κόστους απο τα σχολικά λεωφορεία κ.α. Με αυτόν τον τρόπο όλα τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση, με τον προσωπικό τους κωδικό και μέσα απο τον υπολογιστή τους, στο σχολικό δίκτυο, όπου θα μπορούν να κατεβάζουν τα βιβλία διαθέσιμα σε .pdf μορφή, ενω θα υπάρχουν βίντεο και ηχητικά αρχεία με μαγνητοσκοπημένα και βιντεοσκοπημένα μαθήματα. Οι μαθητές πλέον δεν θα χρειάζεται να ξυπνούν το πρωί για να πηγαίνουν στο σχολείο, ενω θα τους δίδεται η δυνατότητα να παίρνουν το σχολείο μαζί τους με το laptop ή το mp3 player τους, ώστε να μην χρειάζεται να χάνουν πολύτιμο χρόνο. Αυτό είναι κάτι που βοηθάει πρώτα απο όλα τους μαθητές, αφού τους προσφέρεται ένα ευέλικτο σχολικό πρόγραμμα, που τους εξοικονομεί χρόνο και τους ωθεί να μπούν απο νωρίς, ως μαθητευόμενοι στην αγορά εργασίας, έστω με εναν συμβολικό μισθό.

Η πρόταση μου όμως δεν σταματάει εδώ, καθώς θα ήθελα να προτείνω και μερικά μαθήματα, που θα συμβαδίζουν με το μοντέρνο αυτό σχολείο και που θα το βοηθήσουν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της μοντέρνας αυτής κοινωνίας του 21ου αιώνα.

Το μάθημα της επιβίωσης

Στο μάθημα αυτό θα μπορούν να συμμετέχουν τόσο οι μαθητές, όσο και οι ενίληκες(στα πλαίσια της δια βίου μάθησης) που ενδιαφέρονται να μάθουν το Α και το Ω της επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα. Στα πλαίσια του μαθήματος οι διδασκόμενοι θα μαθαίνουν ποια είναι τα ασφαλή έντομα που μπορούν να φαγωθούν, πως να διακρίνουν αν κάτι πεταμένο στα σκουπίδια είναι κατάλληλο για βρώση, πως να στήνουν παγίδες σε ποντίκια και σαύυρες, πως να συγκεντρώνουν το νερό της βροχής κ.α. Επίσης, βιντεοσκοπημένα σεμινάρια, θα δίδονται στους μαθητές απο βετεράνους άστεγους, οι οποίοι θα τους βοηθούν να διεκδηκούν το κατάλληλο παγκάκι, να σκεπάζονται με φύλλα δέντρων ή παλιές εφημερίδες, να ζητιανεύουν, να ανάβουν φωτιά σε κάδους για να ζεσταθούν κλπ.

Το μάθημα της φιλοξενίας

Αυτό το μάθημα θα έχει ως στόχο κυρίως την αύξηση του τουρισμού, θα μπορούν να συμμετέχουν αγόρια με μεγάλα «προσόντα» και κορίτσια εμφανίσιμα με καμπύλες, μέχρι 25 ετών. Το μάθημα αυτό θα δώσει μεγάλο βάρος σε ιστορικά εγχειρίδια, όπως είναι το Κάμα Σούτα, αλλά και σε μοντέρνα εγχειρίδια σεξουαλικών συνευρέσεων. Στους μαθητές θα δίδεται πρόσβαση σε ρόζ ιστότοπους, ενώ καθηγήτριες και καθηγητές απο τον χώρο του «αισθησιακού» κηνιματογράφου θα αναλαμβάνουν(πάντα μαγνητοσκοπημένα) την διαπαιδαγώγησή τους. Στα πλαίσια του μαθήματος αυτού θα γίνονται πολλές εκπαιδευτικές εκδρομές, σε λιμάνια και αεροδρόμια, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες θα υποδέχονται τους επισκέπτες με χορούς, τραγούδια, σκέρτσα και νάζια.

Το μάθημα της οικολογίας

Αυτό το μάθημα θα έχει σκοπο να μάθει στο παιδί την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι νέοι θα διδάσκονται, ότι άσχετα με την κοινωνική τους θέση, θα μπορούν και αυτοί να ρίχνουν τον οβολό τους υπέρ της προσπάθειας της «ανοικοδόμησης» του φυσικού περιβάλλοντος. Έτσι, ακόμα και αν κάποιος τα χάσει όλα και μείνει στο δρόμο, θα έχει μάθει να ουρεί και να αφοδεύει σε παρτέρια και σε παρκάκια, έτσι ώστε να ποτίζονται και να λιπαίνονται τα δέντρα και τα φυτά. Επίσης θα του μαθαίνουν όταν έρθει η ωρα του να αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, να πηγαίνει σε ένα δάσος, να σκάβει ενα λάκο, να μπαίνει μέσα, και να περιμένει  το μοιραίο γεμάτος χαρά, γνωρίζοντας ότι όλα τα θρεπτικά στοιχεία του υπο αποσύνθεση σώματος του, θα βοηθήσουν το οικοσύστημα να ανακάμψει.

Το μάθημα του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού

Στο μάθημα αυτό, οι μαθητές θα διδάσκονται, ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν γεννιούνται όλοι ίσοι. Το μάθημα αυτό θα έχει ως σκοπό να προστατεύσει τον μαθητή, φέρνωντας τον αντιμέτωπο με μερικές πικρές αλήθειες, που καλό θα είναι να τις ξέρει απο μικρός, ώστε να μην απογοητευηθεί όταν μεγαλώσει και τις διαπιστώσει απο μόνος του. Στο μάθημα αυτό, θα υπάρχουν ετός απο δικτυακές και πραγματικές τάξεις, όπου οι μαθητές θα έχουν διαφορετικούς ρόλους και αξιώματα, ανάλογα με το κοινωνικό στάτους και την οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά θα μάθουν να σέβονται απο μικρά την ιεραρχία, να πειθαρχούν στους ανωτέρους τους, και να δοιηκούν τους κατωτέρους τους με πυγμή, έτσι ώστε όταν ενηλικιωθούν να μην χάνουν χρόνο σε ανούσιες ιδεολογικές φαμφάρες περί ισότητας, ίσες ευκαιρίες, ίδια δικαιώματα κλπ. Έχοντας διδαχθεί ολα τα παραπάνω όταν θα έρθει η ώρα να μπούν στην αγορά εργασίας, θα είναι έτοιμα, θα έχουν αποδεχθεί το ρόλο τους, και θα αρχίζουν αμέσως να δουλεύουν χωρίς περιστροφές.

Το μάθημα του ατομικισμού

Το μάθημα αυτό θα έχει ως στόχο να διδάξει στα παιδιά ότι ο μόνος που είναι υπεύθυνος για την κατάντια μας ή την επιτυχία μας, είναι ο εαυτός μας. Οι μέθοδοι διδασκαλίας θα έιναι με τέτοιο τρόπο δομημένοι ώστε το παιδί να μαθαίνει να αποκυρύσει ιδέες και έννοιες όπως αλλυλεγγύη, αλληλλοσεβασμός, συμπόνοια κ.α. Θα διδάσκεται ότι ο πρώτος είναι πρώτος και ότι ο δεύτερος είναι τίποτα, ότι το μόνο που έχει αξία ειναι η νίκη, και ότι όσοι δεν μοιάζουν ικανοί να τα καταφέρουν, άσχετα ποιος είναι ο λόγος, δεν αξίζουν ούτε τον οίκτο μας. Οι νέοι παράλληλα θα διδάσκονται την εξαπάτηση, την αρπαχτή, την πάταξη των αδυνάτων και την εκμετάλλευση τους, ως απαράβατους ηθικούς νόμους, στην θέση των παλαιών.

Προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε talent show καλιστεία και reality

Στο συγκεκριμένο μάθημα τα παιδιά θα παίρνουν όλα εκείνα τα εφόδια που χρειάζεται ενας νεος για να πετύχει στον σύγχρονο κόσμο των media. Οι μαθητές θα χωρίζονται σε ομάδες ανάλογα με τις ικανότητες τους στο τσιφτετέλι, το pop και το σκυλέ τραγούδι, τα ταχυδαχτυλουργικά κόλπα ή την μαγειρική. Ο στόχος του μαθήματος είναι να βοηθήσει τον μαθητή να αναγνωρίσει σε ποιό απο τα απαιτούμενα για τα τηλε reality ταλέντα έχει κλήση, και να επικεντρωθεί σε αυτό, ώστε κάποια μέρα να μπορέσει να γίνει ο επόμενος Τσάκας, Τζούλια, Μαρτάκης, Άσπα κ.α. Στα πλαίσια του μαθήματος αυτού, οι ενδιαφερόμενοι θα παίρνουν μαθήματα τηλε-ξεκατινιάσματος, κουτσομπολοκους κους κλπ, ενώ στο τέλος της σχολικής χρονιάς θα πηγαίνουν εκπαιδευτική εκδρομή στη Μύκονο. Όπως είναι φυσικό, μόνο εξειδικευμένοι καθηγητές και καθηγήτριες θα αναλαμβάνουν την διδασκαλία όπως είναι ο Ψινάκης, η Ρούλα Κορομηλά, η Ελένη Μενεγάκη, ο Ανδρέας Μικρούτσικος, η Καλομοίρα και ο Μουρατίδης

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο ενα μικρό δείγμα των όσων έχω στο μυαλό μου, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση να επιτύχει το στόχο της που είναι ο εκσυγχρονισμός της παιδείας, οδηγώντας ταυτόχρονα και την ελληνική κοινωνία να πρωτοστατήσει στις εξελίξεις που πρόκειται να σημειωθούν κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Σε κάθε περίπτωση, είμαι στην διάθεση τόσο του ΓΑΠ, όσο και της υπουργού παιδείας και δια βίου μάθησης για οτηδήποτε με χρειαστούν. Εθελοντικά δε, τίθομαι στην διάθεση τους να με διορίσουν ως «έκτακτο σύμβουλο σε ζητήματα παιδείας(και δια βίου μάθησης)» διότι θεωρώ ότι έχω πολλά ακόμα να δώσω σε αυτόν τον τόπο. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!

Read Full Post »

Φταίει το έλλειμμα…αλλά ποιό έλλειμμα;

Προχθές έκατσα και έφτιαξα την παρακάτω γελοιογραφία και ετοιμαζόμουν να γράψω σχετικό άρθρο για να την συνοδεύει.

Τελικά ο φίλος Φάρος με έβγαλε απο τον κόπο, διότι πρόλαβε και έγραψε ενα άρθρο που ταίριαζε γάντι σε αυτό που είχα στο μυαλό μου. Σας παραθέτω την γελοιογραφία μου και απο κάτω το άρθρο του Φάρου αυτούσιο.

Το … κατόρθωμα !(απο http://faros.wordpress.com/2011/04/27/to-katorthoma/)

Σίγουρα πρόκειτα για … κατόρθωμα.
Αυτών που παριστάνουν την Κυβέρνηση και των δορυφόρων της.
Που, προφανώς, στο εγγύς μέλλον, να τους απονεμηθεί και το … βραβείο Γκίνες !

Παπανδρέου, Λοβέρδος, Παπακωνσταντίνου και … ΣΙΑ,

– Παρότι, από τον άγρια φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, έφερε έσοδα τουλάχιστον 2 δις ευρώ
– Παρότι, οι άγριες περικοπές των κοινωνικών δαπανών εξοικονόμησαν 3,5 δις ευρώ
– Παρότι, η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 15 % και βάλε
– Παρότι, μισθοί, συντάξεις, δώρα “σουβλίστηκαν” (για να είμαστε και στο πνεύμα των … ημερών) κανονικά και με το … νόμο

“κατάφεραν” και:

1. Το έλλειμμα του 2010 έφτασε το 10,5 % (και ίσως “ανέβει” κι άλλο αργότερα)
2. Το δημόσιο χρέος από τα 298,6 δις ευρώ (126,8 % του ΑΕΠ), εκτινάχτηκε στο 328,5 δις ευρώ (δηλαδή στο 142,8 % του ΑΕΠ), με άλλα λόγια είχαμε αύξησή του κατά 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ δις ευρώ !!!

Αυτό αποδεικνύει μια απλή αλήθεια, που ίσως επειδή είναι πράγματι πολύ απλή, δεν “περνάει” στον πολύ κόσμο.

Όλα τα αντιλαϊκά, βάρβαρα μέτρα που παίρνονται σε βάρος των εργαζομένων (αποκλειστικά και μόνο, για τους λεφτάδες δεν έχει παρθεί ούτε ένα (αριθ. 1) μέτρο), ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ !
Απλά, βρήκαν την “ευκαιρία” να πάρουν πίσω καταχτήσεις δεκαετιών που επιτεύχθηκαν με ιδρώτα και αίμα.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΡΑ !

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΑ ΜΕΤΡΑ !

ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ !

Read Full Post »

Το μύνημα της αναστάσεως τις άγ(ρ)ιες τούτες ημέρες

Ξεκίνησα να κάνω κάποιους συλλογισμούς με αφορμή μια ερώτηση που μου έστειλε στο e-mail ο φίλος Sartiv, σχετική με το φαινόμενο του υπερπληθυσμού.

Το βασικό του ερώτημα ήταν, αν οι πόροι που υπάρχουν διαθέσιμοι, φτάνουν, και για πόσο ακόμα, να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού της Γής. Αυτό που πρέπει να έχει κάποιος στο μυαλό του, όταν του γίνεται αυτή η ερώτηση, είναι το εξης απλό, ότι όπως είναι φυσικό, ο πληθυσμός την κάθε χρονική στιγμή κυμαίνεται στα πλαίσια εκείνα που του επιτρέπουν οι παραγωγικές δυνάμεις να κυμανθεί. Με λίγα λόγια, το ζήτημα δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό, «πόσους ανθρώπους αντέχει η Γη στην πλάτη της» αλλά πάνω από όλα οικονομο-κοινωνικό, δηλαδή «πόσους ανθρώπους αντέχει η ανθρωπότητα να «ταΐσει».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για να στηριχθεί η συγκεκριμένη θέση, αποτελεί η τομή που έφερε η βιομηχανική «επανάσταση» στον πληθυσμό της Ευρώπης από τον 19ο αιώνα και ύστερα. Συγκεκριμένα, από το τέλος των ναπολεόντειων(περ. 1815) πολέμων, που ο πληθυσμός της Ευρώπης ήταν 180 εκ. υπέστη μια αύξηση της τάξεως του 140%, για να φτάσει στις αρχές του 20 αιώνα τα 435 εκ.[1]

Παρατηρούμε δηλαδή, ότι η εξέλιξη στις παραγωγικές δομές, που ακολούθησε την εξέλιξη των παραγωγικών σχέσεων(η μετάβαση δηλαδή από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό), έκανε δυνατή την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, σε τέτοια επίπεδα που θα ήταν αδιανόητο να σιτιστούν(να βιοπορήσουν) στον καιρό της φεουδαρχίας.

Ας καταλήξουμε λοιπόν σε αυτό το σημείο σε ένα «αξίωμα», πως η αύξηση του πληθυσμού είναι ανάλογη πάντα της βελτίωσης των παραγωγικών σχέσεων, δομών, και μεθόδων παραγωγής.

Σήμερα, φτάσαμε στο σημείο να προβάλλεται το ζήτημα του υπερπληθυσμού, από πολλούς, ως ένα από τα μείζονος σημασίας ζητήματα του καιρού μας, που ίσως και να είναι. Παρόλα αυτά, όταν γίνεται αναφορά σε αυτό, οι περισσότεροι αφήνουν να εννοηθεί ότι είναι η ίδια η Γη, εκείνη που έχει κορεστεί και δεν επιτρέπει την ευημερία των ατόμων που αποτελούν σήμερα τον συνολικό πληθυσμό της, και όχι το ίδιο το κοινωνικό-οικονομικό, σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός. Για εμάς τους κομμουνιστές(πιθανόν και για άλλους, δεν λέω ότι έχουμε το μονοπώλιο), δεν είναι το οικοσύστημα εκείνο το οποίο έχει φτάσει στα όρια του, αλλά το ανθρώπινο σύστημα παραγωγής, το καπιταλιστικό, το οποίο είναι και η αιτία που έχει φτάσει στα όρια του και το οικοσύστημα. Παρακάτω θα διακρίνω μερικούς λόγους που συνδράμουν στο πρόβλημα του υπερπληθισμού, και που σχετίζονται άμεσα με τον καπιταλισμό και όχι με την πεππερατότητα της φύσης.

–        Η ανισοκατανομή του πλούτου: Παρά την τεράστια αύξηση στην παραγωγή υλικών αγαθών που έχει επιφέρει η βιομηχανική επανάσταση, ο καρπός αυτής της παραγωγής, όχι απλά δεν είναι ισόποσα μοιρασμένος, αλλά υπάρχει τεράστιο χάσμα που χωρίζει τις «πλουσιότερες» από τις «φτωχότερες» χώρες. Συγκεκριμένα υπολογίζεται ότι το 70% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη, ζει σε χώρες του τρίτου κόσμου(δηλαδή χώρες με πολύ χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα(έως και 40 φορές χαμηλότερο από άλλες χώρες)[2] που δεν έχουν καταφέρει να λύσουν βασικά προβλήματα όπως αυτό της στέγασης, της σίτισης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κλπ). Η εποχή της αποικιοκρατίας βέβαια(που στην ουσία ποτέ δεν τελείωσε), μας έχει διδάξει ότι αυτές οι φτωχές χώρες, δεν πτώχευσαν από μόνες τους, αλλά συνέδραμαν σε αυτό οι επιθετικές οικονομίες άλλων χωρών.

Φτάνουμε λοιπόν σήμερα να πραγματοποιείται το 75% των παγκόσμιων συναλλαγών σε 3 «περιοχές»(Ε.Ε, ΗΠΑ και Ανατολική Ασία)[3], ενώ ο μεγάλος όγκος της παραγωγής, έχει μεταφερθεί στις χώρες του τρίτου κόσμου(στις οποίες δραστηριοποιούνται πολυεθνικές που εξάγουν τον πλούτο και τον καρπό της εργασίας των ντόπιων), εξ αιτίας της φθηνής εργασίας και της ευνοϊκής για την οικονομική διείσδυση νομοθεσίας. Μπορούμε λοιπόν με ασφάλεια να πούμε, ότι αιτία για τους Ινδούς που πεινάνε, δεν είναι η «φτωχή» τους χώρα και το φυσικό τους περιβάλλον, αλλά η εκμετάλλευση-κλοπή του εθνικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες(που έχουν έδρα τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη).

Αυτό που πρέπει να γίνει επίσης κατανοητό, είναι ότι ούτε στις «πλούσιες» χώρες, ο πλούτος δεν είναι κατανεμημένος δίκαια, αφού και εκεί εμφανίζονται έντονα αρνητικά φαινόμενα, όπως είναι αυτό της φτώχειας, της ανεργίας, των αστέγων κλπ. Το φαινόμενο λοιπόν αυτό, της άνισης κατανομής, δίνει την εντύπωση ότι αυτά που υπάρχουν δεν φτάνουν για όλους, ενώ στην πραγματικότητα, δεν φτάνουν για όλους, επειδή οι λίγοι έχουν πολλά και οι πολλοί λίγα.

Παραγκουπόλεις στην Ινδιά απο, http://ohnosecond.blogspot.com/

–        Η αλόγιστη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος: Ο καπιταλισμός ως σύστημα, είναι βασισμένος από την φύση του στην «αλόγιστη» εκμετάλλευση, ανθρώπου από άνθρωπο, ανθρώπου ενάντια στη φύση κλπ. Επίκεντρο του συστήματος αυτού δεν είναι η βελτίωση ούτε της κοινωνίας ούτε του ανθρώπινου βίου, αλλά η συνεχής αύξηση του «κεφαλαίου» μιας ομάδας ανθρώπων, που κερδοσκοπούν εις βάρος όχι μόνο άλλων ανθρώπων, αλλά και της φύσης. Τον κεφαλαιοκράτη δεν τον ενδιαφέρει το απώτερο μέλλον, τον ενδιαφέρει το μικροπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο κέρδος(στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή, όσο διαρκέσει η δική του ζωή, άντε και των παιδιών του). Λογικό λοιπόν είναι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να μην σέβεται ούτε το φυσικό περιβάλλον, όταν αυτό μπαίνει εμπόδιο στα μεσοπρόθεσμα σχέδια του. Δεν τον ενδιαφέρει αν σε 80 χρόνια δεν θα υπάρχουν δάση, διότι σε 80 χρόνια ούτε αυτός δεν θα υπάρχει. Δεν τον ενδιαφέρει αν το εργοστάσιο του μολύνει το νερό κάποιου ποταμού στην Μοζαμβίκη, αφού αυτός απλά, δεν ζει εκεί. Με λίγα λόγια, ο καπιταλιστής, δεν νιώθει να έχει χρέος και αλληλεγγύη απέναντι στους άλλους ανθρώπους, αφού τους εκμεταλλεύεται αποσπώντας την αξία της εργασίας τους, ούτε όπως είναι φυσικό και απέναντι στις ερχόμενες γενιές, ενώ τα κίνητρα του είναι πάντα(ή σχεδόν πάντα) ατομοκεντρικά.

–        Το σύστημα όμως αυτό, το καπιταλιστικό, όχι απλά δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία των ανθρώπων, αλλά αντίθετα, ενδιαφέρεται να υπάρχουν άνθρωποι που δεν ευημερούν, έτσι ώστε να μπορεί να κερδίζει από αυτούς. Αν δηλαδή στη Ινδία το βιοτικό επίπεδο ήταν ανεβασμένο, αν δεν υπήρχαν οι κάστες, η φτώχεια, η παιδική πορνεία κλπ, πως μετά θα έφτιαχνε ο Α ή ο Β καπιταλιστής το εργοστάσιο του, στο οποίο θα δούλευαν παιδάκια για μισή ρούπια την μέρα; Και έρχονται οι κύριοι από την Nike για παράδειγμα και σου λένε, «στα εργοστάσια μας οι εργαζόμενοι, παρόλο που αμείβονται λίγο αμείβονται πολύ παραπάνω από ότι αν δούλευαν σε μια άλλη δουλεία εκτός εργοστασίου» . Προσπαθούν δηλαδή να παρουσιάσουν τον εαυτό τους και ως ευεργέτη από πάνω, λες και δεν ευθύνονται οι ίδιοι που 1 δις άνθρωποι στον πλανήτη ζουν σε παραγκουπόλεις[4], επειδή ακριβώς κλέβουν τον πλούτο και κατ επέκταση την δυνατότητα της κάθε χώρας να αναπτυχθεί.

Παιδική εργασία στην Ασία σε εργοστάσιο της Nike(όσες φώτο απο εργοστάσια της Nike που δουλεύουν παιδιά βρήκα, αν δεν έσωνες γρήγορα την φωτογραφία ο browser άλλαζε μόνος του σελίδα, τυχαίο, δεν νομίζω).

Τέλος, ακόμα μια ένδειξη ότι το σύστημα έχει φτάσει στα όρια του αποτελεί το ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει λύσεις σε προβλήματα όπως η καταπολέμηση της πείνας, της παιδικής θνησιμότητας, των συνθηκών υγιεινής, της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Εκατοντάδες είναι τα πισωγυρίσματα που έχουν παρατηρηθεί σε χώρες που έκαναν υποχώρηση απέναντι στις απαιτήσεις των «αγορών».

Ας ξεκινήσουμε από την μετα-σοβιετική Ρωσία, της οποίας ο πληθυσμός μετά την κατάρρευση έχει μειωθεί κατά 10%(συγκεκριμένα από το 1996-2006 ο πληθυσμός της Ρωσίας έχει μειωθεί κατά 6,6 εκ.)[5]. Για να καταλάβουμε όμως για τι είδους πισωγύρισμα μιλάμε αρκεί να μεταφέρουμε τα λόγια που είπε μια νεαρή Ρωσίδα, σε σχετική ερώτηση για το πώς βλέπει το πέρασμα στον 21 πρώτο αιώνα.

«Είναι δύσκολο να μιλάς για τον 21^ο αιώνα όταν διαβάζεις υπό το φώς ενός κεριού. Για ποιόν 21^ο αιώνα μιλάτε; Εδώ ζούμε στον 19^ο»[6]

Ας δούμε όμως εν τάχει και μερικά ακόμα στοιχεία για την Ρωσία μετά την διάλυση της πάλαι ποτέ Σ.Ε.

–        Υπολογίζεται ότι το 1989 στη Ρωσία, 2 εκ. άνθρωποι ζούσαν στην κάτω από τα όρια της φτώχειας, το 1996ο αριθμός αυτός έφτασε στα 72 εκ., ενώ 37 εκ. ρώσοι(25% του πληθυσμού), ζει σε μια κατάσταση φτώχειας που χαρακτηρίζεται απελπιστική.

–        Το 2009 η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι υπήρχαν 715.000 άστεγα παιδιά στην Ρωσία, ενώ σύμφωνα με την Unicef ο αριθμός των παιδιών χωρίς στέγη ανέρχεται σε 3 εκ.

–        Ο αριθμός των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, σύμφωνα με τον «Τσάρο των ναρκωτικών» Αλεξάντρ Μιχαιλοφ, έχει αυξηθεί κατά 900% από το 1994 μέχρι σήμερα.

–        Ο αριθμός των φορέων του Aids, έχει διπλασιαστεί σε μια δεκαετία, ενώ 1 εκ. Ρώσοι βρέθηκαν θετικοί στα τεστ για τον συγκεκριμένο ιό.

–        Το 2004, σε σχέση με το 1994 το ποσοστό των αυτοκτονιών έχει διπλασιαστεί, ενώ τα βίαια εγκλήματα έχουν τετραπλασιαστεί.

(όλα τα παραπάνω απο το, Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 322-323)

Δείτε τη βουτιά που γίνεται στο "προσδόκιμο ζωής" με το πέρασμα στον καπιταλισμό, ενω ακόμα και σήμερα δεν έχει φτάσει στα επίπεδα πρίν απο την διάλυση της Σ.Ε

Ας ρίξουμε και μια ματιά τώρα σε μια χώρα του «τρίτου κόσμου», την Νότια Αφρική του παγκοσμίου κυπέλου, που την δεκαετία του 90, οι κυβερνώντες της, σε πλήρη συνεννόηση(καθοδήγηση) με το ΔΝΤ και τις πολυεθνικές, έκαναν στροφή στον «θατσερισμό»(που σημαίνει απολύσεις, αποκρατικοποιήσεις, συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις εκφάνσεις τις οικονομίας και της ζωής κλπ).

–        Μέχρι το 2006 ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, διπλασιάστηκε από 2 στα 4 εκ.

–        Μεταξύ 1991 και 2002, το ποσοστό ανεργίας των μαύρων της Ν.Αφρικ’ης υπερδιπλασιάστηκε από 23% στο 48%.

–        Από τα 35 εκ. των μαύρων της Ν. Αφρικής μόνο 5.000 ετήσιο εισόδημα άνω των 60.000 δολ. Ο αριθμός  των λευκών που βρίσκονται σε αυτή την κλίμακα είναι 20απλάσιος .

–        2 εκ. άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους

–        1 εκ. άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τα αγροκτήματα τους με έξωση.

–        Το προσδόκιμο ζωής από το 1990 μέχρι σήμερα, έχει μειωθεί κατά 13 χρόνια.

(όλα τα παραπάνω απο το, Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 292-293)

Διαβάζοντας βέβαια όλα τα παραπάνω για την «ελεύθερη» Ν. Αφρική, μπορείς κάλιστα να δικαιολογήσεις όλους εκείνους τους αφρικανούς που αναπολούν την ανελεύθερη περίοδο του Απαρτχαίντ.

Περισσότερα για την Ν.Αφρική εδώ

Στιγμιότυπο απο τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούν οι άνθρωποι στην Ν.Αφρική

Η λίστα αυτή με τα πισωγυρίσματα, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει ένα σωρό χώρες σε ολόκληρη την υφήλιο(αμφιβάλω αν θα εξαιρούταν και καμία), όμως το άρθρο έχει γίνει ήδη αρκετά μεγάλο και θα σταματήσω εδώ. Ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι για να «αναστηθεί» η πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας προς την εξέλιξη, χρειάζεται πρώτα να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα που δεν έχει πια τίποτα να προσφέρει, πέρα από τα όποια πισωγυρίσματα και την αναγέννηση του από τις στάχτες μας.

Ελπίζω Sartiv, να σου έδωσα με το συγκεκριμένο άρθρο μια πιο πλήρη εικόνα σε σχέση με τις αναζητήσεις σου. Ευχαριστώ που μου έκανες την ερώτηση και με έβαλες να συγκεντρώσω αυτές τις πληροφορίες.

Viva la revolution

Παραπομπές

[1] Γιώργος Γρίτζας στο, Ευρωπαϊκές Γεωγραφίες Τεχνολογία και υλικός πολιτισμός,

Εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 2008, σελ. 135

[2] Λίλα Λεοντίδου, Αγεωγράφητος Χώρα, Ελληνικά Είδωλα στις Επιστημολογικές Διαδρομές τις Ευρωπαικής Γεωφραφίας, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2009, σελ. 208.

[3] Παντελής Σκλιάς στο, Ευρωπαϊκές Γεωγραφίες Τεχνολογία και υλικός πολιτισμός, Εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 2008, σελ.212.

[4] Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 373

[5] Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 323

[6] Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 323

Read Full Post »

Τι συμβαίνει τελικά στην Κούβα;

Στην αρχή διάβασα αυτό απο το in.gr(19-4-11)

~~~

«Το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας πρότεινε βελτιώσεις στις ευρείες πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις του προέδρου Ραούλ Κάστρο χωρίς να ταχτεί εναντίον τους.

Την Κυριακή και τη Δευτέρα, οι 1.000 σύνεδροι εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις προτάσεις του Κάστρο για περικοπή των κυβερνητικών θέσεων εργασίας, μεγαλύτερη ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ενίσχυση της παραγωγικότητας, χωρίς η χώρα να αποκλίνει από τις βασικές σοσιαλιστικές αρχές που ακολουθεί από το 1959.»

~~~

Μετά χαράς διαπιστώνω ότι άνοιξε ενας γόνιμος διάλογος, πριν καλά καλά ολοκληρώσω το άρθρο, σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον της Κούβας, του τελευταίου θα έλεγα οχυρού, σε μια εποχή που η «Ρωμαική αυτοκρατορία» της εποχής μας, δείχνει να έχει απλώσει τα δίχτυα της σε ολο τον κόσμο. Παρόλο που στα σχόλια ειπώθηκαν αρκετά, θα ήθελα να παραθέσω ακόμα μια δυο σκέψεις σχετικά με τις προτάσεις του συνεδρίου στην κούβα.

Θα σχολιάσω στην αρχή την διαδικασία της επέκτασης του ιδιωτικού τομέα, που θεωρώ ότι είναι το περισσότερο αρνητικό μέτρο που ετοιμάζεται να παρθεί. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ επικύνδυνο σε ενα κράτος σοσιαλιστικό, να κάνεις πισωγύρισμα προς την ατομική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα. Είδαμε τα αποτελέσματα του στην Σοβιετική Ένωση, τα είδαμε και στην Κίνα. Το ζήτημα δεν είναι μόνο πόσο χρήμα θα επιτρέψεις στον άλλον να συσσωρεύσει, αλλά και η ανισότητα που δημιουργείται στην κοινωνία, εξ αιτίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μικρής και μεγάλης. Η ανισότητα αυτή, ενέχει τον κύνδυνο να δημιουργηθούν διάφορα «καρκινικά» κοινωνικά μορφώματα, τα οποία αργότερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για ενα είδος αντεπανάστασης, με ή χωρίς εκλογές. Είναι εύκολο να φουσκώσουν τα μυαλά των «μικρομαγαζατόρων», με τη βοήθεια φυσικά της απαραίτητης προπαγάνδας και της εκ της CΙΑ διαφθοράς των κατάλληλων ανθρώπων, έτσι ώστε οι φαινομενικά μικρές παραχωρήσεις που γίνονται τώρα, να οδηγήσουν σε μια πιθανή Περεστρόικα στο μέλλον. Η αιτιολόγηση για την κίνηση αυτή, του ανοίγματος του ιδιωτικού τομέα, είναι σύμφωνα με την αναφορά του Central Report to the 6th Congress of the Communist Party of Cuba απο το granma η παρακάτω.

«The growth of the non-public sector of the economy, far from an alleged privatization of the social property as some theoreticians would have us believe, is to become an active element facilitating the construction of socialism in Cuba since it will allow the State to focus on rising the efficiency of the basic means of production, which are the property of the entire people, while relieving itself from those management of activities that are not strategic for the country.»

Να απαλλαγεί δηλαδή το κράτος απο μη πρωτεύουσες υποχρεώσεις, τις οποίες θα αναλλάβουν οι ιδιώτες, για να εστιάσει(το κράτος) πιο αποτελεσματικά στο μέρος αυτό της οικονομίας που έχει να κάνει με τα βασικά μέσα παραγωγής. Είναι δηλαδή ενα είδος «αποφόρτισης» των ευθυνών του κράτους, εις βάρος του κεντρικού σχεδιασμού. Επίσης, εκτιμούν ότι με αυτόν τον τρόπο, το κουβανικό κράτος θα μπορέσει να είναι πιο αποτελεσματικό σε θέματα που αφορούν την παιδεία, την δημόσια υγεία και τα πολιτιστικά. Παράλληλα όμως εξαγγέλουν την σταδιακή κατάργηση των κουπονιών σίτησης που εγγυόταν το φαγητό στο πλήθος του κουβανικού λαού, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί υποχώρηση του κράτους πρόννοιας, ακόμα και αν διαβεβαιώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να επηρρεάσει τις ευπαθείς ομάδες(είναι να μην ανοίξει η πόρτα).

Λίγο παρακάτω στο ίδιο άρθρο απο το Granma αναφέρονται τα εξής:

«…A full understanding of these concepts will permit a solid advance while avoiding backward steps in the gradual decentralization of powers from the Central to the local governments, and from the ministries and other national agencies in favor of the increasing autonomy of the socialist State-funded companies.»

Δηλαδή κάνουν αυτό ακριβώς που έκαναν στην Σοβιετική Ένωση λίγο πριν τους πάρει ο διάολος. Η Σ.Ε. έδωσε μεγάλη αυτονομία στα Σοβιέτ, στην Κούβα συζητάνε να δωθεί μεγαλύτερη αυτονομία στις «επαρχίες», αλλά και στις κρατικές επιχειρήσεις, κάτι που επίσης είχε γίνει στην Σ.Ε οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερο αποσυντονισμό και οπισθοδρόμηση της παραγωγής(κάποια εργοστάσια υπολειτουργούσαν ή παρουσίαζαν ψεύτικα στοιχεία ενώ ανοίχτηκε ο δρόμος για την δημιουργία μάυρης αγοράς και κερδοσκοπίας σε περιπτώσεις κλεμένου παραγώμενου προιόντος, απο τα στελέχη των εργοστασίων αυτών). Σύμφωνα με την αναφορά του συνεδρίου απο το granma, η συγκεκριμένη κίνηση γίνεται προκειμένου να καταστεί η παραγωγή περισσότερο ευέλικτη, βέβαια η αποκέντρωση της εξουσίας έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις μαρξιστικές-λενινιστικές αρχές.

Εκτός απο τα παραπάνω, 2 επιπλέον πράγματα με φοβίζουν ιδιαίτερα, το ενα είναι πόσο πολυ διαφημίζεται απο τα αστικά ΜΜΕ αυτή η «στροφή» της Κούβας και το δεύτερο είναι το γεγονός ότι στο συνέδριο έγινε σαφές ότι τα τοπικά ΜΜΕ, θα βοηθησουν τα μέγιστα στην νεα αυτή πορεία της χώρας, συγκεκριμένα:

«The Cuban media in its various formats should play a decisive role in the pursuit of this goal with clarifications and objective, continuous and critical reports on the progress of the updating of the Economic Model so that with profound and shrewd articles and reports written in terms accessible to all they can help building in our country a culture about these topics.«

Με λίγα λόγια, φοβάμαι πως μέσα απο τα τοπικά ΜΜΕ, σε συνδιασμό με τις διεθνείς τυμπανοκρουσίες για τη «προοδευτική» στροφή που πυροδοτήθηκε στην Κούβα, θα γίνει μια απόπειρα αλλαγής της νοοτροπία του κόσμου(καλλιέργεια καταναλωτικής συμπεριφοράς, καλλιέργεια ατομικιστικής κερδοσκοπικής λογικής κ.α)ώστε να αποδεχθούν και να υποδεχθούν, νέες, πιο ραγδαίες αλλαγές που θα οδηγήσουν ακόμα και το τελευταίο «ελεύθερο» Γαλατικό χωριό να καταρρεύσει προς τα δεξιά.

Μακάρι να βγώ ψεύτης

Read Full Post »

Πασχαλινό

Πασχαλινό

~

Των ζωντανών νεκρών οι ψυχές

κάνουν παρέα στων αθανάτων τα κόκκαλα,

μέσα στο χώμα.

~

Και απο πάνω, τα ζωντανά νεκρά τους σώματα,

περιπατούν σε ενα μικρό κομμάτι γης,

με το βλέμμα τους άδειο.

~

Και είναι το πνεύμα των αθανάτων ολόγυρα τους,

τους γυροφέρνει,

πιο ζωντανό απο τους ζωντανούς,

μα εκείνοι δεν το αισθάνονται.

~

Είναι στον αέρα, είναι στο σφυρί, είναι στην λάσπη,

μα εκείνοι,  ζωντανοί-νεκροί, ανάσες δεν παίρνουν,

το χουν για δανεικό το σφυρί και ότι φτιάζουν με τη λάσπη δεν το λένε δικό τους.

~

Κι όταν συμβαίνει, μεθυσμένος απο τον καθαρό αέρα, κάποιος να πει

«δικό μας είναι το σφυρί, και όλα τούτα που φτιάξαμε με τη λάσπη δικά μας είναι«,

κουράζεται σαν βλέπει τα άδεια βλέμματα να τον αγριοκοιτάζουν,

κι άλλοτε πεισμώνει.

~

Τέλος

Την φώτο την βρήκα στο http://xaramada.blogspot.com/2007/12/blog-post_09.html

Read Full Post »

Ανθρωποφαγία

Έβλεπα σήμερα στην τηλεόραση τον Γ.Κύρτσο να λέει τα εξής(ελεύθερη μεταφορά των λεγόμενων του γιατί δεν θυμάμαι ακριβώς πως το είπε)

«Πρέπει να προσέχουμε τώρα με τις αποκρατικοποιήσεις να μην γίνει το ίδιο που έγινε με την Ολυμπιακή. Απο τα χρήματα που πήρε το δημόσιο(σιγά να μην τα πήρε το δημόσιο) για την πώληση της Ολυμπιακής τα περισσότερα κατέληξαν μεσω των ασφαλιστικών ταμείων ως αποζημιώσεις στους εργαζόμενους, αυτή τη φορά κάτι τέτοιο πρέπει να αποφευχθεί…»

Δηλαδή τι ζητάει ο κανίβαλος; Ζητάει αυτή τη φορά, να μην χρυσωθεί ούτε καν το χάπι όπως είχε γίνει με την Ολυμπιακή. Δηλαδή δεν φτάνει που οι αγοραστές θα κερδοφορούν απο παραγωγικές δομές που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα των ελλήνων εργαζομένων και θα ξεπουληθούν για ενα κομμάτι ψωμί, αλλά απο αυτό το κομμάτι ψωμί ο Κυρ. Κύρτσος ζητάει να μην δωθούν καν μερικά ψίχουλα στους εργαζόμενους, έστω για να τους κλείσουν το στόμα. Προφανώς οι κύριοι της πλουτοκρατίας, δεν φοβούνται πια την αντίδραση του λαού, αφού βλέπουν ότι δεχόμαστε ολο αυτό το αποκαλυπτικό σκηνικό που περνάει μπροστά απο τα μάτια μας, με χαρακτηριστική απάθεια οι περισσότεροι.

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο όμως, γιατί έτσι που το πάνε, δεν αργεί και τόσο η μέρα που η συνείδηση των λαών θα ριζοσπαστικοποιηθεί, επείδη θα καταλάβει πως η σύγκρουση με τα μονοπώλια είναι το μόνο φως, στο τούνελ που μας έχουν χώσει.

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά, και ας πάμε σε ενα απόσπασμα απο «Το Δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν(τα είχα ποστάρει προ ημερών και ως σχόλιο στον Celin), σχετικό με τις αποκρατικοποιήσεις στην μετα σοβιετική περίοδο στην Ρωσία, έτσι για να πάρετε μια γεύση τι μέγεθος ξεπουλήματος μας περιμένει.

«Το 40/100 μιας πετρελαικής εταιρίας που το μέγεθος της ήταν συγκρίσιμο με εκείνο της γαλλικής Total πουλήθηκε έναντι 88 εκ δολαρίων(το 2006 οι συνολικές πωλήσεις της Total ανερχόταν στα 194 δις). Η Norilsk Nickel, η οποία παρήγε το 1/5 του παγκοσμίου νικελίου πουλήθηκε εναντι 170 εκ δολαρίων(παρόλο που σύντομα τα κέρδη της εκτοξεύθηκαν στο 1,5 δισ δολάρια ετησίως).«(Το δόγμα το σοκ σελ. 315)

Η πετρελαική εταιρία Yukos, που έλεγχε περισσότερο πετρέλαιο απο το Κουβέιτ, πουλήθηκε έναντι 309 εκ. δολαρίων(σήμερα τα έσοδα της υπερβαίνουν τα 3 τρις. δολάρια ετησίως). Το 51/100 της γιγάντιας πετρελαικής εταιρίας Sidanko πουλήθηκε έναντι 130 εκ. δολαρίων(δυο χρόνια μετά, οι διεθνείς αγορές θα αποτιμούσαν αυτό το μετοχικό μερίδιο σε 2,8 δισ. δολάρια). Ένα τεράστιο εργοστάσιο όπλων πουλήθηκε έναντι 3 εκ. δολαρίων, όσο κοστίζει μια εξοχική κατοικία στο Άσπεν.(Το δόγμα του σοκ σελ. 315)

Now you do the math που λένε και οι (λυκο)σύμμαχοι μας οι Αμερικάνοι

Read Full Post »

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ολοκληρώθηκε πριν απο λίγο η πρώτη μας συνάντηση σχετικά με την «πρόσκληση για δράση». Η εντύπωση όλων μας είναι πως η συνάντηση ήταν επιτυχής καθώς βγήκαν τα απαραίτητα συμπεράσματα και προχωρήσαμε ενα βήμα παραπέρα προς την οργάνωση και τη συνέχιση της δράσης.

Τα ζητήματα με τα οποία αποφασίσαμε να καταπιαστούμε είναι τα εξής

– Δημιουργία ενός κοινού ιστότοπου ως βάση επιχειρήσεων(blog, forum ή και τα δυο)

– Σχολιασμός άρθρων σε ιστότοπους μεγάλης αναγνωσιμότητας (π.χ Zougla.gr, in.gr)

– Απόπειρα για επαφή και συνεργασία με κομματικά όργανα(πχ Ριζοσπάστης)

Προχωράμε με αυτά προς το παρόν και βλέπουμε

Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στείλτε email στο poexania@gmail.com

Read Full Post »

Βλέμμα προς την δύση

Μην παει ο νούς σας στο κακό, το ηλιοβασίλεμα φωτογράφησα απο το μπαλκόνι:)(πατήστε πάνω τους για να τις δείτε σε καλύτερη ανάλυση)

Read Full Post »

Πρόσκληση για δράση/πρόοδος της πρότασης

Το λοιπόν, το ζήτημα το πήρατε στα σοβαρά, και ήδη απο την πρώτη μέρα έχω πάρει email απο 5 άτομα(και αλλοι 2-3 που σχολιάσατε το άρθρο), υπολογίζω αν πιάνω ενα προς ενα τα φιλοκομμουνιστικά blog να τα ενημερώνω μπορεί να βρεθεί αρκετός κόσμος, όμως πρέπει να αρχίσουμε να συννενοούμαστε σε διαφορετικό επίπεδο και με πιο εξειδικευμένα ηλεκτρονικά μέσα.

Τα email που μου στείλατε θέτουν πολλά θέματα προς συζήτηση, και μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να γίνει μεμωνωμένα με εμένα και κάθε έναν απο εσάς, οπότε το πρώτο βήμα πρέπει να είναι να βρεθεί ενας τόπος για να μπαίνουμε και να συζητάμε όλοι ταυτόχρονα(πχ κανάλι στο mirc) ή να βάλετε msn(κανείς εκτός απο εμένα και τον θερσίτη δεν έχει(άντε και τον Βαγιωνή)).

Τα email που μου στείλατε είναι μεγάλα και δεν μπορώ να διαχειριστώ όλα τα ζητήματα που τίθονται μόνος μου, πόσο μάλλον να σας πληροφορώ εναν εναν. Είναι ζήτημα απο τα πιο βασικά  τώρα στην αρχή να βρεθει κοινός τόπος και να είναι private.

Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο είναι το msn, αλλά δεν βλέπω κανέναν να έχει όρεξη να φτιάξει λογαριασμό, αν έχετε κάποια άλλη λύση να προτείνετε είμαι όλος αυτιά.

Περιμένω λύσεις…

Επιστρέφω στην δουλειά τώρα :)

Read Full Post »

Πρόσκληση για δράση

Διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό πολλά red blogs και φίλια προσκείμενα στο ΚΚΕ ή τον κομμουνισμό blog, μου επανήλθε στο μυαλό μια ιδέα που την είχα εκφράσει και παλιότερα, μάλλον σε λάθος κατεύθυνση.

Όλα αυτά που γράφουμε ωραία και καλά, ιδέες, σκέψεις, νεα, σχολιασμός της επικαιρότητας, συζητήσεις στα σχόλια κλπ, όμως μήπως έχουμε περιοριστεί στον «χώρο» μας; Μήπως θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσουμε μια πιο «επιθετική» τακτική; Μήπως θα έπρεπε, αντί να περιμένουμε να έρθουν να μας διαβάσουν, να πάμε εμείς σε αυτούς;

Να γίνω λίγο πιο επεξηγηματικός…

Αντί να σχολιάζει ο φάρος σε εμένα, εγώ στο Celin, στην Elva, η Elva σε μένα κλπ, μήπως πρέπει να συνεργαστούμε όλοι εμείς και οργανωμένα να κάνουμε εξορμήσεις σε άλλα blogs, εφημερίδες, forums κλπ, έτσι ώστε να φτάσουν οι απόψεις μας σε περισσότερο κόσμο;

Μπορούμε για παράδειγμα να σχολιάζουμε σε άλλα blogs άρθρα, το οποία δείχνουν να βρίσκονται σε καλό δρόμο και ίσως θα μπορούσαν να καρποφορήσουν οι Μαρξιστικές ιδέες. Επίσης θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε σε αστικές εφημερίδες και να σχολιάζουμε τα άρθρα τους(πολλές απο αυτές επιτρέπουν τα σχόλια), ώστε οι αναγνώστες τους, να δουν ότι δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τους τα παρουσιάζουν. Σε αυτήν την κατεύθυνση ιδέες υπάρχουν πολλές, όπως η συνεργασία redblogers και φίλιων προς τον κομμουνισμό για τη δημιουργία ενός φόρουμ κλπ.

Αυτά για αρχή, αν θέλετε διαδώστε το και αν συμφωνείτε, έχετε ιδέες ή θέλετε να δηλώσετε ενδιαφέρον το email μου είναι Poexania@gmail.com.

Read Full Post »