Ενα καίριο ερώτημα
Υπάρχουν γενικότερα ζητήματα, όσον αφορά το πώς εξελίσσονται οι επιστήμες που είναι ικανά να προβληματίσουν όταν θα έρθουμε αντιμέτωποι με αυτά. Αντιμέτωποι όχι σε ατομικό επίπεδο -σαφώς και εκεί βέβαια αναπόφευκτα- αλλά σε πολιτικό και κινηματικό.
Γράφω το παραπάνω με αφορμή το τσιπάκι της εταιρίας του Ίλον Μασκ, το οποίο εμφυτεύεται στον εγκέφαλό ή σε κάποιους νευρώνες (δεν είμαι και ειδικός σε αυτά) και βοηθάει να υπάρχει άμεση αλληλεπίδραση μέσω αυτών των νευρώνων, του εγκεφάλου με ηλεκτρονικές συσκευές. Η τεχνολογία αυτή δεν ξέρω πόσο έχει προχωρήσει, όμως σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον (οικονομικό και επιστημονικό) αλλά και χώρος για εξέλιξη στο επιστημονικό αυτό πεδίο.
Οι εφαρμογές μιας τέτοιας εξέλιξης θα μπορούσαν να είναι εκατοντάδες, από το να βοηθηθούν άτομα με αναπηρία να έρθουν ευκολότερα σε επαφή με το περιβάλλον, μέχρι να παρακολουθούνται οι δραστηριότητες ατόμων σε πραγματικό χρόνο… ακόμα και να ελέγχεται η συμπεριφορά άμα αυτό το προεκτείνουμε στα σύνορα της επιστημονικής φαντασίας (που άλλοτε επιβεβαιώνεται και άλλοτε όχι).
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω ο δικός μου προβληματισμός είναι ο εξής. Πως θα έπρεπε να βλέπει το εργατικό κίνημα και η πολιτική έκφραση αυτού, τέτοιου είδους εξελίξεις; Προσέξτε, δεν μιλάμε για την θεωρητική επεξεργασία, όπου θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τους κινδύνους και για τα οφέλη κλπ κλπ, αλλά τι θα κάνει όταν θα αντιμετωπίσει τέτοια ζητήματα στην νομοθεσία για παράδειγμα. Πως θα πρέπει να αντιδράσει ένα κοινοβουλευτικό κομμουνιστικό κόμμα όταν θα έρθουν προς ψήφιση νομοσχέδια που θα ορίζουν το πλαίσιο των εφαρμογών τέτοιας τεχνολογίας; Πρέπει να τα καταψηφίζει a priori, καίγοντας μαζί με τα ξερά και τα χλωρά (δλδ μαζί με τις επιβλαβείς εφαρμογές και τις ωφέλιμες); Θα έπρεπε να μεταθέσει τις όποιες εφαρμογές στο σοσιαλισμό; θα αποτελούσε μια τέτοια στάση ένα είδος πολιτικού νέο-λουδιτισμού;
Από την άλλη μπορεί να πει κανείς ότι ανεξάρτητα με το τι πολιτική στάση θα κρατήσει ένα κομμουνιστικό κόμμα στο κοινοβούλιο, ο κόσμος δεν διαμορφώνεται με βάση του τι θα ψηφίσει αυτό στη βουλή ούτε καν με βάση του τι θα ψηφίσουν τα κυρίαρχα κόμματα. Η νομοθεσία συνήθως έρχεται επικουρικά να δρομολογήσει ή και να κατευθύνει τις όποιες εξελίξεις στον πραγματικό κόσμο, οι οποίες όμως εν τέλει βρίσκουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διέξοδο αργά ή γρήγορα.
Πάντως το ερώτημα παραμένει, τι στάση αλήθεια κρατάς σε αυτές τις περιπτώσεις; Πως αποφεύγεις να δρας συντηρητικά σε οτιδήποτε νέο και παράλληλα να μην γίνεσαι μέρος όλων εκείνων των δεινών που πάνε χέρι – χέρι με κάθε τεχνολογική καινοτομία στον καπιταλισμό; Θα αρνηθείς μια εφεύρεση ανάλογη του αεροπλάνου επειδή αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως όπλο;
Για όλα τα παραπάνω δεν έχω κάποια απάντηση, όχι τουλάχιστον σε πρακτικό επίπεδο. Λέγοντας πρακτικό εννοώ το τι πρέπει να κάνεις όταν καλείσαι να πεις ένα ναι ή ένα όχι.
Δεν θα μακρηγορήσω, ελπίζω σε διάλογο.
Καλησπέρα,
Δεν ξέρω αν βοηθάει, αλλά καταρχήν είναι αμφίβολο ότι θα μας ρωτήσουν.
Δεν ξέρω δηλαδή αν γενικά γι’ αυτούς έχει διαφορά ένα εμφύτευμα στον εγκέφαλο από ένα εμφύτευμα στον αντίχειρα και στο δείκτη του χεριού, που κι αυτό εμφανίζεται σαν ελεύθερη επιλογή διευκόλυνσης στην καθημερινότητα.
Αναφέρομαι σ’ αυτό (από το 2017):
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9451110
«Η αμερικανική εταιρεία πωλήσεων «Three Square Market» ζήτησε από τους υπαλλήλους της να βάλουν υποδόρια μικροεπεξεργαστή δεδομένων «τσιπ», τάχα για διευκόλυνση εργασιών ρουτίνας, όπως χρήση εξοπλισμού γραφείου, άνοιγμα θυρών, αγορά καφέ και πρόχειρου φαγητού από το κυλικείο της εταιρείας. Η εταιρεία ισχυρίστηκε πως το σχέδιο αυτό θα είναι «εθελοντικό» και πως ήδη τουλάχιστον 50 από τους υπαλλήλους της έχουν υπογράψει αίτηση, προκειμένου να δεχτούν την τοποθέτηση του τσιπ στους αντίχειρες και τους δείκτες των χεριών τους. Το φακέλωμα και ο έλεγχος των εργαζομένων στο απόλυτο «μεγαλείο» τους. Εικόνες από το μέλλον της ακόμα μεγαλύτερης καπιταλιστικής βαρβαρότητας!»
Εννοείται, αν με ρώταγαν για το παραπάνω, θα ψήφιζα ΟΧΙ στο ελεύθερο αυτό δικαίωμα διευκόλυνσης στην καθημερινότητα, αλλά δυστυχώς δεν ρωτήθηκα.
Κατά τα άλλα αν υπήρχε θέμα να μας ρωτήσουν, π.χ. για το πείραμα της «νέβραλινκ» και του Μασκ, με τον γνωστό θεάρεστο σκοπό του, προσωπικά θα απαντούσα «όχι», πρώτα απ’ όλα για τις συνθήκες διεξαγωγής του υπό μορφή εταιρικού απορρήτου, ζητώντας εξαρχής διαφορετικές, κοινωνικές προδιαγραφές σε όλη τη σχετική έρευνα. Φυσικά το θέμα καθόλου δεν εξαντλείται σε αυτή την πρώτη απάντηση, αλλά είναι κι αυτή μια αρχή. Μετά την έρευνα ακολουθούν οι κοινωνικές προδιαγραφές στις εφαρμογές κλπ.
Ωστόσο δε νομίζω πως μπορεί να περιμένει κανείς και πολύ διάλογο, ούτε και τέτοιον που θα έπρεπε, από τους πολιτικο-θρησκευτικούς εκπροσώπους των Νόμων Της Αγοράς. Στην πραγματικότητα πρόκειται για σύγκρουση κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων και «σε τελική ανάλυση» μόνο η αντιμετώπισή της ως τέτοιας, δηλαδή ως ζήτημα εξουσίας, μπορεί να οδηγήσει σε κάποια λύση.
Ελπίζω να είμαι μέσα στο θέμα που σε απασχολεί.
Καλησπερα Φιλε μου
το θεμα ειναι οτι δεν θα στο φερουν πιθανον με αυτη τη μορφη εξ αρχης, αλλα πιο γενικα.
Δηλαδη ενδεχομενως θα αφορα την εγκριση για γενικη χρηση ηλεκτρονικων μεσων σε συνδεση με νευρωνες του εγκεφαλου και εκει πανω θα ανοιξει μια κουβεντα για το αν πρεπει η δεν πρεπει
απο τη μια θα εχεις επιχειρηματα τυπου οτι βοηθαει ανθρωπους με αναπηρια
απο την αλλη θα εχεις τους φοβους για το τι αλλες εφαρμογες μπορει να εχει, οπως ειναι για παραδειγμα ο ελεγχος η παρακολουθηση κλπ
Πχ για να γινουν χυλος τα προσωπικα μας δεδομενα υπηρχαν αντιστοιχες νομοθετικες ρυθμισεις οι οποιες μαλιστα εμφανιζονται και ως προστασια προσωπικων δεδομενων ενω ειναι το αντιθετο, ειναι η εγκριση σου στην χρηση τους, εμμεσα στην αρχη και αμεσα πλεον. Ενω μην ξεχναμε οτι ολο αυτο ηρθε παραλληλα με μια εκρηξη προοδου στην πληροφορικη και τις επικοινωνιες γενικοτερα.
Γενικα παντως θεωρω οτι αυτα δεν μπορεις να τα σταματησεις ουτε στην θετικη τους πλευρα ουτε στην αρνητικη, οτι αποψη και αν εχεις γιατι υπο μια εννοια αποτελουν προοδο, οπως η μηχανη εσωτερικης καυσης. Απλα ακομα και η προοδος στον καπιταλισμο ερχεται με αντιφατικο προσημο…
Καλησπερα ,
Μοιαζει να το κάνουν σταδιακά , με εργαλεία την τηλεοραση ,το internet και την τέχ.νοημοσύνη για έλεγχο και χειραγώγηση .Θελουν να ειμαστε εξαρτημένοι από την «τεχνολογία» .Θα μπορούσαν να ρίξουν μια αρρώστια και στο τέλος να μας κάνουν να παρακαλάμε να το βαλουμε γιατί απλά δεν θα μπορεις να ζήσεις χωρίς αυτό , και θα το παρουσιάσουν σαν σανίδα σωτηριας , όπως πχ ο ινσουλινοεξαρτωμενος που πρέπει να έχει το μηχανάκι με την ινσουλίνη συνδεμένο συνέχεια . Αυτή την στιγμή το εχουμε ήδη πανω μας , στα χέρια μας κρατώντας το smartphone ,το smartwatch , το smart ring , τα vr γυαλιά και ότι άλλο .Αυτό που μένει ειναι να μπει και μέσα μας .Ευκολακι
Ο καπιταλισμός κοιτάει να εκμεταλλέυθεί κάθε ευκαιρία για να προωθήσει την κερδοφορία του, δεν πιστεύω ότι όλα είναι προσχεδιασμένα, απλά και όταν κάτι δεν είναι, πέφτουν σαν κοράκια να δουν πως θα βγάλουν χρήματα. Τέτοιο παράδειγμα είναι ο κορονοιος στον οποίο φαντάζομαι αναφέρεσαι.
Εννοείται ότι το βλαβερό μέρος της τεχνολογίας στο δίνουν μαζί με το χρήσιμο προκειμένου να μην μπορείς να πεις όχι. Δλδ τα κινητά είναι ταυτόχρονα ένα εργαλείο απίστευτα χρήσιμο και από την άλλη είναι ο μεγαλύτερος ρουφιάνος που υπήρξε ποτέ. Μιλάμε για κατάργηση των προσωπικών δεδομένων και πέρασμα στα προσωπικα διαδεδομένα.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το πως μπορούμε να πάρουμε -μεσα στην καπιταλιστικη κοινωνια που ζουμε- το καλό εκείνο μερος της τενχολογικής εξέλιξης και να αποφύγουμε όσο γίνεται το αρνητικό. Η πλήρης άρνηση δεν βγάζει πουθενά γιατι με η χωρίς εμάς η κενοτομία θα επικρατήσει.
Δεν πρέπει βέβαια από την άλλη να ξεχνάμε ότι ο καπιταλισμός βάζει φρένο σε πολλές εξελίξεις όταν αυτές θα μπορούσαν να εναντιωθούν στην κυριαρχία των μεγάλων παιχτών. Δεν είναι τυχαίο που οι φαρμακοβιομηχανίες προτιμούν να πετάξουν τα φάρμακα που δεν πουλήθηκαν από ότι να τα διαθέσουν δωρεάν ή πολύ φτηνά σε φτωχές χώρες που οι άνθρωποι εκει πεθαίνουν σωρηδον