Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for Ιουλίου 2011

Γέμισα την μπανίερα νερό και μπήκα μέσα για να δροσιστώ, η θερμοκρασία του νερού κυμμαινόταν  μεταξύ χλιαρού και δροσερού, το καλύτερο προσωρινό αντίδοτο όταν είναι καλοκαίρι, ζέστη, και το σπίτι σου δεν διαθέτει κλιματιστικό.

Η μπανιέρα δεν με χωράει και έτσι ήμουν περισσότερο καθιστός παρά ξαπλωμένος, με το που μπήκα μέσα εκτόπισα τόσο νερό όσο και ο όγκος μου κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ξεπλυθεί το πάτωμα της τουαλέτας. Τέντωσα τα πόδια μου μέχρι να ακουμπήσουν στον τοίχο οι πατούσες, ύστερα γλύστρισα προς τα κάτω μέχρι να μπει το μισό κεφάλι μου στο νερό, κάτι που βοηθάει τον εγκέφαλο να χαλαρώσει.

Έμεινα έτσι για λίγη ώρα….

Πρέπει να με πήρε ο ύπνος για μερικά δεπτερόλεπτα, το πολύ 2-3 λεπτά, παρόλα αυτά είδα όνειρα κανονικά, το τελευταίο μάλλιστα δευτερόλεπτο του τελευταίου ονείρου το συγκράτησα. Περιοριζόταν μοναχά σε μια πρόταση, αν και απο ότι έχω ακούσει και διαπιστώσει ονειρευόμαστε με εικόνες, οπότε για να είμαστε ακριβολόγοι, περιοριζόταν σε μια εικονογραφημενη πρόταση.

«Το Direct Madmani είναι καλύτερο απο το Pac Man»

Ναι, ήμουν βέβαιος και αφότου ξύπνησα, ότι το Direct Madmani ήταν καλύτερο απο το Pac Man και ας μην είχα ιδέα τι ήταν το Direct Madmani. Φαντάζομαι ότι όταν λένε «έμεινε με την σιγουριά«, κάτι τέτοιο εννούν.

Δεν το έβαλα κάτω, άνοιξα την τάπα και όταν άδειασε το νερό βγήκα απο το μπάνιο, τυλίχτικα στο μπουρνούζι, και έβαλα στο Google την επίμαχη φράση «Direct Madmani», όντας σχεδόν σίγουρος ότι η εποιφήτηση στην μπανιέρα ήταν κάτι σπουδαίο, αντίστοιχο με την ανακάλυψη της άνωσης απο τον δεν θυμάμαι ποιόν, που του ηρθε και εκείνου η ιδέα στην μπανιέρα του λουτροκαμπινέ.

Του νεύτωνα ίσως…;

Και εκεί που είχα έτοιμο το Κωστίκα!!!(να μην φωνάξω και εγω Γιωρίκα και μου πουν οτι τον αντιγράφω τον Νεύτωνα), πάτησα το enter και τίποτα, το Direct Madmani δεν υπήρχε σαν έκφραση και το Google αγενώς πήρε την πρωτοβουλία να θεωρήσει ότι εννούσα Direct Mad Man…

Και ποιός ειναι δηλαδή ο Direct Mad Man; Ο ευθύς τρελός αδερφός του Pac Man, σάμπως ο ίδιος ο Pac Man δεν είναι τρελός να τρώει μπίλιες και να βλέπει οτι τον κυνηγάνε φαντάσματα; Σκέτη ψυχεδέλια…

Πάντως αν κάποιος ψάχνει ενα ηθικό δίδαγμα στην όλη ιστορία, και νομίζει ότι δεν υπάρχει, κάνει λάθος.  Διότι παρόλο που μέχρι πρίν γραφτεί αυτό το άρθρο το Direct Madmani ως έκφραση υπήρχε μόνο στην φαντασία μου και για το internet μεταφραζόταν σε Direct Mad Man, απο τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο το Direct Madmani πήρε σάρκα και οστά. Ο επόμενος «ονειρευτής» που θα δει οποιοδήποτε όνειρο σχετικό με το Direct Madmani, και το αναζητήσει στο google, αντί να απογοητευτεί όπως εγώ που δεν βρήκα κανένα αποτέλεσμα, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να πέσει πάνω στο άρθρο μου.

Αν λοιπόν μπορεί να βγεί κάτι απο όλον αυτόν τον φαινομενικά μάταιο μονόλογο, είναι ότι τουλάχιστον ενα απο τα όνειρα μου κατάφερα να το κάνω πραγματικότητα, έστω και σε ηλεκτρονική μορφή και να κατεβάσω το Direct Madmani απ τον «κόσμο των ιδεών» απευθείας στον «κόσμο των αισθητών».

Εκτός των άλλων, το Direct Madmani είναι κατά πολύ ανώτερο απο το Pac Man, και δεν υπάρχει κάτι που μπορεί κάποιος να πει για να με πείσει για το αντίθετο!

Καλή νύχτα

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

…προσέξατε ότι δεν έγραψα ούτε μια λέξη για πολιτική…;

Read Full Post »

Άρθρο από in.gr 30-7-2011
Επιχείρηση απομάκρυνσης των σκηνών από την πλατεία Συντάγματος έλαβε χώρα τα ξημερώματα του Σαββάτου από συνεργεία του Δήμου Αθηναίων με τη συνδρομή της αστυνομίας.Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 4 τα ξημερώματα και ολοκληρώθηκε περίπου στις 8 το πρωί του Σαββάτου.Περίπου 20 φορτηγά του Δήμου Αθηναίων με τη συνδρομή της αστυνομίας απομάκρυναν πανό και σκηνές που βρίσκονταν από τον Μάιο στην πλατεία Συντάγματος.Η επιχείρηση αποκατάστασης της εικόνας της πλατείας πραγματοποιήθηκε χωρίς εντάσεις. Ωστόσο, η αστυνομία προχώρησε σε οκτώ συλλήψεις.Αξίζει να σημειωθεί ότι κατεπείγουσα προκαταρκτική έρευνα για τις σκηνές και τα πανό στην πλατεία Συντάγματος διέταξε η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ελένη Ράικου με την εντολή να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι και να εφαρμοστεί η αυτόφωρη διαδικασία.
___
Και να που δείχνει να έφτασε, προσωρινά τουλάχιστον, το ξεφούσκωμα της πλατείας. Και λέω προσωρινά, διότι δεν ξέρουμε τι θα επακολουθήσει με το πέρας του καλοκαιριού, μιας και ο λαός θα βρεθεί αντιμέτωπος με πρωτοφανή αδιέξοδα.
Όταν είχαν ξεκινήσει οι κινητοποιήσεις στις πλατείες και εμείς του ΚΚΕ καλούσαμε τον κόσμο να κλιμακώσει την δράση του, να την οργανώσει και να την προωθήσει στους χώρους δουλειάς, πολλοί έσπευσαν να μας πουν ότι ζηλεύαμε, ότι θέλαμε να καπελώσουμε τον αγώνα τους, ότι το αυθόρμητο υπερέχει του οργανωμένου κλπ. Γινόταν μάλιστα συγκρίσεις για το πόσος κόσμος μαζεύτηκε, πόσες συνεχόμενες μέρες παρέμεινε στην πλατεία και άλλα πολλά. Τα κανάλια και τα ΜΜΕ γενικώς, χάιδευαν τα αυτιά των αγανακτισμένων, διαφημίζοντας ότι έτσι θα έπρεπε να ήταν ένα λαϊκό κίνημα, ακομμάτιστο, και με το ακομμάτιστο εννοούσαν ανοργάνωτο, αυθόρμητο, και με το αυθόρμητο εννοούσαν ακίνδυνο, και αχειραγώγητο, και με το αχειραγώγητο εννοούσαν φτερό στον άνεμο.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, η αστυνομία με μια συντονισμένη επιχείρηση, να σαρώνει ότι απέμεινε στην πλατεία, που άλλοτε υπερηφανευόταν, και όχι άδικα, για την αντίσταση που έδειχνε απέναντι στις προσπάθειες των δυνάμεων καταστολής να τους απομακρύνουν. Είχα θυμάμαι γράψει τότε ένα άρθρο και έλεγα αυτό που θα έπρεπε να είναι προφανές, ότι η πλατεία αρχίζει και τελειώνει στην πλατεία, και ότι αν ο κόσμος ήθελε να γίνει κάτι πιο ουσιαστικό, έπρεπε να βρει άλλους, πιο μόνιμους και ανθεκτικούς τρόπους δράσης. Έλεγα επίσης ότι η πλατεία ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει, ένα βήμα απαραίτητο για να συνειδητοποιηθεί ο κόσμος, έπρεπε όμως και να ξεπεραστεί, να ξεπεραστεί δηλαδή από ανώτερες μορφές δράσης.
Μένει να διαπιστώσουμε, με το πέρας του καλοκαιριού, αν και κατά πόσο, αλλά και πόσοι κατανόησαν αυτήν την αναγκαιότητα για ωρίμανση του λαϊκού ή αν θέλετε εργατικού κινήματος. Μένει να διαπιστώσουμε πόσοι κατάλαβαν ότι τα όσα λέγαμε εμείς του ΚΚΕ δεν τα λέγαμε από ζήλεια, οι περισσότεροι τουλάχιστον, αλλά με σκοπό να απαγκιστρώσουμε την συνείδηση του κόσμου από την νοοτροπία που του έχει καλλιεργήσει η καπιταλιστική κοινωνία με αποτέλεσμα να καταφέρνει να χειραγωγεί τους όποιους αυθόρμητους αγώνες. Μένει να δούμε, πόσοι από τους συμπολίτες μας θα συνεχίσουν να ψάχνουν διέξοδο μέσω της αντίστασης και της πάλης και πόσοι θα πουν, «να τόσους μήνες μαζευόμασταν(άσχετα αν πολλοί από αυτούς μπορεί να μην πήγαιναν) στο Σύνταγμα και τι καταφέραμε;» και θα κλειστούν ξανά σπίτια τους απογοητευμένοι και νομίζοντας ότι εξαντλήθηκαν τα όρια του αγώνα.
Εμείς πάντως οι κομμουνιστές θα είμαστε στις επάλξεις όπως κάθε φορά και θα περιμένουμε τον κόσμο να ανταποκριθεί στο κάλεσμα μας ή έστω να πάρει στα σοβαρά τις συμβουλές μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με τον τρόπο που έχει αποδειχθεί ότι φέρνει αποτέλεσμα, ότι κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο σύστημα. Θα συνεχίσουμε να δραστηριοποιούμαστε παντού, στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στα εργατικά συνδικάτα και όπου αλλού χρειαστεί, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αποφασιστική συνδρομή του λαού.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Θυμάμαι, στην λεγόμενη εποχή των παχιών αγελάδων του καπιταλισμού στην χώρα μας, όταν ήμουν γύρω στα 20 και σπούδαζα διοίκηση επιχειρήσεων(όχι από επιλογή αλλά από σπόντα), μας είχαν πάει «εκπαιδευτική εκδρομή» στο τμήμα Marketing μιας διαφημιστικής εταιρίας, το όνομα της δεν το θυμάμαι.

Ο υπεύθυνος διαφημιστής που ανέλαβε να μας ξεναγήσει στον μαγικό κόσμο της ρεκλάμας, βρήκε το διάολο του, καθώς υπήρχαν πολλές ενστάσεις από εμάς απέναντι στα επιχειρήματα του. Θυμάμαιεκ των βασικών ενστάσεων, ήταν απέναντι στην πεποίθηση του ότι η διαφήμιση και  το μάρκετινγκ, ανακαλύπτουν και καλύπτουν ανάγκες στους ανθρώπους, και όχι, όπως υποστηρίζαμε εμείς, ότι δημιουργούν επιθυμίες στις οποίες με τον καιρό εθιζόμαστε, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε, ή να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε χωρίς αυτές.
Πριν προχωρήσω παρακάτω να ξεκαθαρίσω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ικανοποίηση και την δημιουργία επιθυμιών στους ανθρώπους, αρκεί αυτό να γίνεται σε μια κοινωνία που έχουν καλύψει όλοι τουλάχιστον τις βασικές τους ανάγκες.
Με βάση τώρα την παραπάνω μου διευκρίνιση, και φέρνοντας το ζήτημα στο σήμερα, παρατηρούμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία τόσο ακραία, που ενώ μια μικρή μειοψηφία μπορεί να ικανοποιεί και την πιο ματαιόδοξη της επιθυμία, υπάρχουν μεγάλες μάζες ανθρώπων, ολοένα διογκούμενες, οι οποίοι δεν έχουν καλύψει καν τις βασικές τους ανάγκες. Και δεν μιλάμε για τις ψυχολογικές, αλλά για τις στοιχειώδεις, όπως είναι αυτές τις στέγασης, της διατροφής, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης κλπ.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη μερίδα ανθρώπων, εκείνοι οι βαθιά εθισμένοι στην αναζήτηση της ικανοποίησης των επιθυμιών τους, που όμως βρίσκονται ένα σκαλί πριν τον υποβιβασμό τους στα κοινωνικά εκείνα στρώματα που ανέφερα παραπάνω. Οι άνθρωποι αυτοί, αντί να συνειδητοποιήσουν την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονται, συνεχίζουν να ζουν προσπαθώντας να διατηρήσουν τον προηγούμενο τρόπο ζωής τους, και όταν ακόμη αποτυγχάνουν, ρίχνουν λίγο τα στάνταρ τους, και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν άβουλοι καταναλωτές.
Το πιο επικίνδυνο από όλα όμως, είναι το γεγονός ότι όχι μόνο οι επιθυμίες, στην καταναλωτική μας κοινωνία έχουν αναχθεί τεχνηέντως σε ανάγκες, αλλά ότι οι ανάγκες τείνουν να υποβιβαστούν σε επιθυμίες, που για να ικανοποιηθούν πρέπει να υπάρχει το απαραίτητο αντίτιμο. Έτσι το αναφαίρετο δικαίωμα στην δουλειά, στην στέγαση, στην παιδεία,  στην διατροφή, στην υγεία, μετατρέπεται σταδιακά σε ευκαιρία για όσους μπορούν να ανταπεξέλθουν το κόστος. Επίσης, η «προϊόν υγεία», «προϊόν παιδεία», «προϊόν πρόνοια», σπάει σε πακέτα διαφορετικής ποιότητας, και απευθύνεται σε άτομα διαφορετικής οικονομικής επιφάνειας, καταλύοντας έτσι κανονικά και με το νόμο οποιαδήποτε επίφαση ισότητας υπήρχε στο σύστημα[1].
Εξ αιτίας του εθισμού τώρα στην κατανάλωση και στους κανόνες που διέπουν μια τέτοια κοινωνία , οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας, αντί να επαναστατήσουν απέναντι σε αυτήν την κοινωνική διολίσθηση, έχουν αποδεχθεί ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες μοιράζονται δυσανάλογα με βάσει την οικονομική επιφάνεια του υποκειμένου, ακόμα και όταν αναφερόμαστε στα στοιχειώδη, τα οποία παρέθεσα παραπάνω.
Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και σήμερα με τον συγκεκριμένο διαφημιστή, άσχετα που δεν θυμάμαι το όνομα του, ούτε καν το όνομα της εταιρίας, και να τον ρωτήσω αν αισθάνεται ικανοποιημένος που καμπάνιες όπως την δική του σε όλον τον κόσμο, κατάφεραν να μας δημιουργήσουν ένα σωρό πλαστές ανάγκες, οι οποίες λειτούργησαν και λειτουργούν ακόμα και σήμερα ως παρωπίδες για να μην βλέπουμε, ή να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι συμβαίνει στα παγκάκια του συνοικιακού μας πάρκου, στα συσσίτια της εκκλησίας, στις υπόγειες διαβάσεις και αλλού.
Για όλους τους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου(καλά το είπα ή θα με κοροϊδεύουν σαν την Τζούλια;), καλά θα κάνουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας το συντομότερο δυνατόν και να αντιδράσουμε, πριν βρεθούμε και εμείς να περιμένουμε σε κάποια ουρά ή να τσακωνόμαστε με το χωροφύλακα για κάποιο παγκάκι.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

[1] Αυτό Φυσικά δεν είναι κάτι νέο, όμως το χάσμα μέρα με τη μέρα συνεχώς μεγαλώνει

Read Full Post »

Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην χώρα, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι μετατρέπεται μέρα με την μέρα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οι πολίτες, ως ανελεύθεροι πολιορκημένοι, καλούνται να υποστούν τις συνέπειες ενός αθόρυβου πόλεμου, του οποίου τα μεθεόρτια δεν δείχνουν να έχουν τέλος.

Προσπαθούν δεν μα μας πείσουν, με προτεσταντικού τύπου επιχειρήματα, ότι για αυτού του είδους το ξέσπασμα πρωτοφανούς επίθεσης στον λαό, υπεύθυνοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς, που λουφάραμε στην δουλειά, που φοροδιαφεύγαμε, που είχαμε διαβρώσει τους μηχανισμούς του δημοσίου, που μας άρεσε η καλή ζωή και ξοδεύαμε χωρίς λογική. Έρχονται λοιπόν τώρα οι κύριοι «εταίροι» μας ως άγγελοι τιμωροί, εκτελώντας τις εντολές μιας ανώτερης δύναμης, να γκρεμίσουν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και να χτίσουν πάνω στα ερείπια τον δικό τους παράδεισο.

Και φυσικά στον παράδεισο τους, εμείς οι αμαρτωλοί που δεν ζητήσαμε απόδειξη από το ψιλικατζίδικο για την σοκοφρέτα που αγοράσαμε, δεν έχουμε θέση. Η δική μας πατρίδα είναι τα καζάνια και τα ποτάμια λάβας της κολάσεως, ένας κόσμος κάτω από τον δικό τους κόσμο, που είναι για λίγους και εκλεκτούς.
Τον δικό τους παράδεισο βέβαια καλούμαστε εμείς να τον οικοδομήσουμε, μας κάνουν και αυτήν την τιμή, όπως έκαναν την τιμή οι βασιλείς της Αιγύπτου στους δούλους κατά το χτίσιμο των πυραμίδων. Έτσι λοιπόν, πρέπει να σωπαίνουμε και να κουβαλάμε τις γιγάντιες πέτρες, για να χτίσουμε έναν ναό τόσο μεγάλο, ώστε να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία των σύγχρονων μας επί Γής θεών.

Όμως το οικοδόμημα αυτό δεν πρόκειται να έχει τελειωμό, τα βάσανα μας δεν θα σταματήσουν, διότι στην πραγματικότητα χτίζουμε τον πύργο της Βαβέλ χρόνια τώρα, και κάθε φορά που αυτός γκρεμίζεται από το βάρος του, εμείς, όσοι επιβιώσαμε, καλούμαστε να τον αναγείρουμε ξανά και ξανά από τα ερείπια, όσο μάταιο και αν μοιάζει αυτό.

Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, εκτός από το να καταλάβουμε ότι το κομμάτι του παραδείσου που μας αναλογεί κανείς δεν θα μας το χαρίσει. Εκείνοι που έχουν χαρτιά ιδιοκτησίας για τους κήπους του, τις πηγές του, εκείνοι που ορέγονται με τις επουράνιες μελωδίες δεν ενδιαφέρονται να κάνουν χρήση αλλά κατάχρηση των όσων έχει να προσφέρει αυτός ο πλανήτης. Εμείς της Γης οι κολασμένοι, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι την θέση στον παράδεισο δεν την κατακτά κανείς με υποταγή προσευχή και μαρτύρια, αλλά την κερδίζει με αγώνα, με σύγκρουση, με ανατροπή των αυτόκλητων θεοτήτων και απαξίωση των ψευδεπίγραφων τίτλων ιδιοκτησίας τους.

Μόνη λύτρωση η ταξική πάλη, μοναδικός παράδεισος εκείνη η κοινωνία που ο καθ ένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και θα αμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Αυτό είναι που λέμε «Γερμανοτσολιάδες»

Αμέσως μετά από την ανακοίνωση ότι πρέπει να χρεοκοπήσουμε(επιλεκτικά βεβαίως βεβαίως, να χρεοκοπήσει δηλαδή ο λαός για να δημιουργηθούν ευκαιρίες για το κεφάλαιο), άρχισαν τα όργανα να βαράνε, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία μα καμία αμφιβολία, ούτε και για τον πιο ηλίθιο, σχετικά με το που το πάνε το πράγμα.

Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι τώρα και 1,5 χρόνο έπαιρνε η κυβέρνηση όλα αυτά τα μέτρα δήθεν για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας(ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να πάρουν όσα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα μπορούσαν μέχρι τότε), και τώρα που η χρεωκοπία ήρθε, μας την παρουσιάζουν ως μεγάλο επίτευγμα, και πλασάρονται όλοι στης κυβέρνηση καταχαρούμενοι, ενα μόλις βήμα πρίν τον οργασμό, που τα κατάφεραν(ε και πώς να μην είναι, αφού μια χαρά πιάσαν τόπο οι κόποι τους, η χρεοκοπία ήρθε πλέον σαν επιβράβευση του «καλά τα καταφέρατε αναλαμβάνουμε εμείς από εδώ και πέρα»). Θα σταθώ όμως στο πόσο γρήγορα είναι τα αντανακλαστικά και οι μηχανισμοί του κεφαλαίου, που βιάζονται στα γρήγορα να μοιράσουν την πίττα μην τυχόν και δεν προλάβουν. Ο λόγος για την οικονομική επίθεση των γερμανικών εταιριών στην ελληνική αγορά, για να μην τα ξαναγράφω, ορίστε ένα απόσπασμα από το Real 24 Gr.

~~~

Οι Γερμανοί Ξανάρχονται(σημ. δική μου, γιατί σάμπως έφυγαν ποτέ;)


Οι τομείς της ενέργειας, των νέων τεχνολογιών, του τουρισμού, της διαχείρισης απορριμμάτων και υγρών αποβλήτων, θα «περάσουν» στην επιχειρηματική δραστηριότητα των Γερμανών(σημ. δική μου: ε, εντάξει,δίκαια μοιρασιά, χρεωνόμαστε εμείς τα δάνεια και αυτοί την κερδοφορία)


Πέντε πεδία ελληνογερμανικής συνεργασίας στον οικονομικό – επενδυτικό τομέα, μεταξύ αυτών και η αξιοποίηση της εξαγωγής «πράσινης» ενέργειας από τη χώρα μας στο πλαίσιο της πρότασης που διατύπωσε πρόσφατα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Β. Σόιμπλε, συμφωνήθηκαν στις επαφές που είχε σήμερα στο Βερολίνο ο υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ. Μ. Χρυσοχοΐδης.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης συμμετείχε σε ημερίδα που διοργάνωσε στο Βερολίνο, ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), με θέμα «Νέες Επενδυτικές Ευκαιρίες στην Ελλάδα», ενώ συναντήθηκε διαδοχικά με τον κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και τον υφυπουργό Οικονομίας και Τεχνολογίας, κ. Μπέρναρντ Χάιτζερ.

Στις συναντήσεις αυτές συμφωνήθηκαν οι εξής πέντε δράσεις, με χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης το τέλος του 2011:

-Εξειδίκευση της πρότασης του κ. Σόιμπλε από την Ελληνική Κυβέρνηση και διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την παραγωγή και εξαγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, από την Ελλάδα προς τη Γερμανία .

-Αποστολή εμπειρογνωμόνων της Γερμανικής Επενδυτικής Τράπεζας (KFW) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην Ελλάδα, προκειμένου να αξιολογήσουν το πρόβλημα ρευστότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και να υποβάλουν λύσεις και τεχνικές προτάσεις για τη σκοπιμότητα και το περιεχόμενο της δημιουργίας Επενδυτικής-Αναπτυξιακής Τράπεζας στην Ελλάδα, στο πρότυπο της Γερμανικής Επενδυτικής Τράπεζας.

-Δημιουργία μικτής ομάδας Ελλήνων και Γερμανών Επενδυτών και Τεχνικών Συμβούλων, υπό την αιγίδα του υπουργείου Ανάπτυξης και του Γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχάνων, με στόχο την καταγραφή και ανάδειξη οικονομικών ευκαιριών για την προσέλκυση μεγάλων γερμανικών επενδύσεων στην ελληνική αγορά.

-Επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Οικονομίας και Τεχνολογίας, κ. Φίλιπ Ρέσλερ, το Φθινόπωρο στην Ελλάδα, με μεγάλη αντιπροσωπεία Γερμανών επιχειρηματιών για περαιτέρω διερεύνηση επενδυτικών ευκαιριών στους τομείς της ενέργειας, των νέων τεχνολογιών, του τουρισμού, της διαχείρισης απορριμμάτων και υγρών αποβλήτων, και ταυτόχρονα δημιουργία ομάδας εμπειρογνωμόνων των 2 υπουργείων με στόχο την καταγραφή και αξιοποίηση των ευκαιριών στον συγκεκριμένο τομέα.

-Δημιουργία κοινής ομάδας εργασίας μεταξύ του Γερμανικού Συνδέσμου Χονδρικού Εμπορίου, Εξωτερικού Εμπορίου και Υπηρεσιών, και των 3 Ελληνικών Συνδέσμων Εξαγωγέων, με στόχο την αύξηση των ελληνικών εξαγωγών προς τη γερμανική αγορά και ταυτόχρονα την από κοινού ελληνογερμανική οικονομική «διείσδυση» σε τρίτες χώρες.

Σε δηλώσεις του ο κ. Χρυσοχοϊδης τόνισε ότι «οι επαφές μου με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, κ. Σόιμπλε, τον υφυπουργό Οικονομίας κ. Χάιτζερ και τις μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις, δείχνουν ότι μπορούμε να αισιοδοξούμε», και ότι «οι γερμανικές επιχειρήσεις δήλωσαν σήμερα ότι σε αυτή την προσπάθεια μπορούν και θα αποτελέσουν ένα σημαντικό στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο για την ελληνική οικονομία. Με σκληρή δουλειά, συνέπεια και έμφαση στο αποτέλεσμα μπορούμε μέσα στα επόμενα 5 χρόνια, να φέρουμε σημαντικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, στην ενέργεια, τον τουρισμό, τις υποδομές, το περιβάλλον».

~~~

Και φυσικά το μόνο σίγουρο είναι, ότι τις γερμανικές εταιρίες, θα τις ακολουθήσουν και άλλοι επιδρομείς ξελιγωμένοι για τυφλά κέρδη, σε σημείο να μετατραπεί η χώρα μας σε παζάρι ή σε πεδίο μάχης για τους λογής λογής κερδοσκόπους τα επόμενα χρόνια. Όταν το πεδίο μάχης κατασταλάξει, η γη και το ύδωρ μοιραστεί και αρχίσει η ανοικοδόμηση της παραγωγικής βάσης της χώρας(σε ξένα χέρια φυσικά), ας ετοιμαστεί ο ελληνικός λαός για τον δεύτερο γύρο, την εξαντλητική εργασία στα όρια της δουλείας, την οικονομική και πνευματική εξαθλίωση, το πισωγύρισμα όπως είπε και η Αλέκα, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Και ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, διάβαζα προ μερικών ημερών, ότι η Siemens ετοιμάζει μυνήσεις κατά του ελληνικού κράτους, δηλαδή του ελληνικού λαού, γιατί τον λογαριασμό πάντα αυτός τον πληρώνει, όσον αφορά την γνωστή υπόθεση. Αυτός είναι ο κόσμος του καπιταλισμού, ένας κόσμος που οι κλέφτες και οι απατεώνες, αφού ξαφρίσουν το θύμα τους, ύστερα το μηνύουν και από πάνω στοχεύοντας και στην ηθική επιβράβευση.

Γίνεται πλέον ξεκάθαρο στον καθ ένας που θέλει να κρατήσει έστω και ένα ίχνος από την αξιοπρέπεια του, ότι είναι πια μονόδρομος η ταξική πάλη και η σύγκρουση με το κεφάλαιο μέχρι τελικής πτώσεως του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Read Full Post »

Απόψε το βράδυ, στην παραλία κάτω απο το σπίτι μου, και μέσα στον θόρυβο απο τις ταβέρνες και τα μαγαζία, ήρθε και γεννάει μια καρέτα καρέτα. Οι φώτογραφίες που τράβηξα δεν ειναι ιδιαίτερα καλές(αν και σκέφτομαι να ξανακατέβω να δοκιμάσω άλλες τεχνικές), επειδή δεν ήθελα να πλησιάσω πολύ ή να βάλω φλάς για να μην την ενοχλήσω. Τις έβγαλα με μεγάλο ζουμ και η χελώνα κινούταν συνεχώς για να σκάψει το λάκκο που θα έριχνε τα αυγά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω την νυχτερινή λήψη. Εχω τραβήξει και βίντεο, θα το ανεβάσω κάποια στιγμή στο youtube.

Read Full Post »

Το παρακάτω αποσπασματάκι το ανακάλυψα στον Ριζοσπάστη 20/7/2011, αλλά είναι παρμένο από την Καθημερινή, το παραθέτω επειδή έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Με εκκίνηση το αρθράκι αυτό παραθέτω εναν πιο γενικό συλλογισμό για την κρίση, την λύση και το πραγματικό πρόβλημα:

«Πάνω από 45 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες (το 1/7 του συνολικού πληθυσμού) σιτίζονται πλέον με κουπόνια από το Ειδικό Πρόγραμμα Παροχής Συμπληρωματικής Σίτισης (SNAP) των υπηρεσιών πρόνοιας της χώρας. Μάλιστα, το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ εκτιμά ότι μόνο τα 2/3 των δικαιούχων έχουν δηλώσει συμμετοχή, κάτι που σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν αρκετό εισόδημα είναι ακόμη περισσότεροι. Σημειώνεται ότι οι σιτιζόμενοι με κουπόνια αυξήθηκαν κατά 11 εκατομμύρια τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, η αμερικανική οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει και η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 9%» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Διαβάζοντας τα παραπάνω, φαίνεται ξεκάθαρα αυτό που λέμε εμείς οι κομμουνιστές εδώ και καιρό. Καμία ενίσχυση των τραπεζών, της επιχειρηματικότητας, κανένα πακέτο τόνωσης, κανένα μέτρο, καμιάς από τις αστικές κυβερνήσεις, δεν έχει ως αποτέλεσμα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Ο λόγος φυσικά είναι απλός, ότι κανένα από τα μέτρα αυτά δεν στοχεύει εκεί, αλλά αντίθετα, κοιτούν να δουν μέχρι πόσο μπορούν να καταπιέσουν τον λαό, ψυχολογικά, κοινωνικά, οικονομικά, έτσι ώστε από την εκμετάλλευση του και την χασούρα του, να συγκρατήσουν για όσο μπορούν ακόμα τα σάπια παραπαίοντα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος.  Θυσιάζουν λοιπόν τον λαό, όπως ακριβώς ο πρωτομάστορας θυσίασε την γυναίκα του στο γνωστό γιοφύρι της Άρτας που δεν έλεγε να στεριώσει, για να αιμοδοτήσουν το βρυκολακιασμένο πια καπιταλισμό τους.

Γιατί ο καπιταλισμός, προβληματικός εκ της κατασκευής του, δεν βαστά, δεν μπορεί να είναι το πολιτικοκοινωνικό σύστημα του μέλλοντος, γιατί πολύ απλά, ότι είχε να δώσει το έδωσε, σε όποιους βέβαια έδωσε. Όπως είναι λογικό, ένα τέτοιο σύστημα βασισμένο στην χρόνια και ολοένα διογκούμενη  ανισότητα και στην εκμετάλλευση, έχει στην κεφαλή του, μια οικονομική ελίτ, η οποία το βαστά με νύχια και με δόντια να μην καταρρεύσει και χάσουν όλα τους τα προνόμια, τα όποια έχουν αποκτήσει, στερώντας τα στοιχειώδη από εμάς τους υπόλοιπους(σε κάποιους λιγότερα, σε κάποιους περισσότερα).  Οι πιο «διαβασμένοι» από αυτούς φυσικά γνωρίζουν τις ατέλειες του συστήματος, υποψιάζονται ότι δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα, παρόλα αυτά, δεν μας το μαρτυρούν και από πάνω κάνουν ότι μπορούν για να παρατείνουν την ζωή του και άρα να συνεχίσουν την νομιμοποιημένη τους, με την βία και την ράβδο, κλοπή.

Αλλά η παράταση αυτή ζωής του συστήματος, που εξαργυρώνεται από τα τσακάλια, χρεώνεται στον λαό, αφού εδώ και πολλές δεκαετίες, αυτός σφαγιάζεται στους πολέμους, αυτόν πλήττει η ανεργία, η ανέχεια, η εξαντλητική κακοπληρωμένη εργασία, η απομόνωση, ο πόνος, τα αδιέξοδα, η περιθωριοποίηση κλπ. Έχουν μάλιστα καταφέρει, όχι μόνο να υποτάξουν τον λαό, άλλα να τον διαπαιδαγωγήσουν έτσι, ώστε να τον έχουν και σύμμαχο τους στην διαιώνιση της κυριαρχίας τους, καθώς οι περισσότεροι, δεν μπορούν να φανταστούν έναν διαφορετικό τρόπο διαβίωσης[1], έξω και πέρα από την ψευδαίσθηση ελευθερίας[2] που δίνει ο καπιταλισμός.

Διαβάζουμε και ακούμε πολλά τα τελευταία δυο χρόνια για την δική μας κρίση, την ελληνοευρωπαική™.  Μιλούν, ειδικά τώρα τελευταία, για ευρωομόλογα, για φορολόγηση τάχα μου τάχα μου των τραπεζών(καλό και αυτό, αρχικά τους δίνεις βροχή τα εκατομμύρια για να σώσεις και καλά την οικονομία και μετά προσποιείσαι ότι θέλεις να τις φορολογήσεις, τέτοια ευτράπελα μόνο στον καπιταλισμό), για αποφυγή κατάρρευσης της ευρωζώνης και άλλα παρόμοια. Μαζεύονται και όλοι οι ξεπουλημένοι ηγέτες, για να συζητήσουν την διάσωση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Όμως όταν αυτοί λένε ευρωπαϊκή οικονομία, εννοούν πως θα βρουν ένα τρόπο να συμβιβαστούν μεταξύ τους τα διάφορα συγκρουόμενα καπιταλιστικά συμφέροντα, εντός και εκτός Ευρώπης, έτσι ώστε να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Αυτό το πετυχαίνουν φορτώνοντας, όπως λέμε και ξαναλέμε, τις όποιες ζημιές και προβλήματα οι ίδιοι δημιούργησαν, στην πλάτη του λαού που στο να πληρώνει τα σπασμένα είναι οδηγός και στην μάσα ουραγός. Οι εν λόγω ηγέτες λοιπόν, κάποιοι εκ των οποίων  είναι άξιοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου ενώ άλλοι απλά φερέφωνα, ονόματα δεν λέμε, προσποιούνται ότι όταν βρίσκονται μεταξύ τους συζητούν και αποφασίζουν με ποιο τρόπο και καλά θα μας σώσουν από την κατάρρευση των αγορών, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που στην καλύτερη περίπτωση κάνουν, είναι ότι συντονίζονται για να καταφέρουν να εκτελέσουν τις εντολές που έχουν λάβει από πριν και που αργότερα θα μας τις ανακοινώσουν ως δικές τους και καλά αποφάσεις υπέρ αγαθών σκοπών[3].

Σε αυτό λοιπόν το θέατρο του παραλόγου, της παραπληροφόρησης και της ψευτιάς, εμείς έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ δυο συμπεριφορών. Η μία είναι να τους χειροκροτήσουμε και να τους επευφημήσουμε σαν γνήσιοι υποτελείς και μετά από πεντέξι ανεβοκατεβάσματα της αυλαίας να αλείψουμε τα απόκρυφά μας με βαζελίνη ώστε να προετοιμαστούμε για αυτό που έρχεται. Η άλλη είναι να κάνουμε ότι έκαναν κατά την Βικτωριανή περίοδο στα θέατρα όταν μια παράσταση δεν άξιζε τα λεφτά της. Δηλαδή να τους ρίξουμε αυγά και ντομάτες, καθώς και άλλα ζαρζαβατικά, να ζητήσουμε πίσω τα χρήματα του εισιτηρίου και ύστερα να τους πετάξουμε ούξω από τον θίασο και να στήσουμε την δίκη μας παράσταση.

Ναι δεν λέω, έπεσαν και εδώ καμπόσα γιαούρτια, όμως το παραπάνω παράδειγμα μου είναι αλληγορικό, γιατί στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να γίνει είναι πολύπλοκο, χρειάζεται σχεδιασμό, προγραμματισμό, και μεγάλα αποθέματα θάρρους, διότι τον «θίασο» τους αυτοί δεν θα μας τον παραδώσουν έτσι εύκολα, άλλα ούτε και εύκολο είναι να στηθούν οι μετέπειτα δικές μας «παραστάσεις». Ωφείλουμε όμως να καταλάβουμε επιτέλους, ότι από απλοί παρατηρητές, πλέμπα, και ενίοτε υπάκουοι κομπάρσοι, επιβάλλεται να γίνουμε πρωταγωνιστές σε μια παράσταση που μας αφορά όλους, την ίδια μας την ζωή δηλαδή, την ζωή των παιδιών μας, των φίλων και των συνανθρώπων μας. Όλοι μαζί μπορούμε ναι, αλλά πρέπει πρώτα να ξεφορτωθούμε όλους αυτούς που μας στέκουν εμπόδιο. Λεφτά υπάρχουν ναι, αλλά πρέπει πρώτα να αρχίσουμε να τα παράγουμε για λογαριασμό της (εργατικής)τάξης μας και όχι για χάρη της ελίτ ή στα κομμουνιστικά, «αστικής τάξης». Και στις δύο περιπτώσεις μας περιμένει δύσκολος δρόμος, όμως ο ένας οδηγεί στην χειραφέτηση ενώ ο άλλος στην περαιτέρω υποταγή, διαλέξτε και πάρτε, ο κλοιός σφίγγει μέρα με την μέρα.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(poexania)


 


[1] Χρησιμοποιώ επίτηδες τον όρο διαβίωση επειδή περιλαμβάνει μέσα και την εργασία, και την ανθρώπινη επαφή και την ψυχαγωγία και πολλά ακόμα.

[2] Πρώτα σε μετατρέπουν σε πρόβατο και μετά αφήνουν το μαντρί ανοιχτό για τους λύκους, και σου λένε ότι επειδή το μαντρί είναι ανοιχτό είσαι και εσύ ελεύθερος, ελεύθερος να γίνεις λουκούλλειο γεύμα, και μάλλιστα, πρέπει και να το επιδιώξεις.

[3] Σωτηρία της ΕΕ, της πατρίδος, της δημοκρατίας, της ανθρωπότητας, και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα.

Read Full Post »

Παρότι απο εντομολογία γνωρίζω όσα γνωρίζει και ο ΓΑΠ απο πολιτική, πρίν λίγο παρατήρησα στο σπίτι μου ενα πολύ περίεργο κουνούπι σε σχήμα…σφεντόνας!

Το κουνούπι αυτό, έχει την δυνατότητα να πετάει χρησιμοποιώντας τα 2 μπροστινά του «άκρα» σαν φτερά. Επειδή το μέγεθος του είναι πολύ μικρό(περίπου 1 εκατοστό απο άκρη σε άκρη), δεν μπόρεσα να καταλάβω με το μάτι, αν μαζεύει με κάποιο τρόπο τα φτερά του μπροστά δημιουργώντας αυτό το σχήμα σφεντόνας, ή αν καταφέρνει και πετάει χωρίς φτερά μόνο με το δίχαλο, όποιος ξέρει ας μας διαφωτίσει. Οι φωτογραφίες πάντως είναι αρκούντως καλές ώστε να μπορεί το έμπειρο μάτι ενός εντομολόγου να το κατατάξει σε κάποιο είδος.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Τελικά εκεί στο ΠΑΣΟΚ έχουν φτιάξει υπερομάδα από απίστευτα παλικάρια, τα οποία, άπαξ και δεν ασχολούνταν με την πολιτική, θα είχαν σίγουρη καριέρα στο Stand Up Comedy, και μάλιστα οι ερμηνείες τους θα ήταν υψηλών αξιώσεων.
Η πιο πρόσφατη εμφάνιση του Λοβέρδου σε συνέντευξη στην Real News, ήταν τόσο φορτωμένη με αστειότητες, που σίγουρα του χαρίζουν επάξια την θέση του πασόκου ατακαδόρου του Ιούλιου. Κάτι σαν την Playmate του μήνα δηλαδή, αλλά χωρίς γυμνή φωτογράφιση, όμως παρόλα αυτά καταφέρνει να είναι εξόχως χυδαίος και να ανεβάζει το θερμόμετρο, αλλά και την λίμπιντο των πολιτών.
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας τα πει με το μοναδικό του στύλ:


«Δεν μπορώ να ανεχτώ ως εθνική στάση ή ως λογική πολιτική συμπεριφορά να είμαστε π.χ. δέκα άνθρωποι στο λάκκο με τα λιοντάρια και να είναι πάνω από το λάκκο-δηλαδή, όχι μέσα, αλλά γύρω γύρω από αυτόν-διάφοροι άλλοι πολιτικοί από τον δικό μας χώρο, από τη μείζονα αντιπολίτευση κατά κύριο λόγο, από την Αριστερά κατά κυριότατο λόγο, και με σηκωμένο δάχτυλο
(σημ. δική μου, το μεσαίο δάχτυλο κατα προτίμιση) να μας λένε πως να παλέψουμε με τα λιοντάρια, και ότι αυτοί, αν ήταν μέσα, θα τα κατάφερναν καλύτερα».

Όχι «κύριε» χορεύοντας με τους λύκους Λοβέρδο, μια χαρά τα πάτε και μια χαρά τα καταφέρνετε, και σίγουρα εμείς του ΚΚΕ δεν θα μπορούσαμε, ακόμα και αν θέλαμε, αλλά ούτε και η ΝΔ που τόσα χρόνια πασχίζει να σας προσπεράσει, να εξυπηρετήσουμε το μεγάλο κεφάλαιο, τόσο γρήγορα, σε τόσο μεγάλο βάθος, και τόσο αποτελεσματικά όσο εσείς. Πραγματικά το κόμμα σας εδώ και δεκαετίες δείχνει το δρόμο, εξαπατώντας τον λαό και υποθηκεύοντας το μέλλον του στα κάτεργα και τον ιδρώτα του στα ταμεία των μεγάλων και των μεγαλύτερων αφεντικών σας.

Όσο για τον λάκκο με τα λιοντάρια, φαντάζομαι εννοείτε το κόμμα σας έτσι; Δεν υπάρχει πρόβλημα όμως, λιοντάρια και ύαινες τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους, τα μεν κυνηγούν και σκοτώνουν το θήραμα, δηλαδή την εργατική τάξη, και όταν χορτάσουν αφήνουν για τις ύαινες τα περισσέματα, και εκείνες τα γλείφουν μέχρι να ξασπρίσουν τα κόκκαλα.

Τώρα αυτήν την παρομοίωση με την αρένα τι την θέλατε; Μήπως παραλληλίζετε εαυτούς με τους πρωτοχριστιανούς που υπέστησαν τους διωγμούς και τις αρένες; Ή μήπως παριστάνετε τους σκλάβους, εσείς που κάνετε ότι μπορείτε για να φορέσετε κοντές αλυσίδες  στον ελληνικό λαό;
Χαίρε Λοβέρδο, οι μελλοθάνατοι που νοσηλεύονται στα δημόσια κρεματόρια, που καταχρηστικά ονομάζονται ακόμα νοσοκομεία, σε χαιρετούν!

»Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι να τους πούμε: «Για ελάτε κάτω κι εσείς. Για κατεβείτε κι εσείς στον τόπο της δυσκολίας, να δούμε πώς θα τα καταφέρετε με τρόπο εμπράγματο»» 

Άμα δεν σας αρέσει ας αλλάξουμε πλευρές, μπείτε στην θέση του άνεργου νέου, του συνταξιούχου(που λέει ο λόγος συνταξιούχου δηλαδή) των 400 ευρώ, του απολυμένου, εκείνου που του έκαναν περικοπές στον μισθό, του επιτυχόντα στις εξετάσεις που δεν έχουν οι γονείς του να τον στείλουν για σπουδές, της οικογένειας που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, εκείνου που κάνει δυο δουλείες και πληρώνεται για μισή, του μικροεπιχειρηματία που δεν έχει να πληρώσει το τεβε, και ύστερα, άμα τα καταφέρετε με τρόπο εμπράγματο να τα βγάλετε πέρα εσείς, το ξανασυζητάμε.

«Όταν έχουμε ειδικά ορισμένες μιντιακές ισοπεδωτικές κραυγές, με αδυσώπητη και εκ του ασφαλούς κριτική, όταν προπηλακιζόμαστε, όταν ο αντιπολιτευτικός πολιτικός λόγος είναι καταγγελτικός και εύκολος, τότε ξέρετε τι έρχεται αυθόρμητα; Να φύγουμε, να έρθουν να τα κάνουν κάποιοι άλλοι… Να δούμε αν θα τα κάνουν καλύτερα. Και θέλω να ξέρω, αν φύγουμε εμείς σήμερα, αν κάναμε ό,τι έκανε η ΝΔ το 2009, ο κόσμος, οι πολίτες που σήμερα διαμαρτύρονται θα ένιωθαν απόγνωση ή όχι. Καλά είναι λοιπόν να παίζουμε, αλλά να δούμε ότι το παιχνίδι έχει πολλούς που μπορούν και αυτοί να γίνουν παίκτες».

Να φύγετε, να πάτε αλλού, ο λαός σας το λέει αυτό εδώ και καιρό, τυχεροί να αισθάνεστε που απλά σας το λέει, διότι θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να σας αφαιρούσε όποια νομιμοποίηση, στο χέρι του είναι απλά τον έχετε μπαζώσει τόσο πολύ που αδυνατεί να το καταλάβει. Να ευχαριστείτε επίσης τον θεό σας, τον Μαμωνά, που απλά σας προπηλακίζουν, γιατί εγώ, αν βρισκόμουν στην θέση του 40χρονου με δυο παιδιά που σπουδάζουν, φρεσκοαπολυμένου που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα. Όσο για την ΝΔ που λέτε, έτσι όπως φαίνεται, θα τις δοθεί και εκείνης σε λίγο καιρό η σκυτάλη και θα συνεχίσει επάξια το έργο σας μέχρι τελικής πτώσεως των λαϊκών εισοδημάτων.

«Δεν λέω ότι είμαστε αλάνθαστοι ή σοφοί. Λέω όμως ότι το παλεύουμε».

Όσο για αυτό, να είστε σίγουροι ότι το έχουμε καταλάβει, και εμείς που σας έχουμε υποστεί και οι πραγματικοί σας εργοδότες, άξιος ο μισθός σας, και εις ανώτερα…

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Read Full Post »

Older Posts »