Αιτιοκρατία

Αιτιοκρατία

Δεν σε έπαιρνε ο ύπνος και η νύχτα δεν έλεγε να τελειώσει

Έπιασες το χοντρό δείκτη από το μεγάλο ρολόι στον τοίχο και τον έβαλες τρείς ώρες μπροστά

Ακούστηκε ένα βαθύ κροτάλισμα

Οι πλανήτες μετακινήθηκαν στην ανάλογη θέση

Υπάκουσαν τον μηχανισμό

Υπάκουσαν τον χειριστή

Άρχισε να ξημερώνει τώρα

Αυτό κάπως σε καθησύχαζε

Ξάπλωσες στο πλάι και εύκολα αποκοιμήθηκες

Read Full Post »

Λάμπει δια της απουσίας του

Λάμπει δια της απουσίας του

Να πρέπει να σκοτώνεις αμέτρητες φορές μέσα σου αυτό το κάτι τι.
Και ύστερα να επιστρέφει με χίλια κεφάλια κάθε φορά που προσπαθείς να κλείσεις τα μάτια σου
ή και μετά που θα τα κλείσεις.

Κρύβεται πίσω από εικόνες κρύβεται κάτω από λέξεις, συχνάζει σε τόπους, μα περισσότερο περιέχεται μέσα στις σκέψεις σου.

Δανείζεται οξυγόνο, σε κάνει να βαριανασαίνεις, από όλο σου το σώμα κάτι δανείζεται αφού πάντα εκδηλώνεται ως έλλειψη.

Δεν μπορείς να το ακουμπήσεις δεν μπορείς να το μυρίσεις δεν μπορείς να το γευτείς, είναι σαν να υπάρχει παντού και σαν από παντού να λείπει.

Και όσο περισσότερο λείπει τόσο πιο έντονα δηλώνει την παρουσία του. Σαν αόρατο φορτίο σε κάρο που κάνει τις ρόδες του να τρίζουν από το βάρος.

Είναι η απώλεια της ψυχής ενός ηλιοβασιλέματος… Μιας βόλτας στην εξοχή
Είναι ένα αγρίμι που περνά το δρόμο και χάνεται μέσα στα χόρτα.

Μα πάνω από όλα είναι σαν να προσπαθείς να βαδίσεις ανάποδα το χρόνο. Σα να αποχαιρετάς το μέλλον και να προσμένεις το παρελθόν, γνωρίζοντας την ματαιότητα του εγχειρήματος μα μη μπορώντας να κάνεις διαφορετικά.

Read Full Post »

Πίθηκοι

Πίθηκοι

.

Ζώντας στον εθνικό μας μύθο

κάποιος μας πέταξε ένα λίθο

ήταν ψηλά ήταν κει πάνω

δεν τονε φτάναμε από χάμω

.

Σκύψαμε λίγο το κεφάλι

Που ένα καρούμπαλο είχε βγάλει

Κι έτσι όπως ήμασταν σκυμμένοι

Νιώσαμε αναγεννημένοι

.

Την πέτρα πήραμε απ’ το χώμα

Πόναγε η γκλάβα μας ακόμα

Κάποιον θα βρούμε να πληρώσει

Και ίσως τον πόνο μας να νιώσει

.

Κάποιον θα βρούμε σε μια γούβα

Σε μια βαθιά υγρή λακκούβα

Πετριά απ’ το χέρι μας να φάει

Κι ας βλέπει ο πάνω κι ας γελάει

.

Γιατί ο από πάνω ξέρει

Πως με το άγιο του το χέρι

Με κάθε πέτρα που πετάει

Μας εξοπλίζει και ας πονάει

.

Και εμείς ως πίθηκοι μπορούμε

Στον όποιο βολικό θα βρούμε

Να αναπαράξουμε τη σχέση

Να αλλάξουμε για λίγο θέση

Read Full Post »