Deus ex machina

Τι απίστευτη ξεφτύλα είναι αυτή; Να βλέπεις, μέσα σε μερικές βδομάδες, πώς μπορεί μια χώρα, να γίνει υποχείριο των τραπεζών και των διεθνών αγορών. Τα πράγματα βέβαια, συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας και υπο το φως του ήλιου, τουλάχιστον για όσους θέλουν να δούν, γιατί υπάρχουν και αυτοί που προτιμούν να μην ξέρουν, ή να μην ομολογούν ότι το πήραν χαμπάρι.

Έχεις λοιπόν, μια καλοστημένη προπαγάνδα, ένα θέατρο του παραλόγου θα μπορούσε να πει κανείς, για το οποίο επιστρατεύτηκαν κοτζάμ ευρωπαικές κυβερνήσεις, καλοί μπάτσοι(Γαλλία), κακοί μπάτσοι(Γερμανία) και φτωχοί πλήν τίμιοι έλληνες. Έχεις λοιπόν μια δοτή κυβέρνηση, η οποία αποδέχεται ότι η χώρα μας έχει πράγματα για τα οποία πρέπει να απολογηθεί, νομιμοποιώντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο την κομπίνα(βέβαια δεν την φέραν την ελλάδα οι ίδιοι σε αυτή τη δύσκολh θέση αλλά οι προηγούμενοι λένε). Οπότε έρχονται ο Γερμαναράδες, που παίζουν τον ρόλο του μπαμπούλα, και ασκούν πιέσεις(οι οποίοι μάλιστα έχουν μια βιομηχανία που έχει πολλά να κερδίσει απο όλη αυτή την αναμπουμπούλα). Και έχεις και τους λοιπούς συγγενείς, βλέπε Σαρκοζί, μισός έλληνας μισός νάνος, να ακουμπάει το χέρι του στην πλάτη μας σε ένδειξη συμπαράστασης(βέβαια αυτό που πραγματικά θέλει είναι να μας πιάσει λίγο πιο κάτω, και να μας βάλει και δάχτυλο αν είναι δυνατόν, ή καλύτερα, και δεύτερο δάχτυλο).

Όλο βέβαια αυτό το θέατρο, του παραλόγου, έχει και τον συντονιστή του, εναν συντονιστή με πείρα αιώνων σε τέτοια πράγματα, το μεγάλο κεφάλαιο, την πλουτοκρατία δηλαδή.

Υπάρχουν λοιπόν οι μαριονέτες πολιτικοί, Μέρκελ-Παπανδρέου-Σαρκοζί και άλλοι, οι οποίοι, εκτελούν μια αποστολή, χωρίς βέβαια να λαμβάνουν υπόψην τον λαό(γιατί άλλωστε να λάβεις υπόψην εναν λαό σαν τον ελληνικό; Ενα λαό πλήρως υποταγμένο, και πλανεμένο;). Ύστερα έχεις τα μεσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία, αναλαμβάνουν να φτιάξουν το κατάλληλο κλίμα, να τρομοκρατήσουν, να αποπροσανατολίσουν, να δικαιολογήσουν, και γενικά να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι έχουμε φτάσει στο αμήν. Όταν λοιπόν φτάσουν τον κόσμο στο αμήν, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα, και ναι εννοώ τις νέες μεταρρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ, που αφαίρεσαν κάθε ίχνος ελπίδας απο τον κακομοιριασμένο λαό μας, τότε προσφέρουν τη λύση.

Και επειδή ο πνιγμένος απ΄ τα μαλλιά του πιάνεται, δεν κοιτάμε και πολλά πολλά…

Σήμερα λοιπόν η λύση είναι ενα δάνειο με επιτόκιο μόλις 5,9/100(ακόμα και στον πατέρα μου, δώσαν δάνειο με το μισό επιτόκιο για να καταλάβετε), το οποίο τι κάνει; Μεγαλώνει απλά το χρέος! Θα ακολουθήσουν βέβαια και άλλα δάνεια, που κάποια στιγμή, θα σκάσουν και αυτά, σε 5-10 χρόνια(ως τόσο θα είμαστε και καλά υπο καθεστώς επιτήρησης, λες και βγήκαμε ποτέ απο αυτό), και θα μας πουν, διστυχώς επτωχεύσατε, εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε, τώρα θέλουμε τα λεφτά μας πίσω.

Και ξέρετε πως παίρνουν τα λεφτά τους πίσω οι τράπεζες(γιατί οι τράπεζες τα έχουν εμπνευστεί όλα αυτά); Σου παίρνουν, κανονικά και με το νόμο το σπίτι! Τώρα όταν πρόκειται για χώρα, εγώ το βλέπω κάπως έτσι το πράγμα ότι θα εξελιχθεί.

Έρχεται μια ωραία πρωία ο σβαι σβούχτεν γερμανούχτεν(ή οποιοσδήποτε άλλος εκπρόσωπος του κεφαλαίου) και σου κάμνει μια πρόταση την οποία δεν μπορείς να αρνηθείς:

«Κοίτα γρεκέ, λεφτά δεν έχεις, δεν μου δίνεις καμια βραχονησίδα, να σκάψω, μπάς και βρω τίποτα στο υπέδαφος να καλύψουμε τη ζημιά;»

Βέβαια ο γερμανούχτεν, θα την έχει κάνει απο πρίν την έρευνα του, και θα ξέρει αν έχει να κερδίσει απο αυτήν του την πρόταση. Στην πρόταση λοιπόν αυτή, που θα έρθει πάλι ως σχέδιο σωτηρίας, η Greek Government, θα απαντήσει «Yes Sir, Right Away Sir», και θα προχωρήσει στο ξεπούλημα. Εμάς βέβαια, τα ΜΜΕ, βρίσκοντας μας 2 φορές πιο εξαθλιωμένους απο πρίν, θα μας το παρουσιάσουν κάπως έτσι.

– Ω, τι τυχεροί που είμαστε, θα έρθουν οι Γερμανοί(ή όποιοι άλλοι) στην Ελλάδα να μας φτιάξουν βιομηχανία! Τι χαρά! Θα γίνουμε παραγωγός χώρα! Άσε που θα την πούμε και στους Τουρκαλάδες, οι οποίοι, με τον Γερμανό στις βραχονησίδες δεν θα τολμούν να κάνουν παραβιάσεις όπως πρίν!

Και θα νιώθουμε και μάγκες απο πάνω!

Γιατί έχουμε και ενα πολιτισμό…

αμ τί;

Αρχαίο πνεύμα αδιάβαστο…

Βέβαια οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το έλεγαν απο τότε, «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες», κάτι ήξεραν.

Read Full Post »

Πρόταση του «Αμπελοφιλοσοφίες» πρός την επιτροπή της Eurovision, τωρά πριν να έιναι πολύ αργά!

Λοιπόν, στην Eurovision φέτος πρέπει να πάμε με το παρακάτω τραγούδι!!! Ζητώ απο τον Αλκαίο, αν έχει λίγη πατριωτική τσίπα πάνω του, να αφήσει το μαλακοτραγουδάκι που έχει σκοπό να πει και να παραχωρήσει τη θέση του στους Τσοπάνα Rave. Μετά το πέρας της τελετής, θα δωθεί λογαριασμός καταθέσεως προς παν ενδιαφερόμενο, για τη σωτηρία της Ελλάδας, και θα βγεί δίσκος(απο εκείνους που βγαίνουν στους γάμους), προκειμένου να δώσει και το κοινό ότι προαιρείται.

Εναλλακτικά, αντί για τους Τσοπάνα Rave, η κυβέρνηση Πασόκ, μπορεί να στείλει τον υπουργό εξωτερικών(George Papandreoy) και τον υπουργό οικονομικών(George Papakonstantinoy(αυτός έχει και ίδιο επίθετο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου οπότε θα έχει και ταλέντο)), να απαγγείλουν το ίδιο τραγούδι ντουέτο.

σημ. Στο Background o Θ. Πάγκαλος, βαμμένος πράσινος θα παριστάνει τον Hulk.

Read Full Post »

Weapons of mass production

Θα ακολουθήσει άρθρο(γιατί τώρα κάνω καθαριότητα στο σπίτι και δεν προλαβαίνω), προς το παρόν δείτε το βίντεο, τα κοπέλια έχουν μια κάπως «φιλοσοφική ροπή» παρόλα αυτά είναι αξιόλογο αυτό που κάνουν.

Υστερόγραφο: Πληροφορήθηκα ότι οι τύποι είναι το Zeitgeist team, για τους οποίους διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις μιας και το δεύτερο μισό του δεύτερου ντοκυμαντέρ ήταν κάπως ύποπτο, όπως και να έχει το βιντεάκι αυτό αξίζει.

Το λοιπόν, πάμε και στα δικά μας!

Απορώ ρε παιδία, που τη βρίσκουν την διάθεση για χαρές και πανυγυρια τα ΜΜΕ; Δηλαδή ξέρω, διότι αυτή όλη η προπαγάνδα που καλά κρατεί τόσο καιρό, τα πέρι δανείων, χρεών κλπ, μια χαρά τους έχουν βολέψει. Γιατί έχουν και γεμίσει τα δελτία τους, και δώσει τα διαπιστευτήρια τους, ότι κάνουν καλά τη δουλεία τους, στο να «πληροφορούν» τον κόσμο. Βέβαια αυτά τα διαπιστευτήρια, όλο και κάπως θα τα εξαργυρώσουν, γιατί ως γνωστόν, η προπαγάνδα κοστίζει.

Και καλά τα κανάλια…αλλά και ο κόσμος, που τον ακούω να λέει οτι ανάσανε, σε ποιά χώρα ζεί(ή καλύτερα σε ποιό κόσμο ζεί;). Γιατί εγώ τώρα τελευταία βλέπω τα παρακάτω:

– Αυξήσεις στους φόρους(τσιγάρα, βενζίνη, ΦΠΑ, τεκμήρια, κυνήγι μαγισσών(αποδείξεων) κλπ).

– Μειώσεις μισθών, επανάδιαπραγμάτευση(ή καλύτερα ανευ όρων παράδοση)των συμφωνιών εργασίας(απολύσεις και επαναπροσλήψεις για να χαθούν τα κεκτημένα, συμφωνίες ημιαπασχόλησης, κλπ).

– Μειώσεις μισθών στο δημόσιο, εξαθλίωση των ταμείων, αύξηση ορίων ηλικίας.

– Απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, ανεργεία, μείωση προσλήψεων στο δημόσιο, συρίκνωση του δημοσίου, ιδιωτικά μονοπώλια σε νευραλγικούς τομείς(μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια).

– Απονεύρωση του λαικού κινήματος, κανείς δεν νοιάζεται για τίποτα, πολύ λίγοι βλέπουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, διάσπαση-ατομικισμός.

Και είναι και ενα σωρό άλλα που σίγουρα τα ξεχνώ(όπως έλεγε και ο Χαρυ Κλύν σε μια κασέτα υποδυόμενος τον Παπανδρέου-Αντρέα, ¨Μέχρι το 2000 όλα σας τα προβλήματα θα έχουν λυθεί ή θα τα έχετε ξεχάσει»), ίσως αυτήν την πολιτική συνεχίζει και το Γιωργάκι ποιός ξέρει. Το Γιωργάκι, που μην ξεχνάμε, μέχρι πριν απο μερικά χρονάκια όλη η Ελλάδα τον φώναζε χαζό(λέτε να βγάζει τώρα απωθυμένα που τον κοροιδεύαμε τότε;), πως αλλάζουν όμως τα πράγματα, όταν αποφασίσουν, εκείνοι που αποφασίζουν, ότι πρέπει να κυβερνήσεις!

Τώρα, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, πως διάολο θα μας βοηθήσει, ως χώρα, ενα δάνειο με τόσο υψηλό επιτόκιο(6,5%); Ή απο το ΔΝΤ, με 3,26(αν δανειστούμε μόνο 10δις και τα επιστρέψουμε σε 5 χρόνια, γιατί χειροτερεύει το πράγμα σε περίπτωση μεγαλύτερου δανείου και εκτενέστερης αποπληρωμής).

Δηλαδή τι, θα γίνουν επενδύσεις; Απο ποιούς; Πότε; Για ποιούς;

Η μήπως οι τράπεζες θα αρχίσουν πάλι τα δάνεια; Σε ποιούς; Σε εκείνους που δουλεύουν part time, στους χαμηλόμισθους; στους απολυμένους; Στούς ανασφάλιστους; Στους συμβασιούχους; Στους μετανάστες;

Πως θα πάρει αυτή η ολοένα διογκούμενη μερίδα της κοινωνίας δάνειο; Και αν πάρει πως θα το ξεπληρώσει;

Ή μήπως θα αυξηθεί η ζήτηση εργασίας; Αλλά και να αυξηθεί, με ποιές προυποθέσεις; Με τις νέες συντάξεις στα 100;(δεν είμαστε όλοι Μητσοτάκηδες), με το ελαστικό ωράριο; Με τις μειώσεις μισθών; Με την απαξίωση των πτυχίων και των προσόντων; Με τα μονοπωλιακά εργασιακά καθεστώτα; Με τη μηδενική κρατική κάλυψη(των εργαζομένων) και παρέμβαση; Με το μεθοδευμένο σβήσημο των ατομικών επιχειρήσεων; Με την εκμηδένιση της όποιας κοινωνικής πρόνοιας;

Απο αυτόν τον πόλεμο των αγορών ένα είναι σίγουρο, ο λαός δεν θα πάει ούτε ενα βήμα μπροστά, θα πηγαίνει, με κάθε τρόπο, εφόσον δεν αντιδρά, κωλοφερέντζα προς τα πίσω!

Δηλαδή τι; Αν, λέμε αν, ορθοποδήσει η οικονομία της Ελλάδας, και όταν λέμε οικονομία, εννοούμε, αυτούς τους λίγους, που διαθέτουν αυτά τα πολλά, επιχειρηματίες, τι θα αλλάξει για εμάς; Τι θα αλλάξει για μια χώρα, όταν το διεθνοποιημένο πλέον κεφάλαιο, λύσει τα όποια προβλήματα του; Ή μήπως την οικονομική κρίση τη δημιούργησε η χώρα μας; Δηλαδή, αν αυξηθεί η παραγωγή(λέμε τώρα), έχοντας «χαρίσει» τα πάντα στο πολυπρόσωπο-απρόσωπο κεφάλαιο, θα μας δώσουν και εμάς παντεσπάνι;

Τι κι’ αν ευημερούν οι αριθμοί, σε μια Ελλάδα, σε μια Ευρώπη, όταν βρίσκονται τσακισμένοι οι περισσότεροι πολίτες της;

Και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, πως θα γίνουν τα πράγματα πιο λαμπρά όταν είναι πλήρως απαξιωμένα τα δυο, μέχρι πρότινος θεωρούμενα, δυνατά χαρτιά της(αγροτικός τομέας-τουρισμός); Και ολα αυτά βέβαια, δεν είναι τυχαία, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του κατά τη γνώμη μου. Αυτό που γίνεται τώρα, είναι ενα μεταβατικό στάδιο, για την Ελλάδα, μέχρι να σταματήσουν να παίζουν τα παιχνιδάκια τους οι αφεντάδες μας, αυτά τα περί κρίσης, και να κάνουν την «ανοικοδόμηση». Τότε ίσως ανακάμψει ο τουρισμός, και ο αγροτιός τομέας, όμως, το ερώτημα είναι, ποιοί θα κατέχουν τα μέσα παραγωγής τότε; Ο κυρ Μανώλης με τις δέκα ρίζες του; Ο κυρ Αντώνης με το μπακαλικάκι του; Ή μήπως τα αρπαχτικά που έχουν αγοράσει, συγκοινωνίες-τηλεπικοινωνίες-ενέργεια;

Το πλαίσιο είναι ήδη έτοιμο, οικολογία λέγεται, πράσινη ανάπτυξη μας το μάθαν εμάς, στην καθομιλουμένη βέβαια θα έπρεπε να λέγετε, «μπάτε σκύλοι αλέσετε και αλεστικά μη δώσετε», αλλά ποιός νοιάζεται; Ποιός ασχολείται με τέτοιες μαλακίες; Τώρα η χώρα μας θα πάρει την δανειάρα και όλα τα προβλήματα μας θα λυθούν…

περιμένετε και θα δείτε!

…Καλή σας νύχτα…

Ρε παιδία, το μέχρι τώρα χρέος απο δάνεια δεν δημιουργήθηκε;

Μου θυμίζουμε εκείνους που βγάζουν νεα πιστωτική κάρτα για να ξεχρεώσουν την παλιά.

Ήμαρτον!

Read Full Post »

Παρ΄τον παπά κλείνω!

Απο in.gr 21/03/2010

…

Νέο σοκ προκαλεί στην κυπριακή κοινωνία η σύληση των τάφων τριών πρώην Αρχιεπισκόπων στο κοιμητήριο του Αγίου Σπυρίδωνα στη Λευκωσία. Μετακινήθηκαν οι ταφόπλακες και αφαιρέθηκαν τα οστά του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου του Γ’. Ένας 34χρονος φέρεται να παραδέχθηκε τη σύληση.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της κυπριακής αστυνομίας, Μιχάλης Κατσουνωτός, δήλωσε ότι οι ειδοποιήθηκαν οι Αρχές γύρω στις 3:30 τα ξημερώματα της Κυριακής ότι εκδηλώθηκε πυρκαγιά στον περίβολο της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στην περιοχή Λυκαβηττού. Ανδρες του αστυνομικού τμήματος της περιοχής μετέβησαν και έσβησαν τη φωτιά σε σωρό από σκουπίδια.

Από τον έλεγχο που έγινε στον περίβολο της εκκλησίας, όπου βρίσκεται και το παλαιό κοιμητήριο, διαπιστώθηκε ότι τρεις ταφόπλακες είχαν μετακινηθεί.

Οι ταφόπλακες αυτές ήταν από τον τάφο του Επισκόπου Σωφρονίου Γ, ο οποίος διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου από το 1865 μέχρι το 1900, από τον τάφο του Αρχιεπισκόπου από το 1909-1916 Κυρίλλου Β΄’, και από τον τάφο του Αρχιεπισκόπου από το 1916-1933 Κυρίλλου Γ’.

Από τους τάφους του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου Γ’ και του Κυρίλλου Β’ απουσιάζουν τα οστεοφυλάκια, ενώ στον τάφο του Αρχιεπισκόπου Κυρίλλου Γ’ μετακινήθηκε η ταφόπλακα, χωρίς να αφαιρεθεί το οστεοφυλάκιο.

Τη σύληση φέρεται να ομολόγησε 34χρονος άνδρας, υπήκοος κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο κ. Κατσουνωτός δήλωσε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ένας 34χρονος υπήκοος της ΕΕ πήγε στο αστυνομικό τμήμα Λυκαβηττού, χτύπησε το κουδούνι της περιφραγμένης εισόδου και πέταξε στους αστυνομικούς ένα σακουλάκι που περιείχε ανθρώπινα περιττώματα.

Επιχείρησε να φύγει, αλλά συνελήφθη από τους αστυνομικούς. Στην ανάκριση φέρεται να παραδέχθηκε ότι αυτός διέπραξε τους βανδαλισμούς.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της κυπριακής αστυνομίας ανέφερε ότι το ζητούμενο είναι το κατά πόσον ο 34χρονος μετακίνησε από τον τάφο τα οστά του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου Γ’ (το οστεοφυλάκιο του Κυρίλλου του Β’ διαπιστώθηκε ότι είχε μετακινηθεί παλαιότερα και όχι τα ξημερώματα).

…

Απο εδώ και πέρα όσοι θεωρείτε τον εαυτό σας εύθικτο σε θέματα θρησκευτικά, μην διαβάσετε καλύτερα, αν διαβάσετε μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα.

Ομολογώ, πως αν ήθελα να είναι ακριβής ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου θα έπρεπε να έγραφε «ανοίγω(τον τάφο) παρ τον παπά», αλλά επειδή δεν υπάρχει αυτή η έκφραση στην λαική μας κουλτούρα(τείνει βέβαια να ενσωματωθεί), διάλεξα κάτι πιο οικείο.

Πραγματικά, παρόλο που δεν είμαι θρήσκος, δηλώνω αντίθετος στην σύλληση νεκρών, γνωστών η αγνώστων, για λόγους ηθικής και αξιοπρέπειας.

Τι είναι όμως αυτή η μόδα, τώρα τελευταία, να ανοίγουν τάφους εκκλησιαστικών ηγετών; Δηλαδή, τα οστά αρχιεπισκόπων φοριούνται πολύ τελευταία; Δεν μπορώ να καταλάβω…

Να μου πείς, η ίδια η εκκλησία εκθέτει σκινώματα αγίων για προσκύνημα, και επειδή πλέον τα πάντα έχουν περάσει στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ίσως κάποιος να υπέθεσε ότι αν ιδιωτικοποιήσει εναν άγιο, θα κονομήσει καμπόσα ευρά.

Ίσως κάποιος θέλει να φτιάξει ενα μουσείο αρχιεπισκόπων, οι Άγγλοι πως τα κονομάνε τόσα χρόνια με τους Φαραώ;

Τι τρέλα κουβαλάει ο κόσμος; Πάνε τα χρόνια που ο θάνατος λεγόταν ¨αιώνιος ύπνος», τώρα θα μετονομαστεί σε «ξεθάφτε με και ας κλαίω».

Απο την άλλη, ποιός ξέρει, αν αποκλείσουμε τις μαύρες μαγείες και τους υπόλοιπους θρησκευτίκους παραλογισμούς, που μπορεί να ωθήσουν κάποιον να κάνει κάτι τέτοιο, ίσως ελπίζουν, βλέποντας τα χρυσά και τα μετάξια που φορούν οι αρχιεπισκόποι εν ζωή, ότι τους θάβουν με αυτά τα τιμαλφή(πιθανόν να γίνεται και έτσι δεν ξέρω, στα διαδικαστικά της εκκλησίας είμαι του νηπιαγωγείου), οπότε πάνε για κονόμα.

Ίσως πάλι, στον κόσμο που ζούμε, να υπάρχουν πραγματικά κάποιοι που να συλλέγουν πτώματα «μεγάλων ανδρών», για την συμβολική τους αξιά, ή για να κάνουν πόζα στους φίλους τους. «Μπορεί εσύ να έχεις Πάπα, αλλά εγώ έχω δυο αρχιεπισκόπους, στην κάνω!» ή «ανταλλάσω τον πατριάρχη μου με την δική σου Μέρλιν Μονρώ και σου δίνω και τον Walt Disney, εκτός και αν έχεις να μου «χαλάσεις» απο Elvis» γιατί δεν έχω ψιλά.

Τέλοσπαντων, δεν το συνεχίζω, ίσως και εγώ το παράκανα, πάντως πρέπει να παραδεχθείτε ότι το θέμα είναι τραγελαφικό…

Read Full Post »

The last action hero

Αύριο το πρωί έχω να πάω στο Ηράκλειο για μάθημα αλλά:

– Το κινητό μου είναι απλήρωτο και κομμένο(στα πλαίσια μιας νεας μεθόδου που ακολουθώ, εναλλακτικής διαβίωσης, χωρίς τεχνολογία, η οποία, αν και έχει ιδεολογικό προσανατολισμό, πηγάζει απο οικονομικές αιτίες(πριν πεταχτεί κανείς, και το ίντερνετ μου είχαν κόψει για μια μέρα, μεσαίωνας σκέτος, αλλά το πλήρωσα, είχα να διαλέξω μεταξύ κινητού και σταθερού, και επειδή είμαι σταθερός τύπος…)).

– Το αμάξι μου έχει απλήρωτη την ασφάλεια(αυτό στα πλαίσια του ασυμβίβαστου με το νόμο, είμαι outlaw και γουστάρω, βέβαια και αυτό πηγάζει απο οικονομικές αιτίες).

– Τα λεφτά που θα μου φάει η βενζίνη, που έχει ακριβίνει κιόλας, για να πάω στο Ηράκλειο, και οι 2-3 συναντήσεις που έχω κανονίσει εκεί, θα καθυστερήσουν για 2-3 μέρες την πληρωμή του λογαριασμού του ρεύματος(ήδη είναι ληξηπρόθεσμος καμιά δεκαριά μέρες), αν πάντως μου κόψουν το ρεύμα, τα αίτια θα είναι πάλι οικονομικής φύσεως, αλλά εγω θα βρω ευκαιρία να κάνω ενα ταξίδι στο παρελθόν, τότε που όλα ήταν πιο αγνά(τα παιδιά έφτιαζαν τα παιχνίδια τους, το γάλα ήταν φρέσκο, οι ανθρώποι πιο αγνοί, όλοι κοιμόταν με ανοιχτές τις πόρτες, δεν υπήρχε άγχος κλπ.).

– Τέλος, η ρεζέρβα του αμαξιού, είναι τρύπια, οπότε σε περίπτωση κλαταρίσματος θα χρειαστεί να την κολήσω με τσίχλα, ή να τρυπήσω και το άλλο λάστιχο, και να καλέσω την οδική βοήθεια που μου παρέχει η ασφάλεια λέγοντας τους ότι δεν είχα δύο ρεζέρβες για αυτό αναγκάστηκα να τους τηλεφωνήσω…βέβαια η δεύτερη περίπτωση θα έβρισκε εφαρμογή, αν είχα πληρωμένη την ασφάλεια. Πάντως για το συγκεκριμένο, δεν υπάρχει κάποιος απώτερος ιδεολογικός σκοπός, απλώς εδω και δυο χρόνια που μου τρύπησε το λάστιχο, βαριέμαι να παω σε ενα βουλκανιζατέρ να τοαλλάξω.

Αλλά όπως είπε και ο Κ.Π. Καβάφης, σαν βγείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος και γεμάτος εμπόδια. Συνεπώς, δεν μπορώ παρα να είμαι ευτυχισμένος, για τις συγκινήσεις που πρόκειται να μου προσφέρει αυτό το κατά τα άλλα «ταξίδι ρουτίνας», και να ελπίζω και σε ανώτερα και πιο ριψοκύνδυνα εμπόδια.

Αυτός είμαι εγώ!!!

Read Full Post »

Ορισμός ανώριμος

Ελευθερία είναι εκείνο το ιδανικό που έχουν συνήθως κερδίσει άλλοι για σένα, ή που πρέπει να εξασφαλίσεις εσύ για τους άλλους.

Read Full Post »

Επιστολή προς ευρωπαίους «εταίρους»(και εταίρες)

Κάνω σήμερα, και ενα δημοσίευμα, όχι γραμμένο απο εμένα. Δεν είναι αιτία η έλλειψη έμπνευσης, αλλά η υποταγή μου, σε λόγο ανώτερο. Το ποίημα μπορεί να μιλάει για Αμερικάνους, όμως όπως φαίνεται, δεν είναι το πρόβλημα η εθνικότητα, αλλά το που τοποθετεί ο καθένας την πίστη του.

Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Tο φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Aμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Eίναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτραίτο του Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

Καρυωτάκης Kώστας

[…]

Και μετα μουσικής!

Read Full Post »

Ελευθερία Έκφρασης

Ελευθερία Έκφρασης

.

Πονώ,

και τούτη η πολυπόθητη γαλήνη,

πέρασε,

αλλά δεν έμεινε.

.

Όπως περνάς, και δεν μένεις,

εσύ,

ω ελευθερία,

ποσο θα ήθελα να είμαι δέσμιος σου,

παντοτινά.

.

Ζητώ μέχρι την τελευταία μου ανάσα,

να μου κρατάς το χέρι,

ή έστω το χέρι μου να μου κρατήσεις,

στην τελευταία μου ανάσα,

σαν παλιά ερωμένη,

που επέστρεψε για το στερνό αντίο.

.

Ζείς την ζωή σου σαν καθένας,

είσαι καθένας…

Ζείς τη ζωή σου σαν κάποιος,

είσαι κάποιος…

κι΄ας μην το ξέρει κανείς,

απο το πλήθος.

.

Εδω άλλοι πέθαναν για εκείνη,

αγωνίστηκαν,

αμάρτησαν,

μα χέρι δεν τους κράτησε,

μην περιμένεις,

μην παρακαλάς,

δεν την κερδίζεις έτσι.

.

Ποιός είναι ετούτος ο αμαρτωλός;

αναρρωτιέμαι,

ποιόν συμβουλεύει;

Μήπως περιμένει συγχώρεση την τελευταία στιγμή,

επειδή λέει την αλήθεια;

.

«Έχει ήδη κριθεί!»

~φώναξε το πλήθος~

Το είπαν για εμένα άραγε, ή για εκείνον,

και ποιά είναι η κρίση τους, τι βάρος έχει;

.

Τέλος

Read Full Post »

Μου ανάψαν τα λαμπάκια!!!

[…]

Να και η μέρα! τα κανόνια

πάντα ασάλευτα, βουβά.

Να και η νύχτα! τα κανόνια

τρεμοσειένται, ξωτικά!

[…]

Να και η νύχτα! τα κανόνια,

ξωτικά, και τρεμοσειένται.

Άκου! ανήμπορα ν΄ αστράψουν,

καταριένται!

Απο την συλλογή «Οι Καημοί της Λιμνοθάλασσας» του Κωστή Παλαμά, απόσπασμα απο το ποίημα «Τα Κανόνια«.

~~~

Είναι μερικές φορές, που δεν μπορείς να κοιμηθείς, επειδή νιώθεις κάτι σαν λαμπάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου να αναβοσβήνουν μέσα σου, κάπου μεταξύ του στομαχιού σου και του θώρακα. Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα, απο το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις, όπως ακριβώς, κάποιες φορές, δεν μπορείς να ξεφύγεις απο την ιδέα του θανάτου, την αδυναμία σου να σταματήσεις και να ξαναξεκινήσεις το χρόνο, να πάρεις ενα μήνα τώρα pause, ενα μήνα αργότερα pause, να διαχειριστείς ρε παιδί μου, το διαθέσιμο χρόνο σου, με όποιον τρόπο θέλεις, όπως στις διαφημήσεις της κινητής τηλεφωνιας.

Οπότε, αν αυτό το περίεργο συναίσθημα, ταυτίζεται γενικά με την αδυναμία ελέγχου, και μάλλον πως ταυτίζεται, μπορεί να υπάρχουν άπειρες εναλλακτικές. Αδυναμία ελέγχου του περιβάλλοντος μας, των ανθρώπων που είναι ή δεν είναι δίπλα μας, της δουλειάς μας, των εποχών, του αύριο, του χθές, του τώρα. Και φτάνει αυτό του συναίσθημα, ορισμένες φορές, στα όρια του να μετατραπεί σε κρίση πανικού. Όπως όταν ξυπνώ απότομα, μέσα στη νύχτα, απο ένα όνειρο, που μπορεί να έχω ξεχάσει, αλλά το οποίο έχει προλάβει να βάλει μπροστά τα λαμπάκια. Γιατί αυτή η διαδικασία, είναι περισσότερο συναισθηματική παρά λογική, δηλαδή, τα όποια λογικά συμπεράσματα, έρχονται σε δεύτερο χρόνο, ίσως περισσότερο σαν γιατρικό, σαν μέθοδος αυτοθεραπείας.

Πιστεύω, έχοντας το αποδείξει εμπειρικά στον εαυτό μου, ότι ο κάθε άνθρωπος, μπορεί να αυξήσει τα επίδεδα αυτάρκειας του, και να αντιμετωπίσει αυτού του είδους τις «επιθέσεις» με σχετική επιτυχία. Βέβαια, όπως και κάθε είδους ασθένεια, πρέπει και αυτή, να κάνει τον κύκλο της, που υπο ιδανικές συνθήκες, θα κρατήσει μερικές το πολύ ώρες, πράγμα που εξαρτάται απο διάφορους παράγοντες. Κατά τη γνώμη μου, και ας μου επιτραπεί αυτος ο τριμερής διαχωρισμός, παίζει μεγάλο ρόλο, η σωματική, η ψυχική και η νοητική κατάσταση του καθ’ ενός εκείνη τη στιγμή. Για να μπορείς να «διαλογιστείς», πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, και για να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, πρέπει ο εαυτός σου να είναι όσο πιο κοντά γίνεται, σε αυτό που αισθάνεσαι ότι πραγματικά είσαι, να ταυτιστείς δηλαδή, με την ιδέα που έχει ο εαυτός σου για σένα.

Προσωπικά, πριν απο 2 κάπου χρόνια, πυροδοτήθηκε μεσα μου μια διαδικασία, επαναπροσδιορισμού του εαυτού μου. Αυτός ο επαναπροσδιορισμός, οδήγησε σε ένα είδος επαναπρογραμματισμού, κάτι το οποίο, με λίγη καλή τύχη, λειτούργησε, και με ωφέλησε δίχως άλλο. Αρχικά, αυτό που έκανα, ήταν να διοχετεύσω την ενέργεια μου, σε διαδικασίες οι οποίες όπως το έβλεπα τότε εγώ, με «βελτίωναν»(δηλαδή με έκαναν να μοιάζω περισσότερο στην εικόνα που έχω για τον εαυτό μου). Σήμερα, παρόλο που υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης(ευτυχώς), έχω επιτύχει 2-3 βασικά πράγματα, όπως για παράδειγμα να αυξήσω την αυτοπεποίθηση μου ή να μπορώ να σκαλίσω το παρελθόν μου με περισσότερη ψυχραιμία απο ότι παλιότερα παίρνοντας έτσι πολύτιμες απαντήσεις για τον εαυτό μου και για τους γύρω μου. Έχω επίσης καταφέρει να προγραματίσω μερικά πράγματα, μην αφήνοντας τα πάντα στην μοίρα τους όπως έκανα πιο παλιά, και θέτω στόχους, κάτι που είναι ιδιαιτέρως αναζωογονητικό(αυτό το εκφράζω και στο ποίημα μου «Ανταρσία» , βέβαια εκεί βγαίνουν και κάποιες ανησιχύες όπως είναι λογικό).

Προσπαθώ να μην αυταπατάμαι, είμαι σίγουρος ότι δεν έχω βρεί τη χρυσή τομή, μιας και όπως είπα βοήθησε και η τύχη, αλλά πορεύομαι έτσι, μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Προβλήματα που αναζητούν ακόμα λύση και τα οποία έχω υπόψην, είναι αυτό της οικονομικής ανεξαρτησίας, μιας και τα λεφτά που βγάζω είναι σταθερά, αισθητά λιγότερα απο αυτά που πρέπει και θέλω να ξοδέψω(οπότε εδώ είναι πάλι το θέμα των «καλών» συνθηκών μιας και με «σπονσοράρει» η οικογένεια), αλλά και αυτό της επαγγελματικής αποκατάστασης, αφού ακόμα δεν αισθάνομαι ότι κάνω αυτό που μου αρέσει ή ότι κάνω κάτι, που μου δίνει τη δυνατότητα, με την έννοια του χρόνου και του χρήματος, να κάνω αυτό που μου αρέσει(αν και στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, καταλαβαίνω ότι ζητάω πολλά).

…υπάρχει βέβαια πάντα μέσα μου, και εκείνη η αναζήτηση, ο πόθος, για την μεγάλη κοινωνική αλλαγή, αλλά αυτό είναι ζήτημα που δεν χωρά στο συγκεκριμένο δημοσίευμα(έτσι και αλλιώς φαίνεται στα περισσότερα απο τα υπόλοιπα)…

Χμ…

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο, δεν είχα κανένα σκόπο, να κάνω αυτήν την εξομολόγηση, μιας και δεν συνηθίζω, μέσα απο το blog, να συζητάω έτσι άμεσα τέτοια πράγματα(το κάνω σε μορφή ποιήματος κάπου κάπου, καλυμένη). Γενικά το βρίσκω ενδιαφέρον, και εύκολο να καταγράφω τις ιδέες μου, αλλά όχι τα προσωπικά μου συναισθήματα, έστω και έτσι γενικά δοσμένα. Πάντως, κατάφερα σίγουρα με αυτόν τον τρόπο, να σταματήσω τα λαμπάκια που είχα μέσα μου και αναβόσβηναν…and this is  a good thing!

Καλή σας νύχτα

Read Full Post »

Κοσμοναύτης

Κοσμοναύτης

.

Κοιτώ τον ουρανό, κρατώντας μια χούφτα χώμα στο χέρι μου,

κοιτώ τον ουρανό, με δεος, απορία, αλλά και γνώση.

Γιατί σε κάποια απο τα αστέρια του, ταξίδεψα πριν χρόνια,

και χάραξα πάνω τους σημάδια.

Και είναι τα αστέρια εκείνα, για μένα, κάτι παραπάνω απο φωτεινές κουκίδες,

είναι το χώμα που κρατώ στο χέρι μου,

είναι ο ανθός που έχει φυτρώσει στο χώμα.

.

Τέλος

Read Full Post »