Ουδέν κακόν αμιγές καλού, η Ελλάδα αναγεννιέται απο τις στάχτες μας!

Απορώ τι θα λένε τώρα όλοι εκείνοι που κατηγορούσαν το ΠΑΜΕ ότι κάνοντας κινητοποιήσεις και κλείνοντας τα λιμάνια διαμαρτυρόμενο για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των λιμενεργατών και των ναυτεργατών, μείωνε τον τουρισμό και έπληττε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Τι θα λένε τώρα που οι τουρίστες έρχονται σε μια χώρα που οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα, που τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, που τα σχολεία δεν έχουν βιβλία και που οι άστεγοι και άνεργοι αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Σε μια χώρα που πάνω από το ένα τρίτο των οικογενειών που ζουν σε αυτή στερούνται βασικών απαραίτητων αγαθών και που τα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης των γονιών τους.

Μάλλον πως θα σκέφτονται όλοι αυτοί που μας κατηγορούσαν, πως κάθε εμπόδιο για καλό και ότι η κρίση αποτέλεσε ευκαιρία να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας. Και το λέω αυτό μιας και σε όλους τους τοπ τουριστικούς προορισμούς που έχουν εκείνοι στο μυαλό τους(Τουρκία, Αίγυπτο, Ινδονησία) κ.α υπάρχουν δυο κόσμοι. Ο ένας κόσμος είναι εκείνος στον οποίο κυκλοφορούν οι τουρίστες γραφικός, λαμπερός, γεμάτος απολαύσεις(ακόμα και αμαρτωλές) ανεμελιά, αλκοόλ, χαμόγελα και διασκέδαση. Και ο άλλος κόσμος είναι εκείνος των μόνιμων κατοίκων που ζουν μια ζωή κόλαση, που δουλεύουν στα ξενοδοχεία για πενταροδεκάρες, που φτάνουν μέχρι και στο σημείο να σου νοικιάσουν και την ανήλικη κόρη τους(ή το γιό τους) για μερικά ευρώ ή δολάρια.

Άντε, τι περιμένετε όλοι εσείς που παίρνετε τις αποφάσεις σε αυτήν την χώρα, αδειάστε τους τουριστικούς χώρους από τους αστέγους, κλείστε τους αλλοδαπούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δώστε το τελειωτικό χτύπημα στους τοξικομανείς, νομιμοποιείστε την παιδική πορνεία και φτιάξτε μια Ελλάδα στην οποία θα μπορεί ο καθένας να ζήσει το μύθο του, όσο αρρωστημένος και αν είναι αυτός, με αντάλλαγμα μερικές πενταροδεκάρες, ή ένα κουτί ασπιρίνες στην ξεφτύλα…

Στο κάτω κάτω εμείς οι έλληνες ζούμε τόσα καιρό το μύθο της Ελλάδας με όλο αυτό το παραμμύθιασμα που οικειοθελώς τρώμε εδω και δεκαετίες. Ας μην είμαστε μοναχοφαγάδες και ας τον μοιραστούμε, στα πλαίσια της Ευρώπης των λαών, με τους πολίτες άλλων χωρών που διψούν να κοινωνήσουν τον μετά-μοντέρνο ελληνικό πολιτισμό σε όλο του το μεγαλείο(τι, μονο οι βρωμεροί μετανάστες θα τον απολαμβάνουν;).

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Βρε δε βαριέσαι, υγεία να χουμε…

Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την απόλαυση και την ελευθερία που προσφέρει ο ύπνος σε ενα ελληνικό πεζοδρόμιο με μαξιλάρι τα ελληνικά σκουπίδια, αν είμαστε τυχεροί και καταφέρουμε να τσακώσουμε και το περιστέρι μπορεί να φάμε κυνήγι απόψε και όχι έτοιμο φαγητό απο κάδο…

Να Φυγέτε να πάτε αλλού βρε σιχαμένοι, δεν καταλαβαίνετε ότι τραυματίζετε το ίματζ της πατρίδος;

Όποιος δεν έχει να φάει πάει και βρίσκει δουλειά αν είναι άξιος, άντε γιατί πολύ καλομάθαμε τελευταία…

Ο Έλληνας δεν θέλει πολλά, λίγο καβλί, λίγο θάλασσα και το καθιερωμένο πλέον σισσίτιο…

Δεν κάνει κρύο

Στίχοι: Locomondo
Μουσική: Locomondo
Πρώτη εκτέλεση: Locomondo

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Θες να πάμε μια βόλτα
Σε μια χώρα μαγική
Όπου όλοι διασκεδάζουν
Λέν’ πως είν’ και ειδικοί

Μα αν γελάσεις έχεις χάσει
Λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις
Σ’ απειλεί ο αποκλεισμός

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Απ’ την άβυσσο της θλίψης
Στα λιβάδια της χαράς
Είναι ένα μικρό πορτάκι
Που το πόμολο κρατάς

Τούτη η νύχτα θέλει πάρτυ
Θέλει ιδρώτα και φωνές
Όχι τρέντυ πασαρέλα
Και κουλτούρο-συμφορές

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Γίνε το παιδί του ήλιου
Και το γέλιο της φωτιάς
΄Κει ΄ναι η δύναμη του κόσμου
Αλυσίδες για να σπας

Ιδρωμένη αγκάλιασέ με
Η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησέ με
Να δω τα’ άστρα του ουρανού

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Read Full Post »

Ο λαός έχει τις ευθύνες του!

Διαβάζω τελευταία σε αρκετά ιστολόγια, ότι το ΚΚΕ έχει ευθύνες που ο λαός ψήφισε έτσι όπως ψήφισε, δηλαδή συντηρητικά, επειδή δεν κατάφερε, για διάφορες εσωκομματικές αδυναμίες, να τον πάρει με το μέρος του. Θεωρώ αυτές τις κριτικές στο σύνολο τους άδικες, και με ενοχλεί όταν τις κάνουν φάτσα φόρα στο ίντερνετ άτομα που είναι ή δηλώνουν φιλοκομματικοί.  Από τη μεριά μου το γιατί ο κόσμος δεν επέλεξε να συμπορευθεί(και όχι απλά να το ψηφίσει γιατί δεν είναι αυτό το ζητούμενο) με το ΚΚΕ το έχω αναλύσει σε αρκετά άρθρα κατά το παρελθόν, παραθέτω ενδεικτικά μερικά.

Όρεξη να χετε να διαβάζετε:

Διάφορες σκέψεις πάνω σε προβληματισμούς των ημερών.

Είσαστε με εμάς; Όχι εμείς είμαστε με τους άλλους. Και ποιοί είναι οι άλλοι;

Πέρι εκλογών κοινοβουλίου και συνεργασίας της αριστεράς…

Η κοινωνία της παραμύθας

Όνειρο μέσα σε όνειρο

Μια μικρή αναφορά στο παρελθόν

Για το επικοινωνιακό του ΚΚΕ

Εκείνοι που κατηγορούν το κόμμα, τείνουν να αθωώνουν τον λαό, ότι τάχα και καλά δεν ήξερε, και ότι θα έπρεπε να είναι δική μας ευθύνη να τον βάλουμε στο σωστό δρόμο. Οκ, ο λαός πολλά δεν ξέρει και πολλά έχουμε ευθύνη να του μάθουμε, όμως μερικά πράγματα είναι τόσο φως φανάρι που ο άλλος πρέπει να είναι πανίβλακας για να μην τα βλέπει, και τόσοι πανίβλακες δεν υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία. Οι λόγοι που κάποιος επιλέγει το σύστημα εκείνο που σταθερά τον εξαπατά και τον εκμεταλλεύεται, ποικίλουν, μπορεί να είναι δειλία, ραγιαδισμός, απροθυμία να προσπαθήσει για κάτι διαφορετικό, αδράνεια, απανθρωπιά κ.α. Μεταξύ μας τώρα, δεν χρειάζεται να είναι τζιμάνι κάποιος για να ξέρει τι είναι ο φασισμός, δεν αποτελούν τα «ανδραγαθήματα» των φασιστών/ναζιστών μέρος κάποιας απόκρυφης ιστορίας που την γνωρίζουν μόνο οι μυημένοι. Δεν δικαιολογούνται με κανένα τρόπο τα ποσοστά της Χ.Α, ειδικά όταν αντλήθηκαν ψήφοι από μέρη που εκτελέστηκαν σωρηδόν Έλληνες από τους ναζί και τους ταγματασφαλίτες. Δεν μπορεί να πει κάποιος «δεν ήξερα», έτσι και αλλιώς οι φασιστοχρυσαυγίτες βγήκαν παγανιά και έκαναν ότι μπορούσαν για να του το θυμίσουν!  Επίσης δεν μπορεί να πει κάποιος ότι δεν ήξερε πως ψηφίζοντας ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ ψήφιζε μνημόνιο ή μήπως δεν γνώριζαν οΈλληνες τα δεινά τα οποία επέφερε το μνημόνιο(και οι πολιτικές που οδήγησαν σε αυτό) στον τόπο; Επιπλέον δεν καταλάβαινε ο κόσμος πως ψηφίζοντας Σύριζα έβαζε το λιθαράκι του για να καρποφορήσει η απόπειρα δημιουργίας ενός νέου ΠΑΣΟΚ, και αν δεν το είδε στον πρώτο γύρο, δεν το διαπίστωσε στον δεύτερο, όπου η χυδαιότητα ο αμοραλισμός και η παντελής έλλειψη συννέπειας χαρακτήριζαν όλους τους εκπροσώπους του εν λόγω κόμματος; Δεν είδε τάχα ο λαός, πόσα και ποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετακόμισαν στον Σύριζα; Όσον αφορά τον Καμμένο τώρα, το «φάγανε» τόσο εύκολα το παραμυθάκι του με το αντάρτικο; Δεν φάνηκε δηλαδή ξεκάθαρα ο ψευτοπατριωτισμός του(από αυτόν που στην χώρα μας έχουμε να φαν και οι κότες) ο λαϊκισμός του(από αυτόν στην χώρα μας ταΐζουμε και τις χώρες του τρίτου κόσμου) και  η προσπάθεια του, εκμεταλλευόμενος τις καταστάσεις, να κάνει πολιτική καριέρα και να πάρει κάποιον πιο προωθημένο ρόλο λειτουργώντας εντελώς αριβιστικά; Σάμπως ήταν χθεσινός;

Το ξέρω, για όλα τα παραπάνω έπαιξαν εξέχοντα ρόλο τα ΜΜΕ, τα διάφορα κέντρα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, η απότομη ψυχρολουσία που δεχθήκαμε κ.α. Θα δεχθώ ακόμη ότι και εμείς(οι του ΚΚΕ) είχαμε περιθώρια βελτίωσης και αδυναμίες. Όμως παρόλα αυτά, ο λαός δεν αθωώνεται για τις επιλογές του, γιατί με αυτή τη λογική και οι ναζί και οι δολοφόνοι και οι λοιποί εγκληματίες, υπήρξαν αθώα θύματα των περιστάσεων και των βιωμάτων τους…

…και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εξισώνω τους έλληνες ψηφοφόρους με τους εγκληματίες και τους ναζί, απλά λέω πως ο καθένας έχει και ο ίδιος ευθύνη για τις επιλογές του, εκτός και αν είναι απόλυτα άβουλο ον.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(poexania)

Read Full Post »

Η δεκαετία του Ευρώ και των παχυών αγελάδων

Επειδή κάποιοι συνεχίζουν να λένε πως τη δεκαετία που πέρασε είχαμε καλομάθει και ξοδεύαμε πολλά λεφτά και καλοπερνούσαμε, ορίστε μερικά στοιχεία απο το http://dailynews24.gr παρμένα απο την τελευταία απογραφή. Όπως φαίνεται στην ισχυρή Ελλάδα του Ευρώ κάθε άλλο παρά ρόδινα ήταν τα πράγματα για τους Έλληνες.

—-

Ανατριχιαστικά είναι τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού που δόθηκαν στην δημοσιότητα και δείχνουν μία Ελλάδα που όχι απλώς γερνάει, αλλά μία Ελλάδα που έχασε μέσα σε μόλις δέκα χρόνια περισσότερους από ένα εκατομμύριο Έλληνες (!), στην – δημογραφικά – χειρότερη περίοδο από την δεκαετία του 1940!

Ακόμα και στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την ακρίβεια, δεν είχε υπάρξει τόσο μεγάλη αναλογικά πληθυσμιακή απώλεια καθώς ούτε οι περίπου 350.000 νεκροί από τον πόλεμο και την πείνα, ούτε οι 100.000 νεκροί του Εμφυλίου, ούτε η φυγή των χιλιάδων στις χώρες του ανατολικού μπλοκ επέφεραν πληθυσμιακή απώλεια ενός εκατομμυρίου Ελλήνων μέσα σε δέκα χρόνια.

Και τώρα, από την μία πλευρά, η κρίση και, από την άλλη, η άρνηση – ή μήπως η αδυναμία (;) – των Ελλήνων να κάνουν παιδιά μας έφεραν σε πληθυσμιακά επίπεδα προς εικοσαετίας!

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Νέος Κόσμος» στο σύνολο της χώρας απεγράφησαν 10.787.690 μόνιμοι κάτοικοι, εκ των οποίων 5.303.690 άρρενες (ποσοστό 49,2% του γενικού πληθυσμού) και 5.484.000 θήλυς (ποσοστό 50,8%) όπως αναφέρουν τα πρώτα προσωρινά στοιχεία της επίσημης απογραφής που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).

Στη γενική απογραφή του 2001 ο πληθυσμός της χώρας είχε καταμετρηθεί σε 10.964.020 άτομα, ενώ το 2009, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, υπολογίσθηκε ότι ξεπέρασε τα 11.282.571 άτομα. Μπορεί να φαίνεται μείωση πληθυσμού σε σχέση με το 2001 μόνο 190.000 άτομα μόνο, αλλά να υπολογίσουμε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ξένους οι οποίοι δεν υπήρχαν το 2001, καθώς τότε υπολογίζονταν σε 300.000 περίπου και τώρα ξεπερνούν το 1.300.000!

Η κρίση φαίνεται μέσα στην διετία που ο πληθυσμός από τους Έλληνες που φεύγουν για να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό τους αυξημένους θανάτους και τις μειωμένες γεννήσεις ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 500.000 των ξένων συμπεριλαμβανομένων!

Από τα προσωρινά αποτελέσματα προκύπτει ότι οι πέντε Δήμοι με τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα (μόνιμοι κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο) είναι οι Δήμοι Καλλιθέας (21.067,6), Ν. Σμύρνης (20.740,6), Αθηναίων (16.830,4), Θεσσαλονίκης (16.703,3) και Νέας Ιωνίας (15.109,7). Ακόμη, οι πέντε Δήμοι με τη μικρότερη πληθυσμιακή πυκνότητα είναι οι Δήμοι Πρεσπών (3,05), Ζαγορίου (3,78), Παρανεστίου (3,85), Σφακίων (4,11) και Νεστορίου (4,27).

Με τον υπάρχοντα ρυθμό μείωσης του πληθυσμού που έχει ενταθεί κατακόρυφα την τελευταία διετία, υπολογίζεται ότι στα τέλη της δεκαετίας θα έχουμε φτάσει στα επίπεδα του 1970 με την Ελλάδα των 8 εκατομμυρίων ψυχών!

Read Full Post »

Μπούκαραν στην Χαλυβουργία

Τα παρακάτω είναι απο την σελίδα των χαλυβουργών στο Facebook (δεν μπορώ να επιβεβαιώσω αν η σελίδα είναι επίσημη και δεν έχω τη δυνατότητα να διασταυρώσω τα στοιχεία).

 

– ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΤΕ ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΑΝΕ……ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ….

– ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΩΡΑ….ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ…

Η σελίδα εδώ:

http://www.facebook.com/groups/151539378306497/

Read Full Post »

Τα δρώμενα…

Την εποχή που ο άνθρωπος κατακτά το διάστημα, κάποιοι ακόμα παλεύουν να αρθρώσουν προφορικό λόγο

Καμιά θέση στον Εδεσσαικό υπάρχει να του βρoύμε δουλειά του παιδιού;

Read Full Post »

Το έργο φασισμός το έχουμε ξαναδέι: Μέρος πρώτο, «Η Δικτατορία του Μεταξά».

Μα είναι να μην τον συμπαθείς τον κύιριο; Τι και αν πριν πει ενα όχι οπως κάποιοι του υπέδειξαν, είχε πει καμια 20αριά χιλιάδες ναι σε όλους τους επίδοξους κατακτητές της χώρας, οικονομικούς και μη.

Στη συγκεκριμένη σειρά άρθρων θα παραθέσω μερικές χρήσιμες πληροφορίες από τον πρώτο τόμο του «Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ» προκειμένου ο αναγνώστης να κάνει τους ανάλογους παραλληλισμούς του χθες με το σήμερα και να βγάλει τα όποια κρίσιμα συμπεράσματα. Καλό θα είναι πριν κάποιος προχωρήσει παρακάτω στην ανάγνωση να γνωρίζει ότι δεν έχω σε καμία περίπτωση σκοπό να πω ότι το χθες επαναλαμβάνεται επακριβώς στις μέρες μας ή ότι οι συνθήκες είναι απόλυτα όμοιες. Μια τέτοια ανάγνωση θα ήταν ολότελα λανθασμένη, όσο λανθασμένο θα ήταν να πει κάποιος ότι το παρελθόν δεν έχει τίποτα να μας διδάξει. Επιλεκτικά λοιπόν, θα αναφερθώ σε κάποιες περιπτώσεις  του χθες οι οποίες θεωρώ ότι μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό που βιώνουμε σήμερα. Θα εστιάσω κυρίως σε περιστατικά φασιστικής βίας εναντίον του κόμματος και γενικά της αριστεράς,  πρώτων για να γίνει φανερό ότι το έργο εμείς οι κομμουνιστές το έχουμε ξαναδεί, αλλά και για να καταστεί ξεκάθαρο στον καθένα ότι «τα δυο άκρα»(όπως το λένε κάποιοι) μεταξύ τους ουδεμία σχέση έχουν, ούτε όσον αφορά την ιδεολογία τους, ούτε όσον αφορά τις πρακτικές τους. Έτσι, γιατί στο μέλλον πρόκειται να δούμε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια εξίσωσης των κομμουνιστών με τους ακροδεξιούς και τους φασίστες από τα διάφορα κέντρα ενημέρωσης, τα ευυπόληπτα κόμματα και τα λογής λογής παπαγαλάκια.

Ας ξεκινήσουμε χρονικά από τη δικτατορία του Μεταξά, τον οποίο όπως λένε και οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες τον θαυμάζουν και τον μιμούνται(αντιγράφουν μάλιστα και τον χαιρετισμό του), ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά αποσπάσματα από το δοκίμιο.

Αναφορικά με το γιατί έγινε η δικτατορία του Μεταξά και του Γκλίκσμουργκ στις 4/8/1936 το δοκίμιο γράφει:

«Η δικτατορία κηρύχτηκε από το βασιλιά Γεώργιο Γκλίκσμπουγκ και από το στρατηγό Ιωάννη Μεταξά και αποτέλεσε εκδήλωση της απόφασης της ελληνικής πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και του αγγλικού, κυρίως, κεφαλαίου να πνίξουν τη λαϊκή θέληση, γιατί ήταν επικίνδυνη για την κυριαρχία τους και να επιβάλουν στο λαό την πιο βίαιη και ολοκληρωτική καταπίεση. Υπήρξε, όμως, παράλληλα και επιβεβαίωση της αδυναμίας της ελληνικής πλουτοκρατίας να κυβερνήσει τη χώρα με όρους αστικού κοινοβουλευτισμού. Με την πραξικοπηματική επιβολή του τυραννικού-φασιστικού καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου και τη στυγνή τρομοκρατία, οι αντιδραστικές δυνάμεις επιδίωκαν να συντρίψουν τις προοδευτικές δυνάμεις και να διασφαλίσουν την εξουσία τους από κάθε κίνδυνο ανάπτυξης επαναστατικού κινήματος.»[1]

Τι μας διδάσκει λοιπόν το παραπάνω απόσπασμα; Ότι ο φασισμός έρχεται σαν από μηχανής θεός στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, όταν δεν μπορεί να δοθεί λύση μέσω των πιο ήπιων μορφών διακυβέρνησης του(αστική δημοκρατία) για να τον προφυλάξει και να εμποδίσει τις μάζες να στραφούν σε προοδευτικά επαναστατικά μονοπάτια. Υπό αυτήν την έννοια, ο φασισμός σε εποχές κοινωνικού αναβρασμού και αδιεξόδων, όπως η σημερινή, εκφράζει την συντήρηση και την πιο μαύρη αντίδραση του συστήματος. Εκτός αυτού μας διδάσκει, ότι τα σύγχρονα φασισταριά, αυτοί οι γνήσιοι έλληνες, θαυμάζουν και αντιγράφουν ένα καθεστώς που δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της αγγλικής(και όχι μόνο) αστικής τάξης στην χώρα μας.

Οι παλληκαράδες τιμούν το ίνδαλμα τους με ακόμα ενα πρωτοσέλιδο
Και φυσικά ο αντιΚΚΕδισμος δίνει πάντα το παρόν…

Όμως επειδή εκτός των άλλων η Χ.Α το παίζει και κόμμα αντισυστημικό, ας δούμε το κατά πόσο αντισυστημικό ήταν το κυβερνητικό πρότυπο τους, το μεταξικό δηλαδή καθεστώς.

«Ο μεταξάς σε λόγο που εκφώνησε στον Πειραιά την 1^η του Μάη 1940, τόνιζε: «Μέσα σε μίαν κοινωνίαν – την καπιταλιστικήν – – δεν είναι αυθυπονόητον πράγμα η συνεργασία των φορέων της εργασίας, δηλαδή των εργατών και των φορέων του κεφαλαίου, δηλαδή των καπιταλιστών. Άλλα με την κοινωνικήν μεταρρύθμισιν που εκάμαμεν ημείς, την συνεργασίαν αυτήν την εκάμαμεν υποχρεωτικήν.»»[2]

Έτσι,  όχι μόνο αντισυστημική δεν ήταν η πολιτική του Μεταξά αλλά αντιθέτως, αναγκάζει τους «φορείς της εργασίας» σε με το έτσι θέλω συνεργασία με τους «φορείς του κεφαλαίου». Υποθέτω δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ποιους φορείς θα έτεινε να υποστηρίζει ο Μεταξάς, μιας και όπως είδαμε παραπάνω, την βούληση της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας κλήθηκε να επιβάλει εξαρχής.

Και προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών μου:

«Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της 4^ης Αυγούστου ήταν:

Ο κρατικός παρεμβατισμός για την πρόληψη των κρίσεων, πιστωτική και παραγωγική πολιτική υπέρ των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, βαριά φορολογία σε βάρος των εργαζομένων, υποχρεωτική «ταξική ειρήνη» υπέρ των εκμεταλλευτών και οικονομικές αντιπαροχές στους υφιστάμενους την εκμετάλλευση που έπεφτε το βάρος στους ώμους τους.

Ο λαός την περίοδο της 4^ης Αυγούστου υποσιτιζόταν μόνιμα. Από τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης ερχόταν πρώτος σε κατανάλωση λαχανικών και τελευταίος σε κατανάλωση ζωικών λευκωμάτων. Η οικονομική αθλιότητα του λαού εξαργυρώνεται από το καθεστώς με τεράστια κέρδη μιας ομάδας βιομηχάνων, εμπόρων, μονοπωλητών και τραπεζιτών που κρατούσαν στα χέρια τους τον έλεγχο της οικονομικής ζωής της χώρας.

Το ποσοστό του βιομηχανικού κέρδους στα 1938-1939 έφτασε στο μέγιστο ύψος 25%(κέρδη που διανεμήθηκαν και αποθεματικά σε σύγκριση με το μετοχικό κεφάλαιο) και το ποσοστό της απορροφούμενης υπεραξίας του εργατικού μισθού πλησίασε το ποσοστό 400%. Το ποσοστό των εφοπλιστικών κερδών ξεπέρασε το 30%. Το 1939 υπολογίζεται σε 4.200.000 λίρες. Οι τραπεζικοί οργανισμοί διείσδυσαν στην βιομηχανία. Με την παροχή μεγάλων πιστώσεων[3] κέρδισαν τόσο οι τράπεζες, όσο και οι βιομήχανοι.»[4]

Και παρακάτω:

«Η δικτατορία έφερε στο λαό αύξηση της ακρίβειας της ζωής κατά 30 έως 40% και μεγάλωσε τη δυστυχία του. Επέβαλε πάνω από δύο δισεκατομμύρια δραχμές καινούργιους φόρους και εφάρμοσε πληθωριστική πολιτική[…]. Ο Μεταξάς, εξάλλου, ανέβασε στο 40% το ποσοστό εξυπηρέτησης των ξένων δανείων και με το σύστημα των ανταλλαγών παρέδωσε τον κύριο όγκο του εξωτερικού εμπορίου της χώρας στην χιτλερική Γερμανια.[…] Ο μεταξάς επεδίωκε τη διατήρηση των φιλικών σχέσεων με την Αγγλία, αλλά παράλληλα δεχόταν στην Αθήνα προσωπικότητες του ναζισμού, όπως τον Γκέμπελς, ή έστελνε υπουργούς του στο Βερολίνου, όπως τον Κοτζιά»[5]

Ποιοι ήταν συνεπώς οι φίλοι του καθεστώτος που θαυμάζει και από το οποίο εμπνέεται η Χ.Α; Μα φυσικά οι τραπεζίτες, οι εργοστασιάρχες, οι ναζί, οι άγγλοι αστοί κλπ. Ποιοι τα θύματα του; Μα ποιος άλλος εκτός από τον ελληνικό λαό.

Παρότι λοιπόν το καθεστώς μεταξά είχε το ρόλο της λεκαταντζούς όλων των νταβατζήδων του λαού, από τους ναζί και τους φασίστες μέχρι τους ιμπεριαλιστές άγγλους και τους εγχώριους εργοστασιάρχες, το ίδιο παρουσιαζόταν ως πατριωτικό, σας θυμίζει κάτι αυτό;

«Η ιδεολογία της δικτατορίας εκφράστηκε, κυρίως, με την προβολή του συνθήματος για τη δημιουργία και ανάπτυξη του «τρίτου ελληνικού πολιτισμού». Ήταν κάτι το αντίστοιχο με τη συγκεκριμένη φασιστική πραγματικότητα του ΄Γ Ράιχ.[…]Από την αρχή, ωστόσο, της επιβολής της, η δικτατορία είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει οργανωμένη έκφραση της ιδεολογίας της και στο γενικότερο χώρο. Και επιχείρησε να το πετύχει αυτό με τη συγκρότηση σ’ όλη την Ελλάδα παραρτημάτων κάποιας «Εθνικής Εταιρίας», που είχε την έδρα της στην Αθήνα. Η «Εταιρία» αυτή φρόντιζε, κυρίως, για την προβολή της φασιστικής ιδεολογίας με δημοσιεύματα και διαλέξεις που λιβάνιζαν την 4^η Αυγούστου, επαινούσαν τον Μουσολίνι, χειροκροτούσαν τις νίκες του Φράνκο στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας και έπλεκαν διθυράμβους για τον Χίτλερ.»[6]

Αφού είδαμε τους φίλους της δικτατορίας του Μεταξά, είδαμε τα θύματα της, ας ρίξουμε μια ματιά και στους εχθρούς της, πάντα με οδηγό το δοκίμιο ιστορίας.

«Το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου στράφηκε με ιδιαίτερη μανία και βαρβαρότητα πρώτ’ απ, όλα ενάντια στο ΚΚΕ. Σ’ αυτό έδωσε το κύριο χτύπημα, γιατί αυτό ήταν ο πιο αδιάλλακτος αντίπαλος και πολέμιος του φασισμού γιατί η μισάνθρωπη ιδεολογία του φασισμού δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, σε ένα ελεύθερο διάλογο, με την πρωτοπόρα ιδεολογία, το μαρξισμό.

Οι κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ[7], παρά τα χτυπήματα που δέχθηκαν τους πρώτους μήνες(Αύγουστο και Σεπτέμβρη) του 1936, εξακολουθούσαν να λειτουργούν μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, στην αρχή κανονικά και έπειτα περιορισμένα ως τα τέλη του 1939.»[8]

Παρατηρούμε λοιπόν συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα πολλές ομοιότητες. Βλέπουμε ξεκάθαρα ότι τα πρότυπα του Κασιδιάρη, του Μιχαλολιάκου, του Καιάδα και του Λαγού κάθε άλλο παρά πατριώτες ήταν. Επίσης βλέπουμε ότι τα φασιστικά κόμματα κάθε άλλο παρά αντισυστημικό χαρακτήρα έχουν, αντίθετα, αποτελούν την έσχατη  γραμμή άμυνας(ή επίθεσης αν προτιμάτε) του συστήματος ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Υπάρχουν πολλά ακόμα ενδιαφέροντα μέσα στις σελίδες του δοκιμίου, όμως η αναφορά μου στο καθεστώς του μεταξά θα σταματήσει εδώ, όπου θα ολοκληρωθεί και το πρώτο μέρος αυτής της σειράς άρθρων. Για το κλείσιμο, ένα ακόμη τελευταίο απόσπασμα από το βιβλίο το οποίο εμένα, κάνοντας τις ανάλογες συγκρίσεις με το σήμερα, πολύ με προβλημάτισε.

«[…]Διαπίστωνε, επίσης, η Ολομέλεια(της Κ.Ε του ΚΚΕ) ότι είχαν αποτύχει ως τότε όλες οι προσπάθειες των φασιστών για να δημιουργήσουν μέσα στο λαό στηρίγματα της δικτατορίας και ότι το βαθύ μίσος και η ογκούμεη αγανάκτηση του λαού ενάντια στους τυράννους φασίστες ήταν η καλύτερη απόδειξη πως ο ελληνικός λαός δεν ήθελε το φασισμό και ότι δεν θα υποτασσόταν σε αυτόν[…]»[9]

Τότε, σε εποχή μιαν ανάσα πριν τον πόλεμο και με τον φασισμό να έχει γίνει κυβερνών καθεστώς σε ολόκληρη τη χώρα, οι συνειδήσεις των ανθρώπων δεν είχαν αποδεχθεί και δεν είχαν παραδοθεί στον φασισμό, όπως επισημαίνεται στα πρακτικά της 3^ης Ολομέλειας της Κ.Ε του ΚΚΕ που έγινε το Φλεβάρη του 1937. Σήμερα, διερωτώμαι, μήπως οι για τόσα χρόνια καθοδηγούμενες και πολτοποιημένες συνειδήσεις των ανθρώπων(μαζί και με άλλους παράγοντες φυσικά) είναι εκείνες που τελικά ανέστησαν τον φασισμό στην Ελλάδα όπως ακριβώς είχε γίνει κάποτε στην Γερμανία και την Ιταλία;

Και αν ναι, ως που μπορεί να φτάσει αυτό το φαινόμενο;

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

---

[1] Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ ‘Α τόμος(1918-1949), εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 6^η έκδοση, Αθήνα 2011, σελ. 307

[2] Στο ίδιο, σελ. 313.

[3] Σημ. δική μου: Στην πλάτη του λαού

[4] Στο ίδιο, σελ 313-314.

[5] Στο ίδιο, σελ. 314-315.

[6] Στο ίδιο, σελ. 316-317.

[7] Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας

[8] Στο ίδιο, σελ. 318.

[9] Στο ίδιο σελ. 321.

Read Full Post »

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ!

ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Read Full Post »

Πρώτη αυθόρμητη εντύπωση απο το εκλογικό αποτέλεσμα

 

Read Full Post »

Μη μου τον αγχώνετε τον Μπένυ…

Η «απάντηση» του Βενιζέλου σε εύλογη απορία πολίτη για το ζήτημα της Siemens και τις πολιτικές του επιπτώσεις. Ο Μπένυ γίνεται έξω φρενών χτυπά επανειλημμένως το χέρι στην έδρα και φωνάζει οτι αυτά τα διαδίδει ο Τσίπρας, προσπαθώντας με αυτον τον τρόπο να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα. Βέβαια ο Τσίπρας δεν ανακαλύπτει τον τροχό ούτε και χρειαζόμασταν τον Τσίπρα για να μας θέσει τον συγκεκριμένο απλό και λογικό προβληματισμό. Όπως και να έχει, δείτε το βίντεο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Μην ξεχνάμε βέβαια πως Siemens δεν είναι μόνο μια, άλλα και ότι ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο ένα και ότι όσοι αποδέχονται και στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα και το ευρωενωσιακό του μόρφωμα στηρίζουν αυτόματα και την διαπλοκή και την τρομοκρατία και την εξουσία των μονοπωλίων μιας και ολα αυτά πάνε χέρι χέρι.

Read Full Post »

Ο φασισμός της διπλανής πόρτας

Με πιάνει η ψυχή μου αναλογιζόμενος το τι θα αντιμετωπίσουμε τους επόμενους μήνες(δεν μιλάμε για χρόνια). Το πιο ανησυχητικό και στενάχωρο από όλα τα φαινόμενα είναι αυτό του εκφασισμού της κοινωνίας. Φυσικά αυτός ο εκφασισμός δεν εμφανίστηκε απο το πουθενά αλλά έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, σε όλα αυτά με τα οποία μας βομβάρδιζαν και μας μάθαιναν τόσα χρόνια, τον ατομικισμό, την ξενοφοβία, τον μικροαστισμό, την έκθεση στην βια κ.α. Αν και ολα αυτά χρήζουν διεξοδικής διερεύνησης, στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθώ κυρίως στο φαινόμενο έξαρσης της ρατσιστικής/φασιστικής βίας των ημερών μας. Παρατηρούμε λοιπόν τις τελευταίες μέρες μια θεαματική αύξηση των επιθέσεων εναντίον μεταναστών χωρίς προηγούμενο με μπροστάρηδες τους «παληκαράδες» της Χρυσής Αυγής και πολλούς ακολουθητές. Τυφλά χτυπήματα φασιστικής οργής όπως το σημερινό, που αφήνουν ανθρώπους να χαροπαλεύουν στα υπό κατάρρευση νοσοκομεία ή που τους στέλνουν μια και καλή στον τάφο.

Κάποιοι λένε ότι αυτοί που ψήφισαν Χ.Α δεν είναι όλοι φασίστες, αυτό είναι αλήθεια, είναι όμως η μία πλευρά της αλήθειας. Και το λέω γιατί και τον Χίτλερ αυτοί που τον ψήφισαν δεν ήταν όλοι ναζιστές, όμως παρόλα αυτά τα είδαμε τα αποτελέσματα. Κατά τη γνώμη μου αυτό που πρέπει να μας απασχολεί πρωτίστως δεν είναι το πόσοι στην Ελλάδα είναι ιδεολόγοι(μην ξεράσω) φασίστες, αλλά το κατά πόσο έχουν βλαστήσει οι φασιστικές νοοτροπίες στα μυαλά των συνανθρώπων  μας, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν έχουν συνείδηση ότι ρέπουν προς τον φασισμό. Ε δυστυχώς έχουν βλαστήσει και έχουν πετάξει κάτι περικοκλάδες να με το συμπάθιο, και αυτό είναι πασιφανές μιας και καθημερινά σχεδόν πλέον μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ για τουλάχιστον μία περίπτωση ρατσιστικής φασιστικής βίας (άραγε πόσες δεν μαθαίνουμε)! Και το χειρότερο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις,είναι ότι εκτός από τον εκάστοτε δράστη υπάρχουν και οι διάφοροι χειροκροτητές. Όλοι αυτοί οι χειροκροτητές δυστυχώς, δεν είναι άντρες των SS αλλά άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συγγενείς, φίλοι μας, πατεράδες και μανάδες ή τα βλαστάρια τους. Και επειδή όταν κάτι έχει αποδοχή στην κοινωνία ενθαρρύνονται και άλλοι να το πράξουν, όλοι αυτοί οι χειροκροτητές γίνονται εν δυνάμει δράστες ή εκκολάπτουν άλλους εν δυνάμει δράστες με την εξοργιστική τους ανευθυνότητα και βλακεία.

Στο σημείο αυτό θα αναφερθώ σε ένα γεγονός το οποίο εμένα πολύ με προβλημάτισε. Στο μαγαζί που δουλεύω έχω μια συνάδελφο η οποία είναι μετανάστρια από την Βουλγαρία. Πιάσαμε λοιπόν προχθές κουβέντα για το περιστατικό με την Κανέλλη και τον Κασιδιάρη και ρώτησα να μάθω τη γνώμη της. Μεταξύ άλλων μου είπε ότι είχε πολύ πλάκα το όλο σκηνικό. Εγώ της απάντησα ότι δεν θα έπρεπε να της φανεί καθόλου αστείο, γιατί αυτοί όλοι, όταν δεν ρίχνουν μπουνιές σε γυναίκες στα στούντιο, γυρνάνε στις φτωχογειτονιές και βαράνε αλύπητα μετανάστες. Δεν ξέρω αν έπιασαν τόπο τα λόγια μου, δεν μπορώ πάντως παρά να αναρωτηθώ, «αν οι ίδιοι οι μετανάστες εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούν να καταλάβουν τι εστί φασισμός ως πρώτοι και κύριοι αποδέκτες του, τι μπορούμε να περιμένουμε από τους υπόλοιπους»;

Ποια όμως είναι η αιτία του εκφασισμού της Ελλάδας;

Κυριότερη αιτία είναι φυσικά η κρίση(όπως και οι διάφορες κρίσεις/πολέμοι που έχουν δημιουργήσει/κάνει οι ιμπεριαλιστές στις χώρες απο τις οποίες μας έρχονται μετανάστες), μιας και είναι γνωστό ότι σε περιόδους κρίσεως, όταν δηλαδή ο τρόπος που είχαμε μάθει να ζούμε και να σκεφτόμαστε δεν μας εξυπηρετεί πια και τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο, τότε είμαστε ανοιχτοί σε «προτάσεις». Δυστυχώς οι φασίζουσες νοοτροπίες/προτάσσεις, όντας πιασάρικες, απλοϊκές και εκρηκτικές  πιάνουν εύκολα τόπο στον απαίδευτο νου, και υπό αυτήν την έννοια η μάχη ενάντια στον φασισμό είναι ταυτόχρονα και μάχη ενάντια στην βλακεία, και έτσι παίρνουν τα πράγματα την ανάλογη τροπή.

Όπως γράφει και ο Heywood:

«Οι φασίστες στράφηκαν σε ιδέες και θεωρίες λιγότερο επειδή τους βοήθησαν να κατανοήσουν τον κόσμο, μια διανοητική έννοια, αλλά περισσότερο επειδή είχαν την ικανότητα να διεγείρουν τον πολιτικό ακτιβισμό»[1]

Όλο αυτό άλλωστε το είδαμε να εκφράζεται και στις πλατείες με τους αγανακτισμένους και τη συνθηματολογία τους, συνθηματολογία την οποία  προέβαλαν και διέδωσαν τότε τα ΜΜΕ χαϊδεύοντας τα αυτιά των διαδηλωτών στην προσπάθεια τους να «μαντρώσουν» τον κόσμο σε ακίνδυνες για το σύστημα πρακτικές. Εδώ θα βρείτε και ένα σχετικό άρθρο που είχα γράψει την περίοδο εκείνη προβληματισμένος από τα όσα ήταν τότε διακριτά.

Είπαμε παραπάνω ότι στην κοινωνία έκφραση ο φασισμός δεν βρίσκει μόνο σε όσους είναι ιδεολόγοι φασίστες, ε κάτι ανάλογο ισχύει και για τους πολιτικούς φορείς. Ας ρίξουμε μια ματιά για παράδειγμα σε ένα κομμάτι του προγράμματος της Δημιουργίας Ξανά, που αν και δεν είναι φασιστικό κόμμα, ενσωματώνει στο πρόγραμμά του ακραίες ρατσιστικές θέσεις.

«4. Να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν για φτηνό εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι και περιοχές διαμονής τους. Διαφωνούμε με τις «φιλελεύθερες» απόψεις πως κάθε εργαζόμενος, είτε είναι μετανάστης είτε «ντόπιος», έχει τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, διότι είναι ανεφάρμοστες στην πράξη. Όταν κάποιος φεύγει από μια χώρα όπου το επίπεδο αμοιβών είναι 1 δολλάριο τη μέρα είναι πρόθυμος να εργαστεί με αμοιβή που μπορεί να είναι κατώτερη από τον κατώτατο μισθό της χώρας προορισμού, αλλά πάντως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε στη χώρα του. Να μην ξεχνάμε ότι κάθε εργαζόμενος μετανάστης στερεί μια θέση εργασίας από έναν Έλληνα άνεργο. Μπορεί να υπάρχουν δουλειές που δεν τις «καταδέχονται» οι Έλληνες, αυτό όμως ίσχυε περισσότερο στα χρόνια της της πλαστής ευημερίας με δανεικά. Όπως προκύπτει από την έρευνα του 1998 του καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Α. Σαρρή, για κάθε 5 μετανάστες, χάνουν την δουλειά τους 2 Έλληνες. Σήμερα, 14 χρόνια μετά, με τις στρατιές ανέργων, πολλοί Έλληνες θα δεχόντουσαν να εργαστούν σε οποιονδήποτε τομέα αρκεί να εξασφάλιζαν στοιχειωδώς τα προς το ζην.»

Υπάρχει όμως τουλάχιστον ακόμη μια παράμετρος που ενδέχεται να συμβάλει στον εκφασισμό της κοινωνίας και η οποία έρχεται από «αριστερά». Σκεφτείτε λοιπόν τι θα γίνει και τι αντιδράσεις θα υπάρχουν στην κοινωνία, όταν ο κόσμος ψηφίσει «αριστερά» και φάει στην μάπα το Σύριζα που όχι απλά θα εκτεθεί την επόμενη μέρα των εκλογών(αν και η αλήθεια είναι πως έχει εκτεθεί πολύ πριν τις εκλογές για όποιον έχει μάτια και βλέπει), αλλά θα  οδηγήσει τον λαό, για χάρη της πλουτοκρατίας την οποία στην ουσία υπηρετεί,[2] σε ακόμα πιο δύσβατα μονοπάτια. Δεν θα σπρωχτεί τότε ένα μέρος του κόσμου, με την λογική ότι «τους είδαμε και τους αριστερούς», προς τα δεξιά και δη τα ακροδεξιά; Τι τεράστια ζημιά θα κάνει άραγε κάτι τέτοιο στο κίνημα; [3]

Τέλος να αναφέρω ότι αυτός ο εκφασισμός δεν επηρεάζει την συνείδηση μόνο εκείνων που τον υιοθετούν, αλλά και κόσμο που όντας αντίθετος, πάνω στην απόγνωση του και την αμηχανία του, θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος να εκλείψει αυτό το φαινόμενο, είναι άμα το πατάξουμε βίαια. Παρόλο που δεν αποκλείω ότι ίσως κάτι τέτοιο χρειαστεί να γίνει στο μέλλον, σίγουρα δεν αποτελεί από μόνο του λύση για την εξάλειψη του φασισμού. Αν η βία έτσι απλά εξάλειφε την βία, τότε οι χούλιγκαν των διαφόρων ομάδων γιατί συνεχίζουν να συγκρούονται εδώ και χρόνια αντί να εξοντώσουν ο ένας τον άλλο; Τον φασισμό πρέπει να τον πολεμήσουμε με πολλούς τρόπους και κυρίως με την οργάνωση μας γειτονιά τη γειτονιά, όπως πάει να γίνει για παράδειγμα με τις λαϊκές επιτροπές. Μέσα από εκεί μπορεί να δοθεί απάντηση στη βία των φασιστών με αλληλεγγύη, με πληροφόρηση, με αγωνιστικότητα, με οργάνωση και συσπείρωση του κόσμου. Αν δουλέψουμε σε αυτήν την κατεύθυνση τότε η απήχηση που έχουν οι φασίστες, τα φασιστοειδή και οι νοοτροπίες τους στις λαϊκές μάζες θα μειωθεί. Αν λειτουργήσουμε έτσι ολοένα περισσότερος κόσμος θα αρχίζει να διακρίνει την πραγματική εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που δεν είναι σίγουρα η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η μετατροπή της δίκαιης οργής σε τυφλή βία.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

---

[1] Andrew Heywood, Πολιτικές Ιδεολογίες, εκδ. Επίκεντρο, μτφ. Χαρίδημος Κουτρής, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 386

[2] Είτε αυτή είναι η ευρωπαϊκή είτε η αμερικάνικη ή δεν ξέρω και ΄γω ποια.

[3] Και όταν λέω κίνημα εννοώ το εργατικό όπως το βλέπει το ΚΚΕ.

Read Full Post »