Μιας και βλέπω ότι τους έχει πιάσει πάλι όλους τους «ευαίσθητους» ο παροξυσμός για την Βόρεια Κορέα, και επειδή η ευαισθησία τους είναι πάντα επιλεκτική, δηλαδή τείνουν να υποστηρίζουν όλες εκείνες τις «λαϊκές εξεγέρσεις» που υποστηρίζει και το ΝΑΤΟ, να μισούν όλους τους δικτάτορες(εντός και εκτός εισαγωγικών) που μισεί και το ΝΑΤΟ, να ζητούν την επιβολή της «δημοκρατίας» και την ελευθερία(των αγορών) όλων εκείνων των χωρών που το State Department θεωρεί ανελεύθερες και μη δημοκρατικές.
Αυτός λοιπόν ο μεταμοντέρνος μονόπλευρος ψυχρός πόλεμος εμένα καθόλου δεν μου αρέσει, και δεν μου αρέσει κυρίως επειδή βλέπω ότι πιάνει τόπο στα μυαλά των (επιλεκτικά) ευαίσθητων συμπολιτών μου. Σόρυ κιόλας ρε παιδιά, αλλά δεν μπορεί να μου λέει ποιος είναι και ποιος δεν είναι δικτάτορας, το κράτος εκείνο που δημιούργησε και υποστήριζε για τόσα χρόνια τον Πινοτσέτ και μια πλειάδα από Χούντες και δικτάτορες. Δεν μπορεί ο πιο διψασμένος κεφαλαιοκρατικός μηχανισμός της υφηλίου, που θέλει αν είναι δυνατόν, και κάνει ότι μπορεί για να πάρει τον έλεγχο όλων τον πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γης, να μιλάει για ελεύθερα και ανελεύθερα κράτη, όταν το κριτήριο για το αν είναι ένα κράτος ελεύθερο ή όχι είναι το αν έχει υποταχθεί στο δικό του δόγμα!
Παίρνει το μάτι μου λοιπόν ένα άρθρο με τίτλο ««Αυθόρμητο» ξέσπασμα ενθουσιασμού στην Πιονγιάνγκ» το οποίο αναφέρεται στους εορτασμούς(με χορούς και πανηγύρια) του στρατού της Β. Κορέας για την ανάληψη της διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων από τον Κιμ Γιονγκ Ουν(5-6 φορές το είδα το όνομα μέχρι να το γράψω σωστά). Το ξέσπασμα προφανώς δεν είναι μεν αυθόρμητο, αλλά οργανωμένο, αυτό όμως δεν αποκλείει το να είναι ειλικρινές. Στο κάτω – κάτω δεν τους έβαλαν να βομβαρδίζουν άμαχο πληθυσμό όπως κάνουν τα πολιτισμένα Δυτικά κράτη, να χορέψουν τους έβαλαν, όπως ακριβώς τους βάζουν εδώ να παρελάσουν.
Αυτό που μου κάνει εμένα εντύπωση είναι το πως κανείς από αυτούς τους ευαίσθητους δεν ασχολείται με την κατάσταση στην Νότια Κορέα. Πως άραγε έχει επηρεάσει τη ζωή του λαού εκεί ο ασύδοτα, πολιτισμένος πάντα, καπιταλισμός made in USA;
Στην Νότιο Κορέα λοιπόν, πριν από το 2000 είχε κάνει επέμβαση οικονομικής σωτηρίας το γνωστό πλέον και σε εμάς ΔΝΤ. Τα αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά και από πρώτο χέρι, απολύσεις, μειώσεις μισθών, όξυνση της φτώχειας, μείωση των κοινωνικών δαπανών…
Κατάλαβαν λοιπόν κάπου εκεί οι Κορεάτες πως η «Ασιατική τους Τίγρη» είχε γεννηθεί σε αιχμαλωσία και αντέδρασαν στα σφοδρά μέτρα με αφορμή τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Το (φιλ)ελεύθερο κράτος όπως ήταν φυσικό ανταπάντησε με την ανάλογη ευαισθησία:
ΣΕΟΥΛ.– Με επίκεντρο τη Νότιο Κορέα, όπου ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς σημαδεύτηκε από την αστυνομική βία εναντίον 20.000 διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τις μαζικές απολύσεις, με αφορμή την οικονομική κρίση και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, η Ασία είδε χτες εκατομμύρια εργαζομένων να βγαίνουν στους δρόμους.
Οι περισσότερες από τις διαδηλώσεις στις χώρες της Ασίας ήταν ειρηνικές. Αλλά στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας η αστυνομία αποφάσισε να διαλύσει δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, χρησιμοποιώντας δακρυγόνα, ρόπαλα και αντλίες νερού, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες, πολύωρες συγκρούσεις και η πόλη να μετατραπεί σε πεδίο μάχης.
Τουλάχιστον 12 αστυνομικοί και διαδηλωτές – φοιτητές και εργαζόμενοι – τραυματίστηκαν στη σύγκρουση.
Συνθήματα εναντίον της πολιτικής των απολύσεων (που υπαγορεύει το ΔΝΤ) και των δικαιωμάτων των εργαζομένων κυριάρχησαν στη διαδήλωση για την Πρωτομαγιά στη Νότια Κορέα.
Ηταν η πρώτη μεγάλη διαδήλωση μετά την εκλογή του Προέδρου Κιμ – Ντάε – Γιουνγκ τον Φλεβάρη και πολιτικοί αναλυτές έλεγαν ότι οι συγκρούσεις θα προκαλέσουν «εμπόδια» στην πολιτική του.(Από Ριζοσπάστη, 2/5/1998)
Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια από τότε, χύθηκε, υπέρ της κερδοφορίας εταιριών κολοσσών όπως είναι η Hyundai, πολύ εργατικό αίμα δάκρυα και ιδρώτας στο αυλάκι και το σκηνικό διαμορφώθηκε ως εξής για τους εργάτες:
(Το άρθρο είναι του 2005)Οι μισθοί έχουν αυξηθεί πολύ. Ήμασταν μια χώρα με φθηνό εργατικό δυναμικό. Τα πράγματα άλλαξαν. Το αποτέλεσμα είναι ότι υφιστάμεθα άμεσα τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Οι μεγάλες μας βιομηχανίες, οι «σαεμπόλ» όπως η Samsung, η Hyundai, η Daewoo και η LG, που αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος της οικονομικής μας άνθησης, μετακομίζουν αλλού μαζικά. Και το κάνουν με μεγάλη προθυμία, αφού εγκαθιστούν τα εργοστάσιά τους ακριβώς δίπλα, στη γείτονα Κίνα ».
Το αποτέλεσμα είναι η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Στην έδρα του συνδικάτου των μισθωτών με επισφαλή εργασία, το οποίο εξαρτάται από την Κορεατική Συνομοσπονδία Συνδικάτων (KCTU), δύο υπεύθυνοι, που φορούν κόκκινη κορδέλα με το σύνθημα « ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός » γύρω από το κεφάλι τους, εξηγούν ότι : « Στα 13 εκατ. εργαζομένων στη Νότια Κορέα, τα 8,5 εκατ. υποχρεώνονται να εργάζονται σε επισφαλείς θέσεις ή περιστασιακά. Και όσοι έχουν σταθερή εργασία είναι εκτεθειμένοι στην ανασφάλεια, στις ελαστικές συνθήκες, στις αλλαγές έδρας σε άλλη χώρα, στη μόνιμη παρενόχληση και στην παραβίαση των κοινωνικών νόμων από τα αφεντικά ».
Πουθενά αλλού στον κόσμο τα προβλήματα στην εργασία εξαιτίας της πίεσης της παγκοσμιοποίησης δεν έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο. « Ανάμεσα στην επιχείρηση που δίνει την παραγγελία και τον μισθωτό που την εκτελεί, υπάρχουν μερικές φορές μέχρι και επτά διαφορετικοί υπεργολάβοι », δηλώνουν οι δύο συνδικαλιστές. « Ο εργάτης δεν ξέρει ακριβώς για ποιον εργάζεται. Η ευθύνη του κύριου ωφελούμενου από την παραγωγή χάνεται μέσα στη ζούγκλα των υπεργολάβων. Σε περίπτωση προβλήματος, ο περιστασιακά εργαζόμενος, συχνά, δεν έχει πού να απευθυνθεί. Γιατί τα συνδικάτα των εργαζομένων με επισφαλή εργασία δεν είναι αναγνωρισμένα ».http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article122
Τη στιγμή αυτή που μιλάμε, και έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό, η ελεύθερη δημοκρατική Ν. Κορέα είναι η δεύτερη χώρα παγκοσμίως σε ποσοστό αυτοκτονιών, συγκεκριμένα:
Οι αυτοκτονίες στη Νότια Κορέα καλπάζουν, φτάνοντας σε δυσθεώρητα επίπεδα και αποτελώντας την πρώτη αιτία θανάτου για τους άνω των 40! Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο έχει περάσει και στο ποδόσφαιρο, με τον Λι Κιούνγκ Χουάν, ο οποίος σε ηλικία 24 ετών αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, να αποτελεί το τελευταίο θύμα.
Τα στοιχεία στη Νότια Κορέα τρομάζουν. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ασιατική χώρα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών στον κόσμο ανά 100.000 ανθρώπους. Την τελευταία δεκαετία, καταγράφεται άνοδος στο ποσοστό αυτό και σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, έχει ξεπεράσει ακόμα και αυτό της Ιαπωνίας, μίας χώρας ιδιαίτερη παράδοση στις αυτοκτονίες.
Και παρακάτω:
O θάνατος του Λι ήταν ο τέταρτος που σχετίζεται με την υπόθεση των στημένων. Η αρχή είχε γίνει με τον Γιουν Κι Βουν, τον τερματοφύλακα της Ιντσεόν Γιουνάιτεντ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στις 6 Μαΐου του 2011 δίπλα σε αυτοκινητόδρομο. Ακολούθησε ο Τζεόν Τζο Γκβαν των Τζέονμπουκ Μότορς στο τέλος του ίδιου μήνα. Βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου και στο σημείωμα που άφησε τόνιζε ότι δεν μπορούσε να αντέξει τη ντροπή και τις ενοχές της έρευνας για το σκάνδαλο, ενώ ζητούσε συγγνώμη σε όσους έμπλεξε με τις μαρτυρίες του. Τρίτος, ήταν ο Λι Σου Τσεόλ, ο οποίος ήταν προπονητής στους Σανγκτζού Σανγκμού όταν επέλεξε στις 18 Οκτωβρίου να βάλεις τέλος στη ζωή του.
Οι αυτοκτονίες λοιπόν που σχετίζονται με το σκάνδαλο των στημένων έφτασαν τις τέσσερις με τον Λι Κιουνγκ Χουάν. Σε μία κοινωνία η οποία δεν συγχωρεί, η ντροπή ενός τέτοιου περιστατικού που σπιλώνει το όνομα και την οικογένεια δύσκολα ξεπερνιέται. Σε συνδυασμό με τις πραγματικές δυσκολίες επιβίωσης που φέρνει για έναν ποδοσφαιριστή στη Νότια Κορέα η δια παντός τιμωρία του από το ποδόσφαιρο, συνθέτουν το εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί στον εκούσιο θάνατο. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις ιδιαίτερες συνθήκες πίσω από τις αυτοκτονίες, αλλά μία κοινωνία που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, είναι φυσιολογικό να επηρεάζει και το ποδόσφαιρο(σημ. δική μου: καλά οι Βορειοκορεάτες ποδοσφαιριστές δεν μας έλεγαν εμάς ότι πιέζονται σε βαθμο κακουργήματος τότε με το παγκόσμιο κύπελο, τι διάλο, άλλοι πιέζονται άλλοι αυτοκτονούν; Ή μήπως τους ασκούν και εκείνων πιέσεις οι εταιρίες χορηγοί; Μπα, δεν νομίζω…).(πηγή εδώ)
Όλα αυτά στην εξελιγμένη, ελεύθερη, δημοκρατική, Νότια πλευρά της Κορέας, μια χώρα τόσο εξελιγμένη, που δεν χρειάζεται καν να διδάσκονται την θεωρία της εξέλιξης των ειδών, τι να τους πει και ο Δαρβίνος; Αυτοί έχουν οδηγό τον Φρίντμαν, τον Χάρμπεργκερ και τα άλλα παιδιά(του Σικάγο)…
Παραδείγματα της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών αφαιρούνται από τα σχολικά βιβλία βιολογίας στη Νότια Κορέα, μετά από αίτημα οπαδών των θρησκευτικών δοξασιών.(Από Ριζοσπάστη, 10/7/2012)
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Σχολιάστε