Θέαμα δίχως άρτο
Φωνάξανε απο παντού πως ήρθε στο χωριό μας, ενα σπουδαίο απίθανο και μνημειώδες τσίρκο,
πήγαν και εμένα να το δω μαζί με όλους τους άλλους.
Μυστακιοφόροι δαμαστές, με δανεικά μαστίγια, ρίχνουν ολούθε βουρδουλιές στα ζωα, τους ανθρώπους.
Ήρεμα και υπάκουα γίνηκαν τα λιοντάρια, έχει σβηστεί το βλέμμα τους που πάγωνε το αίμα,
ήσυχοι και οι υπάκουοι γίνανε και οι ανθρώποι, δουλεύουν για τους άρχοντες του κολοσιαίου τσίρκου.
Τους βλέπω εκεί που κάθονται, κι έχουν το βλέμμα κλέψει απ΄τα λιοντάρια, με φράκο και ημίψηλο να τρώνε και να πίνουν και διαταγές να δίνουνε στους θηριοδαμαστές τους.
Στα γελαστά τους στόματα τα δόντια ακονισμένα, φωνάζουν και γεμίζουνε συνέχεια τα ποτήρια, και μεθυσμένοι μοιάζουνε απ’ το αίμα των ανθρώπων.
Κάθε λιγάκι βγαίνουνε βαμένοι σαλτιμπάγκοι, «χειροκροτήστε!» μας καλούν,
«δοξάστε τα λιοντάρια!», «δοξάστε τα που χάρισαν το βλέμμα τους στα όρνεα», «δοξάστε τα που γλείφουνε το χέρι του αφέντη»
Και μερικοί χειροκροτούν, σφυρίζουν και φωνάζουν, παρακαλούν το αίμα τους να δώσουν στους αφέντες.
Κατάλαβαίνω τελικά τι είναι αυτό το τσίρκο, ετούτο το μαρτύριο κύκλωσε το χωριό μας κι όλος ο κόσμος κοίταζε θέαμα δίχως άρτο.
Αμπελοφιλοσοφίες 